26 มกราคม 2547 18:15 น.

นิทาน...เหงาเหงา

แอบซ่อนตัวเองในมุมมืดของหัวใจ
ค่ำคืนที่ผู้คนหลับใหลอยู่ใต้เงาฟ้า
คงมีฉันคนเดียวที่ไม่อยากหลับตา
ยังสร้างฝันด้วยนิทานปรัมปราบนโลกแห่งความจริง

ปล่อยความรู้สึกไปกับใบไม้ร่วง
ปล่อยความเศร้ากับดาวหมื่นดวงที่สวยยิ่ง
ปล่อยแสงจันทร์ให้ลบเลือนความเหว่ว้าทุกสิ่ง
ปล่อยใจให้แอบอิงไปกับเพลงแห่งดวงดาว

ขอเวลาในคืนนี้ที่มี
ให้เธอเป็นส่วนหนึ่งที่เติมเต็มเรื่องราว
ปล่อยใจนำทางสู่สะพานฟ้าสีขาว
ท่ามกลางทะเลดาวที่รายล้อมความคิดถึงสุดใจ

ก่อนหลับตาไปในราตรี
ในเช้าวันพรุ่งนี้ฉันคงจะค้นพบความหมาย
เมื่อตื่นขึ้นมาและพบเธอชัดเจนเช่นหัวใจ
คืนนี้ฉันจะไม่ร้องไห้....ไปกับนิทาน

25 มกราคม 2547 14:47 น.

พรหมลิขิต

แอ็ปเปิ้ล

จากดึกดื่นล่วงเวลาถึงยามเช้า
ความเงียบเหงารุมเร้าใจไม่จางหาย
เคยคิดว่าโลกใบนี้ช่างเดียวดาย
แล้ววันหนึ่ง...ก็ค้นพบความหมายโดยไม่รู้ตัว

ฉันเหมือนดวงดาวเศร้าที่อ่อนแรง
เฝ้าหาคนร่วมฝันมาเติมแสงไม่จนทั่ว
เคยเหงาเดียวดายจนใจนึกกลัว
จนวันที่ความมืดมัวได้หมดไปเมื่อเธอเข้ามา

คืนวันที่หัวใจได้เดินผ่าน
ได้สัมผัสกับความอ่อนหวานแห่งความรักที่ห่วงหา
บนโลกกว้างใหญ่...มีผู้คนมากมายเต็มประดา
หนึ่งเดียวที่ฟ้าส่งมา...กลับเป็นเธอที่เริงร่าใจหัวใจ

อาจเพราะจุดหมายของสองเราคือปลายทางเดียวกัน
พรหมลิขิตจึงชักพา...มาจุดเริ่มต้นแห่งความผูกพันอันยิ่งใหญ่
ดาวเศร้าที่อ่อนแรง...วันนี้ได้ทอแสงที่สดใส
และพร้อมจะส่องสว่างสู่กลางใจด้วยรักนี้...ที่มีให้เธอ

20 มกราคม 2547 18:57 น.

ก่อนหลับตา

แอ็ปเปิ้ล

หลับตาลงอย่างอ้างว้าง
ปล่อยใจให้เคว้งคว้างล่องลอยสู่ห้วงฝัน
ในคืนที่ไร้ดาว...ฟ้าดับ...ไร้แสงจันทร์
สายลมเฝ้ารำพันเพลงโศกเศร้ากับกาลเวลา

หลับตาลงพร้อมความคิดถึง
ห้วงคำนึงหนึ่งดวงใจฉันเฝ้าห่วงหา
ก่อนฟ้าจะเปิดแย้มแสงตะวันส่องลงมา
ค่ำคืนนี้...ต้องเสียน้ำตามากมายเพียงใด

ดูแลหัวใจตัวเองไม่ค่อยเก่ง
ฟังบทเพลงบอกความคิดถึงก็อยากร้องไห้
เธออยู่ห่างความอ้างว้างโรยตัวอยู่ใกล้ใจ
ฉันโอบกอดความเปล่าไร้อย่างเงียบงัน

ดึกแล้ว...เธอคงเข้านอน
แล้วจะรับรู้ไหมถึงความอาทรที่มีของฉัน
รู้หรือเปล่า...มีคนรอฟังเรื่องราวของเธออยู่ทุกวัน
เธอรู้ไหม...ที่แห่งนี้ยังมีฉัน...นับลมหายใจคิดถึงเธอ(ก่อนหลับตา)

20 มกราคม 2547 18:46 น.

ก่อนหลับตา

แอ็ปเปิ้ล

หลับตาลงอย่างอ้างว้าง
ปล่อยใจให้เคว้งคว้างล่องลอยสู่ห้วงฝัน
ในคืนที่ไร้ดาว...ฟ้าดับ...ไร้แสงจันทร์
สายลมเฝ้ารำพันเพลงโศกเศร้ากับกาลเวลา

หลับตาลงพร้อมความคิดถึง
ห้วงคำนึงหนึ่งดวงใจฉันเฝ้าห่วงหา
ก่อนฟ้าจะเปิดแย้มแสงตะวันส่องลงมา
ค่ำคืนนี้...ต้องเสียน้ำตามากมายเพียงใด

ดูแลหัวใจตัวเองไม่ค่อยเก่ง
ฟังบทเพลงบอกความคิดถึงก็อยากร้องไห้
เธออยู่ห่างความอ้างว้างโรยตัวอยู่ใกล้ใจ
ฉันโอบกอดความเปล่าไร้อย่างเงียบงัน

ดึกแล้ว...เธอคงเข้านอน
แล้วจะรับรู้ไหมถึงความอาทรที่มีของฉัน
รู้หรือเปล่า...มีคนรอฟังเรื่องราวของเธออยู่ทุกวัน
เธอรู้ไหม...ที่แห่งนี้ยังมีฉัน...นับลมหายใจคิดถึงเธอ(ก่อนหลับตา)

20 มกราคม 2547 18:44 น.

ก่อนหลับตา

แอ็ปเปิ้ล

หลับตาลงอย่างอ้างว้าง
ปล่อยใจให้เคว้งคว้างล่องลอยสู่ห้วงฝัน
ในคืนที่ไร้ดาว...ฟ้าดับ...ไร้แสงจันทร์
สายลมเฝ้ารำพันเพลงโศกเศร้ากับกาลเวลา

หลับตาลงพร้อมความคิดถึง
ห้วงคำนึงหนึ่งดวงใจฉันเฝ้าห่วงหา
ก่อนฟ้าจะเปิดแย้มแสงตะวันส่องลงมา
ค่ำคืนนี้...ต้องเสียน้ำตามากมายเพียงใด

ดูแลหัวใจตัวเองไม่ค่อยเก่ง
ฟังบทเพลงบอกความคิดถึงก็อยากร้องไห้
เธออยู่ห่างความอ้างว้างโรยตัวอยู่ใกล้ใจ
ฉันโอบกอดความเปล่าไร้อย่างเงียบงัน

ดึกแล้ว...เธอคงเข้านอน
แล้วจะรับรู้ไหมถึงความอาทรที่มีของฉัน
รู้หรือเปล่า...มีคนรอฟังเรื่องราวของเธออยู่ทุกวัน
เธอรู้ไหม...ที่แห่งนี้ยังมีฉัน...นับลมหายใจคิดถึงเธอ(ก่อนหลับตา)