27 มิถุนายน 2552 12:46 น.
แจ้นเอง
ช่วงเวลาดีดีขวบปีผ่าน
สร้างอักษรกลอนกานท์งานทั้งสิ้น
ด้วยดวงใจรักงานกานท์กวิน
ท่ามดวงจินต์สุขสงบเมื่อจบความ
อ่านคอมเม้นท์พี่น้องเหล่าผองเพื่อน
ช่วยย้ำเตือนความห่วงใยคอยไถ่ถาม
บางครั้งเหงาเศร้าใจในทุกยาม
ยังถ้อยความปลอบให้คลายทุกข์ตรม
ชายคาบ้านลานกวีเป็นที่พัก
ยามงานหนักละห้อยนักเพราะหักโหม
หลายมือของน้องพี่ปลอบประโลม
ดุจดังโคมโลมใจหายเหนื่อยพลัน
แจ้นเองค้อมน้อมพักตร์รักนะคะ
ขอพรพระช่วยประทานงานสร้างสรรค์
ให้น้องพี่ ลุงป้าครูอาจารย์
สุข ทุกวารรื่นรมย์ สมฤดี
อยากทักทายถ้วนทั่วทุกๆท่าน
แจ้นเขียนลงเรื่องสั้นนะคุณพี่
ได้ทักทายหลายหลากมากวจี
ซาบซึ้งในไมตรีทุกท่านเลย
เปิดบันทึกถึงทุกท่านในบ้านกลอน
5 มิถุนายน 2552 17:44 น.
แจ้นเอง
ผู้คนหลั่งไหลจากหลายทิศ
หมู่มิตรมวลศัตรูอยู่ไม่ห่าง
คอยกลั่นคอยแกล้งหวังล้างบาง
ดูช่างวุ่นเสียจังหลังเหลือบแล
มีเรื่องราวหลากหลายให้ศึกษา
ต่างทยอยกันมาเพื่อตีแผ่
บ้างร้องโฮโถระกำถูกรังแก
ต่างก็ร้องเอาแน่แชร์นายทุน
ตรึกความถามใจกระไรหนอ
แล้วที่ว่าเพียงพอไม่พอหนุน
ต่างมากคิดมากเล่ห์มารวมรุน
ชุลมุลวุ่นวายไม่กลั่นกรอง
มากผู้คนมากความคิดปริศนา
มากปัญญาล้วนหลากมากสนอง
แลรอบข้างนั่งคิดจิตตรึกตรอง
อกกลับหมองหม่นเศร้าเหงาเหลือเกิน
ยิ่งพูดพร่ำทำท่าล้วนน่าคิด
เพียงแต่เราวิตกจริตคิดห่างเหิน
มากผู้คนมากหลายการดำเนิน
เราเผชิญความคิดจิตตนเอง
อยากหลบลี้หนีหายไปจากนี้
ทำอวดดีมากท่าพาข่มเหง
อยู่ในท่ามคนมากมายหมายกริ่งเกรง
แต่ตัวเองกลับเหงาเศร้าลำพัง
2 มิถุนายน 2552 09:44 น.
แจ้นเอง
มองเห็นความว่างเปล่า
ที่เราเฝ้าค้นหา
ได้แต่รอเวลา
นานช้าเกินจะรอ
ใฝ่ฝันอีกกี่ครั้ง
ก็ยังเฝ้าหยอกล้อ
ผิดหวังกี่ครั้งหนอ
เกินพอแล้วความรัก
พบหน้าโดยบังเอิญ
ทำเมินไม่รู้จัก
กลัวเราจะถามทัก
ตระหนักแล้วความจริง
หว่านล้อมเอาทุกอย่าง
เคียงข้างแม่ยอดหญิง
แล้วกลับมาทอดทิ้ง
เธอยิ่งกว่าพวกโจร
หัวใจให้ไปแล้ว
วี่แววยิ่งสับสน
มองเห็นความแต่ต้น
ถูกปล้นจนหมดตัว
๒ มิถุนายน ๒๕๕๒
Lovers
0 คน เลิฟแจ้นเอง
หน้าส่วนตัว
2008
