25 เมษายน 2550 10:54 น.
แทนคุณแทนไท
เมษายน นครศรีธรรมราช ๕๐
สวัสดีฟากฟ้า...
นานแล้วนะ ที่ไม่ได้สวัสดีฟากฟ้า
จะแสนเชยไม๊ครับคนดี ถ้าผมจะถามคุณว่า ฟ้าเบื้องนั้นสบายดีหรือไม่
เมษาปีนี้ ฟ้าฝั่งนี้ ร้อนจริงๆนะคนดี
ที่จริงแล้ว เมษา ยังคงสลักสำคัญสำหรับผมเสมอมา เพราะแท้แล้วเดือนนี้ เป็นเดือนแห่งวาสนาฟ้า ที่บันดล ให้ปรากฏนางฟ้าในหน้าร้อนมาเป็นบุพเพสันนิวาสในอีก ๑๖ ปีให้หลัง
ดั่งนั้น ทุกเมษา ถึงว่าจะร้อนด้วยอายสุริยันต์เพียงไหน หัวใจผมก็ให้เย็นรู้สึกพลัน เพียงคะนึงถึง บุพเพฯแห่งเมษา อันเป็นวาสนาในวันวาน
ฟากฟ้าที่แสนรัก
๑๓ ปี แห่งการพบ นั่นคือ ๙ ปีแห่งความรัก แหละ ๔ ปีสำหรับการตัดใจ
มิเคยเลยรู้ไหม ที่จักมีสักเมษาใด ที่สายลมจะหยุดอนุสติ มิให้คะนึงคุณได้สักปีเดียว
แม้ถึงว่า
ก่อนเมษาของปีนี้
ฟากฟ้าที่แสนรักของสายลม ได้สมัครหมาย ประกาศไปทั้งหล้าและฟ้าไกล ว่าจักจุมพิตกับมหาทะเลกว้าง อย่างหวานฉ่ำ และล้ำความหมายก็ตามที
วิวาห์แห่งมหาสมุทรกับเทพธิดาแห่งฟากฟ้า จึ่งน่าจะเป็นแสงแห่งนิมิตสุดท้าย ที่จักสอนและเสี้ยมสั่งให้สายลมแห่งความหวาดว้า ได้ตัดคะนึงหาและรู้สึกสะทกสะท้านถึงได้สักที
ฟากฟ้าที่รัก
สำหรับผู้พลาดพ่ายเช่นสายลม คงมิมีดินแดนแห่งไหน ให้พรมพัดอย่างสุขใจหมายในวินาทีนั้น
ผู้เศร้า ควรจักอยู่ในดินแดนของผู้แพ้ แหละมิควรกลายใกล้เข้าไป ณ ทิพยะแดนของผู้สุขสมหวัง สายลมเข้าใจดี
แต่ในนามแห่งความผูกพัน
สายลมผู้หวาดว้า มิได้หมายจะข้องใกล้ วันแห่งเป็นอนาคตอันงดงามใดจากคุณไม่
ทุกถ้อยที่จารร้อย อักษราแห่งความคะนึงนี้ เพียงเพราะว่า
เบื้องกาลนี้
ในบัดวินาทีที่กลับมาเยือนนครศรีธรรมราชอีกหน
สถานหนึ่ง ณ นครแห่งความหลัง
หัวใจของสายลมแห่งความหวาดว้า เพียงนึกสะทกสะท้านหา อดีตหวานอันเคยปรารถนาร่วมกันก็เพียงนั้น
แด่ความสัตย์ซื่อและความถูกจริยสำนึกที่ควรมี
ขออนุญาตนะหัวใจ ขอสายลม พรมพัดความคิดถึงกลับไปในอนุสติหวานแห่งอดีตวานอีกสักครั้งจะได้ไหม
สายลมขอเก็บความทรงจำไปอุ่นสุข และเสพย์จินตนาฝัน ไว้เติมฤทัยล้าสำหรับบางวันที่เงียบงัน ในกาลพรุ่งที่จักเป็นปัจจุบันและอนาคตที่เกือบจะหมดความหมายในบางวินาทีอันโศกดาย
ฟากฟ้าที่แสนสวย ผู้งามงด และสดใส ประดุจดั่งเทพธิดาในหน้าร้อนของสายลม
ณ สถาน แห่งความหลังนี้
บัดนี้
วนาลีสีขาว โพลนลานเกษตร ใกล้ซุ้มชงโคอันเคยเป็น แดนทิพยะสถานของสายลมกับฟ้าสวย
ฟังซิฟ้าสวย อนุสติสั่นของสายลม กำลังแว่ว บทกวีบทนั้น
เป็นแค่เพียงเศษกระดาษกับดอกไม้....เขียนเพื่อสื่อความหมายอันสูงค่า
อาจเป็นส่วนปรารถนาด้อยราคา...แต่หลั่งมาจากค่า ของหัวใจ...
