20 ตุลาคม 2547 22:11 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
รอยวัน ตอนที่ 7 (เสี้ยวแรก สั้นๆ)
เมื่อการฝึกงานจบลง ไข่เขียดเขียนใบสมัครงานในตำแหน่งผู้ประสานงานสนามยื่นไว้กับสำนักงานใหญ่ของพี่อ้วนก่อนเดินทางกลับ
ถ้าสำนักงานใหญ่เขามีหนังสือไป เอ็งมาทำงานกับพี่นะ หน่วยก้านอย่างเอ็งลุยงานแบบนี้ได้สบาย ส่วนไอ้รอยเอ็งไม่ต้องห่วง คนนี้มั่นคงดังภูเขา พี่เดาไม่ผิดหรอก รอยรักเอ็ง
พี่อ้วนโปรยยาหอมก่อนไข่เขียดจะกลับ
กลับมาทำงานด้วยกันนะไข่ คำของนุช
อย่าให้รอเปล่านะคะ คำของรอย
OOO
งานพัฒนาชนบทที่ไข่เขียดได้สัมผัสจากการไปฝึกงานหนนี้ทำให้ภาพที่เคยประติดประต่อเอาไว้แจ่มชัด เมื่อนึกทบทวนถึงบันทึกของพ่อก็ยิ่งเห็นได้ชัดเจนถึงอุดมคติของนิสิตนักศึกษาที่ต้องการเห็นสังคมสมดุลดีงาม และยิ่งเมื่อคิดถึงหญิงสาวตัวเล็กๆคนหนึ่งที่เพิ่งได้รู้จักหัวใจก็ยิ่งทำให้ไข่เขียดเห็นความสำคัญของการเดินทางกลับไปที่พื้นที่ทำงานที่รอยวรรณเป็นผู้ประสานงานอยู่
มหาวิทยาลัยที่ไข่เขียดลงทะเบียนเรียนทางไกลแจ้งผลการเรียนมาแล้วว่าไข่เขียดเก็บหน่วยกิตได้ครบ -อ้ายไข่ได้ปลดปล่อยปมด้อยออกไปจากหัวใจเสียทีก็คราวนี้ ก็รอแต่หนังสือจากองค์กรเอกชนพัฒนาชนเรียกตัวมาเท่านั้น เขาก็จะได้กลับไปหารอยอีก
ไข่เอ๊ย น้องนักศึกษาที่ชื่อจารุวรรณกับเพื่อนๆ แวะมาที่บ้านเราอีก แต่อาจารย์ไม่ได้มาด้วย เขาถามหาแก
เขาได้คุยกับพ่อไหม
ไม่ได้คุย พ่อไปดูงานเกษตรที่บางเขน กรุงเทพกับอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เคยมาบ้านเรา
เขาว่าไงมั่งครับแม่
ก็ว่าไม่มีอะไร เพียงอยากมาพูดคุยขอความรู้และประสบการณ์
แล้วเขาถามอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่แม่ทำไหมล่ะ
ก็ถามเรื่องการปลูกหม่อนเลี้ยงไหม การมัดหมี่ และอีกหลายอย่าง น้อง ๆ เขาว่าจะเอาไปเขียนรายงาน สัปดาห์หน้าจะแวะมาอีก
หรือครับ ผมคงไม่มีความรู้ที่จะให้ใครได้มั้ง ถ้าเป็นพ่อคงได้ล่ะ พ่อพูดได้ทั้งวัน ผมฟังยังเพลิน แม่เหนื่อยก็พักบ้างนะครับ ทำงานทั้งวันเลย
ขอบใจจ้ะ แม่ทำเพลินๆ ถ้าไม่ทำก็เพลีย
อ๋อ อันนี้ผมก็เริ่มเข้าใจครับ ยิ่งทำยิ่งมีแรง ยิ่งพักยิ่งเหนื่อยหนักและล้า งั้นผมไปทำงานของผมนะครับ
ไข่เขียดกลับไปที่โรงไวน์หม่อนของตัวเองอีกครั้งหลังจากห่างไปนาน ถังไวน์สีขาวยังตั้งเรียงอยู่เรียบร้อยเหมือนหัวใจของคนที่ไม่สับสนยุ่ง
วันนี้คงได้เริ่มงานไวน์ถังที่ยี่สิบเอ็ดล่ะ ลูกหม่อนยังสุกพราวเต็มสวน
ความฝัน ความหวังของคนเราก็ควรจะสุกปลั่งเต็มหวังเต็มฝันแบบนั้น
ใช่ไหมไข่เขียด
18 ตุลาคม 2547 09:24 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
พี่ใหญ่มาส่งแล้วก็กลับรถออกไป หญิงสาวทั้งคู่เดินตามไข่เขียดอย่างสำรวจเข้าไปในบ้าน
ที่พักมีห้องนอนสองห้องอยู่ชั้นบน ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่นอย่างละห้องอยู่ข้างล่าง
ห้องข้างบนทางขวามือรอยกับนุชพักตามสะดวกนะครับ แม่บ้านดูแลความสะอาดให้เรียบร้อยแล้ว ห้องน้ำอยู่นี่ ถือเหมือนบ้านคุณแล้วกัน
ไข่เขียดนี่น่ารักเนาะ นั่นเป็นคำของนุช อ้าวมีกีตาร์ด้วยหรือ ดีจัง
ครับผม เป็นของพี่พัฒนากรบ้านหลังโน้นครับ แกถือมาเล่นและ ไม่ได้เอากลับสองสามวันแล้ว
