27 สิงหาคม 2555 13:22 น.
cicada
แซมไม่ได้หยาบคายนะคะ.. ตอนแซมเด็กๆ ตามบ้านนอก เราเรียกหมา แมว ว่าอี และไอ้...
ไม่มีใครเรียกหมาว่าน้องหมา และ นังเหมียวว่า น้องแมวหรอกค่ะ....
แซมมานึกๆดูแล้วแปลกใจ กึ่งสงสัย กึ่งขำ...เลยโทรศัพท์ไปหาคุณน้า ที่โตในกรุงเทพ...
ตอนเอ่ยปากถาม กำลังรอคำตอบของน้า แซมอดหัวเราะออกมาไม่ได้..
ก็แซมขำคำถามของตัวเอง แซมถามว่า “น้าขา...ตอนน้าอยู่บ้านที่กรุงเทพ น้าเรียกหมาว่าอะไรคะ...”
น้าฟังแล้ว ร้องว่า...” หือ “ แล้วก็เงียบไป แซมขำจนหยุดหัวเราะไม่ได้...
ตั้งสติ แล้วถามใหม่..” น้าเรียกหมาว่า หมา แล้วแมว ว่าแมวรึเปล่า... “
คุณน้า ไม่เข้าใจ ถามแซมว่า “ ไม่เรียกหมาว่าหมา แมว ว่าแมว แล้วจะให้เรียกว่าอะไร... “
กร๊าก.......ก...ก..ก...
“ อืม...ไม่เรียกน้องหมา น้องแมวเหรอ... “
คราวนี้ น้าหัวเราะมั่ง....
“ ไม่หรอก เรียกมัน ไอ้ดำ อีด่าง อีสำลี....”
ตอนเด็กๆ ที่บ้านเรามีย่า ซึ่งเป็นป้าของพ่อ ไม่ได้แต่งงาน .....
ย่าอยู่กับเราตั้งแต่พ่อแต่งงานกับแม่... แซมเกิดมาก็เห็นย่าอยู่กับเราแล้วค่ะ..
ย่าไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ช่วยดูหลานๆ บ้างเวลาพ่อกับแม่ไม่อยู่ ทำขนมไทยๆ ให้เราทานบ้าง
คอยดุไม่ให้เราซุกซนบ้าง...
และคอยดุหมา แมว เวลามันซุกซนตามพวกเรา..
ตอนนั้น เรามีลูกแมวเหมียวเล็กๆอยู่ตัวนึง ชื่อว่า นังเหมียว.....
เราเรียกมันว่า “เหมียวเหมียว” แต่ย่าเรียก อีเหมียว....
เหมียวเหมียว ขี้เล่นและซุกซนตามประสาลูกแมว..
ชอบไปรื้อข้าวของ ของย่า...ตามเชี่ยนหมากมั่ง ตามตั่งเตี้ยๆ ของย่ามั่ง..
ย่าเลยเขม่นนังเหมียวเหมียว อยู่บ่อยๆ....
วันหนึ่งย่าทำถั่วกวนให้พวกเรากิน... ทำด้วยถั่วเขียว หรือถั่วเหลืองแซมก็ไม่ทราบ..
รู้แต่ว่า ตอนสุกแล้ว มันดูแหยะๆ คล้ายๆ ขี้แมวเละๆ....
แซมนึกอยากแกล้งใครซักคนขึ้นมา..แกล้งน้องก็ไม่ได้ เพราะยังไม่พ้นทัณฑ์บนเรื่องแกล้งน้องคราวที่แล้ว...
แกล้งพี่ๆ ก็คงไม่มีทางเป็นไปได้... เห็นอยู่แต่นังเหมียว...
แซมเอาใบตองมาทำเป็นกรวย แล้วเอาถั่วกวนใส่..
แล้วไปหยอดถั่วกวนเป็นกองวนๆ ให้มีปลายแหลมนิดนึง แบบกองขี้แมวตามที่แซมคิด...
