โครงการส่งต่อความรักและความหวัง ครั้งที่ ๑ สู่"กองทุนในสวนขวัญ จิรวรรณ แก้วพรหม""เธอ..ไม่ได้หายไปไหน" จากวันนั้นถึงวันนี้..ที่ห่วงหา รับรู้ว่าเธอมิได้หายไปไหน ยังวนเวียนเพียรหมายสื่อสายใย ด้วยหัวใจที่ยึดถือสื่อถึงกัน จากวันนั้นถึงวันนี้..หลายปีผ่าน เธอทิ้งร่างร้างวิญญาณผ่านสวรรค์ จากด้วยรักลาด้วยจิตคิดผูกพัน โอ้อาลัยครั้งนั้นเหลือบรรเทา ถึงต่างภพต่างโลกวิโยคยิ่ง แต่ความจริงเหมือนยังยืนอยู่ที่เก่า ยังแข็งเข้มเต็มตามความเป็นเรา ยังทบเท่าทุกความในคำนึง ทุกส่วนเสี้ยวชีวิตเคยคิดร่วม ยังหลอมรวมงดงามให้ถามถึง สรรพสิ่งในเจตนายังตราตรึง อยู่เป็นหนึ่งทุกเส้นทางมิห่างไกล จากวันนั้นถึงวันนี้..ที่ห่วงหา รับรู้ว่าเธอมิได้หายไปไหน ยังวนเวียนเพียรหมายสื่อสายใย ยังส่งใจร่วมโศกสุขทุกอณู แม้มิเคยปรากฏกายให้มองเห็น ในเยียบเย็นตระหนักว่าเธอมาสู่ ทุกประสาทสัมผัสถนัดรู้ ด้วยเธออยู่กลางใจฉัน..มั่นคงแล้ว ! รัตนธาดา แก้วพรหม สำนักกวีน้อยเมืองนคร ๙ กันยายน ๒๕๕๒
แม้ดอกไม้จะราโรยและร่วงหล่น ขอดอกไม้ในใจคนอย่าเหือดแห้ง เป็นพลังเป็นศรัทธายามล้าแรง แตกแขนงแตกกอต่อต่อไป เพื่อสืบสานคุณธรรมอันสวยสด จรรโลงโลกให้งามงดสุขสดใส ขอดอกไม้ที่บานแล้วกลางดวงใจ มีแต่ให้กลิ่นหอมห้อมความดี มีแต่ให้กลิ่นหอมเพื่อมวลชน แทนคุณแทนไท ๒๖ เมษายน ๒๕๕๔
น้ำท่วมรอบนี้หนังสือในห้องหนังสือ ซึ่งเป็นหนึ่งในการเรียนรู้เสียหายไปพอสมควร นั่นเป็นสิ่งแรกที่ข้าพเจ้ารับทราบ และอีกประการสำนักพิมพ์ของเขาเองพิมพ์หนังสือวรรณกรรมและบทกวีขึ้นมาจำนวนหนึ่งชุดรวมทั้งสิ้นสองพันเล่ม ซึ่งยังมิได้นำไปเป็นเครื่องบรรณาการยังห้างร้านเพื่อแลกกลับมาพร้อมจำนวนเงินที่จะได้เพียงน้อยนิดจากราคาที่แสดงไว้ ซึ่งนี่ล่ะช่างขัดต่อวิสัยของเขาโดยสิ้นเชิง ผมถามเขาว่า "ขายได้บ้างหรือยัง" แต่ชายชราสูงวัยเป็นผู้ตอบ "ยังไม่ได้ขาย ทั้งที่พิมพ์มานานนักแล้ว" พระอาทิตย์ลาขอบฟ้าแล้ว น้องสาวผู้ทำหน้าที่นำพาข้าพเจ้าแวะส่งมอบความรักและความหวังส่งสัญญาณให้ข้าพเจ้ารู้แล้วว่าคงต้องกล่าวคำลากันสักที เนื่องด้วยเรามีภาระที่สุราษฎร์ธานีในเวลาค่ำๆ วันนั้นข้าพเจ้าจากลาเพื่อนผู้ซึ่งข้าพเจ้าโหยหาจักพบเขาอยู่เสมอ ร่ำลาทั้งๆที่ยังไม่อิ่มความรู้สึกและมีบางอย่างที่ติดค้างอยู่ในใจ ........