ไข่ เล่นได้ไหมคะ เพื่อนของรอยถามและนั่งลงอิงฝาหยิบกีตาร์มาประคองไว้ รอยวางข้าวของลงข้าง ๆ นุชแล้วนั่งเอนหลังพิงหมอนทรงสามเหลี่ยมหยิบนิตยสารในชั้นเตี้ยๆขึ้นมาเปิดพลิก
นิดหน่อยครับคุณนุช หัดกับเพื่อนตั้งแต่เรียน ม.2 แต่ก็ไม่ก้าวหน้านัก
ไข่เล่นได้ รอยเคยฟัง รอยหันไปพูดกับเพื่อน
นั่นไง คนเก่งมักถ่อมตัว นุชว่าแล้วก็ยื่นกีตาร์มาให้
เพื่อนในวัยร่วมชั้นเรียน ม.3 มีคนเล่นกีตาร์ได้หลายคน บางคนไปไกลถึงขั้นเล่นเป็นวงบนเวทีได้ ไข่เขียดไม่ถึงขั้นนั้นแต่ร้องเพลงใช้ได้ล่ะ
จะสารภาพรักกันก็อย่าเกรงใจนะเราเป็นพยานให้ได้ เพื่อนของรอยอีกนั่นแหละที่เป็นกองเชียร์ออกหน้าออกตา รอยค้อนเพื่อน ส่วนไข่-ผมไม่บอก
เมื่อไข่ไล้นิ้วเบา ๆ ไปบนเส้นสายก็ก่อเสียงอันพลิ้ว เพื่อนของรอยหันมาสนใจดูและฟังอย่างจริงๆจังๆ
ไข่เก่งกว่าที่เราคิดอีก เธอว่า
รอยวางนิตยสารไว้ที่เดิมแล้วขยับมานั่งใกล้ไข่แค่คืบ
ไข่คะ หญิงสาวเอียงหน้าหันมาพูดคุย รอยอยากขอโทษอีกที ที่ไม่ได้แวะไปหาไข่หนนั้น
ไม่เป็นไรหรอกรอย อย่าให้มันรบกวนใจเลยครับ เราได้พบกันแล้วนี่ไง
รอยฟังเพลงนะเราจะร้องให้ฟังและไม่ต้องร้องแซงด้วย เธอหันไปทำตาขึงขังกับเพื่อนสาว นี่ไข่เขียดรู้ไหม รอยน่ะพูดถึงไข่เขียดบ๊อยบ่อยนะ ได้เจอไข่เขียดวันนี้เราจึงไม่สงสัยเลยว่าทำไม
ทำไม ทำไม คนพูดเอื้อมหยิบหมอนเหลี่ยมใกล้มุมห้องมาถือแล้วก็เปลี่ยนเป็นวางลง เธอเอียงข้างลงนอนมองเพื่อนนักร้องของตัวเอง
ไม่บอก - ขอเพลงสายลมแห่งรักนะคะไข่ คนขอเลื่อนหนังสือเพลงมาตรงหน้านักดนตรี เธอเริ่มเสียงน่าฟังเชียวครับ
เดียวดายเหมือนนกไร้รัง.
อยากหวังมีรังเรือนรักพักใจ
ปลอบขวัญยามที่ฉันหวั่นไหว
ฉันไม่มีใครได้ไหม..ขอคิดถึงเธอ.
ฯ
แววตาและรอยยิ้มของเพื่อนของนุชหวานยิ่งกว่าหวานครับเวลานี้
นี่ไงผู้หญิงที่ไข่เขียดรักมากที่สุด
นี่ ๆ อิจฉานะ หวานกันสองคนเองเหรอ นุชมองเห็นไข่กับรอยยิ้มให้กัน ดูเหมือนเธอว่าไปอย่างนั้นเอง เพราะแววตาก็เหมือนเชียร์กันอยู่
เราสิควรอิจฉาตัวเอง ร้องเพลงแล้วแถมมีคนเล่นกีตาร์เพราะๆให้ คราวนี้เพื่อนรอยยิ้มกว้างเลย
นอนข้างล่างนี่ก็น่าจะสบายดีนะ ใช่ไหม เพื่อนของรอยถาม
ครับ ผมเอาผ้านวมมาปูนอนตรงนี้บ่อย
ถ้ามีแฟน ขอมีแบบนี้ล่ะ นุชทำกรุ้มกริ่มคงอยากยวนๆกันเองนั่นเอง มีแฟนนี่คงมีความสุขนะ ใช่ไหม
ไม่มีคนตอบแต่ยิ้มกันทั้งสาม
นุชร้องเพลงโปรดจนอิ่มใจก่อนขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนเพื่อน
ตามสบายกันนะจ๊ะ เราเป็นก้างอยู่นานก็จะบาปนานเปล่าๆ คนพูดว่ายิ้มๆแล้วเดินขึ้นบันใดไป
ไข่คะ ไข่เคยรักใครไหม คนถามเลื่อนหมอนหนุนมาใกล้ คนจะตอบ
ผมรักรอยครับ รอยเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยหายไปจากหัวใจผมเลย แต่ไหนแต่ไรมา ผมรู้หัวใจตัวเองดี
ถ้าผู้หญิงที่ไข่รักแต่งงานไปแล้วล่ะ ไข่ยังรักเขาไหม คนถามเอามือกำหลวมๆตีหัวเข่าคนฟังเบาๆเหมือนบอกว่านี่ไม่ใช่อะไรที่เลื่อนลอยเหมือนความฝันในความหลับ
ความรักคืออะไรล่ะครับรอย ถ้าคือการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของผมก็ไม่สิทธิ์อันใดใช่ไหม แต่ความรักคือความใยดีนะครับ มันคงไม่อยู่ในเงื่อนทางสังคมอะไรมากมาย
รอยเคยคิดอยู่เป็นโสด แต่มันเหงาเหลือ..
