14 มิถุนายน 2547 15:55 น.
แวมไพร์น้อย
อยากบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
ปล่อยความเหว่ว้าไว้บนพื้นดิน
ไล่ความเหงาที่กัดใจจนแหว่งวิ่น
แล้วปล่อยหัวใจโบยบิน...ลอยไป
แต่ท้องฟ้ากลับมืดมน
ไม่เหลือดาวไว้ปลอบคนเสียใจ
พระจันทร์ที่เคยมองแล้วยิ้มให้
ก็มืดดับไป...ดูลางเลือน
หรือต้องเดียวดายไปอย่างนี้
ไม่เหลือใครให้ใยดี คอยเป็นเพื่อน
ท้องฟ้ากว้างใหญ่ยังดูลางเลือน
ทิ้งฉันไว้กับความเหงา เพียงลำพัง
10 กุมภาพันธ์ 2547 16:46 น.
แวมไพร์น้อย
เธอถาม......
... รักฉันไหม ...
จะ ต อ บ อ ย่ า ง ไ ร ดี
ค ว า ม รู้ สึ ก ดี ดี มั น อ ยู่ ข้ า ง ใ น
ก็ ก ลั ว ว่ า ถ้ า พู ด ไ ป
ห น้ า ซี ด ๆ จ ะ เ ป ลี่ ย น ไ ป.....เป็นสีชมพู
13 มกราคม 2547 20:16 น.
แวมไพร์น้อย
คิดถึงนะ......รู้รึป่าว
เหงานะ.......รู้บ้างไหม
อยากบอกนะ.......ว่าห่วงใย
รู้ไหม......อยากอยู่ใกล้ทุกนาที
8 พฤศจิกายน 2546 15:54 น.
แวมไพร์น้อย
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า.....
เวลาที่เธอเหงา......ไม่มีใคร
ให้ฉันเข้าไปซุกได้ไหมข้างในหัวใจ
แค่เพียงเสียวหนึ่งข้างในก็พอ
ไม่ขอกุมใจเธอไว้ทั้งดวง
แต่ขอเป็นคนหนึ่งที่ห่วงเธอยามท้อ
ไม่เป็นไรฉันเต็มใจกับการรอ
รอสักวัน.....สิ่งที่ขอจะเป็นจริง
28 มิถุนายน 2546 13:51 น.
แวมไพร์น้อย
เบื่อแล้วใช่ไหม
ที่ต้องเอาใจคนอย่างฉัน
ก็ตอนนี้เธอมีใครอื่นที่สำคัญ
ฉันจึงกลายเป็นคนน่ารำคาญในสายตา
บอกมาคำเดียว
จะไม่ข้องเกี่ยวให้เกิดปัญหา
จะแคร์ทำไมหากต้องเสียน้ำตา
มันก็เหมาะสมกันดีอยู่แล้วนี่นา
กับคนไร้ค่าอย่างฉัน
หน้าส่วนตัว
1405
