30 ธันวาคม 2551 09:34 น.
แมงกุ๊ดจี่
ศุภฤกษ์มงคลดลสุขขี
ในดิถีปีใหม่แล้วผ่องแผ่วใส
จงเบิกบานรื่นเริงบันเทิงใจ
รับสิ่งใหม่ปีใหม่น้อมรับพร
29 ธันวาคม 2551 01:35 น.
แมงกุ๊ดจี่
หากวันหนึ่งเจอใครคนใกล้กว่า
อยากรู้ว่า...เธอนั้นจะหวั่นไหม?
แล้ววันหนึ่ง! เขามอบรักปักใจ
จะหวั่นไหว...สับสนไหมคนดี...
เพราะสองเราห่างเหินเกินจะใกล้
หากมีใคร...แทรกกลางหว่างวิถี
แล้ววันหนึ่ง ปล่อยเฉย รักเคยมี
กลัวคนดี...เปลี่ยนไปเมื่อไกลกัน...
ความสัมพันธ์แนบชิดสนิทใกล้
อาจทำให้...หัวใจเธอ ไหวหวั่น
กลัวรักแท้ อาจแพ้ ใกล้ชิดกัน
ขอเธอนั้น...แน่นหนักในรักเรา...
ขอเพียงเธอใจภักดิ์และรักมั่น
จะไม่หวั่น...เส้นทางที่ว่างเหงา
มีหัวใจ แน่นหนัก "รักสองเรา"
อย่าให้คนไกลคอยเฝ้า "ภาวนา"
21 ธันวาคม 2551 15:26 น.
แมงกุ๊ดจี่
อยากจะฝากสายลมเป็นคมคำ
เป็นลำนำส่งไปใจคิดถึง
อยู่ที่ไหน?แห่งใดใจคำนึง
ยังตราตรึงอยู่ในหัวใจกัน...
จะกี่วันผันผ่านกาลแปรเปลี่ยน
โลกหมุนเวียนอย่างไรไม่แปรผัน
หัวใจหนึ่งยังมั่นคงประสงค์มั่น
รอคอยวัน...เพื่อรับประทับรอย...
หนึ่งสัญญาเคยฝากอยากเตือนย้ำ
จดจารคำให้หนึ่งคนอดทนคอย
หรือลมปากนั้นเหมือนจะเลื่อนลอย
เพียงหนึ่งคำ หรือด้อยน้อยราคา...
ยังรอคอยด้วยใจหัวใจภักดิ์
ผูกสมัครรักมั่นคำสัญญา
ถึงอยู่ไหนอยู่ไกลใจห่วงหา
เสมอมา...คอยห่วงดุจดวงใจ
17 ธันวาคม 2551 20:33 น.
แมงกุ๊ดจี่
"ขออวยพรจงไปดีมีความสุข
อย่าทนทุกข์เคว้งคว้างเหมือนอย่างฉัน
ให้ครองคู่อยู่ร่มเย็นเป็นนิรันดร์
ก้าวสู่ประตูสวรรค์วันวิวาห์"
ความเจ็บปวดที่เคยล่วงเลยนั้น
เป็นเพราะฉันโง่เขลาเบาปัญญา
มองคนผิด คิดเผลอ เสมอมา
ก็สมควรเจ็บปวดปร่าสาสมดี...
ไม่ต้องห่วงว่าเป็นกรรมกระทำไว้
ชีวิตล้มเหลวปล่อยไปในวิถี
ให้เหลวแหลก เลวทราม ไร้ความดี
อย่าได้มี แสงสว่าง อย่างใครใคร...
ปล่อยชีพฉันจมดิ่งสิ่งโสมม
ปล่อยขื่นขมหม่นหมองไร้ผ่องใส
ปล่อยคนโง่ "รับกรรม" เจ็บช้ำใจ
ทุกข์ระทมเท่าใดใคร่รับเอา...
อย่าหันหลังมาถามถึงความทุกข์
ฉันยังสุข กับโลก อันโศกเหงา
ฉันยังอยู่คู่ครองความหมองเศร้า
ฉันยังเฝ้า "รำลึก" นึกโศกตรอม...
12 ธันวาคม 2551 21:50 น.
แมงกุ๊ดจี่
"สายลมหนาว"พัดพลิ้วไล้ผิวกาย
พอได้คลายจากเจ็บที่เหน็บหนาว
"สายลมหนาว"ได้คล้อยลืมรอยร้าว
เมื่อครั้งคราวความเจ็บเคยเหน็บมา...
หนาวอกช้ำย้ำรอยคล้อยรู้สึก
หนาวเจ็บลึกอ่อนโรยระโหยหา
หนาวบาดลึกร้าวลงตรงวิญญา
หนาวทุกคราเจ็บเศร้าเหงาหทัย...
สายลมพัดหนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่า
ลืมเลือนว่า...รู้สึก"เจ็บ" เจ็บเท่าใด
"สายลมหนาว"แทรกผ่านสู่ม่านใจ
บาดลึกในเกินกว่าคำว่า "ทรมาน"
อยากขอบคุณฤดูกาล"สายลมหนาว"
ผ่อนเจ็บร้าว...คืนวัน...ก่อนผันผ่าน
ละมุนใจ ละไมถ้อย คล้อยวันวาน
"ฤดูกาล" แสนอบอุ่น ละมุนละไม...
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
Ps. อยากเขียนให้ละมุน แต่จ๊ากไม่ละมุน ละไม เอาซะเลย
เอาเป็นว่าให้มันชุลมุน เข้าไว้เนาะ
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1514
