29 กันยายน 2553 19:19 น.

ฝากรักฟากฟ้า

แก้วประเสริฐ

76.gif
                             ฝากรักฟากฟ้า

     แสงตะวันทอสีแห่งยามสนธยา  ล่วงจะลาลับกลับคอยรองรับฟื้นสู่ยามรัตติกาล....
ร่างกำยำสูงโปร่งชายหนุ่มค่อนข้างล่วงวัยเข้าสู่กลางคน..........
ผมสีดอกเลาขึ้นอยู่ประปรายสอดแทรกผมอันดำขลับยาวย้อยปรกเป็นลอนลงบนใบหน้า
แม้นอายุจะล่วงวัยย่างผ่านพ้นแห่งชายฉกรรจ์  แต่ก็ยังแฝงซึ้งถึงความหล่อเหลา
ด้วยใบหน้าคมซึ้ง ดวงตาเปล่งประกาย วงหน้าอันยาวรับรูปเป็นสัดส่วนของชาย
บ่งบอกถึงในอดีตที่ผ่านมา ที่ยังหลงเหลือแฝงไว้ของชายหนุ่มร่างนี้  กำลังทอด
อารมณ์ประดุจดั่งหยกเนื้องามขาวสะอาดที่แกะสลักไว้ มองไปยังปลายขอบฟ้า
คล้ายจะค้นหาหรือแฝงสิ่งในใจออกมา ท่ามกลางขุนเขาป่าพงไพรพนาอันเขียวชอุ่ม
   
    ร่างเขานั่งเหม่อมองท้องฟ้านั่งทอดอารมณ์บนก้อนหินที่ปูลาดราบเรียบประดุจสร้าง
โดยน้ำมือมนุษย์มิปาน   ใต้ต้นไม้โศกใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาขยายเป็นพุ่มใหญ่ 
ด้านหลังเป็นภูเขาสูงชัน  ล้วนแล้วพฤกษานานาพันธุ์กิ่งก้านใบ เขียวชอุ่ม 
     บ้างมีดอกกล้วยไม้บนคาคบส่งกลิ่นฟุ้งกระจายไปไกลตามสายลมเอื่อยๆ
หอมโชยล่องมากระทบนาสิกประดุจหนึ่งเทพทิพย์ที่คล้ายๆจะชโลมจิตอารมณ์ที่
ประหนึ่งค่อนข้างจะเงียบเหงาแสนเศร้า  เสียงน้ำตกแว่วมาเป็นระยะๆ สลับกับเสียง
ดนตรีธรรมชาติที่เสียดสีของต้นไม้ต่างๆ เสียงวิหคร้องเรียกหากัน ตลอดจนบรรดา
สิงห์สาราสัตว์ ลิง ค่าง บรรดาสัตว์ต่างก้องกังวาน  ยามตะวันจะลับหายไปเข้าสู่วันแห่งราตรี     
       ภายในบริเวณที่เขานั่งรายล้อมรอบเรียงรายไปด้วยพืชพันธุ์ไม้   แต่บริเวณที่เขานั่งนั้น
กลับเป็นชะง่อนผาจึงแลเห็นความเปลี่ยนแปลงของเหล่าหมู่เมฆบนท้องฟ้า........

      เบื้องหน้า สายตาชายหนุ่มมองไปบนฟ้าคล้ายๆครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
  ภาพเมฆสีขาวแต่บัดนี้กลับถูกแสงหลากหลายฉาบไว้  สลับหมุนเวียนเปลี่ยนไปๆมาๆ    
ทอพวยพุ่งสาดลอดเหล่าหมู่เมฆเป็นลำแสงอันสดสวยงามนัก ไปยังก้อนเมฆหนึ่งแล้ว
ไปยังอีกก้อนหนึ่ง   หักมุมเปลี่ยนแปลงของเหล่าเมฆสลับเป็นสรรสีต่างๆนาๆ
สร้างภาพของเมฆที่กำลังล่องลอยอย่างเชื่องช้า เป็นภาพสัตว์ วิมานนาๆชนิด
 บ้างคล้ายเหล่าสตรีที่กำลังเริงร่ายระบำบนท้องฟ้า    
            ด้วยหมู่เมฆถูกสายลมพัดสลับวนเวียนไปๆมาๆแปรเปลี่ยนนานัปการ    
ร่างชายหนุ่มถอนหายใจออกมาประหนึ่งดุจดั่งจะระบายสิ่งซ่อนเร้นภายในใจให้คลาย
สิ่งที่ฝังลึกไว้ในห้วงของเขาส่งผ่านไป  ยามเมื่ออดีตเก่าพลิกย้อนหวนคืนกลับมาในห้วง
แห่งความหลัง  ทำให้ชายหนุ่มต้องสลัดศีรษะเขาเบาๆ ต่อเหตุการณ์ที่ประดังขึ้นเปรียบ 
       เสมือนดั่งจะขับไล่สิ่งที่เก็บไว้ให้เหือดแห้งไป  อนิจจาสิ่งที่หมักหมมยามเงียบสงัด
ของธรรมชาติภายในป่าและภูผาเช่นนี้ใยเล่าจะขัดขืนได้เล่า    
เขาบิดตัวไปๆมาๆผ่อนคลายความเมื่อยขบและลืมสิ่งนั้นๆ
แต่ห้วงแห่งสภาวะยังคงคอยติดตามสะท้อนออกมาจนได้  หลายต่อหลายครั้งที่ทำเช่นนี้
มันมีทั้งความสุขและความปวดร้าวที่แฝงลึกไว้สลับผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันออกมา

        อากาศเริ่มเย็นลงไปเรื่อยๆยามตะวันอยู่ยอดเหนือพุ่มไม้คล้ายๆจะอำลาไปดุจดั่ง
เขาที่ต้องหลีกเร้นหนีความเจ็บปวดร้าวลึกที่เปรเปลี่ยนไปฝากไว้กับธรรมชาติ  
มาดแม้นว่าเขาจะลืมโดยเอาธรรมชาติอันแสนบริสุทธิ์เป็นเครื่องชำละล้างจิตใจก็ตามที
แต่สิ่งภายในเหล่านี้มันไหลย้อนลึกสลับขึ้นไปๆมาๆ     สร้างความปั่นป่วนอารมณ์อัน
ร้าวรอนของเขายิ่งนักยากที่ใครเล่าจะสอดแทรกเข้ามาจุนเจือลดทอนได้   
      ในเมื่อสิ่งที่เขาหวังไว้พร้อมกับวิมานน้อยๆที่อุตส่าห์วิริยะสร้างขึ้นมา
ต้องพังพินาศไปอย่างที่เขามิอาจจะกลับไปมองสิ่งเหล่านี้ได้อีกเลย..... 
    สิ้นแล้วสิ้นความหวัง สิ้นหมดทุกๆอย่าง หากเป็นชายอื่นคงจะไม่ปวดร้าวเช่นเขา
  แต่นี่เป็นเขาซึ่งรักมั่นเชื่อมันต่อใจของตัวเองมาก ด้วยคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้แก่ตัว
ของเขาเอง  ดังนั้นจึงมิอาจจะหลีกเลี่ยงหลบหลีกพ้นสิ่งเหล่านี้ไปได้.....โอ้อนิจจา.........

