12 มีนาคม 2550 13:19 น.

ในรู้สึก...นั้น

เหลือบเงาไม้ ร่ำไร พลิ้วไหวบนพื้นน้ำ
ในสระบริเวณสวนสาธารณะริมหนองหาร
ฉันมองออกไปยังท้องฟ้ากว้าง ขอบฟ้าจรดกับผืนน้ำกว้าง ดูไกลสุดสายตา
ทำให้เผลอเหม่อลอยออกไป...

ฉันค่อย ๆ ยื่นมือออกไปสัมผัสกับลมร้อน
ที่พัดเข้ามาจากขอบฟ้าที่นั่งมองเมื่อครู่ ปล่อยให้ลมพัดวนซ้ำ
ปะทะมือเรียวสองข้าง และปล่อยให้พัด วนเวียนอยู่รอบกาย
เสื้อสาย กระโปรง ปลิวพลิ้วไหวตามแรงลม พร้อมกับหลับตา
เพื่อสัมผัสกับสายลมที่มาปะทะเป็นจังหวะ เป็นระลอก
พัดกรรโชกมาจากเวิ้งน้ำกว้าง ฉันหลับตาแล้วปล่อยจินตนาการล่องออกไป
ทุกสิ่งที่อยู่รอบกายฉัน และอยู่ในรู้สึกส่วนลึกข้างใน...

เรื่องเล่านิทานของความรัก...
และแล้วนิทานของความรักก็ได้เกิดขึ้น เป็นเรื่องราวให้เล่าขาน...
เป็นเรื่องราวของบางหัวใจ... ซึ่งเป็นหัวใจที่ช่างฝัน และมีไฟฝันที่แรงกล้า
บทพิสูจน์ของความรักเป็นอย่างไร ? หนึ่งหัวใจบริสุทธิ์อยากจะไขว่คว้ามา และ
พร้อมที่จะค้นหาสิ่งที่เรียกว่า "ค ว า ม รั ก" ว่ามีความสวยงาม งดงามเพียงใด

ใช่ ใช่แล้ว...
หัวใจดวงบางนี้ เคยคาดหวังกับความรัก...
มันทั้งสวย ทั้งหรู หวานชื่น และงดงาม แต่นั้นเป็นเพียงภาพฝัน
เป็นนิยายที่สร้างจากจินตนาการ ของคนที่โหยหาความรัก...

แต่เมื่อถึงบทพิสูจน์...
เปล่าเลย สิ่งที่คิดว่าสวยงามนั้น...
มันอาจจะ แ ค่ อ า จ จ ะ เท่านั้น มันสวยงามในความรู้สึก
แต่ก็เจ็บร้าวในก้นบึ้งของหัวใจดวงเว้าแว้ง ก่อนนั้นซึ่งเคยบอบบาง...สมบูรณ์
บริบทของความรักสร้างสิ่งมหัศจรรย์มากมาย ที่ปะปนในบางช่วงเวลา
อย่างที่ใคร ใคร ชอบบอกว่า ความรัก สุข-ทุกข์ ปะปน นั้นคือพื้นฐาน

ในวันเหงา เหงา...
ก็ยังดีที่มีเงาความรัก มาหล่อเลี้ยงหัวใจที่ขาดวิ่น...
ซึ่งก่อนนั้นเคยแตกกระจาย เหลือเพียงเศษซาก ความภักดิ์เท่านั้น
คงเป็นความภักดิ์ของหัวใจหนึ่ง แต่อีกหัวใจหนึ่งคงไม่ใช่ ไม่ใช่ "ความรัก"

ถ้อยที่พร่ำจำนรรจ์...
ฉันรับฟังเสมอ นั้นคือคำว่า "รัก"
เมื่อหัวใจรับสัมผัสมันรู้สึกแปลกหรือเพราะไม่เคยได้ซึมซับ
คำ "รัก" ที่ใครคนหนึ่งเคยเอ่ยกระซิบข้างหู อย่างนั้นหรือ?

ยังคงนั่งเหงาอยู่หน้าบ้าน
เหม่อลอย ปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้ ว่าคิดถึง คิดถึงมาก
แปลกนะ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ารักนั้นหลุดลอยไปแล้ว แต่ก็ยังวาดภาพรักนั้น
ประดับไว้ในความทรงจำ อย่างสวยงาม เป็นภาพความรักที่งดงามในรู้สึก

เพราะว่า...
ฉันห้ามหัวใจไม่ได้ ขัดรู้สึกตัวเองไม่ได้
"หัวใจมีดวงเดียว และรักได้หลายครั้งจริง
แต่...หัวใจดวงนี้อยากมีรักเดียวคือ คุณ"

สายลมล่องปลิ้ว...
ฉันลืมตา ใยใจหวีดหวิวเหลือเกิน
ณ ขอบฟ้า ที่ตรงนั้นจะมีใครคอยฉันอยู่ ?
อยากจะรู้จัง ขอบฟ้า สิ้นสุดตรงไหน? กันนะ
เพราะฉันวาดหวัง ใครคนนั้นเขาจะรออยู่ตรงนั้นไง ณ ขอบฟ้า...

1377

love

comment

6 มีนาคม 2550 13:13 น.

ลาวพ้อลาว

แมงกุ๊ดจี่

อากาศวันนี้สดใสดี...
เช้านี้ ก่อนไปทำงานอากาศแจ่มใส...
ฉันแหงนหน้ามองฟ้า นี่สินะความหวังของมนุษย์
เหมือนนกกาบินออกจากรวงรัง ฉันปิดประตูล็อคกุญแจบ้าน
เพื่อออกไปทำงานในตอนเช้า...