คนโสดมีอิสระล่ะ แต่ก็ขาดแคลนเยื่อใดที่จะปลอบยามเหงา ไข่คว่ำกีตาร์ลงกับตัก
ถ้าเราเป็นแฟนกันจริงๆและอยู่ห่างกันอย่างนี้รอยจะทำใจยังไง.. หญิงสาวยื่นมือมาให้ไข่ยุดเพื่อลุกขึ้นนั่งพิงฝา เคียงกัน
รอยจะทำงานที่นี่อีกนานหรือครับ ไข่ถามแทนคำตอบ
สัญญาจ้างงานเหลืออีก 2 ปี ก็นานล่ะ
คราวนี้ผมสมมติบ้าง ถ้าผมมาทำงานเป็นเพื่อนรอย 2 ปี รอยจะลำบากใจไหม
ไข่ไม่พูดเล่นใช่ไหม
ไม่หรอกครับ รอยคงพอรู้ ตั้งแต่เรารู้จักกันมาในวัยเยาว์ผมพูดคำไหนคำนั้นกับทุกคน
ขอบคุณค่ะไข่ รอยรักไข่เขียดนะคะ
ผมก็รักรอยครับ
16 ตุลาคม 2547 21:03 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
รอยวัน ตอนที่ 6
รอยวรรณที่พี่เขาพูดถึงกันคือรอยวรรณคนเดียวกับที่ไข่เขียดรู้จักครับ เธอเป็นผู้ประสานงานสนามในต่างอำเภอออกไป
ไข่เขียดเป็นนักศึกษาฝึกงานในหน่วยพัฒนาการอำเภอ เขาเรียนรู้งานไวมาก มาแป๊บเดียวก็ได้ข้อมูลชุมชนที่น่าสนใจทีเดียว พี่ร่างใหญ่แนะนำจนผมอึ้ง
หญิงสาวผิวเข้มตาคมกริบเพิ่งเดินทางมาจากอำเภอลาดยาว แต่ก็มาถึงที่ประชุมก่อนเวลานัดประชุมเกือบ 5 นาทีล่ะ นี่ยังไม่ถึงเวลาประชุมดีหัวหน้าที่ประชุมก็เปิดประชุมก่อนเพราะสมาชิกครบองค์ประชุมแล้ว หญิงสาวท่าทางยังเหนื่อยอยู่ทีเดียว แม้จะนั่งรถยนต์มาก็ตาม
ดูเหมือนในนี้มีคนรู้จักกันด้วยใช่ไหมครับคุณรอยวรรณกับคุณไข่เขียด
หญิงสาวยิ้มและว่า
รอยไม่ใช่คนลืมง่ายพอที่จะลืมเพื่อนที่สนิทที่สุดที่ชื่อไข่เขียด
เธอหันมาทางผมแล้วส่งสัญญาณว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันส่วนตัว เมื่อทุกคนยิ้มถ้วนหน้าแล้ว การประชุมย่อยจึงดำเนินไปอย่างเป็นกันเอง แต่โต้กันด้วยเหตุผลน่าฟังทุกคน
การประชุมย่อยเลิกเอาเกือบบ่าย อาหารมื้อเที่ยงพี่ใหญ่เป็นคนเลี้ยงเองที่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา
นายไปไงมาไง รอยวรรณขยับมาถามที่ข้างหูผมขณะซ้อนท้ายเพื่อไปกินมื้อเที่ยง
จะจบวิชาสุดท้ายต้องฝึกงานครับรอย
แล้วรู้ไงว่ารอยอยู่นี่ เลี้ยวซ้ายแยกข้างหน้าค่ะ
ไม่รู้ ถ้ารู้ก็มาหาแล้ว แต่ไหนรอยว่าจะไปเยี่ยมไข่ไง
งานรัดตัวมากเลยจ้ะขอโทษ รอยก็รู้สึกผิด แต่ต้องเร่งสรุปงบประมาณค่าใช้จ่ายให้สำนักงานใหญ่หัวหมุนเชียวค่ะ
ไม่เป็นไรครับรอย ได้พบคุณนี่ผมดีใจมาก
รอยเองคงก็เช่นกันค่ะ
รอยพักที่ไหนหรือครับ
ถ้าเข้ามาสำนักงานใหญ่ก็พักค้างกับเพื่อนในเมือง แต่ถ้ากลับสำนักงานสนามก็อยู่บ้านเช่า
มีครอบครัวหรือยัง
อะไรกันจ๊ะ ถ้ามีแล้วเราจะไม่ส่งข่าวไข่เขียดได้อย่างไร โน่นไงร้านอยู่ทางซ้ายมือ
ผมคุมรถเครื่องซึ่งมีหญิงสาวที่ผมคิดถึงซ้อนท้ายเข้าไปจอดเทียบรถเพื่อนของเธอ พี่ร่างใหญ่และคนอื่นๆ รออยู่นั่นกันแล้ว
มาช้านะคู่นี้ ก็น่าเห็นใจอยู่หรอก นานๆได้เจอกัน เป็นข้าขี่วนไปซักสองสามรอบค่อยมา
พี่ใหญ่แซวคนที่เพิ่งไปถึง คนอื่นๆบ้างยิ้มบ้างหัวเราะ
น้องกินอะไรสั่งเลย มื้อนี้พี่เลี้ยง
คนร่วมวงอาหารกินกันไปคุยกันไปแซวกันไป ทุกคนถามนี่ถามโน่นกันไปมาไม่มีใครไม่มีความสำคัญ น่าประทับใจแท้
ถามจริงๆ เถอะ รอยวรรณกับไข่เขียดนี่ชอบกันหรือเปล่า พี่ตัวใหญ่แหละครับผ่าขึ้นมากลางปล้อง
ถ้าชอบแล้วพี่เป็นเฒ่าแก่ให้ไหมล่ะ คนนั่งข้างรอยว่า
ได้ ไม่ยาก พี่แถมข้าวให้อีกสองกระสอบ
รอยวรรณไม่พูดแต่ยิ้ม ส่วนอ้ายไข่เขียด-เขิน!