หยอดไว้ข้างๆ เชี่ยนหมากย่ามั่ง..ใกล้ๆ ตั่งของย่า และตามข้างๆประตูมั่ง ...
ทำไว้ สี่ ห้า กอง... แล้วไปถามย่าว่า...” ย่าจ๋า นี่อะไรจ๊ะ...”
ย่ามามองๆ ดู..แล้วตะโกนเรียก..” อีเหมียว.. มานี่เดี๋ยวนี้..ทีเดียว... มาขี้เรี่ยราด เลอะเทอะเต็มบ้าน...”
แล้วย่าก็เดินตามหานังเหมียว... แซมรู้สึกสงสารนังเหมียว ต้องรีบพานังเหมียวไปแอบ.....
พ่อมาดูเหตุการณ์ ได้เห็นแต่ย่าตามเช็ดกองขี้ปลอมของนังเหมียว....
แล้วเรื่องก็เงียบไปหลายวัน.... กว่าความจะปูดขึ้นมา ย่าก็ลืมโกรธนังเหมียวไปแล้ว....
แต่แซมยังไม่ลืมความซุกซนที่ร้ายกาจตอนเด็กๆของแซมเลยค่ะ....
แค่นี้แหละ.... ขอโทษนะ เหมียวเหมียว
10 ตุลาคม 2554 01:50 น.
cicada
ยามที่แซมมีเวลาว่าง ไม่ได้เขียนกลอน ไม่ได้ถักนิตติ้ง ไม่ได้ออกไปปาร์ตี้ และไม่ได้ไปทะเล...
แซมมักจะไปท่อมๆ อยู่ในสวนเล็กๆ หน้าบ้าน ตามประสาคนติดดิน...
หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา แซมเฝ้ามองดู เจ้าต้นกระบองเพชร ต้นนี้ของแซมซึ่งมันผลิดอก ออกมาเป็นตุ่มเล็กๆ..
ใช้เวลาเกือบเดือน ในที่สุด เมื่อวานนี้ แซมตื่นขึ้นมาออกไปเล่นในสวน ก็พบว่า มันกำลังบานรับแดดอยู่เลยคะ...
มันเป็นความสุขเล็กๆ คล้ายๆ กับเรามีความหวัง ที่จะเฝ้าดูสิ่งที่เรารัก เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา...
แม้ว่า สักวันหนึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเฝ้าชื่นชม จะต้องดับสลายไปตามทำนองของโลก...
แต่นั่น ก็คือ สัจธรรม มิใช่หรือคะ....
เจ้าต้นนี้ เป็นแคคตัส หรือ กระบองเพชร พันธ์หนึ่ง ซึ่งมีรกราก มาจากทวีบอัฟริกาตอนใต้...
เป็นแคคตัสในตระกูล. Stapelia หรือเรียกมันว่า Star Cactus หรือ Carrion Flower นะคะ
ต้นของแซม..ดอกนี้ ใหญ่ประมาณ 1 คืบของแซม (เกือบ 8 นิ้ว..แซมคืบใหญ่...)
สีสวยมากๆ ค่ะ เป็นสีม่วงอมแดงเข้ม ตรงกลางเป็นสีเหลือง เหลือบส้ม...
กลีบดอกหนา และเป็นกำมะหยี่....
จูบ ...ไม่หอม กลิ่นเหม็นมากๆ ค่ะ กลิ่นคล้ายๆ เนื้อสัตว์ที่เน่าๆ อีก 2-3 วัน คงมีแมลงมาติดตายกันเต็มไปหมด...
พวกนี้ชอบดินร่วน ปนทราย และไม่ต้องการน้ำมาก...
แซมเกือบจะทำมันตายไปหลายหน เพราะสงสารว่า ดินมันแห้งมากๆ เลยขยันรดน้ำไปหน่อย...
เท่านี้นะคะ..ถ้าแซมมีอะไรแปลกๆ แซมจะเอามาแบ่งปันอีก...