           คุณชายๆขอรับ.....เสียงเรียกของชายชราผู้ดูแลคฤหาสน์ที่ปลูกขึ้นแบบกึ่งตะวัน
ตกและตะวันออก ภายในบริเวณเนื้อที่ประมาณห้าไร่เศษๆ ภายในจัดเป็นระเบียบสลับ
อารยะธรรมผสมผสานกันได้อย่างแนบเนียน ใช่แล้วสิ่งเหล่านี้เขาเองเป็นคนออกแบบ
เขียนแบบแปลนทั้งสิ้น  ด้านหลังคฤหาสน์เรียงรายไปด้วยบ้านเล็กๆน้อยๆที่เขามอบให้
บรรดาคนรับใช้ บ้างก็มีครอบครัว บ้างก็ไม่มี ประมาณสักหกเจ็ดคน แต่ละหลังนั้นจัด
เป็นระเบียบเรียบร้อย  ชายหนุ่มเป็นคนรักความสะอาดยิ่งนัก ดังนั้นทุกๆคนทราบเรื่องนี้
ดีจึงกระทำด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ  ด้วยเขามักจะมาตรวจตราหมั่นดูความเรียบร้อย
กับบรรดาบ้านพักเหล่านี้เสมอๆ   เขาเองเคยกำชับและเคยไล่ออกไปก็เสียหลายคน 
เนื่องจากไม่ปฏิบัติตามกฎระเบียบที่เขาวางไว้
            ชายหนุ่มสะดุ้งยามที่กำลังพิจารณาเรือนดอกไม้นาๆชนิดที่เขาเสาะหามาทั้งปลูกใน
กระถาง และแขวนไว้ กำลังออกดอกบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมเย้ายวนหลากหลาย
ครั้นได้ยินเสียงเรียกจากชายชรา    จึงหันหน้าไปมองซึ่งผู้เรียกนั้นมีร่างกายกำยังลำสัน
ค่อนข้างชราแต่งกายเรียบร้อย  พลางเอ่ยถามว่า
    มีอะไรหรือพ่อจ้อย????.......
ร่างชายชราน้อมกายลงประสานมือเข้าด้วยกัน พลางเอ่ยว่า
    คุณหญิงท่านให้กระผมมาตามคุณชายไปพบขอรับ......
     อ้อ!!!.....อย่างนั้นหรือ ไปเรียนคุณแม่ด้วยว่าเดี๋ยวสักครู่จะขึ้นไปหานะ....
     ขอรับๆ...คุณชาย
กล่าวเสร็จชายร่างฉกรรจ์ก็ก้มศีรษะแล้วถอยออกไป  เดินกลับขึ้นตึกเพื่อเรียนให้คุณหญิงทราบ
     สักครู่ใหญ่ร่างชายหนุ่มก็ก้าวเข้ามายังห้องโถงที่ตรงกึ่งกลางมีตั่งแต่ไม่มีที่พิงตั้งอยู่ตรง
กลางบนตั่งมีหมอนสามเหลี่ยม ข้างตั่งมีโต๊ะเล็กๆใช้เป็นที่วางของจำเป็น บนตั่งนั้นร่างหญิงชรา
นอนตะแคงข้างท้าวหมอน  ที่ปลายเท้ามีหญิงสาวกำลังบีบนวดให้อยู่

      เรียกผมหรือครับคุณแม่????.....
      จ๊ะๆ...พ่อรุทธ์  แม่มีเรื่องหนึ่งจะปรึกษาลูกว่าคิดอ่านประการใดดี ด้วยเป็นเรื่องของลูก
แม่เองไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวด้วยหรอกจ้า  อ้อๆๆๆ...แม่ทราบมาว่าคุณหญิงเสาวนีย์เขาโทรฯมา
บอกแม่ว่า ลูกกับลูกสาวเขามีความสัมพันธ์กันมาก็เนิ่นนานแล้ว เขาเป็นฝ่ายหญิงจะทำอะไร
ก็รีบๆนะ เขาเองก็ไม่รังเกียจฝ่ายเรา  อีกอย่างเหตุการณ์ไม่สู้ปกตินักด้วยทางพ่อของ คุณดารณี
ไปรับปากกับเพื่อนถึงเรื่องลูกสาวเขา   
เขาเห็นว่าแม่กับเขาเป็นเพื่อนสนิทมาสมัยยังเรียนหนังสือกันมา   อันที่จริงเขาเพียงบอกให้แม่รู้ 
ด้วยเห็นลูกกลับหนูดารณีชอบพอกัน ส่วนแม่ไม่เป็นปัญหาหรอกจ้า.....
         ร่างชายหนุ่มอึ้งไปพักหนึ่ง  ก็เดินเข้ามานั่งข้างตั่งแล้วพลางเอ่ยว่า
    แล้วคุณดารณีล่ะแม่ เขารู้เรื่องนี้หรือเปล่าล่ะ
    เรื่องนี้...แม่ไม่รู้หรอก  แต่แม่รู้ว่าหนูดารณีนั้นเชื่อฟังคุณพ่อเธอมากจ้า อีกประการหนึ่งเด็ก
คนนี้ก็เป็นเด็กที่ดี  มีมารยาทเรียบร้อยทั้งยังไม่ชอบการเที่ยวเตร่ดุจเพื่อนๆเขาจ๊ะ
    แต่ทว่าๆ.......
    มีอะไรอีกหรือลูก?????...
    คือว่า....ผมอยากจะให้เรือนหอที่สร้างไว้ด้านข้างตึกเราเสร็จเรียบร้อยเสียก่อนครับ ด้วยเราสอง
ได้ทำความตกลงกันไว้  ผมบอกว่าหากเสร็จเมื่อใดก็จะให้คุณแม่ไปสู่ขอ และยังกล่าวว่าจะขอหมั้น
ไว้ก่อน  คุณดารณีบอกว่าอย่าเรื่องมากนักหากไปสู่ขอก็หมั้นและแต่งกันเลยจะได้ไม่ต้องเปลือง
ค่าใช้จ่ายโดยไม่จำเป็นครับคุณแม่ผมก็ตามใจเธอ    อีกอย่างหนึ่งตอนนี้งานสร้างเรือนหอนั้น
ก็เสร็จไปแล้วหกสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับคุณแม่   ผมเองก็อยากจะไม่ให้เกิดเรื่องขึ้นภายหลังครับ
   จะเกิดเรื่องอะไรอีกล่ะ???...พ่อรุทธ์    ตึกเราก็ใหญ่โตจะให้แม่อยู่คนเดียวเลยหรือ....
    ไม่ใช่อย่างนั้นครับคุณแม่...ผมหมายความว่าอย่างไรเขาก็เป็นคนอื่นจะเหมือนผมไม่ได้ที่คลุกคลี
มาโดยตลอด  และอีกอย่างหนึ่งอยากให้เขาเป็นตัวของตัวเองอีกด้วยครับ ส่วนการปรนนิบัติเขาก็จะ
มาคอยปรนนิบัติคุณแม่ทุกๆวันอยู่  คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ

     อ้อๆ???.....หากเป็นเช่นนั้นก็ตามใจลูกเถอะนะ  เราก็มีกันสองคนเท่านั้นเอง 
แต่ลูกกลางวันก็มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ที่นี่ก็แล้วกันนะ
     ครับๆ...ผมเองไม่ห่างคุณแม่ไปหรอกครับ จะอยู่คอยปรนนิบัติคุณแม่ ยกเว้นไปดูกิจการงาน
เท่านั้นครับ....
     แล้วเมื่อไหร่ล่ะจ๊ะพ่อรุทธ์จะเรียบร้อยแม่จะได้ไปบอกคุณหญิงเขา เขาก็เป็นห่วงทางเราเหมือนกัน
ด้วย   สามีเธอนั้นเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่มักจะไม่ค่อยฟังใครๆเขาหรอก  และอีกอย่างหนึ่ง
คุณหญิงเสาวนีย์ก็อยากจะเป็นทองแผ่นเดียวกับเรากระชับสัมพันธ์กันมากกว่าเป็นเพื่อน เมื่อไหร่ล่ะ?????....
     คุณแม่บอกทางโน้นเถอะครับว่า ขอให้ผมสร้างเรือนหอเสร็จเสียก่อนจะให้คุณแม่ไปสู่ขอครับคงไม่นาน.....
     แล้วเขาจะรอลูกหรือแม่เองก็สงสัยเหมือนกัน ด้วยทางพ่อเขาความเห็นไม่สอดคล้องกับ
คุณหญิงเสาวนีย์เสียด้วย  ทางโน้นเอาแต่ใจตัวเอง แม่ว่าจะช้าไปนะลูก???.....
      หากเรามีวาสนาต่อกันแล้วจะช้าหรือเร็วก็คงไม่เป็นปัญหานะครับคุณแม่
ชายหนุ่มเอื้อนตอบผู้เป็นมารดา
       ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ตามใจลูกเถอะ นี่แม่มาบอกให้ลูกรู้ไว้ก่อนนะ ทำให้แม่นึกถึงคำเขากล่าวไว้
ว่า      เวลาและนาทีจิตนารีย่อมเป็นอื่น  รักที่หวานชื่นกลับขมขื่นก็มากไปจ้า....
        แม่เองก็เห็นว่าลูกรักชอบพอกับเขามาก  ก็เพียงมาแจ้งให้ทราบเท่านั้น  หากลูกมีธุระก็ไปทำได้
แล้วจ้า   แม่จะพักผ่อนสักหน่อยยิ่งแก่มากเท่าใด ร่างกายก็ปวดเมื่อยมากเท่านั้นนะ......
        ครับคุณแม่.....
        แล้วร่างร่างหนุ่มก็เข้าไปกอดคุณหญิงพลางหอมแก้มมารดา ลุกขึ้นเดินออกไป   คุณหญิงมอง
ลูกชายคนเดียว พลางยิ้มและนึกภาวนาขอให้อย่ามีอะไรเกิดแก่ลูกคนนี้เถอะ พลางย้อนคิดไปถึง
ตอนยังเป็นวัยรุ่นอยู่  ลูกคนนี้ไม่เคยทำความเดือดร้อนให้พ่อแม่เลย เรียนก็จัดอยู่ในแนวหน้าเสมอ
แต่มารู้จัก  หนูดารณีก็ตอนเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน    หญิงชรารู้ว่าลูกคนนี้เป็นคนใจเดียวเสมอ
เป็นคนตรงไปตรงมา  แต่ค่อนข้างจะเก็บสิ่งต่างๆไว้ในตัวเองไม่ระบายอะไรให้ใครๆฟังเลย 
หญิงชราจึงได้แต่ทอดถอนใจ  แล้วพลางสั่งให้เด็กสาวที่หยุดการบีบนวดให้ทำงานต่อไปพลางนอน
หงายหลับตาพริ้ม............

