18 ธันวาคม 2547 15:06 น.
แทนคุณแทนไท
๑...
เหมือนโซ่รึง ตรึงผูก ประตูใจ
เธอยังงาม อยู่ใน หัวใจนี้
จึงได้คิด คำนึง ทุกนาที
ส่งข่าวบ้าง คนดี มีคนรอ
๒...
ผ่านมาเนิ่น เหมือนไม่นาน แค่วานนี้
จะครบอีกขวบปี แล้วซิหนอ
จากวันนั้นจนวันนี้ กี่วันรอ
นิดหนึ่งพอ ขอแค่รู้ อยู่สบาย
๓...
ลมหายใจ จากใคร ที่คิดถึง
จะส่งความคิดคะนึงถึงหรือไม่
รักษาตัว ถ่วนทั่ว ทั้งหัวใจ
หวังทุกทุก วันใหม่ จะงดงาม
๔...
ในวาระดิถีจะปีใหม่
จากหนึ่งห่วงดวงใจ ใครจะหยาม
ระลึกถึงเธออยู่ ทุกความงาม
จึงส่งความ รู้สึก ระลึกมา
๕...
ขอให้สุข สุขกายสบายเถิด
พรงดงามอันประเสริฐในโลกหล้า
ให้ได้พาน พบดั่งหวัง ตั้งอุรา
ส่งกลอนมา ไม่คิดกล้า จะรบกวน
๖...
ดาเอ๋ยดา ดาริกา บนฟ้าฟาก
จากใจนี้วอนสั่งฝากจากเสี้ยวส่วน-
ส่วนคะนึง ที่คิดถึงยังอึงอวล
ความปั่นป่วน ที่มิควร จะได้รู้
๗...
แต่...
เหมือนโซ่รึงตรึงผูกประตูไว้
กี่กาลใจ ความเป็นไปยังคงอยู่
จึ่งเปิดความรู้สึกออกมาดู
ขอแค่รู้ว่าเธออยู่สบายดี
ด้วยระลึกถึงเธอสม่ำเสมอ / ธันวรา
.............................................
... พระเสาร์ที่ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๔๗....
15 ธันวาคม 2547 19:28 น.
แทนคุณแทนไท
...เหมือนความรัก ภักดียังมีอยู่
ถึงพธู หนึ่งนั้นพี่ฝันหา
ในภาพฝันจากวันที่จากลา
อยู่ในใจมิคิดว่า จะกล้าเลือน
เป็นทุกความทรงจำที่ย้ำใจ
ยากจะกล่าวถ้อยใดมาออดเอื้อน
แค่เผลอจิตลืมคิดสะกิดเตือน
เธอก็มาย้ำเยือนทุกคืนวัน
ทุกส่วนเสี้ยวนาทีที่มีอยู่
ในส่วนลึกนึกรู้ไม่เปลี่ยนผัน
รักจักงดจักงามนิจนิรันดร์
แม้สัมพันธ์วันนั้นปันไปแล้ว
แต่ความงามยังถามทุกความฝัน
ในภวังค์ฉันนั้นยังดั่งแว่ว
ถึงหนึ่งน้องนางนามรวีแวว
เจ้ายังเป็นดอกแก้วในดอกใจ
เหมือนยังคงได้พบประสบภักดิ์
ภาพเธอยังน่ารักเกินจักให้-
ความเป็นมาที่ทำลายความเป็นไป
แยกเกี่ยวหนึ่งดวงใจที่รักเธอ
นาทีนี้ที่พี่เขียนกลอนอยู่
ในนิ่งนึกรู้สึกรู้อยู่เสมอ
เป็นแค่ห้วงคะนึงหนึ่งซึ่งเคยเจอ
ที่คงงามเลิศเลอในหัวใจ
พี่ร้อยถ้อยสร้อยรสอักษรา
เพื่อปลอบปลุกปารารถนาอันวาบไหว
ให้เลี้ยงหล่อต่อรักสลักใจ
ไม่คิดหวังสิ่งใดจากใจเธอ
ถ้าจะหวังสิ่งไหนใดใดบ้าง
คงหวังทางใสกระจ่างให้เสมอ-
เสนอลงตรงบันไดชีวิตเธอ
เกินจะพูดที่พร่ำเพ้อให้เธอมี
ในความฝันวันนี้จะปีใหม่
พรดีงามอันใดในโลกนี้
ปรารถนาทุกปรารถนาดี
ฝันขอให้มากมี...ปีใหม่เธอ...
...............................................
