15 สิงหาคม 2545 14:40 น.
แมวบิน
กระป๋อมกระแป๋มมอมแมมคลุกฝุ่น
เพราะโลกมันหมุนเลยเดินต่อไม่ไหว
โคลงเคลงโยกเยกเดี๋ยวเบรคเดี๋ยวไป
เดินต่อทีไรไม่ตรงซักที
โลกคงเอียงเหมือนโดนเหวี่ยงหลายครั้ง
ไม่ทันระวังเกือบโดนฝังเป็นผี
เลยเดินลากขาทำหน้าเป็นผู้ดี
ชาวบ้านถอยหนีกลัวผู้ดีกัดเอา
ดื่มแค่นิดหน่อยไม่น้อยไม่มาก
ก้อแค่หอมปากหายอยากเบียร์เหล้า
แค่สี่ห้าร้านทานต่อพอเมา
ชีวิตคลุกเคล้าน้ำเน่าสิ้นดี
อยากหลับซักตื่นเผื่อฟื้นมาใหม่
เพื่อลืมใครๆที่ให้ร้ายป้ายสี
อ้าววววลืมไป ว๊า..ปากไม่ดี
งั้นจบแค่นี้ราตรีสวัสดิ์เอย...
15 สิงหาคม 2545 14:29 น.
แมวบิน
บางครั้งก็ต้องทำใจ
หายจากไปในวันนี้
ไม่ใช่จะไม่ไยดี
หรือเพราะมีใครหลายคน
จากไปเพื่อให้เวลา
เธอพิจารณาด้วยเหตุผล
ระหว่างเรากับเขาอีกคน
คงไม่พ้นต้องแยกทาง
ส่วนฉันจะนั่งคิด
คงไม่ผิดถ้าจะถอยห่าง
ไม่ใช่รักจะจืดจาง
ไม่ใช่หมางแล้วเมินไป
แล้วฉันจะกลับมา
หากเธอตอบว่าคือคนไหน
ที่อยากให้ดูแลหัวใจ
เธอตอบเมื่อไหร่ ฉันจะกลับมา...
10 สิงหาคม 2545 09:04 น.
แมวบิน
ตะวันรอนอ่อนสีที่ขอบฟ้า
เมฆาลอยละลิ่วปลิวเป็นคลื่น
หมู่วิหคผกผินบินกลับคืน
สู่รังนอนฟอนฟืนคืนคบไม้
แสงสลัวมัวพร่าเวลาค่ำ
เหมือนจะซ้ำย้ำเตือนแล้วเลือนหาย
น้ำใจเจ้าเผาใจพี่ชีวีวาย
เจียนจะตายมลายแล้วเจ้าแก้วตา
ไหนว่ารักสมัครมั่นนิรันดร์เล่า
แล้วไยเจ้าลืมพี่ที่ห่วงหา
คำสาบานพาลหลีกฉีกสัญญา
พสุธาฟ้าเห็นเป็นพยาน
หรือสิ้นรักหักสวาทแล้วชาตินี้
จึงหลีกหนีพี่ไปไม่สงสาร
เจ้ารู้ไหมใครรอทรมาน
หรือต้องผลาญชีพเซ่นจึงเห็นใจ
9 สิงหาคม 2545 14:17 น.
แมวบิน
ฝนพรำฉ่ำเย็นกระเซ็นสาย
หวนให้ใจจิตคิดถึง
รอยกอดรอยเก่าเฝ้าคะนึง
รอยรักรอยซึ้งริมบึงบัว
คิดถึงไออุ่นอกเจ้า
เคยเคลียเคยเคล้าเย้ายั่ว
หลงกลิ่นกายเจ้าเมามัว
หัวใจสั่นระรัวระริกไหว
นวลเนื้อเคยแนบแอบชิด
ทั้งจริตร้อยเล่มเกวียนใหญ่
โอษฐ์เอื้อนออเซาะเสนาะใจ
ดุจพระพายโหมพระเพลิงระเริงรมณ์
ตราตรึงถึงรักที่ถ่ายทอด
จากอ้อมกอดสู่หัวใจให้สุขสม
ใจสู่ใจกายสู่กายได้ชื่นชม
เหมือนดั่งจมรสสวาทเป็นทาสเธอ
9 สิงหาคม 2545 14:05 น.
แมวบิน
กลับมายืนที่เดิม
หากแต่ไปเติมพลังมาใหม่
มีแรงจะสู้ยืนอยู่ต่อไป
มีกำลังใจก้าวไปอีกครั้ง
ชีวิตก็เป็นแบบนี้
มีร้ายมีดีมีสุขทุกข์บ้าง
ให้บทเรียนเปลี่ยนเป็นพลัง
ใช้ความพลาดพลั้งเป็นครูสอนใจ
ถ่านมอดไหม้ใกล้ดับอับแสง
ก็ยังโชติแดงลุกขึ้นใหม่ได้
ใช้ความหลังเป็นดั่งเชื้อไฟ
กำลังใจเปรียบได้แรงฟืน
เดินต่อไปอย่าได้ย่อท้อ
เมื่อแรกเดินต่อคงอาจจะฝืน
ดุจฟ้าหลังฝนผ่านพ้นชั่วคืน
ขอจงหยัดยืนก้าวย่างอย่างทระนง
หน้าส่วนตัว
800
