26 ธันวาคม 2544 10:48 น.
แดนไพร
คำรัก
นั้นยิ่งใหญ่
เป็นความรู้สึกที่เกิดจากใจ
เป็นความรู้สึกที่มีค่า
คำรัก
มีไว้ให้เอื้อนเอ่ยออกมา
เป็นหนึ่งคำที่ล้ำค่า
แม้ว่าใครคนหนึ่งมิอาจให้ใจเรา
คำรัก
ที่เก็บไว้ในใจคือความเหงา
หลั่งรินเป็นหยดน้ำตา
หยดแล้วหยดเล่า
เป็นคำสารภาพที่โง่เขลา
ใครเล่าจะต้องการ....
25 ธันวาคม 2544 22:48 น.
แดนไพร
ยามใดที่เธอท้อแท้
ขอแค่มองขึ้นไปบนท้องฟ้า
ดาวดวงหนึ่งนั้นคือดวงตา
ของฉันที่เฝ้ามองเธออย่างอาทร
ให้รู้ว่าเธอไม่เดียวดาย
แม้ในวันฝันร้ายใจถอดถอน
จะแบ่งความเจ็บเหงาร้าวรอน
ให้เธอคลายทุกข์ร้อนล้าใจ
ยามใดที่เธอสมปราถนา
ให้รู้เถิดว่าฉันปลาบปลื้มเพียงไหน
แม้เราจะไกลห่างอย่างไหร่
ให้รู้ว่าฉันห่วงใยและอาทร.......
25 ธันวาคม 2544 22:33 น.
แดนไพร
สองมือเธอสองมือฉัน จะร่วมกันไม่หวั่นใหว หนึ่งใจเธอหนึ่งใจฉัน
จะรักกันตลอดไป สี่เท้าที่เดินไป....ไม่ใช่ใครฉันกับเธอ
หน้าส่วนตัว
502