อาจหมายรวมถึงน้องสาวคนงามของเขาด้วย ข้าพเจ้าแค่คิดขำๆ.......... หลังจากลาจากกันยังไม่พ้นรอบสี่สิบแปดชั่วโมง ในจริตก็นึกและอยากพบเจอหน้าเขาผู้จากมาอีกครั้ง "ข้าพเจ้าประสงค์สิ่งใด" นั่นคือรู้สึกนึกคิดที่คงพยายามถามในตอนนั้น อาการป่วยไข้ยังไม่ใคร่ดีขึ้นเท่าใดนักแต่หัวใจข้าพเจ้าดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ใจ ข้าพเจ้าพยายามแย้มยิ้มและเริงร่า เพื่อคลายความเป็นห่วงของผู้ให้กำเนิดเพื่อจะเรียนให้ท่านทราบว่า ข้าพเจ้าจะกลับไปเยือนสวนขวัญอีกวัน มิมีข้อความใดขัดขวางปรารถนาแห่งข้าพเจ้า ด้วยท่านคงรู้ได้จากแววตาที่ยังไม่อิ่มสุขในวันที่จากลาเพื่อน และเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่ข้าพเจ้าขับรถด้วยตนเองโดยมั่นใจว่าจะไม่เผลอไปจีบนางฟ้าในขณะขับรถเป็นแน่แท้ ถึงกระนั้นแม้มีแรงกระตุ้นเพียงไหน กว่าจะทำให้ร่างกายตื่นตัวพอที่จะออกจากบ้านได้เวลาก็ปาเข้าไปบ่ายคล้อยย่ำเย็นแล้วกับระยะทางหกสิบกิโลเมตร ....... ในรู้สึกนิกคิดเวลาเพียงสิบห้านาทีสวนขวัญคงถึงดังหวัง........ และเมื่อไปถึงอีกครั้งข้าพเจ้าพบน้องสาวคนงามของเพื่อนอยู่บนเรือนสอบได้ความว่า พี่ชายไปตัดผมในตลาดสักพักคงกลับมา แทนที่จะเป็นการโชคร้ายที่ยังไม่ได้พบ แต่นับเป็นความโชคดีในระหว่างรอได้เสพย์ธรรมชาติวรรณกรรมที่ทราบในภายหลังว่าเป็นสวนขวัญสวนหลากพรรณไม้ ในพื้นที่กว่าสิบไร่ แต่อาจด้วยเนื่องพรรณไม้ที่พบเห็นในสวนขวัญก็มิได้มีความแตกต่างกับพรรณไม้ที่ข้าพเจ้าคุ้นชิน อาจเนื่องด้วยเราเป็นคนพื้นถิ่นเดียวกัน ระหว่างรอข้าพเจ้าจึงจมปลักอยู่ในศาลาการเรียนรู้ที่มีหนังสือ วารสาร วรรณกรรม บทกวี และสิ่งควรค่าแก่การรับรู้เพื่อเก็บไว้ในรอยหยักของสมอง ทั้งที่ตั้งใจเรียนยังไร้ผล เกรดคงหล่นเพราะมัวคิดคณิตศาสตร์ คนจะดีจะเลวดังมุ่งมาด ใช่เป็นปราชญ์วิชานี้วิชาเดียว เป็นหนึ่งในบทกวีที่ข้าพเจ้าคุ้นชิน ซึ่งเพื่อนข้าพเจ้าประชดประชันไว้ได้อย่างน่าฟังในวัยเยาว์ ก่อนตามมาด้วยบทกวีพ่อสอนลูกซึ่งเขียนตอบความรู้สึกลูกชายไว้ได้อย่างน่าฟังเช่นกัน ทั้งนี้พ่อของเขาเขียนให้ลูกชาย โดยฉันทานุมัติของผู้เป็นแม่ซึ่งลงนามร่วมด้วยช่วยกันประมาณว่า เมื่อเรียนด้วยตั้งใจยังไร้ผล ต้องคิดค้นหาวิธีที่ข้องเกี่ยว ว่าเหตุใดจึงไร้ผลจนซีดเซียว จะยาเยียวได้ด้วยวิธีใด เกรดไม่หล่นถ้ามัวคิดคณิตศาสตร์ ส่วนที่ขาดอย่ายอมแพ้คิดแก้ไข ยิ่งไม่รู้ต้องยิ่งเรียนพากเพียรใจ ความยิ่งใหญ่อยู่ที่กล้าพยายาม คนจะดีเรืองรุ่งดั่งมุ่งมาด เมื่อไม่ขลาดไม่พ่ายแพ้แก่คำหยาม ต้องต่อสู้เอาชนะประกาศนาม อย่าเข็ดขามต้องแข็งเข้มให้เต็มตน