          ชายหนุ่มนาม  อนุรุทธ์ หรือ รุทธ์ตามที่คุณหญิงผู้เป็นมารดาเรียก เดินย้อนกลับไปยังเรือนไม้
อีกครั้งหนึ่ง  พลางนึกถึงใบหน้าอันหวานซึ้งรูปไข่ ดวงตามกลมโต มีรอยลักยิ้มข้างซ้าย ยามหล่อน
ยิ้มช่างสวยงามเสียนี่กระไร  เขานึกถึงรูปร่างทรวดทรงสูงระหงส์ได้สัดได้ส่วน  หากไปเป็นดาราหรือ
นางแบบก็ไม่น้อยหน้ากว่าใครๆหรอก   อีกไม่นานนะขอให้บ้านเราเสร็จก่อนจึงจะให้คุณแม่ไปสู่ขอ
ตามประเพณี  ทั้งสองสนิทสนมไปเที่ยวด้วยกันเสมอๆแต่ก็มิได้ล่วงเกินใดๆทั้งสิ้น  ทั้งสองรับปากว่า
ขอให้เราแต่งงานกันก่อนนะ ชายหนุ่มให้สัญญาดังนั้นปัญหาต่างๆจึงไม่เกิดขึ้น อีกฐานะเล่าก็ทัดเทียม
กันไม่ห่างกันมากนัก  
         พ่อแม่หล่อนรึก็เป็นนักธุรกิจกว้างขวางเป็นที่รู้จักในวงสังคม ส่วนแม่หล่อนก็เป็นคนกว้างขวาง
ในระดับคุณหญิงคุณนาย  ยกเว้นแม่เขาเท่านั้นที่ไม่ค่อยจะไปสุงสิงกับบรรดาคุณหญิงคุณนายทั้งหลาย
ยกเว้นแม่ของหล่อนเท่านั้น ที่รักใคร่กันมากระหว่างการเรียนและติดต่อมาตลอดไม่เคยห่างกันเลย
จึงรู้ใจกันและกันยิ่ง
         เขาเองหลังจากคุณพ่อเสียไปหลายปี  ก็เข้าควบคุมกิจการค้าต่างๆทั้งในประเทศและนอกประเทศ
คนเดียว  ด้วยความรู้ความพากเพียรอุตสาหะ  กิจการก็รุ่งเรืองเป็นที่นับหน้าถือตาในวงสังคมและ
การเมือง  แต่เขาเป็นคนที่วางตัวเฉยๆกับสิ่งเหล่านี้ แต่ก็ช่วยเหลือเพื่อปูทางในกิจการเขาเท่านั้น
หลังจากชมบรรดาต้นไม้ที่กำลังออกดอกเบ่งบานส่งกลิ่นหอมโชยมา     เขาก็เดินไปดูการก่อสร้างที่อยู่
ไม่ห่างไกลจากตัวตึกเท่าไหร่นัก   เขามองแบบแปลนที่เขาเขียนขึ้นไว้และสั่งให้ผู้ควบคุมจัดการพร้อม
เดินเข้าไปตรวจสอบจนเกิดความพึงพอใจแล้ว  เขาก็ออกมาจากบริเวณนั้น.........

           เวลาผ่านไปการก่อสร้างยังไม่เรียบร้อย ด้วยเขาเป็นคนพิถีพิถันนักส่วนใหญ่เสร็จเรียบร้อยแล้ว
เหลือเพียง ตบแต่งภายในซึ่งเขาสั่งของมาตบแต่งห้องหอต่างๆ    ชายหนุ่มยิ้มกับตนเองในทางกลับกัน
เขาก็ยังติดต่อกับหญิงสาว  แล้วพามาดูหอรักแห่งนี้ด้วย  เขาถามหล่อนว่าต้องการอะไรเพิ่มเติมอีก
หรือไม่      หญิงสาวได้แต่ยิ้มยืนพิงร่างชายหนุ่มพลางกล่าวว่า
         ในเมื่อพี่รุทธ์เข้าคุมงานเอง พิมหรือจะสู้พี่ได้ล่ะ  พิมหรือดารณีกล่าวพลางแหงนหน้ายิ้มกับ
ชายหนุ่ม 
        ไม่แน่นะพิม  สิ่งนี้ต้องตามใจผู้อยู่จ๊ะ  แล้วเขาก็หัวร่อ    ทั้งสองก็ห่อร่อ ชายหนุ่มสวมกอด
หญิงสาวไว้ในทรวงอก  แล้วก้มลงจูบบนหน้าผากหญิงสาว  หญิงสาวหลับตาพริ้มยินยอมพร้อมใจ
เสมอ    
        อีกไม่นานนะเราสองคนจะได้มาอยู่ที่นี้นะพิม
        จ๊ะพี่.....เราจะมาสร้างเรือนหอหลังนี้ให้มีความเฉิดฉันท์จ๊ะ   หล่อนกล่าวด้วยน้ำคำอ้อยอิ่งหวาน
จนชายหนุ่ม เคลิบเคลิ้ม

        ครั้นเรือนหอหลังนี้เรียบร้อยสมบูรณ์   แต่แล้วเหตุการณ์ที่เขาไม่คิดมาก่อนก็เกิดขึ้น คุณแม่ท่าน
ได้เสียไปตามอายุขัยอย่างกะทันหัน   
ดังนั้นงานที่คาดหวังไว้ว่าจะไปสู่ขอก็ต้องชะงักไปด้วย ตามโบราณกล่าวไว้ว่า ต้องให้พ้นล่วงเวลาไปสามปี
ก่อนถึงจะจัดงานมงคลได้   
       เหตุฉะนี้เขาจึงแจ้งให้หล่อนทราบ หลังจากจัดงานศพคุณแม่ไปแล้ว ทางฝ่ายหญิงก็มิได้กล่าวว่ากระไร
กลับบอกว่า ขอให้พี่สบายใจได้ พิมจะคอยพี่เสมอจนกว่าพี่จะสบายใจจ๊ะ  เขาก็เริ่มมีอาการซึมเศร้าด้วย
ความผูกพันระหว่างแม่ลูกนั้นลึกซึ้ง  บัดนี้เขาอยู่ตัวคนเดียว โพธิ์ทองหักไปอีกต้นแล้วคงเหลือเขา
แต่เพียงผู้เดียว  ระยะนี้เขาไม่ใส่ใจที่จะทำกิจการค้าเท่าไหร่แล้ว งานเขาก็จำเป็นต้องห่างออกไปอีก
ตามคำกล่าวของคนโบราณ ซึ่งจะไม่เชื่อก็ไม่ได้อีกประการหนึ่งไม่อยากให้คนเขานินทาว่ากล่าวได้
    บรรดาสิ่งที่ไม่เคยคิดหวังต่างๆใยจึงแทรกซ้อนขึ้นกับเขา  
 ดังนั้นชายหนุ่มจึงมอบภาระการงานให้คนเก่าคนแก่ที่เขาเคารพซื่อสัตย์สมัยคุณพ่อเป็นดูแลแทนเขา   
        ชายหนุ่มได้แต่โศกเศร้าเสียใจในการจากไปของคุณแม่  เขาจึงสงบใจด้วยการไปบวชวัดที่
เขาศรัทธา เพื่อศึกษาธรรมและหาความสงบในด้านจิตใจเขา  แต่กระนั้นหญิงสาวก็คอยมา
ปรนนิบัติอยู่  เขาตั้งใจว่าจะบวชแทนคุณพ่อแม่สักสิบห้าวัน และด้วยธรรมอันลึกซึ้งจึงได้บวช
ต่อจนครบพรรษา ด้วยเรื่องความรักนั้นยังไม่ครบกำหนดที่จัดงานมงคลได้ จึงเอาธรรมเข้า
กล่อมจิตใจเขาไปพลางๆก่อน........