( นิจนิรันดร์เทอญ)
พระพุธที่ ๑๕ ธันวาคม ๒๕๔๗
10 ธันวาคม 2547 15:46 น.
แทนคุณแทนไท
...ปั้นดินโยนขึ้นฟ้า
...ปาดน้ำตาขึ้นสวรรค์
...เปิดใจอันเงียบงัน
...อยากหลับฝัน ในคืนเหงา
...
...ความเอยเจ้าความหลัง
...ยังก้องดังหวังใดเล่า
...งดงามยังแนบเนาว์
...คิดถึงเขาทำไมกัน
...
...ปั้นดินว่าเป็นดาว
...เสี้ยมเรื่องราวว่างามนั่น
...อัด-สะ-จอ อัศจรรย์
...ดวงตะวันจะลาฟ้า
...
...อาทิตย์ก็เคลิ้มคล้อย
...หรือใจคอยจึงโหยหา
...เงียบงันก็พลันลา
...รีบหลับตาไม่กล้ามอง
...
...เสียงแห่งอดีตกาล
...ก้องกังวานเข้าสมอง
...ดายเดียวไม่เคยลอง
...อยากจะร้อง ร้องทำไม?
...
...สัตย์สื่อจากส่วนลึก
...เร้ารู้สึกนึกหวั่นไหว
...ลูกผู้ชายอายอะไร
...ไหลทำไม ใครจะแล
...
...เอ่อหยดรดรินแก้ม
...จากแก่นแกมของผู้แพ้
...ฤดูผันวันผ่านแปร
...มิอาจแก้ที่คับใจ
...
...แท้นักยังรักหรือ
...หรือแค่คือรอยหมองไหม้
...ที่ฝังรากฝากช้ำใจ
...อีกเมื่อไรจึงจะลืม
...
....เมื่อไรก็เมื่อนั่น
...ละเลงฝันอันดาษดื่น
...ซดเหล้าอีกสักคืน
...พรุ่งนี้ตื่นค่อยคิดเอา
.........................................
พระศุกร์ที่ ๑๐ ธันวาคม ๔๗
6 ธันวาคม 2547 14:06 น.
แทนคุณแทนไท
...
มิคิดลืมเธอได้สักทีหนึ่ง
ยังเป็นความสวยซึ้งซึ่งฝันหา
คงงดงามดีงามตลอดมา
เธอยังเป็นนางฟ้าในดวงใจ
ทั้งที่ใจยับเยินเกินเสียแล้ว
ยังคิดถึงพิมพ์แก้วที่ฝันไฝ่
จากกาลนั้นถึงกาลนี้กี่กาลใจ
ที่เราต้องจากไกลในสัมพันธ์
จากวันนั้นวันนี้กี่ปีแล้ว
ยังไม่แคล้วคิดถึงให้หวามหวั่น
ที่ขอบฟ้าเธอมองดาวดวงใดกัน
มีไหมวันที่เห็นฉันในดวงตา
แม้เนิ่นนานมิเคยลืมความดื่มด่ำ
ในทรงจำยังย้ำรอยความโหยหา
ในหัวใจยังชมชื่นเต็มอุรา
ทั้งสองตายังวาบวามในความจำ
เสียงหวานแว่ว แผ่วสู่จิตยังคิดถึง
ยามราตรีนัยคำนึงทุกคืนค่ำ
เธอยังงดยังงามทุกความจำ
เกินจักพร่ำย้ำความเมื่อยามเหงา
รู้หรือไม่
ยามห่างไกลใจคอยน้อยใจเจ้า
ใยทิ้งรักหักใจลงเล่านงเยาว์
ปล่อยให้เราหมองหม่นถึงคนดี
จากวันนั้นวันนี้กี่ปีจาก
อยากฝากฟ้าถามฝากจากใจพี่
ว่าในความปรารถนาบรรดามี
เธอเลือกร้ายเลือกดีหรืออย่างไร
ชีวิตหนึ่งชีวิตซึ่งคิดแล้ว
ให้งดงามเพริศแพร้วดั่งฝันไว้
แม้ต้องเจอหุบเหวหรือเปลวไฟ
ยังหวังใจ.แม้หวั่นไหวไม่หวั่นกลัว
จึ่งตั้งจิต อธิษฐ์เทพ ทั่วทุกทิศ
โปรดจง นฤมิตร ทุกถ้วนทั่ว
บันดาลดล ถึงคนไกล อย่าหม่นมัว
ขอทูนหัว มีสุขทุกวันคืน
.................................................
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
2065
