ริมฝั่งนั่งเหม่อลอยเห็นเรือน้อยลอยทะเลคลื่นลมสิกล่อมเห่ดุจอู่เปลที่โยกไกวเรือน้อยเจ้าลอยน้ำแล้วจะทำอย่างไรได้สุดต้านสุดทานไหวจึงลอยไปในทะเลผู้คนในสังคมคลื่นถาโถมและกล่อมเห่ไม่ต่างจากทะเลพาคนเร่ร่อนลอยไกลแต่คนต่างจากเรือเพราะว่าเรือไร้หัวใจคนเรานั้นเลือกได้เส้นทางไปของตัวเอง(19.4.61)