ใช่แค่ปราชญ์วิชานี้วิชาเดียว ต้องข้องเกี่ยวทุกวิชาอย่าหมองหม่น วิชานี้ก็ต้องได้ให้ยินยล เพื่อเป็นผลที่เกิดเลิศทุกทาง พ่อเชื่อว่าลูกของพ่อก็ทำได้ ถ้าลูกนั้นตั้งใจไม่เหินห่าง ทั้งเลือดพ่อทั้งใจแม่ที่วาดวาง อยู่ในเรือนอยู่ในร่างของลูกแล้ว คนอื่นอื่นก็ใช่ว่าจะเก่งกาจ ลูกสามารถกว่าใครใครที่ในแถว คนเขาเห็นเขารู้อยู่ทุกแนว ต่างหวานแว่วชื่นชมนิยมกัน ฯลฯ จากพ่อและแม่ของลูก ๑๑ ธันวาคม ๒๕๓๗
พี่ผองน้องเพื่อนท่านใดปรารถนาจะส่งต่อความรักและความหวังไปด้วยกัน โปรดลงชื่อแจ้งความประสงค์ซื้อหนังสือหรือซื้อเจตนารมณ์ในราคา ๑๕๐ บาทต่อเล่ม ด้วยความเคารพในมิตรไมตรี ปล.โปรดสั่งจองและโอนเงินให้แล้วเสร็จภายในวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๔ และจะจัดสรรจำนวนเงินส่งต่อความหวังและความรักไปยังกองทุนในสวนขวัญ จิรวรรณ แก้วพรหม โดยมีรายชื่อผู้สนับสนุนกองทุนแนบ ทั้งนี้ข้าพเจ้าไม่ปรารถนาหลักฐานการโอนเงินของท่าน สุดแล้วแต่ความกรุณา ปล. ๒ ในความปรารถส่วนตน หวังวาดจะกระจายวรรณกรรรมของอันทรงคุณค่า ซึ่งได้บันทึกบอกเล่าความรู้สึกไว้ตั้งแต่ปี ๒๕๑๗ สัก ๑,๐๐๐ เล่ม ภายใน ๒๐ พฤษภาคม นี่คือความหวังวาดจากเพื่อนถึงเพื่อน (ด้วยใจคารวะ)
เครดิตภาพ คุณ พิมพ์ใจ เชาว์นุกูล ชุมนุมกวีน้อย กิจกรรมสำคัญของโครงการประกอบด้วย ๑.กิจกรรมพัฒนาครู โดยการจัดการประชุมสัมมนา กิจกรรมค่ายครูกวีน้อย กิจกรรมเดินทางสัญจร กิจกรรมการพบปะเสวนากับนักคิดนักเขียน ฯลฯ เพื่อพัฒนาทักษะความสามารถในการเขียนบทร้อยกรองและพัฒนาทักษะกลวิธีในการสอนเขียนบท ร้อยกรอง แก่นักเรียน เป็นการจัดไฟเติมใจให้มั่นคงต่อเนื่องและสร้างปฏิสัมพันธ์ แห่งความร่วมงานประสานใจซึ่งกันและกัน ๒. กิจกรรมส่งเสริมพัฒนานักเรียน โดยจัดกิจกรรมการเรียนการสอน กิจกรรมค่ายกวีน้อย กิจกรรมชมรมกวีน้อย ฯลฯ เพื่อพัฒนาทักษะความสามารถในการเขียนบทร้อยกรอง แก่นักเรียน อย่างต่อเนื่องโดยตลอดปี ๓. กิจกรรมส่งเสริมความเป็นเลิศ โดยจัดกิจกรรมการแข่งขันบทร้อยกรองทั้งภายใน จังหวัดที่เชื่อมโยงประสานงานการจัดกับทุกหน่วยงานทุกองค์กร และการพานักเรียน กวีน้อยเดินทางไปแข่งขัน ในระดับชาติ ฯลฯ เพื่อส่งเสริมความเป็นเลิศให้เป็นที่ปรากฏต่อสาธารณะ ๔. กิจกรรมการส่งเสริม เผยแพร่ โดยการจัดพิมพ์ผลงานบทร้อยกรองของครูและนักเรียนกวีน้อยเผยแพร่ จัดแสดงนิทรรศการผลงานในวาระโอกาส ต่างๆ การจัดรายการเพื่อภาษาและวรรณศิลป์ทางสถานีวิทยุ การเขียนบทความเผยแพร่ทางวารสาร และหนังสือพิมพ์ ฯลฯ เพื่อเป็นการ ประชาสัมพันธ์ เผยแพร่ สร้างกระแสคุณค่าและความสำคัญแก่สังคมทั่วไป ๕. กิจกรรมประสานสัมพันธ์ โดยการร่วมมือกับสถาบัน หน่วยงานและองค์กรต่างๆ จัดกิจกรรม ส่งเสริมการพัฒนาทักษะการเรียนรู้ทางด้านบทร้อยกรอง ภาษาไทยและศิลปวัฒนธรรม เพื่อสร้างเครือข่ายและพลังแห่งความร่วมมือซึ่งกันและกัน
ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ ให้เกียรติเยี่ยมในสวนขวัญ จิรวรรณ แก้วพรหม นับเป็นความโชคดีของกวีน้อยอย่างยิ่ง ด้วยความดีใจเป็นที่สุด กวีน้อยเมืองนคร
หากความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเริ่มต้นจากความรัก ไปสู่เวลาที่เหมาะสม บุตรย่อมเกิดจากความรัก หาใช่ดีเอ็นเอไม่ และผู้ใดปรารถนาพิสูจน์ทราบชีวิตด้วยดีเอ็นเอ ความทนุถนอมของหญิงชายซึ่งมีต่อบุตรนั้น ชัดแจ้งอยู่ในพันธุกรรมแห่งความประพฤติฯที่ดีงามแล้ว ดีเอ็นเอ ให้เลือดเนื้อก้อนนึงเป็นชีวิต ความรักให้ชีวิตๆหนึ่ง เป็นคน และสำนึกรู้ผิดชอบให้คนๆหนึง เป็นมนุษย์ บุตร จึงเป็นเครื่องหมายของความรัก ความเพรียบพร้อม และความรับผิดชอบ ที่เธอทั้งหลายควรเป็นผู้สร้างไว้เป็นอนาคต เป็นความหวัง ให้โลกได้สถาพรสืบไป เด็กน้อย ไร้เดียงสาเกินกว่าจะลืมตามาพบความจริงว่าได้เป็นชีวิตที่มีข้อยกเว้น ว่างเปล่าจากความรัก และโดดเดี่ยวจากผู้สร้าง ถ้าเธอเคยมีความรัก เธอจะรู้ว่ายิ่งใหญ่... เมื่อเธอเคยมีสำนึกผิดชอบ เธอจะรู้ว่าไพศาล... แหละลูกของเธอปรารถนาสองสิ่งที่ว่านั้นร่วมกัน เธอทั้งหลายพิศมัยโลกที่งดงามเพียงไหน ก็อย่าได้ละทิ้งจารีตอันดีงาม ที่พระผู้สร้างได้มอบไว้ ให้เธอเป็นผู้จรรโลงโลก บุตร คืออัญมณีอันเลอค่าของพ่อแม่ แม้ว่าสุดท้ายอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันนิจนิรันดร์ ขอให้เธอทั้งหลายกตัญญูต่อพ่อแม่ ผู้รัก ผู้สร้าง ให้มีชีวิต ให้เป็นคน และให้เป็นมนุษย์ พระฤหัสฯ ที่ ๗ ตุลา ๕๓ ปัญญาวชิโร / แทนคุณแทนไท
ดั่งว่า อักษรามีชีวิต... ปล่อยให้ความคิดได้เคลื่อนไหว... อยู่ใน กระบัดกระบวน ณ ส่วนใจ.... ภายใต้ รู้สึกที่ดีงาม... และเป็นเหมือนเช่นบางใครในหลายแสนล้านชีวิต บนโลกแห่งความพิไลใบนี้ บางบัดของวินาที ท่ามแสงราตรีที่คลี่ผ่านม่านสวรรค์ของจันทร์เพ็ญ ชีวิตจึ่งมิได้เริ่งรื่นเช่นที่เคยวาดปรารถนา รัตติกาลแห่งความโศกดายจึงมิเคยหน่ายที่จะมาสวัสดี และวิสาสะที่จะอนุมานเอาว่า ข้าคือ เพื่อนรัก