9 สิงหาคม 2551 09:16 น.
ใบคา
...แด่อดีตที่สดใส อนาคตที่คิดว่าจะรุ่งเรือง และปัจจุบันที่มืดบอด
เมื่อวานพบเพื่อนเก่าเจ้ากาลเวลา
สนทนาข้ามคืนไม่รู้หน่าย
รินน้ำจันฑ์ผลัดกันยกเราและนาย
เล่าถึงความเสียดายที่ผ่านมา
สักครู่กาลเวลาพาเพื่อนใหม่
แนะนำให้รู้จักจำนรรจา
ชื่ออดีตช่างพูดไร้มารยา
เขายื่นจอกทักว่าสวัสดี
"สวัสดีเช่นกัน" ผมว่าตอบ
เขาน้อมนอบรับคำอย่างคนดี
เขาดูหนุ่มสดใสและผ่องศรี
ตัวเขามีความสดช่างงดงาม
ครู่น้อยน้อยกาลเวลาก็ลากลับ
"ลาก่อนครับ เริ่มเมากลัวจะถูกหาม"
เขาจะกลับไม่ฟังแม้ใครห้าม
อดีต-ผมก็ตามใจไม่ว่ากัน
ผมพูดว่า คุณอดีตช่างดูดี-
เมื่อก่อนนี้ผมก็เคยเป็นแบบนั้น
ช่างสดใสเหมือนคุณพอพอกัน
แต่พอฝันไม่ดั่งใจก็หมองลง
อดีตว่าเขามีเพื่อนอีกหนึ่งคน
หากผมสนจะแนะนำให้ยืนยง
มีชื่อว่า 'อนาคต' อย่างมั่นคง
เมื่อเขาชงมาแบบนั้นผมยินดี
อดีตยกโทรศัพท์เซย์ฮาโหล
บอกโว้โว้เอ็งอยู่ไหนช่วยมานี่
อนาคตเร่งมาอย่างเร็วรี่
สวัสดีทักทายเป็นธรรมดา
อนาคตแม้ดูแก่แต่สดใส
ไม่ห่างไกลกับอดีตที่ตรงหน้า
ทั้งสองคนแม้ต่างวัยแต่ทว่า
มีทีท่าที่ร่าเริงล้นแรงใจ
อดีตอนาคตหัวเราะร่า
ถ้อยวาจาที่เอ่ยล้วนสดใส
ผมนั่งฟังยังทำให้จับจิตใจ
เหตุฉไหนผมไม่เป็นเช่นสองคน
ทั้งสองคนทำให้ผมร่าเริง
ล้อเล่นเชิงสุขสันต์กันอืออล
เสียงหัวเราะสนั่นกันสามคน
กระทั่งจนกาลเวลามาอีกที
"อดีตอนาคต" เขากล่าวทัก
แล้วก็กวักมือเรียกแบบถี่ถี่
เพื่อนเอ๋ยเพื่อนเร็วเข้ารีบมานี่
พวกเรามีงานเข้าต้องรีบลา
ทั้งสามเกลอกล่าวลาแล้วจากกลับ
เหลือผมกับน้ำเมาอยู่ตรงหน้า
ดื่มหนึ่งจอกอีกจอกเทให้ฟ้า
พร้อมเอ่ยว่า "อีกจอก" มาเมากัน
4 สิงหาคม 2551 16:57 น.
ใบคา
ฉันวอนฟ้าอ้อนดาวฝากรักไว้
ฝากลอยไปถึงเธอแม่งามขำ
วานลมโชยโปรยรักและน้ำคำ
ฝากลมนำไปถึงเธอคนดี
เอื้อมหยิบดาวแทนปากกาวาจารัก
ว่าสุดจะหักห้ามจิตรักสุดศรี
คว้าผืนน้ำแทนหมึกดำล้นทวี
จรดวจีเป็นอักษรอ้อนวอนเธอ
จันทร์นวลแสงเป็นพยานจดหมายรัก
ข้านี้ปักจิตไว้พร้อมคำเพ้อ
เขียนจดหมายเพราะทุกวันเฝ้าละเมอ
รักแต่เธอไม่เป็นอันกินนอน
กินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะคิดถึง
นั่งรำพึงถึงเธอสุดอาวร
เวลางานก็นั่งนึกแต่บทกลอน
โอ้งามงอนได้รับไหมเล่าคนดี
พับจดหมายใส่ซองหย่อนลงตู้
ให้โฉมตรูเปิดอ่านบทกลอนพี่
อ่านจบบทคงรักซึ้งตรึงคนดี
เลยเป็นปีไม่เห็นเธอตอบข่าวมา
ลืมวอนจันทร์อ้อนลมให้นำกลับ
เพียงสำทับให้นำไปจากใจข้า
ลมไม่นำคำตอบรับนั้นกลับมา
หรือเพราะว่าเธอไม่แคร์กลอนพี่เลย
ผ่านเลยไปเธอก็ส่งจดหมายสวย
แนบการ์ดด้วยร่วมงานแต่งของทรามเชย
มีจดหมายเล็กเล็กพร้อมคำเอ่ย
เป็นเฉลยข้อข้องใจที่มีมา
คนอะไรน่าเบื่อมัวเพ้อฝัน
อะไรกันฝากลมฝากดาวหา
อ้อนไอ้โน้นวอนไอ้นี่ฉันระอา
แล้วยังมาขอรักได้ทุกวัน
ดูอย่างเขาสุดที่รักของฉันนี่
เขามีดีหลายอย่างช่างสุขสรรค์
มีรถขับมีดอกไม้ให้ทุกวัน
แล้วพากันดินเนอร์ใต้แสงจันทร์
เธอมีอะไรนอกจากถ้อยคำสวย
รู้ไว้ด้วยคำหวานซึ้งส่งมานั้น
ได้ยินมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์
วอนดวงจันทร์นั่นรุ่นยายอายไหมเธอ
ทองสักเส้นมีไหมให้ฉันนี้
แล้วคนดีให้อะไรนอกจากเพ้อ
แล้วของขวัญสักชิ้นมีไหมเธอ
จงละเมอต่อไปก็แล้วกัน
1 สิงหาคม 2551 10:15 น.
