24 มีนาคม 2547 23:02 น.
แว่นดอย
รัก...เขา...เรา...ตรม
แทนคุณแทนไท
รัก...ของเราเขาสลัดตัดทาง....รัก
เขา...หาญหักห้ามเราอย่ารัก...เขา
เรา...ก็รู้ว่าต้องจบรักของ.........เรา
ตรม..เพราะไฟรักเผาเราจึง....ตรม
...............................................................
จาก..ภักดิ์..สมัคร..งาม
แว่นดอย
ยอม...เงียบงันงันเงียบเชียบใจยอม
ข่ม...รักตรอมตรอมรักหักฝืนข่ม
จม...กับรักที่ล่มอับปางจม
ใจ..ระบม ระทม ขมขื่นใจ
เก็บ...เพียงฝันฝันเพียงเรียบเรียงเก็บ
ไว้...ร้อยเจ็บเจ็บร้อยรอคอยไว้
ใน...ห้วงแห่งแห่งห้วงซาบทรวงใน
รัก...อุ่นไอไออุ่นละมุนรัก
จาก...กาลลาลากาลก่อนการจาก
ภักดิ์...ฟ้าฟากฟากฟ้าพาพานภักดิ์
สมัคร...แจ้งฝากแถลงแรงสมัคร
งาม...ความรักพิสุทธิ์ศักดิ์ประจักษ์งาม
...............................................................
23 มีนาคม 2547 01:00 น.
แว่นดอย
.......พึงศรัทธาในการพบ...........
พึงศรัทธา ในกาล มาพานพบ
ผ่านประสบ บรรจบรัก สมัครมั่น
ส่งปรารถนาดี มีไว้ ให้ต่อกัน
เพียงเท่านั้น ก็พลัน ให้สุขใจ
อันนิยาม มิตรภาพ อันซาบซึ้ง
เป็นประหนึ่ง อมฤต วิจิตรใส
ชโลมจิต ลิขิตงาม ตามฝันใฝ่
ชุ่มฤทัย ไอละมุน กรุ่นโกมล
ลองตระหนัก ประจักษ์แจ้ง แถลงจิต
แห่งมิ่งมิตร ชิดใกล้ ในทุกหน
หลากหลายล้น ท้นพิภพ ทบสากล
มีกี่คน ที่คุณ รู้สึกดี
หากจะถาม ตามนิยาม ความรู้สึก
ที่รำลึก ตรึกตรอง ครองใจนี้
ณ ห้วงแห่ง แรงรัก บรรดามี
ทุกวิถี ที่ทายทัก สลักจินต์
ในยินดี แม้อาจเป็น ช่วงอันสั้น
นิจนิรันดร์ นั้นเนาคู่ มิรู้สิ้น
ใช้เพียงตัด คำลา ถลาบิน
หรือเทน้ำ ลงทรายหิน แล้วเหือดไป
แต่คุณค่า แห่งหทัย ในการพบ
แม้นมิจบอย่างเช่นเคยหวังไว้
หรือวาดฝัน ให้เป็น ดังดั่งได้
พึงภูมิใจ ในการพบ ประสบงาม
..............................................
6 มีนาคม 2547 12:15 น.
แว่นดอย
.........นิยายรัก...............
เพียงหวังวาดคำใจในนิราศ
เมื่อคราขลาดคืนวันอันหวั่นไหว
นิยายหวานผ่านม่านหฤทัย
อันหวนให้ใคร่ครวญทวนอารมณ์
เส้นทางรักสลักจิตลิขิตฝัน
เพลงรำพันโหมขึ้นด้วยสุขสม
ส่งฉากแรกแจกดาวพราวชื่นชม
ลมพัดพรมราวเทือกยะเยือกเย็น
ฉากค่อยเคลื่อนเลื่อนรับจับใบหน้า
อันโสภาผ่องประทับดับเดือนเด่น
ในตาคมผมยาวสกาวเพ็ญ
ระรื่นเล่นเย้าอยู่เคียงคู่ชาย
พร่ำเฉลยราวรักอันภักด์มั่น
วาดหวังวันวันหวังอันทอสาย
ดั่งรพีสาดส่องอันพริ้งพราย
ช่างระบายวันอรุณกรุ่นฝันงาม
ผ่านคืนวันฝากฝันอันฝันใฝ่
หมดเยื่อใยในรักที่ทวงถาม
ตอบตามแบบฉบับของชายทราม
อันนิยามรักคลายเธอง่ายเอง
เจ็บระกำช้ำชอกมาตอกย้ำ
มากระหน่ำด้วยคำถ้อยร้อยข่มเหง
นิยายรักฝากไว้ให้กลัวเกรง
อย่ารีบเร่งบรรเลงรักหักวิวาห์
..........................................