วันหวาน คงเป็นอีกหลายปรารถนาของหลายใคร ที่จะสุขสัมผัสกับนิมิตฝันนั้น ชั่วนิจและนิรันดร แต่ใครเล่า ที่จักคว้าปรารถนานั้นมาได้ครอง แม้สักเพียงครึ่งเสี้ยวของปรารถนาใจ บทกวีแห่งความรัก จึ่งเป็นเหมือนนิยาย ที่ไม่เคยสิ้นสายฤทัยหมาย ยังคงขับขานสวนกระแสความอันตธานที่เปล่าดายของบางใคร ที่เผชิญได้แต่ความผิดหวัง เท่าไหร่แล้วหละ เคยมีประวัติศาสตร์ใด เคยจารสัดส่วนจำนวนหนึ่งผู้พลาดพ่ายกับหลายผู้คาดหวังไว้หรือไม่หนอ ณ มหาทะเลแห่งความรัก จึ่งมิแปลกอะไร ที่ปรารถนาอันมิเคยสิ้น จะยังคงหวังว่า เมื่อมรสุมร้ายแห่งบุพเพฯพัดผ่านไป อุ่นชื่นแห่งวาสนา อาจมาเยือนข้าบ้าง เพราะฉะนั้น ถึงมหาสตรีทั้งหลายจักหักห้ามหัวใจ มิให้เข้ามาข้องใกล้ข้าสักเพียงใด ก็อย่าหมายเลยว่า จักหักห้ามหทัยข้า ที่เปี่ยมหวังปรารถนาถึงบางสตรีเจ้าได้ ความรักของข้า ถึงว่ามิสูงสง่าเลอค่า ฤๅ เลิศล้ำดุจอัญมณีสีขาวแห่งท้องทะเล สิ่งนั้นก็มิอาจทำให้ข้า สิ้นศรัทธาว่า ข้าพ่ายแล้วที่จักหาสตรีใด อันหมายปรารถนาความรักจากข้า เพราะสิ่งที่ข้าเป็น ก็หาไม่ ดูก่อน บางใครทั้งหลาย ข้าบรรณาการความรักด้วยสิ่งใด ท่านว่าข้าบรรณาการด้วยสิ่งใดเล่า บทกวีที่ข้าเขียน ถึงมิได้เข้าใกล้พื้นห้องหทัยหวานของสตรีผู้ข้าหมาย ก็มิได้เลวร้ายพอที่จักทำให้ข้าสิ้นศรัทธาหวัง และพาลชังความพิไล อันเป็นความอัศจรรย์ อันเกิดขึ้นโดยธรรมบนโลกนี้ ดูก่อน อักษราทั้งหลาย ท่ามความเสแสร้งและแกล้งเป็นบนนิมิตมายานี้ จักมีสิ่งใด ที่เราต่างยอมปรารถนาใกล้ แหละศิโรราบ เท่าความรักอีกหนอ นี่หละ คือรักจากข้า ท่ามมรสุมแห่งบุเพ ณ มหาทะเลแห่งความรัก ด้วยหัวใจ เมษายน ๕๐ นครศรีธรรมราช / แทนคุณแทนไท
แพรพิมพ์ ที่รัก... ขณะที่ผมกำลังชื่นรู้สึก อยู่กับสายฝนในเมืองนี้ ... เช้านี้ผมได้ข่าวจากสายฝน ... ข่าวว่าคุณกำลังป่วยเจ็บเพราะพิษฝน เธอบอกผมว่า คุณนอนซมไข้มาหลายวันแล้ว ... หมอก็ไม่ได้ใกล้ หยูกยาก็ไม่ได้รักษา ... ขังตัวอยู่กับตัวเองในโลกว้าง และร้างซึ่งมิตรสหายมาหลายราตรีกาล คุณฟูมฟาย แหละร่ำไห้ กับอะไรซักอย่าง ? ... .... แพรพิมพ์ที่รัก... ทำไมหนอ แค่ละอองฝนทำคุณท้นท้อ แหละสิ้นอาลัยหวังในชีวิตได้ถึงเพียงนี้เลยเช่นนั้นหรือ ผมไม่อยากเชื่อ ไม่อยากเชื่อเลยแพรพิมพ์.... ... นางฟ้าผู้สดใส ดุจเทพธิดาแห่งหน้าร้อน ไยจึงได้แพ้พ่ายแก่พิษฝนหนอ ...