11 กุมภาพันธ์ 2547 02:19 น.

สารภาพ


....สารภาพ.....


สารภาพ...ว่าทำใจยังไม่ได้
บอกใครใครไปอย่างนั้นว่าไม่สน
แต่สุดท้ายก็ต้องยอมด้วยจำนน
หมดเหตุผลปฏิเสธเจตนา

สารภาพ...ว่าทุกครั้งที่พานพบ
ฉันตั้งใจให้บรรจบประสบหา
ใช่ทางผ่านดังเช่นเคยกล่าวมา
หรือประสา..บังเอิญคนคุ้นกัน

จะให้ฉันทำอย่างไรเล่าเธอจ๋า
ความศรัทธาในรักมิเคยผัน
ยังภักดีเพียงเราทุกวานวัน
เฝ้าจำนรรจ์ถวิลถึงเจ้ากลอยใจ

เธอจะทำอะไรหนอค่ำคืนนี้
เธอคนดีคิดถึงกันบ้างไหม
ส่วนตัวฉันคิดถึงเธอแทบขาดใจ
ตัดอาลัยยิ่งทดท้นทวี

ฝากกับดาวดวงหนึ่งที่ปลายฟ้า
ฝากไปว่าห้องหัวใจทุกพื้นที่
มอบแด่เธอหนึ่งเดียวแห่งฤดี
ชื่นชีวีที่มีเธอ.....ไว้ห่วงใย

.........................................