มิมีอะไรหรอกฟ้าสวย
สายลมแค่......
.........
.........
คิดถึงคุณ
คิดถึงคุณนะ ฟ้าสวย
------------------แทนคุณแทนไท----------------------------
23 เมษายน 2550 14:54 น.
แทนคุณแทนไท
ความนัย
และเป็นเหมือนเช่นบางใคร ในหลายแสนล้านชีวิตบนโลกแห่งความพิไลใบนี้ บางบัดของวินาที ท่ามแสงราตรีที่คลี่ผ่านม่านสวรรค์ของจันทร์เพ็ญ ชีวิตจึ่งมิได้เริ่งรื่นเช่นที่เคยวาดปรารถนาเสมอไม่ รัตติกาลแห่งความโศกดายจึงมิเคยหน่ายที่จะมาสวัสดี และวิสาสะที่จะอนุมานเอาว่า ข้าคือ เพื่อนรัก
วันหวาน คงเป็นอีกหลายปรารถนาของหลายใคร ที่จะสุขสัมผัสกับนิมิตฝันนั้น ชั่วนิจและนิรันดร
แต่ใครเล่า ที่จักคว้าปรารถนานั้นมาได้ครอง แม้สักเพียงครึ่งเสี้ยว ของปรารถนาใจ
บทกวีแห่งความรัก จึ่งเป็นเหมือนนิยายอันที่ไม่เคยสิ้นสายฤทัยหมาย ยังคงขับขานสวนกระแสความอันตธานที่เปล่าดายของบางใครที่เผชิญได้แต่ความผิดหวัง
เท่าไหร่แล้วหละ เคยมีประวัติศาสตร์ใด เคยจารสัดส่วนจำนวนหนึ่งผู้พลาดพ่าย กับหลายผู้คาดหวังไว้หรือไม่หนอ
ณ มหาทะเลแห่งความรัก จึ่งมิแปลกอะไร ที่ปรารถนาอันมิเคยสิ้น จะยังคงหวังว่า เมื่อมรสุมร้ายแห่งบุพเพฯพัดผ่านไป อุ่นชื่นแห่งวาสนา อาจมาเยือนข้าบ้าง
เพราะฉะนั้น ถึงมหาสตรีทั้งหลาย จักหักห้ามหัวใจมิให้เข้ามาข้องใกล้ข้าสักเพียงใด ก็อย่าหมายเลยว่า จักหักห้ามหทัยข้า ที่เปี่ยมหวังปรารถนาถึงบางสตรีเจ้าได้
ความรักของข้า ถึงว่ามิสูงสง่าค่าเลิศล้ำดุจอัญมณีสีขาวแห่งท้องทะเล สิ่งนั้น ก็มิอาจทำให้ข้า สิ้นศรัทธา ว่าข้าพ่ายแล้วที่จักหาสตรีใด อันหมายปรารถนาความรักจากข้า เพราะสิ่งที่ข้าเป็น ก็หาไม่
ดูก่อน บางใครทั้งหลาย ข้าบรรณาการความรักด้วยสิ่งใด ท่านว่าข้าบรรณาการด้วยสิ่งใดเล่า
บทกวีที่ข้าเขียน ถึงมิได้เข้าใกล้พื้นห้องหทัยหวานของสตรีผู้ข้าหมาย ก็มิได้เลวร้ายพอที่จักทำให้ข้าสิ้นศรัทธาหวัง และพาลชังความพิไล อันเป็นความอัศจรรย์ อันเกิดขึ้นโดยธรรมบนโลกนี้
ดูก่อน อักษราทั้งหลาย ท่ามความเสแสร้งและแกล้งเป็นบนนิมิตมายานี้ จักมีสิ่งใด ที่เราต่างยอมปรารถนาใกล้ แหละศิโรราบ เท่าความรักอีกหนอ
นี่หละ คือรักจากข้า ท่ามมรสุมแห่งบุเพ ณ มหาทะเลแห่งความรัก
ด้วยหัวใจ
เมษายน ๕๐ นครศรีธรรมราช / แทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1932
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