ผมถามใจ ฤๅ เพราะว่า... ลมฝนได้นำพาฤดีกาลที่แสนเศร้าใด มาบรรณาการแด่นางฟ้าของผม ... แพรพิมพ์ คุณทุกข์ท้อกับสิ่งใด ไยคุณไม่ฝากลมฝนมาบอกข่าว เล่าให้ผมฟังบ้าง อย่างน้อยนะสร้อย อย่างน้อย คุณจะมีผม มีผมเป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนทุกข์ของคุณไง ... ผมจำได้นะแพรพิมพ์... ฤดูกาลของปีก่อน ลมร้อน เธอพาผมมาเจอคุณ คุณ... ซึ่งสอนความสดใส เดียงสา และสง่างาม ท่ามกลางความสร้อยเศร้าของผม ... นางฟ้าซึ่งเอื้อมหัตฐ์แห่งความเมตตา คว้าผู้เศร้าปรารถนาให้หลุดพ้นจากความทรมาน ... คุณ...ผู้สอนให้รู้จักส่วนสุขบนเรือนปรารถนาที่เจ็บปวด ผู้เป็นมากกว่าสายลมในหน้าร้อน แหละยิ่งกว่าผู้ปรากฏกาย... ท่ามกลางมิตรสหายในราตรีกาล ผู้เงียบสงบ ในความเริงร่า... แหละเรียบง่าย ในความว้าวุ่น ผู้สอนให้ผู้ไม่เคย... ได้คุ้นชิน เรียนรู้ เข้าใจ และแบ่งปัน ... นางฟ้าแห่งหน้าร้อน ไยจึ่งทุกข์เศร้าในหน้าฝนหนอ ผมห่วงคุณจริงเชียว ... คุณจะนึกคิดสักครั้งไหมนะ ว่าผมเพียรพยายามส่งแรงปรารถนาถึงคุณมาหลายราตรีกาลแล้ว ... แต่ไม่เลย ไม่เคยสำเร็จสักครั้ง ... ลมฝนปฏิเสธที่จะนำพาปรารถนาแห่งผม ไปบรรณาการแด่คุณ .... เธอบอกผมว่า.... ตราบเท่าที่คุณ ผู้เป็นนางฟ้าของหน้าร้อน มิเคยส่งสารแห่งความปรารถนา มาถึงสายลม ความปรารถนาแห่งผม จักสูญหายระหว่างทาง หากเพียรพยายามย่างกรายเข้าไปในฤดีกาลที่ร้อนรุม บนโต๊ะหนังสือของผม จึ่งมีกองแห่งปรารถนาที่ไร้ค่านั้น กองสุมอยู่จนเหลือประมาณ ...
แพรพิมพ์... แพรพิมพ์ที่แสนรัก... แหละขณะที่ผมกำลังชื่นรู้สึก อยู่กับลมแห่งฤดูฝนในเมืองนี้ ... เป็นอีกเช้านี้ ที่ผมได้ข่าวจากสายลม ละอองน้ำค้าง ... ข่าวว่าคุณกำลังป่วยเจ็บเพราะพิษฝน เธอบอกผมว่า คุณ ยังคงซมไข้มาหลายวันเช่นที่เป็น ... หมอก็ไม่ได้ใกล้ หยูกยาก็ไม่ได้รักษา ... ขังตัวอยู่กับตัวเองในโลกว้าง และร้างซึ่งมิตรสหายมาหลายราตรีกาล คุณฟูมฟาย แหละร่ำไห้ กับอะไรซักอย่าง ? .... แพรพิมพ์ที่รัก... นางฟ้าผู้ซึ่งผมห่วง แหละคะนึงหา เมื่อไหร่หนอ.. คุณจะนึก และระลึกได้ ระลึกว่า... ว่าอาจจะมีใครสักคน กำลังห่วงคุณแทบขาดใจ เปิดหัวใจคุณเถิดแพรพิมพ์ ลองสมานทรมาน์แห่งคุณ ด้วยแรงปรารถนาแห่งผม สักครั้งก็ยังดี ผมอ้อนวอน นะแพรพิมพ์ ..... ด้วยหัวใจรักคุณ / แทนคุณแทนไท / พระอังคารที่ ๑๔ กันยาย์ ๕๓
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
Lovings
แทนคุณแทนไท เลิฟ 6 คน
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
Lovings
แทนคุณแทนไท เลิฟ 1 คน
หน้าส่วนตัว
2962
