15 พฤษภาคม 2553 21:15 น.
แค่ปลายปากกา
ฉันชื่อวิว เป็นผู้หญิงคนนึงที่รักในบทกลอนมากๆ ชอบอ่านชอบแต่งแต่ก็แต่งไม่เก่งเท่าไหร่นัก ฉันจึงพยายามอย่างยิ่งที่จะแต่งกลอนให้ดีขึ้น ฉันจึงก้าวเข้ามาที่เว็บนี้ที่เปิดโอกาสทางความคิดเริ่มตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย และเว็ปนี้เป็นที่แรกที่นำฉันมารู้จักผู้ชายคนนึงที่ฉันรัก แต่วันนี้ฉันกลับอยากกลับไปย้อนเวลาเพื่อที่จะไม่ให้เจอเค้า ฉันคงไม่เข้าเว็ปนี้อีกนานค่ะ จนกว่าจะหายเจ็บ ฝากบทกลอนสุดท้ายด้วยนะคะ หายเจ็บเมื่อไหร่จะเข้าแต่งนะคะ คงนานพอดู แต่ไม่แน่นะคะอาจหาใหม่ได้เร็ว แผลหายเร็วก็ได้ ขอบคุณสำหรับเว็บนี้มากๆค่ะ
อีกมุมหนึ่งของคำว่ารัก
ทำให้หลายๆคนอยากจะรู้จัก.อยากจะค้นหา
เพราะได้ยินนิยามของคำว่ารักมาต่างๆนาๆ
เลยอยากจะรู้ว่ารักเป็นเช่นใด
เลยเอื้อมมือไขว่คว้ารักในสายลม...และสายลม
เอื่อมมือไปในโลกกลมๆที่กว้างใหญ่
สองมือจึงได้รักมาแนบดวงใจ
ทั้งสุขใจและอุ่นใจเมื่อได้รักมา
เมื่อมีรักก็เหมือนดั่งดอกไม้แรกแย้ม
รักคอมแต่งแต้มดั่งเดือนแรกเฉิดฉาย
โลกช่างอบอุ่นเมื่อมีรักมาเคียงข้างกาย
ความเหงาและเดียวดายก็ถูกอนุภาครักบดบัง
รักนะรัก...รักเนิ่นนานรักเริ่มจืดจางและจืดจาง
ใครจะรู้บ้างในความรักมีพิษรักที่ขื่นขม
รักมากก็เจ็บมากเพราะรักมันก็แค่สายลม
เมื่อมันพัดมาเชยชม มันก็จะพัดผ่านไป
เมื่อได้รัก ได้เจ็บ ได้สัมผัสกับคำว่ารัก
ทำให้ใจได้รู้จักกับอนุภาครักว่าปวดร้าวแค่ไหน
หัวใจดวงหนึ่งเจ็บปวดมาก จนเกินจะก้าวไป
ถ้างั้น...ในช่วงชีวิตอันยาวไกล ขออย่าให้หัวใจ...รักใครอีกเลย
24 มกราคม 2553 20:59 น.
แค่ปลายปากกา
เราอยู่ใกล้กันไม่เคยห่าง
แต่ฉันกลับรู้สึกอ้างว้างเปลี่ยวไหว
รู้สึกลึกๆว่ามีอะไรเปลี่ยนไป
รู้สึกเหมือนมีใครกำลังมาแทนที่กัน
เป็นแค่ความรู้สึกไหวอ่อน
หรือเพราะใครสั่นคลอนในช่วงเวลาสั้นๆ
ช่วงเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน
หรือเพียงเพราะฉันเข้าใจผิดไป
อยากถามเธอสักที
แต่ไม่อาจหาถ่อยคำดีๆที่ไหน
กลัวไม่เจอคำตอบที่ตั้งไว้ในใจ
กลัวเธอตอบอีกอย่างที่ใจฉันไม่ต้องการ
24 มกราคม 2553 20:53 น.
แค่ปลายปากกา
นั่งอยู่ริมหน้าต่างเหมือนเก่า
แต่วันนี้กลับรู้สึกเหงา อย่างร้าวไหว
เหม่อมองฟ้ากว้างแสนกว้างอย่างไม่ตั้งใจ
แล้วเผลอไปคิดถึงใครที่ไกลตา
อยู่ดีสบายดีรึป่าว
ไร้ข่าวคราวไปหลายปีเลยหนา
ส่งข่าวมาบ้างก็ได้นะเพื่อนยา
อย่าเปล่าคนคอยท่าดูรูปเก่าใบเดิม
ยังอยากไปกินที่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านเก่า
ที่แต่ก่อนเป็นร้านสำหรับเราเสมอเสมอ
ยังนั่งดูหนังสือรุ่นอย่างไม่เบื่อเลยนะเธอ
อยากบอกว่าถึงไม่เจอก็คิดถึงเสมอไม่เคยลืม
7 พฤษภาคม 2552 21:25 น.
แค่ปลายปากกา
ความรักจางจืด
เย็นชืดเย็นชาหาสวยไม่
ความรักสวยงามเย็นใจ
หาจากไหนจากใครบอกฉันที
สิ่งที่พบสิ่งที่เห็น
สิ่งนี้เป็นความรักใช่หรือนี่
ทำไมหนอมีแต่เศร้าเหงาฤดี
เห็นแต่มีตีจากล้างลาไกล
ความรัก,,,,จากฟากฟ้า
มีแต่หยดน้ำตาที่รินไหล
มีแต่ปวดรวดร้าวหนาวหัวใจ
มีแต่ไข้รุมๆ เฝ้าสุมทรวง
7 พฤษภาคม 2552 21:20 น.
แค่ปลายปากกา
การได้รักใครสักคน
วนเวียนกับการทุกข์ทนอยู่อย่างนี้
ชีวิตที่ปราศจากเธอคนเคยแสนดี
จุดจบทุกทีอยู่ที่รอยน้ำตา
น้ำตาที่ไม่เคยเหือดหาย
ถึงมีผู้คนรอบกายแต่ไม่เคยหายเศร้า
บ่มตัวเองจมอยู่กับความเหว่ว้าว่างเปล่า
ความปวดร้าวคอยเฝ้าทุกครา
คนที่ฉันแสนรัก
รู้ไหมมันยากนักที่จะคอยค้นหา
เศษเสียวหัวใจในดวงตา
ที่พบมีเพียงวาจา (ของเธอ) ที่ทรมานใจ
หน้าส่วนตัว
1108
