27 กุมภาพันธ์ 2545 13:40 น.

ความหลังของยาย

โคลอน

มีคุณยายคนหนึ่งอายุแปดสิบกว่า
ลูกชายบอกว่าจะพาเข้ากรุงวันนี้
ไม่ได้ติดต่อลูกคนเล็กมาหลายปี
ยายจึงรู้สึกดีเก็บข้าวของรอ
พอรถแล่นมาถึงป้ายรถเมล์
ลูกชายรีบเสเดี๋ยวผมมีธุระต่อ
แม่นั่งรอตรงนี้แป๊บเดี๋ยวผมจะถ่อ
ไปทำธุระที่ก่อแล้วจะกลับมา
ยายนั่งรอจนพระอาทิตย์ตกดิน
ถูกยุงไรลิ้นรุมไต่ตอมแข้งขา
เหลียวมองทางใดไร้วี่แววลูกยา
ที่ว่าจะกลับมารับแม่กลับไป
อากาศเย็นเยือกจวนพลบค่ำ
ผู้คนเดินย่ำพากันขวักไขว่
แต่ละคนรู้ปลายทางอยู่ที่ใด
ยายนั่งถอนใจอยู่กับความวังเวง
นี่คือบทเรียนหนึ่งของชีวิตยาย
ที่ชีวิตขาดหายเพราะถูกข่มเหง
จิตใจต้องบอบช้ำเพราะลูกตัวเอง
ทอดทิ้งอย่างไม่เกรงความผิดใดๆ
แม่ไม่เคยเรียกร้องสิ่งต่างๆ
ขอแค่เวลาว่างลูกไม่ผลักไส
ความสุขครั้งสุดท้ายของลมหายใจ
คือการได้อยู่ใกล้ๆลูกหลานตัวเอง				
22 กุมภาพันธ์ 2545 22:19 น.

ยังรักกัน(อยู่ไหม?)

โคลอน

อยากรู้ว่าเธอยังรักกันอยู่ไหม
เพราะความมั่นใจเริ่มจะห่างหาย
จากวันนั้นถึงวันนี้ใช่จะง่ายดาย
มีสิ่งต่างๆมากมายสั่นคลอนจิตใจ
ฉันต้องการรู้เพียงแค่คำตอบ
ไม่ต้องเตรียมคำปลอบถ้าหากมีให้
หากตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป
ช่วยให้เวลาทำใจล่วงหน้าสักนิดนึง				
22 กุมภาพันธ์ 2545 08:24 น.

อยู่ก่อนแต่งหรือว่าแต่งก่อนอยู่(ดี?)

โคลอน

อยู่ก่อนแต่งหรือว่าแต่งก่อนอยู่
คือปัญหาชีวิตคู่ในสมัยนี้
ไม่รู้ฝ่ายไหนถูกฝ่ายไหนดี
สังคมอิสระเสรีขึ้นทุกวัน

อยู่ก่อนแต่งก็บอกว่าทดสอบ
คิดดูอย่างรอบคอบใช่หุนหัน
หากไปไม่รอดจะได้ไหวตัวทัน
ก่อนที่จะทำร้ายกันและกันด้วยเวลา

แต่งก่อนอยู่ก็บอกว่าทำดี
ยึดถือตามประเพณีมีคุณค่า
หากรักกันอย่าสัญญิงสัญญา
ต้องพิสูจน์กันออกมาว่าจริงใจ

ชีวิตคู่ขึ้นอยู่กับคนสองคน
คิดอย่างมีเหตุมีผลมั่นคงไว้
เพราะครอบครัวคือรากฐานความเข้าใจ
ช่วยกำหนดทิศทางที่เป็นไปในสังคม				
22 กุมภาพันธ์ 2545 08:09 น.

สัจธรรม

โคลอน

แม้ตะวันจันทราที่ลอยโดดเด่น
เช้าสายบ่ายเย็นยังเปลี่ยนแปรผัน
โลกที่หมุนวนรอบตัวเองทุกวัน
ธรรมชาติผลัดเปลี่ยนกันหมุนเวียนไป
*******************************************
อันชีวิตธรรมดาคนเรานี้
ทุกวินาทีใช่จะยิ่งใหญ่
ทำคุณความดีสั่งสมบุญญาไว้
ถึงตัวจากไปแต่ชื่อเสียงยืนยง				
19 กุมภาพันธ์ 2545 15:50 น.

ไม่เฉลียวใจ

โคลอน

สงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน
นี่ฉันเพ้อฝันไปเองหรือ
ไม่สนใจต่อคำเล่าลือ
ว่าเธอคือคนหลายใจ
สงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน
นี่ฉันโง่ไปใช่ไหม
ถึงมองไม่เห็นอะไร
ทั้งที่เธออยู่ใกล้เพียงนิดเดียว
สงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน
ทำไมไม่เคยคิดเฉลียว
ปล่อยตัวเองให้ไปข้องเกี่ยว
ต้องชอกช้ำสักกี่เที่ยวถึงเข้าใจ				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโคลอน
ไม่มีข้อความส่งถึงโคลอน