จากใจแซมค่ะ
25 กันยายน 2554 11:38 น.
cicada
แซมเป็นลูกทุ่งเต็มขั้น... แซมเกิดที่บ้านสวน และเป็นสาวชาวสวนโดยกำเนิด
นอกจากแซมจะชอบลุยท้องร่องจับหอยโข่ง หอยขมแล้ว..แซมยังรักต้นไม้มากๆ
แซมรักทั้งต้นไม้ ใบไม้ ดอกไม้... ไม่ว่าแซมจะอยู่ที่ไหน ต้นไม้ ใบหญ้า จะต้องเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของแซมเสมอ... ช่วงชีวิตในขณะนี้ของแซม เป็นช่วงที่แซมไม่ค่อยจะมีเวลาหาความสนุกสนานได้มากนัก
ตื่นเช้าขึ้นมา จุดหมายก็คือที่ทำงาน... ตึกใหญ่ ห้องแอร์ โต๊ะที่เต็มไปด้วยเครื่องใช้อีเล็คทรอนิค..
ถึงกระนั้น ห้องทำงานของแซมจะไม่เคยขาด ดอกไม้ หรือต้นไม้เลยแม้แต่วันเดียว...
ที่บ้านสวน...พ่อของแซมเป็นครู และเมื่อถึงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ แซมจะคุ้นกับภาพที่พ่อ ก้มๆ เงย ๆ อยู่กับกระถางกล้วยไม้ ที่มีทั้งที่แขวนเป็นราว และ ที่ตั้งอยู่บนแคร่เตี้ยๆ ที่เรียงเป็นแถว อยู่ในโรงเลี้ยงกล้วยไม้ของพ่อ
ถ้าแซมไม่อยากทำงานบ้าน แซมจะแอบไปเฝ้าพ่อ และช่วย (เกะกะ) พ่อดูกล้วยไม้..
พ่อจะมีกล้วยไม้ นานา ชนิด ต่างๆ สี ต่างๆ รูปทรง... ทุกๆต้น จะได้รับความรัก และการเอาใจใส่จากพ่อโดยถ้วนทั่ว... บ่อยครั้ง ที่กล้วยไม้ของพ่อ ได้รับรางวัล ในการประกวด
(ถ้ามันไม่โดนกระบี่ของแซมหักไปซะก่อน.. เรื่องนี้ มีประวัติ..ถ้าแซมมีเวลา และไม่ลืม แซมจะมาเล่าให้ฟัง..)
แซมตามพ่อต้อยๆ อยู่ในโรงกล้วยไม้...ปากก็คอยถามพ่อว่า...
ดอกสีเหลืองนี่ สวยจัง ใครทำจ๊ะ พ่อจะบอกว่า... พ่อทำ
แล้วสีแดงนี่... พ่อก็จะว่านี่ครูเชาว์ ทำ... (เพื่อนของพ่อ)
แล้วนี่ล่ะ....หลังจาก หลายๆ ดอก พ่อ ก็เริ่ม จะตอบว่า เทวดาทำ....
มาจนถึงทุกวันนี้ เวลา ไม่มีใครเห็นแซม แซมก็จะแอบถามดอกไม้สวยๆ ว่า..สวยจริงๆ ใครทำเธอขึ้นมาจ๊ะ.....
Magic Lantern ต้นนี้ เป็นต้นไม้ตระกูลรองเท้านารี... ใบสีเขียวเข้ม ดอกทรงกลมสีชมพูหวานมากๆ..
เป็นกล้วยไม้อีกต้นหนึ่งที่แซมสะสม...รัก และเฝ้าทนุถนอมมาเป็นเวลานาน...
แซมชอบคิดว่า พวกต้นไม้เหล่านี้ มันมีหัวใจ และรับรู้ถึงความรู้สึกของแซมได้...
หลายเดือนที่แล้ว Magic Lantern ต้นนี้ เริ่มออกดอก แซมเฝ้าดู อย่างใจจดใจจ่อ...
เมื่อดอกบาน แซมยังได้เอาไปตั้งไว้ที่ห้องทำงาน...ใครเห็นก็หลงรัก ตะเกียงวิเศษ ของแซม..
