28 ธันวาคม 2544 12:43 น.
แดนไพร
เรียกออกมาความสดชื่นอย่ายืนเศร้า
ไม่มีใครไหนเขาเข้าใจด้วย
เกิดเป็นคนทั้งทีดีหรือซวย
จะดูสวยท่าเราไม่เศร้าเกิน
เศร้าเป็นเศร้าในคราวที่ควรเศร้า
อย่าไปเหมาว่าเศร้าเขาสรรเสริญ
ความสดชื่นนั่นแหละตัวประเมิน
ความอดทนอย่างเหลือเกิน ภายในใจ..
28 ธันวาคม 2544 12:28 น.
แดนไพร
ฉันมักคิดถึงคนที่อยู่ใกลทั้งนั้น
เก็บเอาเขามาฝันมาคิดถึง
ทุกวันฉันเฝ้าแต่นั่งซึม
กระทั่งชีวิตของฉันเกือบเสียไป
มีเพียงเธอคนใกล้
ที่คอยห่วงใยยามอ่อนล้า
กว่าจะรู้ว่าวันนี้รักใคร
ก็เมื่อคนใกล้ไปอยู่ใกลเสียเหลือเกิน...
28 ธันวาคม 2544 07:40 น.
แดนไพร
จากถิ่นฐานบ้านช่องท้องนาไร่
หวังติดไฟให้ฝันมันสวยหรู
จากพ่อแม่ และพี่พี่ที่อุ้มชู
ไว้คอยดูจะสู้โลกโชคชะตา
อดีตเป็นเช่นไรฉันไม่สน
ชีวิตคนต้องหวังวันข้างหน้า
มีมืดมีสว่างดั่งจันทรา
ต้องเสาะหาแสงไฟให้ตนเอง
เกิดมาแล้วไม่นานหนอก็ตายหมด
ถ้ามัวคดโกงใคร ไหนศักดิ์ศรี
ถ้ามัวทำชั่วไซร้ ไหนความดี
คิดดูซิค่าของคน อยู่หนใด....
28 ธันวาคม 2544 05:16 น.
แดนไพร
นั่งคิดถึงเธอจนดึกดื่น
ฝันง่วงเพราะความคิดถึง
เธอจากไกลเหลือไว้แค่ความคะนึง
อยากบอกให้รู้ว่าคืนนี้ฉันคิดถึงเธอ
นอนหลับให้สบายนะคนดี
ตื่นมาพรุ่งนี้เธอจะพบกับสิ่งใหม่
แต่จำไว้บางสิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไป
คือฉันกับความห่วงใยที่คงเดิม..
28 ธันวาคม 2544 04:48 น.
แดนไพร
ลูกผู้ชายศักด์ศรีคือที่ตั้ง
เมื่อมุ่งหวังตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
อาจจะท้อก็ไม่ถอยค่อยทำไป
ด้วยดวงใจใฝ่ฝันอันงดงาม
ล้มแล้วลุกปลุกใจให้ฮึดสู้
ให้โลกรู้กูก็ใหญ่ในสนาม
จะสร้างชื่อลือเลื่องกระเดื่องนาม
ให้สมความเป็นชายก่อนวายวางฯ
หน้าส่วนตัว
799
