22 กรกฎาคม 2549 22:40 น.
แสนแก้ว
หวั่นไหวทุกครั้งที่ต้องนั่งอยู่คนเดียว
เปล่าเปลี่ยวหัวใจทุกครั้งที่นั่งมองรูปเธอ
น้ำใส ๆ จากดวงตาก็พาลแต่จะล้นเอ่อ
เมื่ออ่านบันทึกที่เป็นเรื่องราวของเธอและฉัน
ตั้งแต่วันแรกที่พบจนวันสุดท้ายที่จาก
รู้ว่ามันลำบากแต่ฉันก็ต้องห้ามไหวหวั่น
แม้จะปวดร้าวฉันก็ต้องยอมรับมัน
เพราะมันคือการตัดสินใจของฉันไม่ใช่ใคร
ฉันเลือกทีี่จะให้วันนี้ไม่มีเธออยู่
ฉันรู้ว่าหากไม่มีเธอ...วันนี้น้ำตาต้องไหล
ฉันก็เลือกที่จะเจ็บอย่างวันนี้...เพื่อวันต่อไป
ฉันจะได้ไม่ต้องร้าวไหว...กับการที่ต้องทนเห็นเธอ
ไปกับใครที่ไม่ใช่ฉัน
20 กรกฎาคม 2549 16:09 น.
แสนแก้ว
มันคงถึงเวลาแล้วซินะ
ที่ฉันควรจะบอกกับเธอว่า...ลาก่อน
ยอมตัดสัมพันธ์เอื้ออาทร
ให้ร้าวรอน...เหมือนตอนนี้ที่ร้าวใจ
ไม่อยากจะต้องใช้ความอดทน
ให้กับคนที่ไม่คิดมีใจให้
ไม่อยากทำร้ายหัวใจตัวเอง...หรือใจใคร
จึงขอเป็นฝ่ายไป...ตามต้องการ
เพราะเมื่อทุกอย่างมันจบ
เราก็ควรจะลบภาพเก่า ๆ ที่เคยหวาน
ให้เหลือไว้เพียงแค่...บทตำนาน
เหมือนลมผ่าน...ที่พัดมาในหัวใจ
มันคงถึงเวลาแล้วซินะ
ที่ฉันจะต้องไม่มีเธออยู่ใกล้ ๆ
อย่าแสดงท่าทีห่วงฉัน...อย่าแคร์อะไร
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา...เธอไม่เคยจะรักกัน
18 กรกฎาคม 2549 15:10 น.
แสนแก้ว
ขอบคุณนะที่ยังอยู่ข้าง ๆ ฉัน
ในวันที่ฉันสับสน...หวั่นไหว
ขอบคุณมืออบอุ่นที่คอยซับน้ำตาให้
ขอบคุณอ้อมแขนที่เธอใช้โอบกอดกัน
ไม่เสียใจที่วันนี้ได้รักเธอ
แม้วันข้างหน้า...เธอจะไม่ได้อยู่กับฉัน
ฉันก็จะไม่ลืมวันนี้...วันดี ๆ ที่มีกัน
ฉันจะจำว่า...ว่าในหนึ่งช่วงชีวิตฉัน
เคยมีคนหนึ่งคนที่รักฉันอยู่มากมาย
3 กรกฎาคม 2549 21:07 น.
แสนแก้ว
เคยไหมเวลาที่เหงา
แค่อยากจะมีใครสักคนอยู่ใกล้ ๆ
แต่พอมองรอบตัวก็ต้องรู้ว่าไม่ใคร
ที่จะมาอยู่ใกล้ ๆ เป็นกำลังใจสักคน
เพื่อนที่เคยมีอยู่มากมาย
ก็ห่างหาย...ไม่ได้มาแลสน
คนรัก...ที่บอกว่ารักเรากว่าใครทุกคน
ก็ทิ้งให้เราต้องหมองหม่นอยู่ลำพัง
แต่ในเวลาที่เหงา
เพื่อนที่เข้าใจเราที่สุดกับไม่ใช่คนพวกนั้น
มีแต่น้ำตา...ที่คอยอยู่เคียงข้างกัน
กว่าจะผ่านพ้นมัน...ก็ต้องหลับไปพร้อมกับน้ำตา
3 กรกฎาคม 2549 21:01 น.
แสนแก้ว
แม่จ๋า...หนูขอโทษ
หนูรู้ว่าแม่ไม่เคยจะโกรธหนู
แต่หนูก็แค่อยากจะบอกให้แม่ได้รู้
ถึงสิ่งที่แม่ทำอยู่เพื่อใคร ๆ
หนูอยากให้แม่รู้...ว่าหนูเหงา
หนูอยากจะให้เราได้มาอยู่ด้วยกันใกล้ ๆ
ไม่อยากให้เราต้องห่างกันไกลแสนไกล
อยากกอดแม่ก็ทำไมได้...เพราะอะไรแม่ก็รู้ดี
หนูไม่อยากให้แม่ลำบาก
หนูไม่อยากให้แม่ทุ่มเทเพื่อคนอื่นมากไปกว่านี้
เพราะสิ่งที่แม่ทุ่มเทไปหนูรู้ดี
คุณค่ามันไม่มีแล้วมาจะทำไปทำไม
คนพวกนั้นไม่เคยคิดจะดิ้นรน
เพราะคนพวกนั้นไม่เคยสูญเสียเหมือนหนู...แม่เข้าใจไหม
เขาเห็นแก่ตัวเกินกว่าที่จะเข้าใจความรู้สึกของใคร
เพราะเขาไม่เคยรับรู้ถึงความเหงามากมาย
ว่าการจากกันแสนไกลมันทรมานเหลือเกิน
* แม่จ๋า หนูอยากกอดแม่ หนูอยากหนุนตักแม่ หนูอยากมีแม่เหมือนที่คนอื่นมี
อยากไปเที่ยว กินข้าว นอนคุยกัน หนูคิดถึงแม่นะ หนูรักแม่ *
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟแสนแก้ว
หน้าส่วนตัว
1328