อาหารเที่ยงจบเอาตอนบ่ายสองโมง ทุกคนแยกย้ายกันไปทำธุระและนัดจะกลับพร้อมกันตอนค่ำ รอยบอกทุกคนว่าจะแวะเยี่ยมสำนักงานไพศาลีวันรุ่งขึ้น เธอว่ามีเรื่องจะคุยกับไข่เขียดหลายอย่าง
OOO
รอยวรรณกับเพื่อนสาวอีกคนเดินทางมาถึงครึ่งทางรถประจำทางเกิดเสีย เธอโทรศัพท์ให้เพื่อนร่วมงานออกไปรับ พี่ร่างใหญ่ในองค์กรเอกชนเป็นคนขี่รถเครื่องมาบอกผม และแกก็จะออกไปรับด้วย
จุดที่รถเสียห่างออกไปยี่สิบกิโลเมตรเศษ ผู้โดยสารพากันหลบแดดตามร่มไม้ข้างถนน รอยวรรณกับเพื่อนรออยู่ใต้ร่มไม้ใกล้รถโดยสารนั่นเอง
รถเป็นไรวะ พี่ตัวโตถามเมื่อไปถึง
เขาบอกสายคันเร่งขาด
ไม่เป็นไรกันใช่ไหม
ไม่หรอกค่ะ นี่กว่าอีกคันจะมาคนรอคงร้อนแย่
ไอ้รอยไปกับไข่เขียดนะส่วนนุชมากับพี่
MTX ของพี่ร่างใหญ่ออกตัวสลับเบรก คนซ้อนท้ายทุบหลังให้หลายตุบ ส่วน DT-100 ออกตัวนิ่มนวล
รอยวรรณเกาะดีๆนะครับ ไข่เขียดหันไปบอกลอดหมวกกัน
น็อค
รอยเคยทำงานที่นี่นะก่อนย้ายไปที่อำเภอลาดยาว
เธอขยับมาชิดเพื่อให้คุยกันได้ยิน รถเครื่องของผมลดคั่นเร่งลงไปที่ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เธอยังเล่าต่อ
ที่นี่เขาทำงานเป็นทีม ผู้นำชาวบ้านเก่งมาก เออ..ไข่จะอยู่นี่นานไหม
อยู่เกือบเดือนครับรอย
แล้วยังไงต่อ ระวังสี่แยกข้างหน้านะ ไฟแดงเสีย
ครับผม ก็กลับบ้านและรอฟังผลจบ
คงไม่มีปัญหามั้ง นายต้องทำได้แน่นอน
ขอบคุณมากรอย ผมมีแรงฮึดขึ้นมากรู้ไหม
เรามาถึงสำนักงานสนามของพี่ร่างใหญ่ในเวลาไล่เลี่ยกันนั่นเอง เพราะพี่แกก็ไม่รีบร้อนทั้งรอเราด้วยนั่นเอง
พวกเองจะนอนที่ไหน ที่สำนักงานน่ะระวังผีเจ้าบ้านหลอกเอา
บรื๋อ ไม่เอาหรอกจ้ะ บ้านพี่อ้วนก็ไม่ได้เพราะเมียพี่ดุ เพื่อนของรอยว่า
ถ้าไม่รังเกียจ บ้านพักของผมมีห้องนอนสองห้อง ผมแบ่งให้ห้องหนึ่งก็ได้ครับ
ก็น่าจะดี นุชตัดสินใจแทนเพื่อน
งั้นก็ได้ค่ะ เรื่องที่อยู่ที่นอนคงไม่เป็นปัญหาแล้ว นุชจะไปกับเราไหม เราจะพาไข่เขียดไปหมู่บ้านที่เราเคยอยู่กับชาวบ้าน ตอนบ่าย ๆ จึงจะออกมา
ไม่ล่ะ เป็นกอขอคอ มันบาป
หญิงสาวที่ผมรู้จักค้อนเพื่อนขวับเลยทีเดียว แต่ก็เป็นชั่วแป๊บ เธอว่า
งั้นนุชไปกับพี่อ้วนก็แล้วกัน พี่แกจะเข้าไปพบกลุ่มผู้นำสัญจรทางตำบลวังน้ำลัดโน่น ส่วนเราจะเข้าทางหนองไผ่ ตอนบ่ายๆเย็นๆค่อยเจอกันนะ OK ?