5 มีนาคม 2547 14:43 น.
แว่นดอย
..............ย้ำ..................
พร่ำเพียงเพื่อเพียงว่ารักค่าหมด
พร่ำรันทดรอยร้าวราวรักร่วง
พร่ำไปไยให้ใจเจ็บทั้งแดดวง
พร่ำก็เปล่าประโยชน์ปวงรักรวงโรย
รักก็เช่นนทีธารที่ผ่านไหล
จรรโลงให้แด่ใจผู้หิวโหย
รักก็เช่นสายลมอันพัดโชย
หอบกอบโกยปรารถนาแห่งฤดี
เหลือไว้คือ..กากซากใจให้ไหวหวั่น
ให้โศกศัลย์คืนวันอันปนปี้
เหลือทุกทุกข์ปวดอุราบรรดามี
ให้ชีวีสั่นสะทกวิตกภัย
แผลหัวใจตกสะเก็ดให้เข็ดรัก
ให้ห้ามหักหักห้ามตามวิสัย
อย่าเสียดายคืนวันอันฝันใฝ่
พึงรู้ไว้หากรักงามมิคร้ามคลาย
................................................
........ช้ำรัก...........
หากรักงามมิคร้ามคลายหน่ายในรัก
จะแน่นหนักสลักมั่นมิหวั่นไหว
แต่รักเพียงพัดมาแค่ผ่านใจ
ป่วยการให้หมดหทัยแห่งภักดี
หากรักงามตามคำอันเอื้อนเอ่ย
ตามเฉลยแห่งใจในวิถี
นิยามรักสลักจิตลิขิตดี
บรรดามีชีวีสุขคุคลุ้งทรวง
อันรักงามตามนิยามความประสบ
ใช่พานพบพบพานสานสุขสรวง
ใช่เจริญผลิดอกงอกออกรวง
แต่ลาล่วงลวงรักหักสัมพันธ์
อันรักงามตามวิสัยใครกำหนด
มาแทนทดรดใจให้สดสัน
จะรับไว้ด้วยศรัทธารักคงมั่น
รักนิรันดร์รรรรักสมัครงาม
........................................
1 มีนาคม 2547 19:28 น.
แว่นดอย
.....รักผลัดใบ....
ไม้ผลัดสลัดใบในยามแล้ง
ดั่งรักแห้งเหือดหายความสุขสม
ผลิงอกใหม่ให้ใครได้ชื่นชม
เช่นอารมณ์เธอเปลี่ยนเวียนรักวน
อันรู้สึกแห่งห้วงความเวิ้งว้าง
ยามเหินห่างพลิ้วลงตกจากต้น
ด้วยเวลาพัดพามาจำนน
จึ่งยอมทนข่มฝืนกลืนน้ำตา
ในยินดีแห่งกาลการครั้งนี้
เกินวจีเอื้อนเอ่ยความห่วงหา
ด้วยคุณค่านั้นยากจะกล่าวมา
รู้เพียงว่าพริ้มเปรมปรีด์ทั้งอาลัย
แม้สลัดลาล่วงดวงใจรัก
เกินจะหักห้ามจิตมิหวนไห้
จึ่งถมทับปรารถนาแห่งนี้ไว้
ให้อุ่นไอสายใยรักอันภักดี
หน้าส่วนตัว
676
