มนุษย์.. สุดสูงส่ง             ยากยืนยง คงความสูง
สำอางค์ อย่างยางยูง         แม้นเรืองรุ่ง ก็ราโรย
โลกสุข หรือทุกข์ท่วม        ต่างไหลรวม ร่วมกันด้วย
เหือดแห้ง แล้งไห้โหย     รอโชคช่วย ตายด้วยกัน

เศรษฐกิจ คิดพอเพียง..  อยู่คู่เคียง ความคงมั่น
ปรัชญา อุดมการณ์           จากสวรรค์.. ชโลมดิน

โลกนี้ มีแข่งขัน                โหมสู้กัน ขั้นโหดหิน
แก่งแย่ง แข่งโกยกิน       หลงลืมสิ้น ศีลธรรม
ปลาใหญ่ ไล่ปลาเล็ก        เกกมะเหรก เข้ากลืนกล้ำ
ไม่พอ ต่อหนึ่งคำ            ความอิ่มหนำ เริงสำราญ

กัดกิน สิ้นธรรมชาติ        โลกวินาศ ขาดสะบั้น
สะสม ข่มเหงกัน             กีดกางกั้น เพื่อกอบโกย