25 พฤษภาคม 2556 20:00 น.
แก้วประเสริฐ
อาวรณ์รัก
หนึ่งนางเดียวเกี่ยวก้อยร้อยสู่ฝัน
หนึ่งเธอนั้นพันผูกปลูกสดใส
หนึ่งหมายปองครองไว้ในห้วงใจ
แสนวาบไหวคลั่งไคล้ให้ลืมตัว
จันทร์เอ๋ยเจ้าแสงนวลชวนสวาท
งามพิลาสหายไปในแสงสลัว
ใยบอบบางเหลือเกินเพลินลืมกลัว
ตราบมืดมัวแฝงซ่อนยอกย้อนฤดี
ปากกับใจมิตรงส่งมธุรส
แล้วแสร้งปดหลอกไว้ให้หมองศรี
นี่แหละหนอรักแรกเหมือนแฝกตี
ผ่านนวลฉวีชอกช้ำระกำใจ
จะรักใครสักคนจนต้องคิด
เหมือนหนามปลิดเลือดไว้ไร้สดใส
น้ำจากตาหลั่งรินสิ้นห้วงใย
เธอฝากไว้เหมือนลมบ่มกายา
มองบุปผาเบ่งบานผ่านเศร้าหมอง
หยาดละอองสายฝนปนเสน่หา
อันความหวานฝากไว้ในรจนา
ยากนำพาบั่นทอนห่อนเปรมปรีดิ์
หอมระรวยชวยชื่นคืนแสงสกาว
อบอวลพราวระรินจินต์เกษมศรี
สู้หมายปองครองไว้ในห้วงชีวี
ป่านฉะนี้ความหวังสร้างลางเลือน
เปรียบบุปผาแปรเปลี่ยนเยียนนิเวศน์
สู่อาณาเขตแสงสีพลีถูกเฉือน
เปลี่ยนเป็นช้ำระกำคล้ำมาเยือน
แสนสะเทือนหัวใจใยหวนคืน
ผ่านแสงทองผ่องอำไพมลายแล้ว
ก่อนเสียงแจ้วหวามเก่าเฝ้าสุดฝืน
ฟ้าเปลี่ยนสีพราวไสวคล้ายยั่งยืน
เสียงสะอื้นจากห้วงดวงแหลกราญ
คราแสงนวลจันทร์ผ่องละอองไสว
เหมือนภายในแตกช้ำระกำผ่าน
เคยแลปองนวลเจ้าเฝ้านงคราญ
สู่ร้าวฉานแยกทรวงห้วงระบม
หวนเฝ้ามองรัญจวนคร่ำครวญรัก
ดุจหนามปักเลือดหลั่งหลังขื่นขม
ปลอบขวัญเจ้าอย่าไหวในสิ่งปม
ทิ้งตรอมตรมผ่านไปสร้างใหม่มา
ดุจจันทร์เจ้าหายลับยังกลับใหม่
ผ่องอำไพคืนกลับนับวาสนา
ความพลั้งพลาดมีได้ในทุกครา
เหลือเวลาที่ปองครองมากมาย.
แก้วประเสริฐ.
6 พฤษภาคม 2556 22:32 น.
แก้วประเสริฐ
กลัวหัวใจ.
ยามชีวิตติดรักประจักษ์นั้น
มวลสิ่งฝันครั้นใฝ่ได้ทุกสิ่ง
ห้วงเวลาพิสูจน์แก่นความจริง
ยามถูกทิ้งเศร้าหม่นระคนใจ
ก่อนเคยนั้นรักกันพลันชวนหา
เหมือนแก้วตาเบิกบานซ่านสดใส
ครั้นเปลี่ยนแปลงแฝงช้ำระกำใน
หวนมาใหม่กลัวแล้วแผ่วอารมณ์
นับแต่นี้เปลี่ยนใจคลายหม่นเศร้า
พบปวดร้าวบาดจิตติดความขม
ทิ้งความรักมากแล้วแนวใฝ่ชม
ซ่านระทมผู้เดียวขอเปลี่ยวกาย
เมินเสียเถิดสิ่งเย้าเคยเฝ้าถนอม
สายดอกพยอมมีกลิ่นแล้วสิ้นหาย
สวยงามเด่นเน้นฟ้าคราเยื้องกราย
แต่ห้วงสลายยากคว้ามาครองชม
คราความรักหอมหวลยวนซึ้งจิต
ซุกซ่อนปลิดสิ่งขมบ่มใฝ่ผสม
พอผ่านวันคืนคลายจิตคล้ายตรม
ต้องฝืนข่มซ่อนในให้เศร้าทรวง
เปรียบหลายรสนารีที่งามพริ้ง
เย้ายวนสิ่งไร้หอมย่อมแกล้งหวง
ลักษณ์มิงามส่งกลิ่นถวิลทั้งปวง
หอมโปรยห้วงชื่นฉ่ำย้ำผ่านงาม
เหมือนอิสตรีผกาคราโชยกลิ่น
หอมโรยรินถวิลปองยากมองข้าม
ความหวานชวนจรดไว้ในทุกยาม
แสนวาบหวามระรื่นชื่นซ่านใน
กลัวเหลือเกินความสวยรวยมากจิต
หว่านแนวคิดคราใดสุดใคร่ไสว
ผ่านเจ็บปวดซุกซ่อนร้อนทั่วไป
ขอหนีไกลหวานฝากจากอารมณ์.
แก้วประเสริฐ.
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
หน้าส่วนตัว
4802