มาวันนี้ ในงานโชว์กล้วยไม้ ในเมืองที่แซมอยู่.....เจ้า ตะเกียงวิเศษ ของแซม ได้รับรางวัลที่หนึ่ง
ได้ริบบิ้น สีน้ำเงินประกาศรับรองความงาม..
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ ตัวแซม...
แซมมาแบ่งปันค่ะ..
11 สิงหาคม 2554 05:04 น.
cicada
ได้เวลาอีกแล้วซินะคะ....
เริ่มหาเรื่องซน..ความจริงแซมมีงานประจำที่ทำให้แซมวุ่นวายอยู่ทุกๆ วันอยู่แล้ว....แต่พอเรียกมันว่า "งาน" ดูเหมือนว่ามันเป็นสิ่งที่บังคับให้เราต้องทำ ไม่ใช่ทำด้วยความสมัครใจ เปรียบเสมือนความรักที่มีเงื่อนไขนะคะ มันไม่ม่วนใจ เหมือนรักที่เป็นอิสระ...
เวลาแซมมีเวลาว่าง นอกจากชอบอ่านหนังสือ ชอบเขียนกลอนแล้ว แซมยังชอบปลูกต้นไม้ ทำการฝีมือต่างๆ ซึ่งแซมก็ทำได้หลายอย่างอยู่ค่ะ..
แต่อย่างหนึ่งที่แซมไม่ชอบทำก็คือ การทำอาหาร...แซมไม่ชอบทำกับข้าว...
แซมจะมีอาหารจานเด็ดของแซมที่แซมทำเป็น และทำได้อร่อย..
แซมทำแกงส้ม และทำยำต่างๆ ได้อร่อยค่ะ..ไม่รู้หละ แซมชอบ แซมก็ว่าของแซมอร่อย...
แซมทำบานหน้าต่างกระจกสี แบบที่ใช้ประดับตามโบสถ์ฝรั่ง ตัดกระจกเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วนำมาเชื่อมต่อให้เป็นรูปต่างๆ ตามแต่เราจะวาดแบบออกมา
เป็นการทำกระจกที่เรียกกันว่า เสตนด์กลาส แบบทิฟฟานี่ค่ะ...แซมเคยบ้าทำอยู่พักใหญ่ กระจกบาดมือเป็นแผลเต็มไปหมดเลยทีเดียว..ทำเยอะๆเข้า หาที่เก็บไม่ได้ ต้องเอาไปเที่ยวแจกคน และพอคนเห็นมากๆเข้า ก็เริ่มจะมีคนซื้อและสั่งให้ทำ...พอเริ่มทำเป็นงานปุ๊บ แซมทำไม่ได้เลยค่ะ...รู้สึกอึดอัด เลยรับงานสั่งไม่ได้
แซมหันไปเล่นคริสตัล..เป็นลูกปัดสวยๆ ทำสร้อยคอ สร้อยข้อมือ ตุ้มหู แล้วเลยเถิดไปเล่นหินสี มุกน้ำจืด..ออกแบบเครื่องประดับ ทำเป็นร้อยๆ ชิ้น ไม่หลับ ไม่นอนกันหละค่ะ....จนแซมต้องเอาไปฝากขายที่งานแสดงสินค้าที่เป็นแฮนด์เมด...เข้าอีหรอบเดียวกันเลยค่ะ ...พอมีลูกค้าสั่งทำ ... ใจมันเริ่มดื้อ...คิดแบบไม่ออก..
ต่อมา เริ่มทำผ้าต่อ ..เป็นควิลท์ ทำกระเป๋า ที่รอง..ที่ปู..ที่ห่อ..ที่หุ้ม..ที่ปิด...ที่บัง...แหะๆ รกไปหมดเหมือนกันค่ะ แถมได้จักรมาให้รกบ้านอีกหนึ่งคัน...