รอยวรรณทำงานที่นี่มานานครับรู้จักพื้นภูมิของที่นี่ดีมาข้อมูลที่ผมต้องการเธอก็แนะได้ แต่เธอว่าให้ผมค้นพบเองดีกว่า เธอเป็นคนพาไปพบผู้นำชาวบ้านและแนะนำให้ผมรู้จักผู้นำเหล่านั้นจนผมได้ข้อมูลชุมชนมากพอที่จะนำเสนอในที่ประชุมของพัฒนากรอำเภอในปลายเดือนนี้
ผมกับรอยลาผู้นำชาวบ้านกลับออกมาในตอนบ่ายเกือบค่ำ ชุดคำถามที่ผมเตรียมไว้มีคำตอบทุกคำถามพอที่จะปิดปะต่อเรื่องราวคร่าวของชุมชนที่ไปศึกษาได้
พี่อ้วน นุชและแฟนพี่อ้วนรอกินมื้อค่ำกับเรานะที่บ้านของแก อาบน้ำอาบท่าแล้วเราไปแวะบ้านพี่เขากัน
นุชล่ะครับรอย
รายนั้นไม่ต้องห่วงเธอหรอก ไปไหนไปกันไม่กลัวใคร ไม่ยอมเสียเปรียบใครด้วยถ้าไม่จำเป็น
รอยนัดให้ผมมารับอีกทีตอนหนึ่งทุ่มเพื่อไปบ้านพี่อ้วน เธอแวะสำนักงานเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าส่วนผมกลับบ้านพักพัฒนากร
เอ้า..เชิญข้างบนเลยไข่เขียด รอยวรรณ
เจ้าของบ้านร้องเชิญมาจากบนบ้านใต้ถุนสูงทันทีที่เราไปถึง คนบนบ้านมีนุช พี่อ้วน แฟนพี่อ้วน กับเจ้าของบ้านเช่า
เจ้าบ้านปูเสื่อและเตรียมของกินประเภทจิ้มจุ่มรอไว้แล้ว
เชิญนั่งน้องๆ รอย ไข่ พี่ยินดีมากที่ได้ต้อนรับน้องๆที่นี่ คนอื่นในสำนักงานพากันติดธุระหมด จะกลับเข้ามาก็พรุ่งนี้บ่ายๆ พวกเราก็กินกันไปก่อน พร้อมหน้าพร้อมตาเมื่อไหร่ค่อยกินอีกที
เห็นแก่กินจังนิ นุชว่า
ก็กองทัพเดินด้วยท้องนี่อีนังหนู่นุช พี่อ้วนทำท่าจะยีผม ก็ยั้งมือชำเลืองเมีย
กินจิ้มจุ่มกันไอ้น้อง แฟนพี่ทำอร่อย พี่อ้วนพูดยิ้มๆแล้วยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม
น้องมาฝึกงานหรือคะ เห็นพี่อ้วนว่าอย่างนั้น แฟนพี่อ้วนถาม
ครับผม ฝึกงานเก็บหน่วยกิตสุดท้าย
จบแล้วมาทำงานกับพี่สิพี่อ้วนเสนอ
เออใช่ๆ สำนักงานมีตำแหน่งใหม่สำหรับเขตอำเภอลาดยาวอีก 3 ตำแหน่ง นายสนใจไหมล่ะ
นุชให้ข้อมูล
น่าสนใจมากครับ ให้ผมเขียนใบสมัครไว้ก่อนได้ไหมล่ะครับ จบแล้วผมอาจจะมา
ต้องมาสิ ไม่ใช่อาจจะมา พี่อ้วนว่า
ที่ไข่เขียดตอบไปเช่นนั้นไม่ใช่ไม่อยากอยู่ใกล้รอย งานในสวนในนาที่ลงแรงเอาไว้ก็เรียกร้องให้กลับไปทำอยู่เต็มๆ
ที่บ้านเองทำอะไรวะไข่เขียด
ทำสวนทำนาครับพี่
รอยทำนาเป็นไหม ไม่เป็นล่ะมั้งพี่ว่า
ตอนเรียนม.3 เคยไปช่วยไข่เขียดเขาอยู่วันหนึ่งพร้อมกับเพื่อนๆ
นั่นเขาไม่เรียกว่าทำเป็นหรอก
เคยปักดำ เจ้าของบ้านเช่าพูดยิ้มๆ
ช่าย เสียงลากยาวของเพื่อของรอย
ถ้าให้เลือกระหว่างทำงานต่อที่นี่กับไปกับไข่เขียด เองเลือกอย่างไหน
พี่ทายซิ รอยรุกคืน
พี่ว่าเองไม่กล้าตัดสินใจ
พี่ทายผิด รอยเลือกไปกับไข่ สีหน้าและน้ำเสียงของคนพูด ไข่เดาไม่ออก ว่าเธอหมายความตามที่พูดหรือล้อเล่น เท่านั้นก็ทำให้อ้ายไข่รู้สึกชา ๆ ที่หน้า ด้วยปมบางอยางที่ซ่อนเสียมิดมานานวัน
อ้ายไข่พูดได้น้อยลงจนกระทั่งมื้อเย็นจวนจะจบพี่อ้วนจึงไขความ