        หลังจากสึกออกมาเหตุการณ์ก็กลับตาละปัดไปเสียสิ้น  ดารณีถูกคุณพ่อเธอบังคับให้แต่งงาน
กับลูกเพื่อนของคุณพ่อเธอ  หล่อนโศกเศร้าเสียใจมากแต่ด้วยความรักที่เชื่อฟังคุณพ่อเธอมาตลอด
จึงทำให้   ความรักเขากับหล่อนต้องขาดสะบั้นลงไป  เพื่อทดแทนคุณบิดาซึ่งถูกเหตุการณ์ทาง
การเมืองบีบบังคับ   ในเมื่อเหตุการณ์เช่นนี้ทำให้หล่อนเกลียดสิ่งต่างๆที่เข้ามาทำลายความรัก
สิ่งที่หล่อนหวังไว้ภายในห้วงใจเธอตั้งใจไว้ว่าหากแต่งงานวันใด ก็จะไม่ขออยู่เมืองไทยอีก
ต่อไปซึ่งไม่เฉพาะคนรอบข้างแม้แต่การบ้านการเมืองก็มาสร้างความรักหล่อนจนพินาศสิ้น  
       ดังนั้นหล่อนถึงจำเป็นต้องแต่งงานทั้งๆที่ไม่มีความรักกับเพื่อนพ่อสักนิดเดียว
แต่ ด้วยความรักคุณพ่อเชื่อฟังมาตลอด  อีกประการหนึ่งความรักแท้จริงของหล่อนเองนั้นได้
มอบให้แก่เขาจนหมดสิ้นเสียแล้ว แต่หล่อนอ้างกับคุณพ่อเธอว่า หากเธอแต่งงานแล้วจะไม่ขออยู่
เมืองไทย จะไปอยู่ต่างประเทศ  คุณพ่อเธอตกลงภายหลังแต่งงานแล้วเธอและครอบครัวได้ออก
เดินทางไปอยู่ที่ประเทศอเมริกา เพื่อหลีกหนีความรักอันแสนขมขื่นที่เธอทำไว้กับเขา และยังได้
มีจดหมายสารภาพความผิดครั้งนี้ที่ผิดสัญญาด้วยความรักและทดแทนพระคุณจะไม่ขอกลับเมืองไทย
ตราบชั่วชีวิตของหล่อน  แม้ว่าอะไรๆจะเกิดขึ้นอีกก็ตามคงปล่อยให้เป็นไปตามวาสนาเท่านั้น....

      ปานดั่งสายฟ้าฟาดแสกหน้าชายหนุ่ม  จดหมายได้ล่วงหลุดจากมือยามได้อ่านและร่างเขาก็ค่อยๆ
ทรุดร่างลง     สิ้นแล้วสิ้นสุดทุกๆอย่างที่หวังไว้  เขามองเรือนหอน้อยที่สร้างเรียบร้อย หยาดน้ำตา
ไหลซึมตกใน     หวนนึกถึงความทุกข์ที่เขาไประบายกับอุปัชฌาย์ที่เขาบวชเรียนมา ท่านเคยกล่าวไว้
ว่า     สิ่งที่รักมากย่อมเศร้าโศกมากเป็นธรรมดานะโยม   ไม่มีสิ่งใดหรอกที่จะยั่งยืนทุกๆอย่างต้อง
เปลี่ยนแปลงดับไปหมดสิ้น โยมจงหมั่นตรึกตรองข้อนี้ให้ดีๆแล้วปรับปรุงแต่งอารมณ์เสียใหม่
นะโยมนะ แล้วทุกอย่างก็จะเห็นแจ้งก็จะพ้นจากทุกข์นั้น    ชายหนุ่มมานั่งคิดและทบทวน
     เสียงนี้ยังก้องกังวานเข้ามายังห้วงลึกแห่งหัวใจยามเมื่อเขาไปนมัสการพระอุปัชฌาย์  เขาไม่รู้ว่า
จะระบายให้ใครนอกจากอาจารย์ที่อบรมสั่งสอนเขายามบวชเท่านั้น
         หากโยมเชื่ออาตมาควรไปหาที่สงบๆเจริญวิปัสสนาสมาธิ มีสิ่งนี้เท่านั้นที่จะช่วยชำระจิตใจ
เธอได้นะโยม    สิ่งที่ดีที่สุดคือความสงบ ธรรมชาติเท่านั้นที่จะช่วยผ่อนคลายได้ไม่มากก็น้อยโยม
      ดังนั้นเขาจึงมอบหมายหน้าที่การงานทั้งการดูแลบ้านให้คนที่เขาไว้ใจได้  ออกเดินทางมายัง
ต่างจังหวัดอันเป็น   บริเวณที่คุณพ่อคุณแม่ซื้อไว้สร้างบ้านน้อยๆอันอุดมไปด้วยพฤกษานานาพันธุ์
ธรรมชาติอันงดงาม  เขาพักและบัดนี้ได้มานั่งชมความงามของธรรมชาติ ณ บริเวณนี้  ใช่แล้ว
ธรรมชาติเท่านั้นที่จะชำระจิตใจเขาให้เยือกเย็นได้ ใช่แล้วธรรมเท่านั้นที่จะลบล้างสิ่งซ่อนเร้นใน
จิตใจเขาได้
        ชายหนุ่มมองไปที่ขอบฟ้าอันสุดเท่าที่สายตาเขาจะแลเห็นได้ พลางนึกถึง หญิงอันเป็นที่รักยิ่ง
โอ้ดารณีจ้า.....ถึงแม้นพี่ไปได้แต่พี่ก็ไม่สร้างความปวดร้าวให้แก่เธอและครอบครัวหรอก พี่เองยอม
รับความโศกเศร้านี้ไว้เพียงผู้เดียว  ประดุจต้นโศกที่แม้จะทอดกิ่งก้านสาขาสวยงามดอกที่สวยงามแต่
ทว่าก็ยังถูกเรียกว่าเป็นต้นโศกอยู่ดี  เหมือนเราที่บัดนี้ประหนึ่งดั่งต้นโศก
ที่ไร้ซึ้งกิ่งก้านสาขาเสียแล้ว ใบก็ล่วงหลุดหายไป นับวันคอยแต่จะแห้งเหี่ยวเฉาตายไปกาล 
       สุขเถิดที่รัก...... สุขเถิด....ด้วยใจพี่นี้สัญญาว่าจะขอมีแต่เธอเพียงคนเดียว.........  
ประดุจต้นโศกถึงอย่างไรก็ยังเป็นต้นโศกที่คอยแต่จะอับเฉาตายไป
       พี่ขอฝากใจถึงเธอด้วยนะขอบฟ้าจ๋าจงนำใจ........
ของข้าไปส่งให้ถึงเธอด้วยนะ  ดารณีที่รักๆพี่ลาลับมิลาร่วงต่อบ่วงใจที่พี่แสนหวง................

                                   ๐ รวดร้าวใดไหนเล่าเท่าเคล้าโศก
                              วิปโยคทรวงในยามไม่เห็น
                              รักปนโศกโศกรักมักลำเค็ญ
                              สุดหนีเร้นเช่นโศกหัวอกเรา............๛จบ.

                                       *  แก้วประเสริฐ. *

Cartoon_Animation_08.gif692823n68ya60jv9.gif				
19 กันยายน 2553 17:13 น.

วันที่เลื่อนลอย

แก้วประเสริฐ

76.gif
                      วันที่เลื่อนลอย

   ที่รัก.....น้องคอยพี่ก่อนนะ....ขอเวลาอีกหน่อยเพื่ออนาคตเราทั้งสอง......

