25 สิงหาคม 2550 20:20 น.
ใบคาน
แล้ววันนี้ ถึงโอกาส ประกาศใช้
ร่างรัฐฐะ เล่มใหม่ ได้สืบสาน
ประชาธิปไตย คนไทย ได้เบ่งบาน
และไม่ต้องต่อต้าน ทหารไทย
ตื้นลึกหนาบาง ใครบ้างรู้?
อำนาจเก่ายังอยู่ ใช่- ไม่ใช่
หรือเป็นเกมส์ ปูทาง วางให้ใคร
มีไหม - มีไหม ใครยืนยัน
ได้เสพข่าว ทีวี ชี้กันวุ่น
ก็ยังห่วง ว่านายทุน ขุนให้ปั่น
สำนักข่าว นักการเมือง เรื่องสัมพันธ์
จนทุกวัน เชื่อใคร ได้จริงจริง?
รับ-ไม่รับ เท่ากับ เท่ากันอยู่
รู้-ไม่รู้ ประชาชนก็ต้องอยู่นิ่งนิ่ง
ผลออกมา อย่างไร ใครช่วงชิง
ประชาชน ก็ถูกทิ้ง เหมือนเคยเคย
แล้ววันนี้ได้โอกาสประกาศใช้
ตาสีตาใส ยังไงก็ยังเฉยเฉย
ไม่ใช่ไม่ใส่ใจ หรือละเลย
แต่รู้ผลว่าลงเอย...ใครแบ่งกันกิน!
24 สิงหาคม 2550 16:55 น.
ใบคาน
ตรงจุดเปลี่ยน ของเวลา นาทีนั้น
อดีต - ปัจจุบัน เพิ่งผันผ่าน
การผลัดเปลี่ยน เวียนวน ไม่พ้นกาล
จะต่อต้าน อย่างไร ไม่เคยคืน
ณ ทุกเสี้ยววินาทีที่พ้นผ่าน
เก็บเกี่ยวการเปลี่ยนแปลงแห่งดาษดื่น
มายื้อแย่งแปลงไปไม่ยั้งยืน
จะแข็งขืน อยู่ได้ ด้วยทำใจ
แล้ววันนี้ ถึงที ที่เปลี่ยนผัน
วันสำคัญ ตั้งไว้ ให้นึกได้
ว่าวันนี้ ไม่ว่ามารดาใคร
ต้องร้องให้ คลอดลูกมาผูกพันธ์
เอ้า! แฮปปี้เบิดเดย์ เฮกันเข้า
มาดวลเหล้า เพื้อนพ้องต้องสังสรรค์
วันเกิดฉัน อยากกิน ดิ้นกันมันส์
แล้วเสี้ยววัน ผ่านวาง อย่างไร้ค่า
ณ เสี้ยวแห่งวินาที
วันเกิดนี้ ขอให้มี สิ่งดีกว่า
ขอจงสุข สุขภาพดี อย่ามีน้ำตา
แด่เวลา เธอเกิด.แฮปปี้เบิร์ดเด
21 สิงหาคม 2550 17:09 น.
ใบคาน
แล้วดอกไม้ ดอกนั้น พลันร่วงหล่น
สู่สากล สามัญ อันอัตถา
ซากสลาย กลายดิน สิ้นเวลา
แล้วคุณค่าชูช่อ ก็จบลง
เพื่อนดอกไม้ บางดอก มิบอกได้
เป็นมาลัย ในแจกัน อันสูงส่ง
หรือเป็นแค่ ดอกหญ้า ประดาดง
ให้คนพง เด็ดเล่น ไม่เว้นวัน
เพียงรูปลักษณ์ จักด้อย ด้วยดินเดิม
มิอาจเติม เสริมแต่ง ให้แบ่งสรรค์
เมื่อรูปด้อย ด้อยดั่ง ให้ชังกัน
มิอาจผัน รูปได้ ด้วยใดใด
แม้นรูปลักษณ์ ดอกไม้ คล้ายรูปรัก
ผูกสมัคร คงมั่น มิหวั่นไหว
มิอาจแปร เปลี่ยนได้ ละอายใจ
คงจะไร้ คนช้ำ เปื้อนน้ำตา
----------------------------------
แล้วดอกรักดอกนั้น พลันร่วงหล่น
คนอีกคน สานต่อ ยังพอว่า
รักบางดอก เปลี่ยนรูป จูบทุกครา
มีคุณค่าเพียงหลอกหลอก หนอ ดอกทอง
19 สิงหาคม 2550 06:43 น.
ใบคาน
คิดถึงเหมือนกัน
ไม่เห็นหน้าสักวัน มันโหยหา
ทั้งที่ฉันเป็นคนออกอยู่นอกสายตา
ขับรถมาคิดถึง...ถึงคนไกล
หวังลึกลึกว่าเธอคนดี ไม่มีคนอื่น
ยังหวังที่จะยืน อยู่ใกล้ใกล้
แต่ไม่รักก็ไม่รัก บังคับไม่ได้หรอกหัวใจ
ไม่เป็นไร ขอห่วงบ้าง ห่างห่างแล้วกัน
เมื่อวานบอกเธอกลายกลายว่าจะไป
ก็แค่อยากให้เธอแคร์ใจ บ้างก็แค่นั้น
ไม่ต้องมาโอ๋ โอละเห่ เทสัมพันธ์
แค่คำอวยพรสั้นสั้น ก็ซึ้งพอ
ชับรถมาด้วยใจ...คิดถึง
เจ้าหัวใจตะบึง มาก่อนล้อ
ถึงรู้ว่า ตรงจุดหมาย ไร้คนเผ้ารอ
แค่ได้เห็นหน้า งองอ ....ก็พอแล้ว!
17 สิงหาคม 2550 09:05 น.
ใบคาน
มีเวลาให้ตัวเอง ได้เพ่งพิศ
มีชีวิตส่วนตัวไม่ต้องกลัวเธอจะไปไหน
ได้อ่านหนังสือ คู่มือทึ่ชอบใจ
เล่นกีต้าใสใส ให้ตัวเองฟัง
มีชั่วโมงงีบหลับไม่คับขัน
ไม่ต้องกลัวเธอโกรธฉัน ที่ไม่ได้ดังสั่ง
ไม่ต้องห่วงว่าเธอ โทรมาหรือยัง
ไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง สบายสบาย
ไม่ต้องคอยหึงหวงกลัวเธอควงเขา
ไม่ต้องคอยทำงี่เง่ารองรับอารมย์ร้ายร้าย
ไม่ต้องคอยระแวงให้วุ่นวาย
ไม่ต้องกลัวเสียเชิงชาย ได้ดูดี
ข้อดีมากมายจนพูดไม่หมด
ไม่ได้ประชดทุกวันฉันเป็นอย่างนี้
เลิกกับเธอเสียได้ โล่งอกไปที
ชีวิตนี้เสรี...อย่าบอกใคร!
หน้าส่วนตัว
1214