ใครจะว่าแซมโลเล...ร่อแร่...จรจัด...จดๆจ้องๆ แซมก็ไม่ว่ากันนะคะ แซมแค่อยากทำอะไรๆ ที่แปลกๆ ลองดูซิคะ ไม่จำเจ ชีวิตจะสนุกสนานซะอีก..
แต่แซมใจเดียวนะคะ...(จมจ่อม จน เจ่าจุก... คริ..คริ..งุๆ งิๆ)
ตอนนี้ แซมถักนิตติ้ง..ถักมาได้เกือบ สองปีแระ ยังไม่เบื่อ เพราะงานจากนิตติ้งนี่แซมมีที่แจก แรกๆ ถักแจกเพื่อน..เพื่อนบ้าน..คนชราที่บ้านคนชรา แจกเด็กที่เกิดก่อนกำหนด....และหลังสุด แซมทำไปให้ คนไข้ที่ผมร่วงจาก คีโมบำบัดค่ะ....
งานถักนิตติ้ง ถ้าชอบก็ทำไม่ยาก แค่ Knit และ Purl ที่เหลือก็พลิกแพลงไปจากสองท่านี่แหละค่ะ...
นี่คือที่มาของ กลอน Knit for Her, Purl for Him ของแซมค่ะ....
งานนิตติ้งของแซม แซมทำเพื่อให้.... และไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน เพราะฉะนั้น คนที่ใส่หมวก, ใช้ผ้าห่ม หรือ ผ้าพันคอของแซม จะรู้แต่ว่า
นี่เป็นของขวัญจาก.."มิตรไร้นาม...."
มีข้อแม้ ข้อเดียว คือ มิตรไร้นามทำได้เฉพาะตอนอยากทำ สั่งทำไม่ได้ค่ะ..เสียความรู้สึก...เดี๋ยวจะพาลมีงอน...หุ..หุ..
เอาหละนะคะ....
..... เส้นไหมเกี่ยว ปลายไม้ ใจเกี่ยวรัก....
แซมค่ะ
21 กรกฎาคม 2554 09:51 น.
cicada
"..... แสงทองจับขอบฟ้า
ท้องนภาดูอบอุ่น
เรียวคิ้วขมวดมุ่น
คล้ายยังกรุ่นจากละเมอ......"
ชายหนุ่มสองคนในชุดที่เตรียมพร้อมไปเล่นกระดานโต้คลื่น แบกกระดานโต้คลื่นผ่านร่างที่นอนพังพาบบนผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่....
หนึ่งในสองหนุ่มทักทายเธอด้วยรอยยิ้มกว้าง..
"สวัสดีตอนเช้าครับ..."
เธอเงยหน้าจาก"สมุดอันย่นยู่" ....เคาะดินสอในมือ..ยิ้มตอบ
"สวัสดีตอนเช้าเช่นกันค่ะ..."
ชายหนุ่มรีๆ รอๆ....อากาศดีมากๆนะครับเช้านี้....
"ขอให้สนุกสนานกับการโต้คลื่นนะคะ..." มะขิ่นยิ้มตาหยีพร้อมกับยกมือบังแสงแดดที่เริ่มเคลื่อนตัวสาดมากระทบหน้า...
"คุณเป็นนักเขียนเหรอครับ..." ชายหนุ่มอีกคนทักทายขึ้นบ้าง...
"เปล่าค่ะ...ไม่สามารถจะเรียกตัวเองว่านักเขียน
มันฟังดูยิ่งใหญ่เกินไป........
แค่มานั่งนับเม็ดทราย....
อยากจะรู้ว่า เช้านี้จะนับได้กี่เม็ด...
คุณทั้งสองควรจะรีบๆไปนะคะ ก่อนที่คลื่นใหญ่ๆ อันสวยงามจะวายเสียก่อน...ขอบคุณที่ทักทายนะคะ...."
ชายหนุ่มทั้งสองค้อมศรีษะ " ยินดีที่พบเธอที่นี่.....หวังว่าเราจะได้พบกันอีก..."
"เช่นกันค่ะ...."
มะขิ่นพลิกตัวนอนหงาย ท้องฟ้าสวยงามเหลือเกิน..