นี่ไข่เขียด เอ็งเป็นคนโชคดีแล้วล่ะ ผู้หญิงที่ชื่อรอยวรรณเป็นคนที่ตรงไปตรงมาอย่างที่สุด ใครมาจีบรอยก็บอกเขาทุกรายว่ามีแฟนแล้วชื่อไข่เขียด อย่างนี้เองควรจะดีใจไหมวะ
ไข่มันยิ้มแหยๆ ครับ อย่างไรเสียนั่นก็มาจากปากคนอื่น ที่สำคัญเขาและรอยก็ยังไม่เคยเอ่ยถ้อยถามถึงความรักที่ต่อกัน
พี่อ้วนขับรถมาส่ง ส่วนรอยวรรณซ้อนท้ายไข่เขียด คืนนี้ทั้งคู่จะพักค้างที่บ้านผม
16 ตุลาคม 2547 08:17 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
นายไข่เขียด กุศลอำนวย เลือกไปฝึกงานในหน่วยงานด้านการพัฒนาชุมชนของรัฐ และอำเภอที่เลือกไปคือไพศาลี จ.นครสวรรค์
หน่วยงานของเอกชนที่ทำงานด้านพัฒนาชนบทในแถบนั้นมีหลายองค์กร พัฒนากรอำเภอแนะนำผมแบบรวบสั้นแล้วให้ผมไปทำความรู้จักเอง โดยให้ DT-100 กว่าๆ เป็นคู่ชีพในการเดินทางไปตามพื้นที่รับผิดชอบ เติมน้ำมันเองบ้าง เบิกเอาบ้าง เขาให้แผนที่แผ่นหนึ่งกับรายชื่อผู้นำหมู่บ้านที่สามารถเข้าไปพูดคุยแนะนำตัวและขอข้อมูลความรู้
ไข่เขียด ลุยทันทีในวันที่สองที่ไปถึง -ก็ตามคำสั่งครับ งานที่ได้รับมอบหมายคือศึกษาชุมชนค้นหาผู้นำและรวมรวมแหล่งเรียนรู้ดูงาน-คำของพี่เขาทั้งหมดแหละครับ ต้องนำเสนอให้ทันภายในการประชุมปลายเดือนจึงจะถือว่าผ่านงาน
ไข่เขียดต้องไปทุกตำบล หมู่บ้านเป้าหมายมีอยู่เป็นบางตำบล และมีบางหมู่บ้านด้วยที่หน่วยงานของรัฐร่วมกับเอกชนทำงานพัฒนาด้วยกัน
ไพศาลีเป็นที่ราบลาดเทลงทางทิศตะวันตก ที่ราบกว้างใหญ่นี้ต่อเขตกับอำเภอท่าตะโก จังหวัดนครสวรรค์ อำเภอหนองบัว จังหวัดพิจิตร และอำเภอสำโรงชัย จังหวัดลพบุรี ด้านตะวันออกมีภูเขาหินปูน เรียงตัวในแนวเหนือใต้ หลายลูก ถนนเชื่อมจังหวัดจากนครสวรรค์ตัดผ่านทุ่งนาท่าตะโก ไพศาลี ข้ามเขาเข้าเขตที่ราบเชิงเขาของอำเภอบึงสามพัน จังหวัดเพชรบูรณ์ แล้วไต่ขึ้นภูเขาสูงสู่ดินแดนที่ราบสูงในเขตจังหวัดชัยภูมิ
หมู่บ้านในเขตอำเภอไพศาลีมีทั้งหมู่บ้านทำนาและหมู่บ้านทำไร่ อาชีพนั้นสัมพันธ์กับสภาพพื้นที่ ถ้าเป็นที่ลุ่มก็หนักไปทางทำนา ถ้าเป็นที่สูงที่ลาดชันก็ทำไร่ หรือเลี้ยงสัตว์ ผู้คนในเขตนี้รักสงบแต่ก็มี หัวใจแกร่งแบบนักเลง
ไอ้น้องชื่ออะไร มาจากพัฒนาชุมชนหรือ ถ้อยคำออกห้าวนั้นเป็นของชายร่างใหญ่ในองค์กรเอกชนที่สำนักงานสนามอยู่ใกล้กับที่ว่าการอำเภอที่สำนักงานพัฒนาชุมชนตั้งอยู่
ผม ไข่เขียด เรียกไข่ก็ได้ครับ มาฝึกงานใน หน่วยพัฒนาการอำเภอครับ ได้รับมอบหมายให้ศึกษาชุมชนแบบเร่งด่วน และต้องเสนอรายงานครั้งแรกปลายเดือนนี้ คิดว่าพี่ซึ่งทำงานอยู่ในเขตนี้คงแนะนำผมบ้าง
เองเป็นคนที่ไหน กินเหล้าเป็นไหม
ผมตอบไปตามตรง ส่วนเรื่องเหล้าผมตอบอ้อมค้อมว่ากินบ้าง
ชาวบ้านเขากินเหล้าดุนะ ถ้ายังไม่เป็นก็หัดไว้มั่งจะได้คุยกับเขาสะดวก
