24 เมษายน 2551 15:52 น.

ครึ่งชีวิต

โคลอน

ลองถามใจตัวเองดูสักหน่อย
ผิดหวังบ่อยหรือเราไม่เข้มแข็ง
เสียน้ำตาทุกคราที่โรยแรง
ปล่อยเวลาให้แซงชีวิตไป

นั่งจับเจ่าเรื่องเก่าไม่ยอมจบ
พิงไหล่ซบหาหลักไม่ไปไหน
วนเวียนอยู่แค่เพียงความเสียใจ
อนาคตเป็นไงไม่ไยดี

ชีวิตที่เหลืออยู่จะกู่กลับ
ฤาจะหลับตาสิ้นซึ่งแสงสี
เพียงเพราะเสี้ยวเวลาที่เคยมี
แต่วันนี้ไม่มีหรืออย่างไร

ครึ่งชีวิตมองดูในกระจก
ผมเผ้าปรกจะมองเห็นใครไหม
คนที่เคยมองข้ามอยู่นั่นไง
เพียงเปิดตาเปิดใจให้กว้างดู


..............................................................................

***เพลง ครึ่งชีวิต-แอม เสาวลักษณ์***

เมื่อความรักมันพังลง เราเหมือนคนไม่เต็มคน 
เหมือนครึ่งหนึ่งชีวิตนี้หล่นหาย 
แบ่งชีวิตให้เขาแล้ว เขาก็พามันจากไป 
ไม่มีทางจะทำใจได้เลย 

ไม่เคยหันมองดูตัว มัวเสียดายวันเวลา 
ฝันว่าอาจจะคืนมาเหมือนเคย 
เพิ่งจะรู้ว่ารักแท้ มันไม่ไกลไม่ห่างเลย 
แค่เพียงกลับมาสนใจตัวเอง 

ครึ่งหนึ่งของชีวิต ที่เราทำหายไป 
ต่อให้นอนเสียดายไปจนตายมันก็เท่านั้น 
เหลืออีกครึ่งชีวิต ที่มันยังต้องการ 
ความรักตัวเองกลับมา ชีวิตมันมีคุณค่ากว่านี้ 

นั่งดูแขนมองดูมือ ดูหน้าตามองตัวเอง 
จ้องกระจกดูสักครั้งนั่นใคร 
เก็บชีวิตที่เหลือๆ ทำให้ดีจะได้ไหม 
แล้วไม่นานจิตใจจะเต็มเหมือนเดิม 

ครึ่งหนึ่งของชีวิต ที่เราทำหายไป 
ต่อให้นอนเสียดายไปจนตายมันก็เท่านั้น 
เหลืออีกครึ่งชีวิต ที่มันยังต้องการ 
ความรักตัวเองกลับมา ชีวิตมันมีคุณค่ากว่านี้ 

นั่งดูแขนมองดูมือ ดูหน้าตามองตัวเอง 
จ้องกระจกดูสักครั้งนั่นใคร 
เก็บชีวิตที่เหลือๆ ทำให้ดีจะได้ไหม 
แล้วไม่นานจิตใจจะเต็มเหมือนเดิม 

เก็บชีวิตที่เหลือๆ ทำให้ดีจะได้ไหม 
แล้วไม่นานจิตใจจะเต็มเหมือนเดิม				
22 เมษายน 2551 12:23 น.

ฤดูที่แตกต่าง

โคลอน

junjaowka-rain-009.gifถ้าไม่เคยรู้จักความผิดหวัง
ก็มิรู้พลังแห่งความสุข
ณ นาทีที่ได้ปลดเปลื้องทุกข์
ล้มแล้วลุกขึ้นได้เป็นอย่างไร

ถ้าไม่เคยเสียน้ำตาเพียงหยด
คอยแต่กดและเก็บความอ่อนไหว
วันนี้จะเรียนรู้หรือหัวใจ
ต้องเข้มแข็งเท่าไรจึงจะพอ

ถ้าไม่เคยฟันฝ่าอุปสรรค
ปัญหาหนักเข้ามาคงระย่อ
และไม่รู้รสชาติของการรอ
ว่าคุ้มพอกับแสงแห่งศรัทธา

............................................................

เพลง : ฤดูที่แตกต่าง
ศิลปิน : บอยด์ โกสิยพงษ์

หากเปรียบกับชีวิตของคน
เมื่อยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่
ก็คงเปรียบได้กับฤดู
คงเป็นฤดูที่แสนสดใส

(และ/แต่) ถ้าวันหนึ่งวันไหน
ที่ใจเจ็บทนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่
บอกกับตัวเองเอาไว้
ความเจ็บต้องมีวันหาย
ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู

อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่า(แค่ไหนที่เฝ้ารอ)

เมื่อวันที่ต้องเจ็บช้ำใจ
จากความผิดหวังจนใจมันรับไม่ทัน
เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่น
กับวันที่อะไรมันเปลี่ยนไป

(และ/แต่) ถ้าวันหนึ่งวันไหน
ที่ใจเจ็บทนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่
บอกกับตัวเองเอาไว้
ความเจ็บต้องมีวันหาย
ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู

อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)

อย่าไปกลัวเวลาที่ฟ้าไม่เป็นใจ
อย่าไปคิดว่ามันเป็นวันสุดท้าย
น้ำตาที่ไหลย่อมมีวันจางหาย
หากไม่รู้จักเจ็บปวดก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ

อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)

อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)

ที่เฝ้ารอ 

				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโคลอน
ไม่มีข้อความส่งถึงโคลอน