รัถยา
บรรจงหยิบเปิดย้อนบทกลอนเก่า
เหมือนเรื่องเล่าเรียงยาวราวชลสาน
แต่ละตอนราวร้อย สร้อยชลธาร
คล้องสมานมนมวลล้วนเพื่อนพ้อง
เคยแบ่งปันฝันเคล้าอันเนาเนื่อง
ในฝันเฟื่องเรืองรุ้งอันฟุ้งฟ่อง
แต่ละใจที่จัดถนัดจอง
เหมือนธารล่องไหลเย็นอยู่เป็นนิจ
บางเวลาอักษระจะเลือนหาย
ไม่ละลายลานฝัน เคยปันจิต
คงคิดถึงลานทองและผองมิตร
เรียงลิขิตกรองคำคอยพร่ำพลี
เพราะผูกพันประหนึ่งสายลายกนก
ที่ต่อยกปลายยอดแต้มสอดสี
เป็นเถาวัลย์พันร้อยถ้อยกวี
ที่บรรจงวาดวจีสู่วงใจ
หลายดวงจิตหลอมพลังดังปรากฏ
ไม่แล้งลดหรี่ลาง....กระจ่างใส
ดั่งเดือนดาวพราวแสงเย็นแหล่งไพร
จนหทัย.....สู้แดดที่แผดร้อน
มีสายลมผสมปราณ
1232
15
0
หน้าส่วนตัว