   แว่วเสียงโห่ร้องใกล้เข้ามาๆ  ขันหมากมาแล้ว ขันหมากมาแล้วจ้าๆ....
เสียงโห่ร้องก้องกังวานไปทั่วบริเวณ พร้อมเสียงกลองยาวเข้าประสานเสียง
และเครื่องดนตรีนานาชนิด
  ต้นกล้วยสองต้น ต้นอ้อยคู่ ขนาบข้างร่างของเจ้าบ่าวพร้อมทั้งบรรดาของอีกมากมาย
เป็นริ้วขบวนตามติดมาเป็นทิวแถว   ติดตามด้วยญาติผู้ใหญ่ของเจ้าบ่าวถือขันหมากและ
ของชำร่วยไว้เพื่อแจกแก่ญาติเจ้าสาวที่จะต้องมากั้นก่อนจะเข้าบ้านเจ้าสาว 

      หน้าขบวนเจ้าบ่าวมีหนุ่มสาวกำลังฟ้อนร่ายรำตามทำนองเพลงไทยล้านนาคลอกับ
เสียงกลองยาว  ด้านหลังกลองยาวเป็นแตรวงบรรเลงเพลงสอดคล้อง
รับกันกับกลองยาว  ทำให้บรรยากาศครึกครื้น สนุกสนาน กันในขบวนขันหมาก
รายล้อมไปด้วยผู้คนยาวเป็นทิวแถว  ปิดท้ายด้วยวงดนตรีล้านนา   มีกลองชัยชนะ
ประโคมรับด้วยเสียงปี่ครบถ้วนทุกประการ  แบบฉบับล้านนา
ทั้งสองข้างขบวนหน้าและหลังสองข้างประดับด้วยคันธงหลากสีเป็นทิวแถว 
 แสดงถึงฐานะความมั่งคั่งของเจ้าบ่าว   เสียงปืนยิงขึ้นฟ้าเป็นระยะๆ
 
     สองข้างทางเต็มไปด้วยฝูงชนที่มาดูขบวนขันหมาก บางคนชี้ไปยังเจ้าบ่าวพากัน
วิจารณ์กันเซ็งแซ่ ทุกๆคนล้วนใบหน้าแย้มยิ้มเสมือนการต้อนรับนี้ได้รับการยอมรับ
จากชาวบ้านในหมู่บ้านกองงามเกือบทั้งสิ้น ยกเว้นร่างหนึ่งที่แอบยืนมองด้วยใบหน้า
เศร้า  หยาดน้ำตาคลอเบ้า   ร่างชายหนุ่มขาวสูงโปร่งนุ่มห่มแบบชาวไทยล้านนาแถม
เอวยังคาดด้วยผ้าขาวม้าลายหมากรุก    เขายืนมองสักครู่ใหญ่เมื่อเห็นขบวนขันหมาก
ไปถึงบ้านเจ้าสาว ซึ่งเป็นเรือนโบราณ  ความอดทนหมดสิ้นเขารีบหันหลังกลับเดินไป
ตามทางเล็กๆของหมู่บ้านจากไป......

        สายลมพัดเอื่อยๆโชยต้องกายชายหนุ่ม ท้องฟ้าแจ่มใส  หมู่เมฆลอยละลิ่วผ่านภูเขา
ที่เชิงภูนั้นมีบ้านหลังน้อยๆ ปลูกโดดเดี่ยวเพียงหลังเดียว บริเวณหน้าบ้านซึ่งปลูกอยู่
ในดงไม้เล็กๆ ด้านหน้าและหลังเต็มไปด้วย รวงข้าวสีทองที่กำลังรอการเก็บเกี่ยว
     จริงหรือมันเป็นเรื่องจริงหรือ????    เสียงพึมพรำเบาๆลอดออกจากปากชายหนุ่ม
อย่างไม่เชื่อใจและสายตาตนเอง  ภาพเหล่านี้มันสะเทือนใจยิ่งนัก กับภาพที่เขาประสบ
มาไม่นาน  กลิ่นหอมจางๆของกล้วยไม้ที่เขาปลูกแขวนไว้กำลังออกดอกเบ่งบานโชย
กลิ่นล่องลอยมากระทบจมูกยามลมโชยผ่าน เป็นกล้วยไม้ที่นิยมปลูกกันแถบเหนือเป็น
สัญญาลักษณ์อย่างหนึ่งของชาวไทยล้านนา  เอื้องหลวง ดอกสีเหลืองใสสด กลิ่นหอม
เย็น

        ร่างชายหนุ่มที่นั่งบนแคร่ไม้หน้าบ้านหรือเรียกว่ากระท่อมน้อยก็ไม่ผิดนัก นั่งตา
เหม่อลอย ความคิดกำลังลำดับอดีตที่ผ่านมาในชีวิต ซึ่งมันพลิกผันจนที่เขายากจะทน
รับได้   เขาหลับตาแต่ทว่าหยดน้ำเล็กๆกับไหลออกมา เป็นทาง  เสียงหนึ่งแว่วออกมา
จากห้วงลึกภายใน ทำให้ชายหนุ่มสะท้านไปทั้งร่าง ใช่แล้วเขายังจำได้ จำคำมั่นสัญญา
ได้มิมีวันลืม   จากหญิงคนหนึ่งที่เขามอบทุกๆสิ่งทุกๆอย่างให้อย่างยินยอมพร้อมใจ

         เขายังจำได้ในคำสัญญานั้น
   พี่ๆ...เอื้องฟ้าจะคอยพี่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฟ้าจะรอพี่คนเดียว
   จ๊ะฟ้า...ขอเวลาพี่อีกหน่อย  พี่จะเดินทางไปใต้เมืองหลวง เพื่อสร้างในสิ่งที่พึงปรารถนา
สร้างฐานะให้ทัดเทียมกับฐานะของน้อง  จงเชื่อใจพี่  พี่มีน้องเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นเรื่องหญิง
อื่นน้องวางใจได้นะฟ้า
     จ๊ะพี่....ฟ้าจะคอยพี่ไม่ต้องห่วงหรอกน้องไม่มีใจให้ใครอีกแล้ว นอกจากพี่คนเดียว
    เสียงนี้ยังก้องในความทรงจำของเขาเสมอ   นี่หรือน้ำใจหญิงเพียงเขาไปเพื่อสร้างฐานะ
ใช้เวลาไม่นานก็จะกลับมา  ใช่แล้วหากเป็นคนธรรมดาก็อาจจะใช้เวลามาก แต่เขามีความรู้
ความสามารถเพื่อนๆมาชวนไปทำงาน แต่จิตใจเขาสมถะและรักผืนนาแห่งนี้มาก   

           หากแค่ลำพังตัวเองก็สามารถอยู่ได้อย่างสบาย ๆจึงไม่ดิ้นรนคิดอยากจากที่แห่งนี้ไป 
แต่ด้วย ความรักจึงทำให้เขาต้องจากที่แห่งนี้ไป แต่ก็ไม่วายให้ญาติๆมาดูแลให้ 
           ใช่แล้วเพียงห้าปีช่างยาวนานเสียเหลือเกิน เขามุ่งไปหาเพื่อนและทำงานกับเพื่อนทันที
ใช้เวลาเพียงแค่ปีเดียว  เขาก็แยกตัวมาตั้งบริษัทเล็กๆดำเนินกิจการด้วยตนเอง  กิจการเขาเจริญ
รุ่งเรืองมากจนเพื่อนๆต่างมาแสดงความยินดี  เขาไม่ท่องเที่ยวตามที่เพื่อนแนะนำแต่คิดมุ่งจะ
เก็บเงินอย่างเดียวเพื่อความรักที่ซุกซ่อนในใจไว้ไม่ยอมให้อำนาจฝ่ายต่ำเข้าครองงำ เขาเปิดกิจ
การด้านมือถือขายสัญญาณ เสมือนฟ้าประทานโอกาสเพียงไม่นานฐานะก็เปลี่ยนไปกลายเป็น
นักธุรกิจสำคัญคนหนึ่งของวงการ ฐานะร่ำรวย เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป

        อำนาจแห่งความรักมันเรียกร้องเขา เมื่อเขาประสบผลสำเร็จแล้ว ในช่วงระหว่างทำงานเขา
ก็ติดต่อกับ  ฟ้า  เป็นประจำ  ช่วงระยะหลังการติดต่อเริ่มห่างไปเรื่อยๆ แต่ความเชื่อมันใน
คำสัญญา เขาเชื่อใจ ฟ้า เมื่อทุกอย่างสมบูรณ์ลงตัวเขาก็กลับมางานทางกรุงเทพฯมอบหมาย
ให้เพื่อนรักคอยดูแลให้ในระหว่างเขาไม่อยู่ เขาสร้างบ้านในกรุงเทพฯพร้อมที่ดินเพื่อจะมอบให้
เป็นของขวัญแก่ฟ้า   เขากลับมาอย่างสมถะแบบไปอย่างไงก็แต่งตัวกับมาเหมือนเดิม
        สิ่งที่ได้รับ เขาจึงไม่เชื่อสายตาตัวเอง  ฟ้า  เปลี่ยนไปเปลี่ยนไปจริงๆ

     กลิ่นหอมจากแก้มสาวยังอบอวลอยู่เสมอ ค่ำคืนอันแสนหวานรัญจวนยังโลดเร้ามิห่างหายไป
ทุกๆอย่างภายนอกเป็นของเขาเว้นแต่ภายในเท่านั้นที่เขาเก็บไว้ในวันแต่งงาน   
     โธ่ฟ้า.....พี่ไม่เคยคิดว่าแค่ระยะเวลาห้าปีเท่านั้น ฟ้าจะลืมคำสัญญาเราสองเสียแล้ว
    ร่างเขาเอนพิงยังต้นไม้ริมแคร่ ตอนนี้เงินหรือเขาคิดว่าจะมีมากกว่าฐานะของเธอเสียอีก
แต่ใจซิ    เขาช่างแห้งเหี่ยวเสียเหลือเกิน  
     อนิจจาเอ๋ย เอื้องฟ้า  ใยถึงทำกับพี่ได้ถึงเพียงนี้   น้ำตารินหลั่งไหลอีกครา
    เสียแรงที่พี่ไว้ใจ เสียแรงที่พี่ทำทุกๆอย่างเพื่อฟ้า 
    ห้าปีแห่งความหลัง ห้าปีแห่งการรอคอย มันสูญสลายไปแล้ว  ชายหนุ่มรำพันกับตัวเอง

      ใช่ล่ะซิฉันมันจน  เขาถึงได้ดูถูกฉันนักแค่ลูกชาวนาเล็กๆจะมีอะไร  ชายหนุ่มคิด
     เอาล่ะในเมื่อเธอผิดสัญญากับพี่ก่อน  คอยดูนะแล้วอย่ามาว่าพี่ผิดสัญญาในภายหลัง   
เมื่อชายหนุ่มแปรเปลี่ยนจากรักมาเป็นแค้น  เขากลับกรุงเทพฯทันที เริ่มกิจกาจอย่างมุมานะและ
ส่งทนายมาเที่ยวกว้านซื้อที่ดินแถวนั้น รวมถึงบ้านของฟ้าด้วย  เขายังติดตามข่าวเธอเสมอๆ
เจ้าบ่าวของเธอกลับธุรกิจล้มเหลวสิ้นเนื้อประดาตัว กลายเป็นบุคคลล้มละลาย  และหายสาบสูญ
ไปปล่อยให้ครอบครัวฟ้าต้องอยู่โดดเดี่ยว

        บัดนี้บ้านและที่ดินของฟ้าตกเป็นของเขาไปหมดแล้ว  แต่ทว่าภายในจิตใจทั้งรักทั้งแค้นมัน
ช่างรุมเร้าเขาเหลือเกิน   สงสารหรือก็สงสาร แค้นหรือก็แค้นจนจิตใจเขาวุ่นวายไปหมด ครอบครัว
ของฟ้าแตกสลายไป หลังจากขายทั้งบ้านและที่ดิน  พี่น้องต่างแย่งกันและไม่นำพาซึ่งกันและกัน
ฟ้าเป็นหญิงจึงได้รับส่วนแบ่งน้อยที่สุด  แต่เธอก็นำเงินนั้นไปซื้อที่และปลูกบ้านในเนื้อที่เล็กๆกับ
บ้านน้อย  หาเลี้ยงชีพปากท้องพอกินพอใช้ไปวันๆหนึ่ง  ดีนะที่เธอไม่มีลูกกับสามีหล่อน

     ความเปลี่ยนแปลงของกระแสชีวิต  เขาสร้างคฤหาสน์ในบริเวณที่ในเนื้อที่อันกว้างใหญ่มีคนใช้
บริวารมากมาย  มีคนดูแลคฤหาสน์เขา แต่น้อยคนนักจะได้เห็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้  ด้วยสิ่ง
เปลี่ยนแปลง  ฟ้า  กับมาทำงานในคฤหาสน์นี้ในฐานะคนรับใช้ ด้วยหล่อนไม่สามารถจะพยุง
ฐานะได้ ด้วยเนื้อที่ดินไม่สามารถทำอะไรได้  สิ่งที่ดีที่สุดคือการมาสมัครทำงานในคฤหาสน์หลังนี้
     เวลาผ่านไปอีกหลายปี  ภายในคฤหาสน์ชุลมุนวุ่นวาย ทุกๆคนต่างทำงานอย่างขมีขมันด้วยได้
รับแจ้งจากผู้ดูแลว่า  วันนี้เจ้าของคฤหาสน์จะกลับมาพักผ่อนที่นี่จึงขอให้ทุกๆคนแต่งกายให้เรียบร้อย
และจะได้พบเจ้าของที่แท้จริง   ภายในครัวก็ระดมกำลังทำอาหารเป็นการใหญ่เพื่อต้อนรับเจ้านายที่
จะกลับมา   ด้วยทุกๆคนไม่เคยพบเห็นเจ้าของอันแท้จริงนอกจากได้รับเงินเดือนจากผู้ดูแลเท่านั้น

        หมอกเริ่มจาง แสงอาทิตย์เริ่มสาดส่องจ้าขึ้น ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใส  เสียงแตรรถยนต์กังวานที่หน้า
รั้วประตู   คนเฝ้ารีบไปเปิดรับ  รถเก๋งคันงามค่อยๆแล่นเข้ามาอย่างช้าๆ ริมสองฟากถนนยืนเรียงราย
ด้วยบรรดาคนรับใช้ เพื่อจะได้พบเจ้าของคฤหาสน์ที่แท้จริง  รถแล่นมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ ชายกลาง
คนรีบวิ่งมาเปิดประตูรถ  ร่างชายหนุ่มค่อนข้างกลางคนก้าวลงจากรถในชุดเรียบง่าย
 หันไปยิ้มกับผู้มาต้อนรับทันที พลางทักว่า
     เรียบร้อยดีหรือ พ่อแม้น
     ขอรับท่าน....ทุกอย่างเรียบร้อย ขอเชิญคุณท่านเข้าไปตรวจดูเถอะขอรับ
     อืมมๆๆๆ!!!!.....จัดบ้านได้สวยงามจริงๆนะ  ฉันเองไม่ได้มาเสียหลายปี  อ้อๆๆ...แล้ว
กล้วยไม้  เอื้องหลวง เป็นอย่างไรบ้าง แยกหน่อปลูกไว้ในเรือนกล้วยไม้หรือเปล่าล่ะ
     ขอรับ....กำลังบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมเลยขอรับจะให้เด็กเอามาไว้ในตึกหรือไม่ขอรับ
     ไม่ต้องหรอกพ่อแม้น...เดี๋ยวฉันจะไปเรือนไม้ดูเองไม่ได้เห็นมานานแล้ว นี่หน้าหนาวถึงจะ
ได้เห็นเจ้าหล่อนสักครานะ

        ขอรับ...เอื้องหลวงจะออกช่อดอกราวเดือนพฤศจิกาธันวามกราหน้าหนาวขอรับ
         พ่อแม้นรู้ไหมว่า  ฉันรักเอื้องหลวงมาก  เพราะมันทำให้ฉันนึกถึงหญิงคนรักเก่าของฉัน
ที่เขาไม่สนใจแก่ฉันเลย  เธอชื่อคล้ายๆเอื้องหลวงนะ  เธอชื่อ เอื้องฟ้า พ่อแม้น
        แต่ช่างเถอะ....มันเป็นอดีตกาลไปนานแล้ว จนทำให้ฉันต้องครองโสดมาจนบัดนี้ นี่ก็จะ
ย่างเข้ากลางคนเต็มที่แล้วนะ
         ขอรับ....แล้วคุณเธอ เอื้องฟ้า  ไปไหนเสียล่ะขอรับ
         อือๆๆ....สุดท้ายที่ฉันรู้นะ ว่าบ้านเขาแตกแยกแย่งสมบัติกัน ส่วนตัวเธอนั้นไปสร้างบ้านเล็ก
ทางเนินเขาลูกโน้นอยู่นะ
         อ้าวๆๆ...แล้วคุณท่านไม่คิดไปเยี่ยมเธอหรือ
         คงไม่หรอกพ่อแม้น  เขาคงจะลืมฉันไปแล้ว  แม้ฉันพยายามตัดใจ แต่ทำอย่างไรก็ยังคิดถึงเขา
เสมอ  จากรักมาแค้น จากแค้นกลับมาสงสาร เขานะ เป็นห่วงเขาเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะช่วยเขาได้
อย่างไร   ชายหนุ่มย่างเข้ากลางคนกล่าวตอบ

