25 กันยายน 2544 21:54 น.
ไม้เก็ด
แหวนเพชรวาวพราวพรายหลายกะรัต
ผูกมนัสชายหญิงเดินดิ่งหา
ถึงแม้จะแพงล้นสนนราคา
แต่ทว่ากล้าซื้อสู่มือตน
ค่านิยมชมชอบมอบเพชรรุ้ง
คนรวยมุ่งซื้อหา หาได้บ่น
แต่มุมกลับอับเฉาเหล่าคนจน
ต่างขวายขวนเม็ดข้าวทั้งเช้าเย็น
แม้ราคาจะห่างต่างกันลิบ
แต่ก็หยิบกินกันทุกวันเห็น
คนรวยหรือคนจนล้นลำเค็ญ
สิ่งจำเป็นเม็ดข้าวของชาวนา
จึงระหว่างแหวนเพชรกับเม็ดข้าว
หากจะกล่าวประโยชน์หนุนอดุลย์ค่า
แหวนเพชรบอกฐานะดี มีหน้ามีตา
เม็ดข้าวพาชีพรอดอยู่ปลอดภัย
คนจึงเสาะแสวงหาตามฐานะ
คนรวยจะมีทั้งสองสุดผ่องใส
คนจนหาเม็ดข้าวกินเข้าไป
กว่าจะได้เหนื่อยยากลำบากเกิน
สังคมไทยแตกต่างกันอย่างนี้
หากเรามีเมตตาให้ไม่ขาดเขิน
คนรวยช่วยคนจนบ้างไม่หมางเมิน
ไทยจะเดินดุ่มหน้าซึ้งค่ากัน.
4 กันยายน 2544 10:50 น.
ไม้เก็ด
แม้อยู่ห่างต่างหนคนละแห่ง
เมื่อใจแกร่งแข็งกล้าทุกคราก้าว
ใจยังซื่อถือสัตย์ยืนหยัดยาว
หลากเรื่องราวเร้ารุกเข้าคลุกคลี
ไม่หวั่นไหวแม้ว่าจะพาหวาม
จะมีความรักยงมั่นคงที่
ใครจะออดอ้อนคำพร่ำวจี
จะไม่มีรักมอบตอบให้ใคร
ใครจะตื๊อใครจะตามทุกยามติด
จะไม่คิดว่าจักหลงรักใคร่
จะถูกทุ่มเทท้นคนเอาใจ
ก็จะไม่ไหวหวามตามอารมณ์
จะร่ำรวยล้นฟ้ามหาเศรษฐี
จะไม่มีหัวใจหลงใฝ่สม
จะร่ายมนต์เสกมาพานิยม
ไม่อาจข่มใจแกร่งแห่งสัจจา
บอกว่า "รัก" ก็รัก ภักดีซื่อ
จะยึดถือคำสัตย์เคร่งครัดกล้า
แม้อยู่ห่างต่างหนพ้นสายตา
คำสัญญาให้ไว้จะไม่ลืม
ขอให้เธอมั่นใจจะไม่เจ็บ
มีแต่เก็บรสหวานน้ำตาลปลื้ม
รักที่มอบให้ครองใช่ของยืม
ย่อมด่ำดื่มรักแท้แน่นิรันดร์.
1 กันยายน 2544 02:26 น.
ไม้เก็ด
มนต์กลอนกานท์ขลังเกินจะเกริ่นกล่าว
มากเรื่องราวรินหลั่งถะถั่งไหล
กลอนช้ำชอกซอกซอนพิษชอนไช
หม่นหมองไหม้มากมายได้อ่านมอง
กลอนสมหวังเขียนไว้สมใจวาด
กลอนอาฆาตคลั่งแค้นแสนขุ่นข้อง
กลอนปรัชญาค่ายิ่งพริ้งลำยอง
เป็นกลอนคล้องจองคำค่าสำคัญ
กลอนชมธรรมชาติที่งามมีทั่ว
กลอนมั่วมั่วก็มีความดีมั่น
ดีตรงได้ฝึกด้วยช่วยผลักดัน
ให้ถึงขั้นเขียนคล่องคัลลองดี
สรรพกลอนเขียนกันสร้างสรรค์ก้าว
หลายเรื่องราวรินไหลได้เรื่อยรี่
ทั้งหญิงชาย สงฆ์ เช่นทั้ง เณร ชี
วงกวีวาดไว้ไม่วอดวาย
ยิ่งหลายแห่งเสริมให้ได้อ่านเห็น
ก็ยิ่งเป็นทางไปให้ปีนป่าย
กำลังใจให้จนล้นกระจาย
ยิ่งขยายสายใยให้ยืดยาว
กลอนจะยังยืนยงคงไทยยิ่ง
มนต์กลอนสิงใจสู่สู้สืบสาว
ต่อรุ่นหลังยังเรืองรินเรื่องราว
มนต์กลอนกราวกลั่นกรอง กึกก้องไกล.
หน้าส่วนตัว
1115
