ภายใต้ร่มขุนเขาและเงาไม้ มีที่ไร้แสงทองสาดส่องถึง อีกมีเสียงครวญคร่ำพร่ำรำพึง เหตุใดจึงมืดมัวไม่ทั่วกัน ปรัศนีย์คำถามตามหลอนหลอก เสียงเล่าบอกให้ฟังยังเหมือนฝัน ความคิดเห็นบางอย่างยังต่างกัน ยิ่งนับวันยิ่งถ่างห่างกันไป หรือจะโทษขุนเขาเงาพฤกษา ไม่นำพาแสงทองให้ผ่องใส แทนจะขับความมืดดำแสงรำไร กลับบังไว้ซ้ำสองให้หมองกัน