เสาะหามาหลายภพ ไม่ประสพที่ปรารถนา เพชรดีมีราคา พี่ค้นหากว่าพันเดือน มาพบประสพเข้า เขาเอาเจ้าไปใส่เรือน แล้วเขาก็แชเชือน ทิ้งให้เรือนเปื้อนเหงื่อไคล สงสารจนจับจิต จนมิคิดจะจากไป จะรอวันไฉไล สละเรือนให้เลือนหาย แล้วพี่คงโดดรับ เพชรงามขลับสู่เรือนใจ ประคองไม่ห่างไกล อยู่กับกายและใจเอย