28 มีนาคม 2554 20:34 น.

ปลายทาง...

ถ้อยเคยขานกาลผันก็พลันเปลี่ยน
จำต้องเรียน "เป็น - อยู่" อย่างรู้ตื่น
เลือนภาพเก่าเงาความหลังยั้งสะอื้น
รักไม่คืน หยุดพร่ำ เลิกร่ำไร...

แม้ยังซึ้งความดีคราวที่ปลอบ
เพราะได้มอบความจริงทุกสิ่งให้
มิตรภาพงามล้ำปันน้ำใจ
ปล่อยเลือนไป...สิ่งดีเคยมีกัน...

นับแต่นี้...วันเวลาคุณค่ารัก
จำหาญหักรักฝากออกจากขวัญ
จบสิ้นแล้วปลายทางระหว่างกัน
สายสัมพันธ์สายสวาทให้ขาดลง...

ขอให้พบ...โชคดีและมีสุข
สิ่งใดทุกข์...จะรับไว้ใจประสงค์
ลบเสียเถิด "คำมั่น" จะ "มั่นคง"
ขอโปรดจงลืมเลือนเหมือนไม่มี...

อย่า!!! ได้ห่วง ทิ้งฉัน คนมั่นรัก
ให้จมปรักเคว้งคว้างหว่างวิถี
หยุดพูดพร่ำเมื่ออยากไปอย่าใยดี
นับจากนี้จะจารจดเป็นบทเรียน...

1475

love

comment

22 มีนาคม 2554 16:17 น.

โค่น โค่น

ที่ผ่านมา...ยอมอยู่อย่างรู้นิ่ง
เพื่อประวิงคืนวันให้ผันผ่าน
ทนข่มไว้ทุกคราวแม้ร้าวราน
เก็บเนิ่นนานค่ารักความภักดี...

คุณค่ารักใยเห็นเป็นเรื่องขำ
นำเหยียบย้ำจมปรักสิ้นศักดิ์ศรี
ทอดทิ้งห่างร้างราไร้ปรานี
ปล่อยเผชิญบนวิถีที่เดียวดาย...

"รักไม่สมรัก"ดั่งวาดปรารถนา
เลือนร้างลาพลันหยุดไร้จุดหมาย
ค่ารักมอบหนึ่งเดียวรอยเกลียวคลาย
ล่มสลายเคว้งคว้างปลายทางราญ...

จึงถอนรากถอนโคนแล้วโยนทิ้ง
เลือนทุกสิ่ง "ต้นรัก" จำหักหาญ
สิ้นเวรกรรมผ่านภพอย่าพบพาน
ขออธิษฐานคลาดแคล้วแล้วต่อกัน...