       เดี๋ยวพ่อแม้น ฉันหลังเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะไปเยี่ยมพวกเราทุกๆคนนะ
       ขอรับ...ท่าน   แล้วชายชราแต่ร่างกายกำยำแข็งแรงอ้าปากจะกล่าว แต่ก็หยุดเสีย
       มีอะไรหรือพ่อแม้นจะกล่าวอะไร กล่าวมาได้เลยนะ
       มิได้ขอรับ....ผู้หญิงที่คุณท่านกล่าวว่า ชื่อ เอื้องฟ้า  ใช่ไหมขอรับ
        จ๊ะพ่อแม้น
        แล้วเธออยู่แถวเนินเขาลูกโน้นใช่ไหมขอรับพลางชี้มือไปทางเขาที่ห่างไกลลิบๆ
        ถูกแล้วพ่อแม้น  มีอะไรหรือ  ชายหนุ่มสงสัย
        คือว่า  ชื่อนี้ในแถวนี้ไม่มีใครยกเว้นคนเดียวขอรับ
        เธอชื่อ  เอื้องฟ้า  หรือ  ชายหนุ่มถาม
        ขอรับ  ชื่อเอื้องฟ้าเหมือนกับที่คุณท่านกล่าวไว้ นอกนั้นแถวนี้ไม่มีคนชื่อนี้หรอกขอรับ
    ชายหนุ่มยิ้มกับชายชรา พลางเอ่ยอีกว่า
        งั้นฉันขอพบหน่อยได้ไหมล่ะพ่อแม้น

        ขอรับเดี๋ยวจะให้คนไปเรียกมาขอรับ  กล่าวเสร็จชายชราก็ตะโกนเรียกคนที่อยู่ใกล้ๆทันที
        ไอ้ม่วงๆ...มึงไปตาม แม่เอื้องฟ้า หน่อยซิว่าคุณท่านต้องการพบ
        ครับ ลุงแม้น  ชายหนุ่มพึ่งจะเริ่มเป็นหนุ่มขานรับ แล้ววิ่งไปทางหลังคฤหาสน์
สักครู่หนึ่ง   มันก็นำหน้าสาวนางหนึ่งเข้ามา
        อ้าวแม่เอื้อง  คุณท่านจะขอคุยด้วยล่ะ   แล้วผายมือไปทางชายหนุ่ม
     หญิงสาวก้มหน้าอยู่ พอเงยหน้ามองชายหนุ่ม ก็สร้างความตกตลึง อ้าปากค้าง เสียงเล็ดรอด
ออกมาเบาๆว่า พี่เองหรือนี่  หยาดน้ำตาหล่อนก็หลั่งรินชโลมแก้มทั้งสองข้างทันที
     ชายหนุ่มครั้นมองเห็นหญิงสาว  ร่างเขาสะท้านทั้งตัว เบิกตากว้างจ้องมอง ปากเม้มสนิท
 แต่มิวายมีเสียงครางออกมา สร้างความตกตลึงฉงนแก่ชายชรายิ่งนัก เมื่อพบเห็นอาการของทั้งสอง
          ฟ้า ฟ้า ฟ้า  เธอเองหรือ..........!!!!!!............????????...........

      ทั้งสองต่างจ้องหน้ากันและกัน ใบหน้าหญิงสาวฉาบไปด้วยคราบ
น้ำตา เบื้องหลังพวยพุ่งขึ้นมาสู่ความทรงจำอีกครั้ง
      ม่านตาชายหนุ่มหรุบเปลือกตาลง ความปวดร้าวกลับมาเยือนเขา
อีกครั้ง  แต่คราวนี้มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายเสียแล้ว ความแค้นความรัก
ต่างประดังเข้ามาผสมกับความเวทนาสงสาร เมื่อแลเห็นสภาพของหญิง
อันเป็นสุดที่รัก  ได้แปรเปลี่ยนความทรนงตนของหล่อนหายไปเสียสิ้น
    แต่กระนั้นก็ตามชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงอันสั่นเครือ
      หวังว่าฟ้าคงจะสบายดีนะ???
    หญิงสาวไม่ตอบคำใดๆ นอกจากแสดงอาการอ่ำๆอึ้งๆ หล่อนเองก็
ไม่คิดว่า ปัจจุบันทั้งสองล้วนแปรเปลี่ยนกลับกันตรงกันข้ามในปัจจุบัน
    เสียงค่อยเล็ดรอดออกจากปากน้อยๆ 
       พี่ๆๆๆ????? ฟ้าผิดไปแล้ว
แล้วเสียงนั้นก็ขาดหายไป

         ส่วนหนึ่งของความเวทนาสงสารกลับประดังเข้ามาลบล้างความ
แค้นความรักที่หมักหมมอยู่ภายในใจชายหนุ่ม  ถึงอย่างไรเธอก็ยังแฝง
ในส่วนลึกของหัวใจ การเปลี่ยนแปลง อาจจะไม่ใช่ความผิดของเธอก็ได้
      ชายหนุ่มยิ้มปลอบใจหญิงสาว หากเป็นอดีตเขาก็ต้องต้องโอบกอด
หญิงผู้นี้เข้ามาปลอบขวัญหล่อน  แต่บัดนี้เขาเองไม่อยากให้ไฟเก่า
ประทุเข้ามาอีก  มาดแม้นว่าความเจ็บปวดจะแทรกซึมรวดร้าวหัวใจ
ของเขาก็ตามที
          ฟ้าๆๆ....เธอๆๆ....อยู่ที่นี่ตามสบายนะ อ้อ พ่อแม้น 
ชายหนุ่มเรียกผู้ดูแลสถานที่นี้
         ขอรับคุณท่าน มิอะไรจะใช้ผมหรือขอรับ
    ฉันเองเพียงจะไหว้วานพ่อแม้นหน่อย  ให้ฟ้านั้นขึ้นมาบนตึกนี้และ
จัดห้องขาดเหลืออะไรก็แจ้งผมมา  พรุ่งนี้ผมจะกลับกรุงเทพฯแล้ว
         อ้าวคุณท่าน ทำไม???รีบกลับเสียล่ะ
         ฉันเองก็ตั้งใจว่าจะมาพักผ่อนสักอาทิตย์สองอาทิตย์ แต่ได้รับ
แจ้งจากทางกรุงเทพฯให้รีบไปประชุมสาระสำคัญด่วนที่สุด
       ขอรับผมจะจัดการตามที่คุณท่านสั่งมาทุกประการขอรับ
      อ้ออีกอย่างหนึ่งนะ ค่ำๆนี้แวะไปหาฉันที่ห้องหนังสือหน่อยนะ ฉัน
มีอะไรจะฝากให้พ่อแม้นช่วยจัดการหน่อย
      ได้ขอรับคุณท่าน   ชายชรากล่าวตอบด้วยความนอบน้อม

     หลังจากสั่งเสียเสร็จเรียบร้อยแล้ว  เขาก็หันมาทางหญิงสาวอัน
เป็นสุดที่รัก พลางกล่าวว่า
      ฟ้าๆ....เธอลำบากมากแล้ว ถือว่าบ้านนี้เป็นของเธอก็แล้วกัน
ส่วนผมอาจจะมาหรือไม่มาก็ไม่รู้ได้ ด้วยงานทางโน้นต้องอาศัยผม
เป็นหลัก จะไว้วางใจใครหรือก็ไม่ค่อยแน่ใจ  แต่ว่า ฟ้าเธอไม่คิดลง
ไปกรุงเทพฯหรอกนะ  ที่นั้นจะไม่ปลอดภัยสำหรับเธอ คนอยู่ที่นั่นจะ
ต้องแข็งแกร่ง ต่อสู้อดทน ทั้งยังต้องมีประสบการณ์รอบด้าน
      มิใช่ว่าผมจะล่วงเกินฟ้าในเรื่องส่วนตัวก็หาไม่ เราสองเห็นทีจะสิ้น
สุดในเรื่องนี้เสียที เราสองก็ย่างเข้าสู่วัยชราขึ้นแล้ว ขอให้ฟ้าคิดว่ายัง
มีเยื้อใยแก่ผม ก็มิควรจะไปพักที่อื่นให้ถือเสมือนว่า คฤหาสน์หลังนี้
เป็นของขวัญของผมก็แล้วกันนะครับ