พี่คนนั้นแนะนำผมอย่างกับพี่ชายแท้ๆ เขาพาเข้าหมู่บ้าน ขี่ Honda MTX พาไต่ไปตามคันนาสูง ๆ ต่ำ ๆ คอดๆกิ่วๆ สลับกัน ผมพาเจ้า Yamaha DT ตามไปอย่างทุลักทุเล จากหมู่บ้านนั้นออกหมู่บ้านนี้แนะนำให้ผู้นำในหมู่บ้านรู้จักตัวไว้ทั้งบอกความประสงค์ของการมาของผมด้วย งานของผมจึงสะดวกกว่าที่วิตกไว้ครับ วันต่อมาเมื่อผมเข้าไปพบชาวบ้านเพื่อถามข้อมูลชุมชนจึงไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับผู้นำและชาวบ้าน ตอนเย็นทุกวันพี่แกชวนดื่มกินและพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานในองค์กรของเขาจนผมรู้สึกสนิทสนมราวคบกันมาเป็นปี
เองบอกว่าเองเป็นคนแถบเทือกเขาภูพานรึ พี่แกจิบเบียร์จากแก้วทรงสูงช้าๆ ร้านลาบข้างสำนักงานเป็นร้านประจำของคนทำงานที่นี่
ครับผม ผมจิบช้ากว่า
ในสำนักงานใหญ่ในตัวจังหวัดมีคนมาจากทางโน้นด้วยสองสามคน เป็นเลขานุการผู้อำนวยการคนหนึ่ง เป็นฝ่ายบัญชีคนหนึ่ง และอีกคนเป็นผู้ประสานงานสนามแต่ทำงานอยู่คนละเขตกับพวกพี่ เดี๋ยววันหลังจะพามารู้จัก เออ ไอ้รอยชือเต็มๆ ของมันว่าไงนะ พี่ร่างใหญ่หันไปถามเพื่อน
อะไรน้องเขาซ้อนท้ายมาด้วยทุกบ่อย ทำแกล้งเป็นจำชื่อไม่ได้ไปได้
อ๋อ เอ้อ.รอยวรรณ อ้ายห่อ กูไม่ได้คิดอะไรกะน้องเขาแบบที่ใครคิดนะโว้ย มึงอย่าว่าให้ใครเขาเสียหายแบบนั้น
หัวใจของอ้ายไข่เขียดเต้นตูมๆ เลยครับ
ภาพของหญิงสาวผิวเข้มตาคมกริบชัดเจนขึ้นมาในห้วงนึกทันที แทนที่จะยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มผมกลับวางลง
เป็นไรล่ะอ้ายน้อง เองรู้จักรอยวรรณใช่ไหม
ไม่แน่ใจครับว่าเป็นรอยวรรณที่ผมรู้จักไหม
คงไม่ผิดหรอกมั้ง ชื่อแปลกๆแบบนี้มีกี่คนกันวะในประเทศไทย
พรุ่งนี้มีประชุมย่อยที่สำนักงานใหญ่ไปแวะก็ได้นี่ไข่เขียด เพื่อนร่วมงานของพี่ร่างใหญ่แนะนำ
เออ ดีจริง คนบ้านเดียวกันรู้จักกันไว้แหละดีที่สุด
วงสนทนาแยกย้ายกันในตอนมืดค่ำ ผมกลับบ้านพักหลังอำเภอ ส่วนพี่ๆในองค์กรเอกชนพัฒนาชนบทก็กลับเรือนรังของตนเอง
ตอนเช้าทุกคนจะเอารถเครื่องเข้าเมืองเพื่อไปประชุมย่อยที่สำนักงานใหญ่กัน ไข่เขียดอาจได้เจอรอยวรรณที่เขาหวังพบก็คราวนี้
14 ตุลาคม 2547 07:11 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
(โพสต์ครึ่งตอนก่อนนะครับ)
อาหารมื้อปลื้มผ่านไปแล้ว สีหน้าของพ่อกับแม่ของไข่เขียดเหมือนลูกชายได้รับความสำเร็จทางการเรียน อืม..ก็คงอีกไม่นานนักหรอกครับเพราะไข่เขียดลงทะเบียนเรียนและสอบเก็บหน่วยกิตไปเกือบครบแล้ว เมื่อผลการเรียนวิชาสุดท้ายออกไข่เขียดจึงจะบอกความข้อนี้แก่ใครสักคน ถึงเวลานั้น แม้ไข่ไม่ได้เป็นนิสิตก็คงไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่แล้ว-แฮ่
อาจารย์และน้องนักศึกษาให้คำแนะนำแก่ผมเรื่องบรรจุภัณฑ์ทั้งบอกสถานที่ศึกษาดูงานเพิ่มเติมหลายแห่ง ผมกำหนดในใจไว้แล้วครับว่าจะไปไหนบ้าง เวลาเช่นนั้นผมอยากมีเพื่อนสักคนเคียงคู่ไปด้วยกัน แบบเป็นคู่คิดหรือคู่สร้างก็ได้ถ้าเป็นได้ถึงขั้นนั้น คงได้แต่คาดหวังแบบลมๆแล้งๆ แหละไข่เขียดเอ๋ย
