13 มกราคม 2549 21:10 น.
ปลาทูสามเข่ง
คราละมุนอุ่นหยาดยิ้มพิมพ์ว่าหวาน
ปากน้ำตาลหอมขี้ฟันพันอักษร
ส่งส่วยรักบรรณาการรวยคำวอน
ก่อนจะนอน วางก่อนดิ ย่ำตะวัน
คราละไมโอ๊ยหัวใจได้กระชุ่ม
รินรักลุ่มจุ่มใส่ใจไว้จัดสรร
เพียรรดน้ำโรยธาตุรักรักอนันต์
รักนิรันดร์ปันสัญญาตราติดตรึง
คราละเลยเย็นหยาดเย้ยปล่อยร้อยขม
หลากเงื่อนปมหยิบให้แก้ยากทั่วถึง
ครั้นเจอหน้าหลบสายตาพร่าคำนึง
หมดสายใยสิ้นรักซึ่งเคยพักใจ
คราละม่อมอู๊ยมือไม้ใคร่หวดเหวี่ยง
พูดภาษาพาสำเนียงยากเคียงใกล้
เหมือนเป็นเสี่ยงประทับจิตประดับใจ
ละลายไฟเผาน้ำสื่อสิ้นรักเธอ..
12 มกราคม 2547 04:55 น.
ปลาทูสามเข่ง
ให้รับรักเธอไม่ได้
เพราะหัวใจเต็มไปด้วยความอ่อนล้า
ไร้แรง กำลังจะเริ่มซับน้ำตา
ขอบคุณที่เข้ามา.. ให้กำลังใจ
ภาวะอารมณ์มันยังไม่ต้องการ
คนใหม่มาสมาน ให้เคลื่อนไหว
ไม่ใช่ว่าเธอไม่ดี หรือฉันไม่เต็มใจ
เพียงแต่มันดูหน้าด้านเกินไป
..ถูกหักอกได้ใหม่ อย่าเพิ่งเลย
22 กันยายน 2546 04:09 น.
ปลาทูสามเข่ง
ไม่ได้แปลกคนดังที่เธอเห็น
แค่รับประทานความวังเวงทุกเช้า - เย็นก็แค่นั้น
ไม่ใช่เป็นคนไร้หัวใจ ..เหมือนที่ใครๆที่พูดกัน
แค่ไม่มีความรักในความฝัน .. เหมือนตัวใคร
ไม่ใช่จะเก็บความทุกข์ไว้คนเดียว
แค่มีความสุขมิลเสี้ยว .. น้อยกว่าอย่างไหน
และฉันก็ไม่ใช่ผู้ที่มอบใจให้ใครต่อใคร
เพียงแค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ..เป็นร้อยคน
ไม่ใช่คนที่เค้าไม่ต้องการ
เพียงแต่เค้าไม่อยากฟังคำหวาน ที่ออกมาเป็นพันหน
ไม่ใช่ที่พูดเหตุผลไปทั้งหมดนี้ จะปลอบใจตัวเองให้เห็นตัวตน
เพียงแต่ชั้นมั่นใจว่าเป็นผู้หญิงที่ดีเกินคนจะทน
...เลยต้องอยู่คนเดียว
5 กรกฎาคม 2546 22:23 น.
ปลาทูสามเข่ง
ทำอะไรให้ชนะทุกอย่าง
ทั้งความสวย ความงาม อะไรต่าง-ต่าง มาเติมเสริมสัน
แต่งนู่น ตรงนี้หน่อย ค่อยๆ ใส่กัน
แต่ว่า ความจริงก็เป็นอย่างนั้น มันไม่สวยขึ้นเลย
แต่เธอก็พยายามให้ฉันเป็นอย่างนี้
ให้สวยอยู่ทุกที ..น่ารักทั้งปี ..ไม่ให้อยู่เฉย
ไม่ให้ความเป็นตัวของตัวเอง ควบคุมทุกอย่าง..ไม่ละเลย
วันแต่ละวันก็เป็นไปอย่างเคย ..ห้ามเชยไม่งั้นเสียฟอร์ม
แต่ความเป็นอย่างนั้นขอบอกว่าทำไม่ได้
ไอการที่เอาเครื่องเสริม-เสริมมาใส่-ใส่ หยดน้ำหอม
สิ่งนั้นโดนน้ำ ..ก็ลบออกเพราะเป็นความจริงที่จอมปลอม
แต่หัวใจของฉัน ..สิ่งที่ให้ สิ่งที่คอยถนอมไม่เคยจอมปลอม เพราะเป็นของจริง
29 มิถุนายน 2546 01:00 น.
ปลาทูสามเข่ง
การรักเธอ ข้อดีคือความอิ่มเอมในรัก
มีความสุขกับการรู้จักกับคนที่ชอบ และก็หลงเพ้อ
เป็นนางเอกหนังน้ำเน่า ที่อยู่ต้อยต่ำกับการเจอหน้าเธอ
ที่เป็นพระเอกเกินเอื้อมเสมอ ฉันต้องคอยฝันละเมอ
ถึงจะได้ครอบครอง..
ก็แค่ครอบครองได้เพียงในฝันเท่านั้น..
มันคือข้อเสียกับการเฝ้ารั้นในรักกับการอยากเป็นเจ้าของ
การรักสิ่งมีชีวิต ..มันทรมานมากกว่าการรักสิ่งไม่มีที่คนน้อยจับจอง
ต้องคอยเฝ้าให้เลิกคิดกับการอยากครอบครอง แต่ทำไม่ได้เลย
เพราะรักเธอสุดหัวใจ.. ^^
หน้าส่วนตัว
2244
