29 มีนาคม 2546 02:50 น.
แม่มดน้อยค่ะ
สำหรับฉัน. . . ความรัก ก็คือ รอยยิ้ม
ฉันมองทุกสิ่งรอบตัวที่ฉันรักด้วยรอยยิ้ม
ดอกทานตะวันสีเหลืองส่งยิ้มทักทายแสงอาทิตย์ยามเช้า ทำให้ฉันอดที่จะยิ้มให้กับความพยายามของตะวันดวงน้อยที่จะชูก้านเพื่อไปให้ถึงพระอาทิตย์ไม่ได้ จนบางครั้งฉันเองก็เผลอรักตะวันบนพื้นดินดอกนี้โดยไม่รู้ตัว
น้ำทะเลสีครามตัดกับเม็ดทรายสีขาว ทำเอาฉันหลงรักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ แต่ในความรักบางครั้งฉันก็ยังมีความกลัวแอบแฝงอยู่ ทะเลยามค่ำคืนกับเสียงคลื่นกระทบฝั่ง. . .มันเป็นความรู้สึกที่น่ากลัวสำหรับฉัน ฉันจึงไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ความมืดของทะเลในยามค่ำคืน
25 มีนาคม 2546 16:10 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ในเช้าวันจันทร์กับชั่วโมงเร่งด่วน รถเนืองแน่นเต็มท้องถนน ภาพความวุ่นวายของผู้คนตั้งแต่วัยเรียนไปจนถึงวัยทำงานมีให้เห็นกันอยู่ทุก ๆ เช้า
แต่ฉัน. . .วันนี้ไม่มีเรียน ขอทำตัวสวนกระแสหน่อยแล้วกัน. . .
ฉันเอื้อมมือไปตบนาฬิกาที่ส่งเสียงทำลายฝันจนกระเจิงแรงจนมันอาจจะพังในไม่ช้า ด้วยความหงุดหงิดนิด ๆ เพราะเมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็เล่นเอาเกือบเช้าแล้วนี่นา
ขออีก 5 นาทีนะ
ฉันพูดกับตัวเองทั้งที่ยังสลึมสลืออยู่ แล้วหลับไปอย่างที่บอก
5 นาที >> 10 นาที >> 20 นาที >>30 นาที และก็ 2 ชั่งโมง. . . .
11 โมง ตายล่ะ!!!
ฉันแทบจะร้องไห้ เมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่แขวนติดอยู่กับฝาผนัง. . .ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง เหมือนมีสปริงติดอยู่ในตัว
------เช้าวันจันทร์กับความขี้เซาของฉันเริ่มต้นขึ้นแล้ว -----
19 มีนาคม 2546 16:52 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ถ้านิยามความรักคือการให้
ฉันก็พร้อมที่จะมอบความรักให้กับทุกสิ่งบนโลก. . .
ไม่ว่าจะเป็นสายลมที่ปัดเป่าความผ่าวร้อน
ไม่ว่าจะเป็นไออุ่นจากแสงตะวันที่ขับไล่ความเหน็บหนาว
หรือจะเป็นท้องฟ้า น้ำทะเล แสงจันทร์และแสงดาวที่อยู่เป็นเพื่อนยามฉันเหงา
หรือแม้กระทั่งเมฆฝนที่หอบความชุ่มชื้นให้ฟ้าใสหลังฝนซา
พราะทุกสิ่งบนโลกล้วนเป็นเพื่อนของฉัน
ฉันจึงตอบแทนเพื่อนของฉันด้วยรัก
สำหรับเธอ. . . . .
เธอเป็นมากกว่าเพื่อน มากกว่าที่จะให้ฉันเรียกว่าพี่ชาย
สิ่งที่ฉันจะตอบแทนจึงไม่ใช่แค่เพียงรัก (แน่ ๆ)
แล้วฉันควรจะตอบเเทนเธอด้วยอะไร. . . .
อะไรที่จะเหมาะกับรอยยิ้มตรงมุมปากที่เธอมอบให้ฉัน. . .เมื่อฉันทำผิด
อะไรที่จะเหมาะกับเสียงหัวเราะในลำคอที่เธอมอบให้ฉัน. . .เมื่อฉันทำหน้าสงสัย
อะไรที่จะเหมาะกับมืออุ่น ๆ ที่กุมฉันไว้. . .เมื่อฉันไม่สบายใจ
อะไรที่จะเหมาะกับอ้อมแขนที่โอบกอดฉันไว้. . .เมื่อฉันร้องไห้
และอะไรอีกมากมายที่ฉันรับรู้ได้ถึงความห่วงใย และ อาทรของเธอ. . . .
เพราะเธอคือคนพิเศษของฉัน
ความรักเพียงธรรมดาที่ฉันมอบใครต่อใครมากมายบนโลก
คงไม่อาจตอบแทนเธอได้ (มันคงน้อยเกินไป). . . .
ถ้าฉันจะขอตอบแทนเธอด้วยความรักพิเศษจากหัวใจล่ะ. . .เธอจะยินดีรับมันไว้มั้ย
เพราะความรักพิเศษจากหัวใจ. . .ฉันเก็บเอาไว้ให้คนพิเศษเพียงคนเดียว. . .
~นั่นคือเธอ~
หน้าส่วนตัว
1968