ไม้ผลในสวนของไข่เขียดที่จะนำมาแปรรูปเป็นไวน์ น้ำผลไม้พื้นบ้านพร้อมดื่ม น้ำผลไม้เข้มข้น ผลไม้กวน ผลไม้แช่อิ่ม มีหลายอย่าง ที่คนนิยมแล้วก็มี มะม่วงไข่คำ หมากเม่า หม่อน ลิ้นจี่ หมากเบ็น
ไม้พวกนี้ปลูกง่ายดูแลง่าย ไม่ต้องใช้สารเคมีฆ่าแมลง ผมเองเคยคิดอยากปลูกองุ่นเหมือนกันแต่ไปดูงานหลายที่แล้วเห็นใช้ยาเคมีสารพัดชนิดก็หงอ คนสวนที่ดูแลองุ่นหลายคนเจ็บป่วยด้วยโรคภัยแบบตายครึ่งซีก จึงไม่เอาดีกว่า ไม่แต่องุ่นหรอกครับ พืชผักของกินอย่างอื่นคนปลูกก็ตายคนกินคนขายก็โซกันทั้งนั้นเพราะใช้ยาพิษฆ่าแมลงเยอะเหลือเกิน -อ้าวแล้วผมไม่ใช้เหรอ มีสมุนไพรแยะไปครับที่ลดการทำลายของศัตรูพืชได้ แมลงที่เป็นศัตรูกันเองกินกันเองก็ช่วยได้ ความรู้พวกนี้หน่วยงานต่างๆ รวมทั้งมหาวิทยาลัยใกล้บ้านอบรมให้ความรู้อยู่เป็นประจำ แต่มักไม่ค่อยมีคนสนใจเอาไปทำหรอก มันแพ้ความมักไวมั้งครับ
อ้ายหนูไข่เขียด พ่อเห็นเองสดชื่นแจ่มใสนะตอนที่น้องนักศึกษาเขามาแวะเยี่ยม
พ่อสังเกตตอนไหน
ก็ตอนเองคุยกับเขาแหละ คนที่พูดเก่งๆนะชื่อวรรณใช่ไหม เขาชมเองนะว่าฉลาด
อย่างผมหรือครับพ่อฉลาด
บ๊ะ อ้ายไข่ รู้จักพอใจในตัวเองเสียบ้าง เดี๋ยวก็เหงาหัวใจตาย
อืม คนเรานี่ต้องรู้จักชื่นชมตัวเองบ้าง ถ้ามัวแต่คิดว่าตัวเองด้อยมันก็จะยิ่งดึงตัวเองลงจนต่ำต้อย หมดกำลังแรงใจ ผมไม่ขัดพ่อแล้ว
รอยวรรณ เขาไม่ส่งข่าวมาอีกเลยใช่ไหม
ครับ ว่าจะมาก็ไม่มา
อย่าไปคาดหวังเขาเลย บางทีภาระหน้าที่ในชีวิตก็บีบรัดคนจนไม่มีเวลาสำหรับตัวเอง ถ้าเองเป็นเขาก็คงเหมือนกัน
พ่อพูดคุยกับผมแล้วก็ผละไปทำงานของตัวเองคือแต่งกิ่ง ทาบกิ่งต้นไม้เพื่อเลี้ยงไว้ขาย ส่วนผมก็ทำไวน์หม่อนของผมต่อ จะสิบห้าถังแล้วนะครับ Dawik Mulbery (D.M) Wine ผมเขียนไว้ที่ถังทุกใบแล้วครับ ไวน์หม่อนรสวิเศษจากหุบเขาภูพาน เป็นไงครับ พอจะติดหูติดปากไหมครับ dawik ก็ ไข่เขียดไงครับ -ภาษาของผมเอง
ไวน์ของผมคงไม่ถึงแสน แต่จะเป็นไวน์ที่คนกล่าวขวัญถึงไปทุกอนุทวีป-มันแปลว่าอะไรล่ะไข่เขียด รสของไวน์ราคาแสนผมนึกไม่ออก แต่ถ้าเป็น Dawik Mulbery Wine ต้องวิเศษแบบเจือรสหวานของยิ้มที่เต็มไมตรี -นั่นแหละ ๆ ที่จะเป็นสิ่งที่คนกล่าวขวัญกันถึงไปไกลๆ
ผมน็อคยีสต์เมื่อรสของไวน์ได้ตามนึก นี่ถ้ามีคนที่จริงใจต่อกันมาชิมและติคงได้รสที่ผมหวังไว้ล่ะ ผมขอพ่อเก็บถังไวน์หม่อนไว้ที่โรงนาที่ปลูกขึ้นมิดชิดในส่วนลึกของสวน คงมีไม่กี่คนครับที่รู้ว่าผมกำลังบ่มไวน์หม่อนที่รสวิเศษแสนวิเศษ-บางอย่างที่พิเศษเราคงสงวนไว้สำหรับใครบางคนที่วิเศษมั้งครับ
ผมหยุดงานไวน์ชุดแรกไว้ที่ 20 ถัง เพื่อไปสอบเก็บหน่วยกิจสุดท้ายและฝึกงาน ไปไกลนะครับถึงภาคเหนือตอนล่างโน่นแน่ะ
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1254
