15 กรกฎาคม 2547 08:00 น.
ใจพเนจร
อันชีวิตคนเราช่างสั้นนัก
ต้องรู้จักทำประโยชน์ก่อนจะสาย
ทิ้งไว้เป็นอนุสรณ์หลังความตาย
มีความหมายคงอยู่ ตลอดไป
15 กรกฎาคม 2547 07:51 น.
ใจพเนจร
ยิ่งสูง
ยิ่งมองไม่เห็น
ตัวเอง
14 กรกฎาคม 2547 08:45 น.
ใจพเนจร
ชีวิตเหมือนภาพเขียนขนาดใหญ่และคุณควรจะใช้สีทั้งหมดที่คุณมีสร้างสรรค์มันขึ้นมา
14 กรกฎาคม 2547 08:25 น.
ใจพเนจร
อดีต คือความฝัน ปัจจุบัน คือภาพมายา อนาคต คือความไม่แน่นอน
ไม่มีอะไรเป็นของตัวเรา แม้แต่ตัวเราเอง
13 กรกฎาคม 2547 12:16 น.
ใจพเนจร
สิ่งที่สวยงามที่สุดมิอาจสัมผัสได้โดยสัมผัสทางกาย ทว่าต้องรับรู้ผ่านหัวใจ
หน้าส่วนตัว
993