ใบคา
ลูกชายผมคนโตจบโทแล้ว
เจ้าหัวแก้วได้งานดีมีหน้าตา
รับราชการแต่งตัวดูโอ่อ่า
สมกับค่าเงินตราที่เสียไป
ลูกคนเล็กหมดหวังตั้งนานแล้ว
มันไม่แคล้วเลี้ยงปลากัดหายาไส้
ขอเงินพ่อขุดบ่อเพาะปลาไว้
หวังจะได้ส่งขายเลี้ยงตัวเอง
ไม่นานนี้คนโตอยากได้รถ
แต่เงินสดไม่พอจะดาวน์เก๋ง
ผมต้องไปกู้ยืมอย่างรีบเร่ง
เพราะกลัวเกรงหน้าตาลูกจะติดดิน
ลูกคนโตได้งานเป็นนายคน
แต่อับจนเงินทองรวยหนี้สิน
เงินเดือนได้แปดพันหรือจะพอกิน
พ่อต้องดิ้นเสริมหน้าตาให้อีกแรง
เมื่อวันก่อนเจ้าคนน้องขายปลากัด
เห็นได้ชัดปึกเงินเป็นแบงค์แบงค์
ช่วงนี้ปลาลูกชายน้อยช่างมาแรง
ไม่ว่าแข่งที่ใดชัยต้องมี
ไม่ว่าแข่งที่ใดชัยต้องมี
ด้วยเหตุนี้ราคาปลายิ่งทวี
สองพันบาทสี่พันบาทล้วนปลาดี
ปลาที่นี่สร้างชื่อขจรไกล
ลูกชายใหญ่จบโทได้งานดี
ไปเป็นศรีในงานเลี้ยงของใครใคร
เงินใส่ซองทั้งค่ารถหลายปัจจัย
ก็อาศัยเงินพ่อเสริมหน้าตา
เมื่อวานนี้ผมล้มป่วยเข้าโรงหมอ
ก็ได้พ่อลูกชายน้อยจ่ายค่ายา
ลูกคนโตหายเงียบไม่เห็นหน้า
แต่จะมาเมื่อยามต้องการเงิน
คนเล็กไร้ปัญญาปริญาบัตร
แต่ก็กัดฟันสู้ไม่เขอะเขิน
ลูกคนโตโอ่อ่าแต่พาเพลิน
ให้บังเอิญปริญญาใช้ไม่เป็น
คนเรานั้นรู้เถิดรู้สักอย่าง
ให้กระจ่างรู้ให้แน่ตั่งตาเห็น
รู้กระจ่างทุกอย่างไม่ยากเย็น
รักจะเป็นสักอย่างต้องได้ดี
16 กรกฎาคม 2551 13:57 น.
ใบคา
คืนที่จันทร์ กระจ่าง พร่างพราวฟ้า
ฉันเหว่หว้า เพียงลำพัง ข้างขอบธาร
ดาวระยับ กับแม่น้ำ ไหลนิ่งนาน
ฉันประสานมือขอพร วอนจันทรา
คืนที่จันทร์ กระจ่าง ดั่งคืนนี้
สองเรามีความสุข สุดหรรษา
ฉันจูงมือ เธอเดินตามในวัดวา
เราขอพรวันทาองค์หลวงพ่อ
คืนที่จันทร์กระจ่างฟ้าในคืนนั้น
เพลงแสงจันทร์ฉันฮัมจากลำคอ
เดินทางเดียวดายกลางไพรใจเหี่ยวห่อ
โอ้ละหนอต้องจากเธอไปแสนไกล
ในคืนนี้แสงจันทร์กระจ่างสวย
อยากมีเธออยู่ด้วยเหนือสิ่งใด
ลมพัดเย็นจากแม่น้ำมาไหวไหว
โอ้ดวงใจเตลิดไกลไปถึงเธอ
ในคืนนั้นเราสองเที่ยวงานวัด
ในจังหวัดวัดใหญ่เราพร่ำเพ้อ
จะรักกันแม้ไกลกั้นฉันและเธอ
สุดท้ายฉันนั่งละเมอเพียงเดียวดาย
เธอรู้ไหมในคืนเพ็ญที่เดินทาง
ระยะห่างทำให้ไกลใจสลาย
ความเศร้าเข้าครอบงำเมื่อใกล้จุดหมาย
หัวใจฉันเกือบวายเมื่อต้องห่างเธอ
15 กรกฎาคม 2551 23:09 น.
ใบคา
หากท้อและเศร้าหมอง
ขอจงมองมองฉันนี่
หากยิ้มเป็นสุขดี
ฉันคนนี้ก็สุขใจ
เธอยิ้มเธอร่าเริง
เธอบันเทิง อยู่กับใคร
ไม่เอ่ยคำอื่นใด
ถ้าทุกข์ใจ จะเคียงเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟใบคา
หน้าส่วนตัว
977
