คิดถึง...แต่แม่

แจ้นเอง

มองเห็นช่อมะลิที่ทำไว้
เคยทำให้ใส่กระเช้าแม่เย้าหัว
ทำให้ใครมากมายหรือแม่ตัว
ลูกยิ้มยั่วมิรู้ให้ใครทั้งนั้น


ลูกตั้งหน้าตั้งตาวางท่าเฉย
แกล้งมิใส่ใจเลยเหมือนเคยนั่น
แล้วรวบช่อมะลิสวยเข้าด้วยกัน
ริบบิ้นอันสดใสผูกให้งาม

ครั้นถึงวันที่สิบสองของสิงหา
ลูกเตรียมพร้อมข้าวปลาคราตีสาม
ปลุกลูกๆทุกคนจนโครมคราม
ลุกทำความสะอาดกายให้ใยยอง

พอฟ้าสางต่างรีบรัดจัดตระกร้า
จัดข้าวปลาเพื่อจะได้ถวายของ
ไปยังวัดจัดถวายเป็นก่ายกอง
ให้บุญครองใจอยู่ทุกผู้ไป

ด้วยผลบุญหนุนนำให้สำเร็จ
เรื่องเลวร้ายให้ระเห็จอย่ากรายใกล้
ลูกร่ำเรียนเขียนอ่านปัญญาไว
ชนะภัยคลาดศัตรูทั้งหมู่มาร

แล้วรีบจูงมือกันด้วยมั่นหมาย
ที่ทำคล้ายไม่ใส่ใจเมื่อวานนั่น
คลานเข้าไปด้วยใจที่ชื่นบาน
ก้มกราบกรานแทบเท้า...แม่เข้าใจ