       หญิงสาวได้ยินชาวหนุ่มกล่าว พลางเงยหน้าขึ้นมองและพยายาม
จดจำใบหน้านี้อีกครั้ง  ถ้อยคำที่ชายหนุ่มกล่าวนั้นหล่อนเข้าใจดี มัน
หมายถึงอะไร     พลันหล่อนได้ยินเสียงเขาหัวร่อเบาๆ แต่เสียงช่าง
นุ่มนวลอ่อนโยนเสียนี้กระไร  หล่อนนึกถึงคำประโยคที่เขากล่าวก่อน
จะจากไปว่า  
    ที่รัก...คอยพี่ก่อนนะ.....ขอเวลาพี่อีกสักหน่อยเพื่ออนาคตเราทั้งสอง.....

        เขาทำตามสัญญาทุกประการครองตัวเป็นโสดมาตลอดหาได้
เปลี่ยนแปลงความรักไป  เธอเองซิกลับผิดคำสัญญาเพียงแค่วาจา
ที่ไพเราะนุ่มนวลของอดีตสามี หวานกล่อมอารมณ์เธอจนกระเจิง
เห็นผิดเป็นชอบไป  เธอก้มหน้าซึม
     ฟ้าๆพรุ่งนี้พี่ก็จะจากฟ้าไปแล้ว ขอให้ฟ้าหากยังมีสิ่งที่หลงเหลืออยู่
จำไว้บ้านหลังนี้เธอต้องปกครองให้ดีๆนะ มันคือส่วนหนึ่งของคำมั่น
สัญญาที่พี่กล่าวไว้กับ เธอว่าจะทำเพื่ออนาคตเราทั้งสอง
     ชายหนุ่มกล่าวเพียงเท่านี้ ก็เดินขึ้นตึกไป ปล่อยให้หล่อนซึมเศร้า
แต่เพียงผู้เดียว
      จนกระทั้งเสียงลุงแม้น กล่าวขัดจังหวะความเศร้าของหล่อนว่า
    คุณฟ้าครับ  ก่อนคุณท่านจะขึ้นตึกกล่าวเป็นนัยๆแล้วว่าบ้านหลังนี้
ท่านจะมอบให้เธอพร้อมที่ดินทั้งหมด  ฉนั้นต่อไปนี้คุณฟ้าก็จะเป็น
เจ้าของ ส่วนไอ้แม้นก็จะต้องขอพึ่งพาอาศัยคุณฟ้าต่อไปด้วยไม่รู้ว่าจะ
ไปแห่งหนใด  จึงขอความเมตตาจากคุณฟ้า

      ครั้นตกค่ำนายแม้นก็ขึ้นไปพบคุณท่าน  ได้รับคำสั่งมาให้ปฏิบัติต่อ
ฟ้าอย่างไร  ตลอดค่ีาใช้จ่ายในคฤหาสน์หลังนี้ไม่ต้องกังวลบอกแก่
เธอด้วย   จะส่งค่าใช้จ่ายมาให้ทุกๆเดือน
      จากไปแล้ว.....เขาจากไปยังดินแดนศิวิไลย์และเธออาจจะไม่ได้
พบหน้าเขาอีก  ทั้งคืนหล่อนนอนไม่หลับด้วยคิดเรื่องต่างๆนาๆ หาก
เขาจะยอมลืมความหลังไป  หล่อนเองก็จะพร้อมอยู่ร่วมกับเขาตลอด
ชั่วชีวิตเพื่อลบล้างความผิดใช้ชีวิตทดแทน  
        อนิจจา....มันเป็นความฝันอันเลือนรางเสียจริงๆ
    ในมือหล่อนสั่นระริก เมื่อลุงแม้นนำใบโอนมรดกคฤหาสน์และที่ดิน
พร้อมทั้งเช็คอันมีมูลค่ามหาศาล เพื่อการใช้จ่ายชั่วชีวิตก็ไม่หมด
        หล่อนมองเช็คและใบมอบมรดก หยาดน้ำตาหลั่งรินรดกระดาษ
จนเป็นดวงด่าง
        ในวันต่อๆมาหล่อนต้องมายืนจ้องที่หน้าประตูคฤหาสน์ ใจภาวนา
ขอให้เขากลับมา ขอให้เขาจงเหมือนเดิม ตั้งแต่นั้นมาหล่อนไม่ได้
ข่าวคราวและพบเขาอีกเลยตลอดชั่วชีวิตหล่อนที่ต้องอำลา ถึงจะมี
ร่างกายอายุมากเกินกว่าเจ็ดสิบปี หล่อนก็ยังมายืนจ้องหน้าประตูอยู่
อย่างสม่ำเสมอ มิเคยเลยจะเว้นสักวันเดียว  ถึงแม้จะเจ็บไข้ได้ป่วย
หล่อนก็จะให้คนพยุงนั่งรถเข็นมานั่งเฝ้ารอคอยเขา....
 เขาคงจากไปแล้ว จากไปจวบกระทั่งวันหนึ่งมีทนายความมาจาก
กรุงเทพฯมาหาหล่อน พร้อมทั้งให้หล่อนเซ็นรับทราบเรื่องมรดกทั้ง
หมดของเขา
       หล่อนถึงกับร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อายใคร ใช่แล้วเขาจากไป
จริงๆไปอย่างไม่มีวันกลับคืนมาอีก สิ้นสุดวาระแห่งชีวิต แต่อนิจจาทำไมๆๆๆ
เขาช่างใจแข็งเสียนี่กระไร  แต่สิ่งที่เขาทำไว้ให้หล่อนหมายถึงความรัก
อันแท้จริงเขาครองโสดตัวคนเดียวเปล่าเปลี่ยวจวบจนเขาลาลับไปจาก
โลกนี้เสียแล้ว  ยิ่งคิด...น้ำตาหล่อนยิ่งพรั่งพรูออกมามันเป็นน้ำตา
แห่งความรักที่เขามีให้กับหล่อน  โอ้อนิจจา....แต่ก็สายไปเสียแล้ว
     

       โถๆๆๆ พี่ๆๆๆ   ฟ้าคิดถึงพี่ใจแทบจะขาดอยากจะตายตามพี่ไป
หลายๆต่อหลายครั้งที่หล่อนคิดจะทำลายตัวเอง แต่ด้วยจิตสำนึกในบาป
บุญคุณโทษ ทำให้หล่อนจึงยังคงรักษาชีวิตไว้ พลางอธิษฐานในใจว่า
หากมาดแม้นภพหน้ามีจริง ขอให้หล่อนได้ชดใช้หนี้เวรอันนี้แก่เขา
     โอ้ๆๆๆพี่ไปแล้วไปจากฟ้าไป

อย่างมิมีวันหวนกลับ เขาจากไป....หยาดน้ำตาชโลมหลั่งบนฝ่ามือที่
เหี่ยวย่นแห้งเหี่ยว ร่างสะท้านโอนเอนไปๆมาๆ  
         หญิงชรารู้ว่าชาตินี้เขาและเธอยากแล้วที่จะหวนกลับมาเหมือนเดิม
       เขาไปแล้ว ไปอย่างมิมีวันหวนคืนกลับมา  เขาจากไปอย่างโดดเดี่ยว
และเดียวดาย.....จบบริบูรณ์

                             *แก้วประเสริฐ.*
หมายเหตุ.... ดอกเอื้องหลวงหรือดอกเอื้องคำหลวง เหมือนกัน
ภาพข้างบน เป็นดอกเอื้องฟ้า.

1206459971.jpg1206459971.jpgCartoon_Animation_08.gif692823n68ya60jv9.gif				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
Lovings  แก้วประเสริฐ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
Lovings  แก้วประเสริฐ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงแก้วประเสริฐ