14 ตุลาคม 2547 17:49 น.
แอ็ปเปิ้ล
เธอเอ่ยคำลา...ในวันที่ฟ้าของฉันเป็นสีเทา
โลกที่ไม่มีเธอมันเงียบเหงาเหมือนตะวันได้ลาหาย
ฉันนั่งอยู่ในวงล้อมของแสงดาวที่ทอประกาย
แต่ในหัวใจฉันเดียวดาย...พร่างพรายด้วยน้ำตา
สุดกำลัง...ที่จะยื้อให้เธอคืนกลับ
คำว่ารัก...เป็นเพียงความลับ ที่ซุกซ่อนอยู่ในใจอันเหว่ว้า
หนึ่งคำรักที่เธอฝากไว้...เทียบไม่ได้กับหนึ่งคำลา
หมื่นคำขอร้องให้เธอคืนกลับมาคงเป็นได้เพียงแค่ฝันไป
เคยถามใจของฉันบ้างหรือเปล่า
ทุกครั้งที่ได้ฟังบทเพลงของเรา ฉันยังร้องไห้
ประโยคสุดท้าย...ที่เธอบอก แล้วสักวันฉันจะได้พบคนที่เข้าใจ
แต่คนที่เป็นทุกความหมาย...กำลังเดินออกไปจากชีวิตกัน
ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม...คืนวันที่แสนดี
ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม...เสียงของเธอที่จะบอกคิดถึงฉัน
ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม...ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ทุกความหมายที่เคยร่วมฝัน
ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม...เธอ กับ ฉัน ...ความรักที่มีให้กันถึงวันที่ต้องจบลง
***************************************************************
แสงตะวันที่ไกลห่าง
เริ่มจะจากฉันไป เหมือนมันตอกย้ำ ซ้ำในใจ
ว่าไม่มีเธอข้างกาย มองทางไหนก็ดูว่ามืดมน
ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีสิ่งใดที่เป็นไปอย่างที่ฝัน
ไม่มีแล้ว รักที่เคยผูกพัน รักที่มีให้กัน
ไม่มีวัน วันนั้นอีกต่อไป
แม้ว่าฉันรักเธอเท่าไร แม้ว่ายังห่วงใย
แต่คงไม่มีทางจะรั้งเธอต่อไป เพราะใจเธอเปลี่ยนไปแล้ว
ทิ้งอดีตที่ว่างเปล่า...ทิ้งไปกับสายลม
ทุก ๆ เหตุการณ์ที่หมองหม่น อย่าทนอย่าทรมาน
ปล่อยชีวิตเก่า ๆ ให้เลยผ่าน ทิ้งไม่กับเมื่อวาน
เพราะว่า...วันนี้...ฉันไม่มีเธออีกแล้ว...
11 ตุลาคม 2547 18:10 น.
แอ็ปเปิ้ล
ใครคนหนึ่ง...ตั้งคำถามกับฉันว่า
มีอะไรบ้างในโลกนี้...ที่ไม่เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา
ฉันได้แต่นิ่งไป...ไม่มีเสียงคำตอบใดเล็ดลอดออกมา...
นอกจากความเงียบงันที่มีอยู่ในหัวใจ
บางที...ฉันอาจอ่อนแอเกินกว่าที่จะยอมรับความจริง
ความจริง ในเงื่อนไขของกาลเวลา
เวลาที่ข้ามผ่านไปอย่างช้า ช้า ในทุกขณะที่เราหายใจ
แต่เหมือนฉันกำลังพยายามหมุนเข็มนาฬิกาให้เดินกลับหลัง
กลับเข้าไปอยู่ในภวังค์แห่งความทรงจำ ความทรงจำดีดีที่ฉันมีเธอ
**************************************************************************
หากฉันและเธอ
เป็นเพียงภาพฝันที่ต้องจากกันเมื่อตื่น
ก็ขอให้ค่ำคืน ของวันนี้ยาวนานกว่าคืนไหน ไหน
หากฉันและเธอ
เป็นเพียงสายลมที่พัดมาเจอกันเพื่อพัดผ่านไป
ก็ขอให้เป็นสายลมอุ่นที่หมุนวนอยู่ในหัวใจนานเท่านาน
เมื่อความรัก...ถูกลบเลือนด้วย..คำว่าลาก่อน
ฉันก็จะคิดว่านี่คือ..คำอวยพรในบทลาที่อ่อนหวาน
เมื่อความผูกพัน...ถูกแทนที่...ด้วยความว่างเปล่าตลอดกาล
ฉันก็จะคิดว่านี่คือ...ตำนาน...ที่หลอมทุกความรู้สึกของเราไว้ด้วยกัน
หัวใจฉันมันบอบบางกว่าสิ่งใด
แต่ฉันรับรู้ได้..ว่ามันยิ่งใหญ่...เมื่อเธอเดินทางเข้ามาในวันนั้น
และวันนี้...หัวใจบาง ๆ ต้องกลับไปเป็นเช่นเดิมอย่างวานวัน
มันก็คุ้มแล้วสำหรับฉัน...
ที่อย่างน้อยก็ได้เรียนถึงบางสิ่ง...ในคำว่ารัก...จากเธอ
*******************************************************************************
คืนนี้ไม่รู้จะเป็นอย่างไร
คนรักเค้าก็มาบอกลา
บอกเค้าว่าไม่เป็นไรหรอกนะ
จะเก็บเอาความเสียใจกลับมาคนเดียว
ใจฉันเริ่มสั่น ใจฉันยิ่งสั่น ยิ่งหวั่นในใจ
อยู่ในห้องคืนนี้ที่เดียวดาย
อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ ข่มใจตัวเอง
ไม่เสียใจ ต้องทนได้ ต้องไม่เป็นไร
พรุ่งนี้มาจะได้เจอกับวันที่สดใส
ไม่เป็นไรให้มันผ่านไป
อย่าไปจำ อย่าไปสนใจ เข้านอนซักที
นอนซะ นอนแล้วคงจะหาย
ลืมซะคล้ายว่าเป็นแค่ฝัน
นอนซะ จะไม่เป็นไรหรอกนะ
ยังมีเรื่องอีกมากมายให้เราจดจำ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
3597