อีกไม่นาน ผู้คนก็จะมากันเต็มหาดทรายแห่งนี้ วันนี้เป็นวันอาทิตย์ในฤดูร้อน
ผู้คนจากใกล้ และไกล ก็จะพากันมานั่งเล่น มานอนอาบแดด...
สายๆหน่อย ทั้งชายหาดก็จะเต็มไปด้วยสีสัน....เสียงคลื่นก็คงจะจางลง
นกนางนวลบินโฉบเฉี่ยวอยู่ 3-4 ตัว..
มะขิ่นไม่มีอาหารให้มัน...มะขิ่นไม่มีแม้แต่อาหารของตัวเอง
เช้าวันนี้..มะขิ่นตื่นมาแต่เช้า เนื้อตัวยังปวดตะครั่นตะครอจากพิษไข้เมื่อคืน...
หัวยังหนักอึ้ง...
...ลืมตาขึ้นมาพร้อมคำว่าเหงา....กี่คราวที่ใจต้องทนอ่อนไหว...
มีหนึ่งหัวใจไม่เคยได้ใช้ ได้แต่รอใครบางคน..."
เสียงเพลง "หาไม่เจอ หรือเธอไม่มี" ดังแว่วอยู่ในหัวอีกแล้ว....
ไปทะเลดีกว่า....มะขิ่นบอกตัวเองพร้อมกับคลานออกมาจากผ้าห่ม..
ไม่อาบน้ำหรอก เดี๋ยวค่อยกลับมาอาบ..
ต้องแปรงฟันรึเปล่านะ...
อืม....เวลาดื่มกาแฟหลังจากแปรงฟันใหม่ๆ กาแฟจะไม่อร่อยซะเลย..
แล้วมะขิ่นก็อยากจะดื่มกาแฟตอนนี้น่ะ....ไม่แปรงฟันดีกว่า...
จากบ้านมะขิ่น ขับไปทะเลแค่ไม่ถึง 10 นาที...มะขิ่นก็ได้มานอนดูฟ้าสวยๆ เสียงคลื่นซัดซ่าอยู่บนชายหาด.....
"...ลืมตาขึ้นมาพร้อมคำว่าเหงา....กี่คราวที่ใจต้องทนอ่อนไหว...
มีหนึ่งหัวใจไม่เคยได้ใช้ ได้แต่รอใครบางคน..."
มันมาอีกแล้ว........ไอ้หัวดื้อ
มะขิ่นควานหาแว่นกันแดด..แดดมาแล้ว แสงสะท้อนของดวงตะวัน ก่อให้เกิดประกายวูบวาบล้อผิวคลื่น...
แว่นกันแดดช่วยตัดแสงที่วิบๆ ไหวๆ.....
"......พ.ศ. 2504 ...... ผู้ใหญ่ลีขี่ม้าบักจ้อน...
แดดฮ้อนๆ ใส่แว่นตาดำ....."
ได้ผลแฮะ....ความเหงาหายไปจนหมดสิ้น...มะขิ่นเหลือบตามองฟ้าสวยใส...ยิ้มกับตัวเอง.......
ก่อนที่จะลุกขึ้นเก็บข้าวเก็บของ....
หันหลัง...เดินจากชายฝั่งแปซิฟิค......
แล้วคราวหน้า มะขิ่นจะมาเล่าว่า บันทึกในสมุดย่นยู่มันว่าอย่างไรบ้างนะคะ..
วันนี้ ขอให้เป็นวันดีๆ สำหรับทุกคนค่ะ...รักเสมอ
มะขิ่น 07/20/2011
ขณะนี้ ในเวลาที่แซมนั่งพิมพ์โพส บันทึกอันนี้...
ยังคิดอยู่ว่า บันทึกของแซม ไม่มีสาระ ....
ไม่มีข้อสอนใจ (เพราะไม่ใช่นิทานอิสป..)
แต่มีสิ่งหนึ่งที่มันผุดขึ้นมาในหัวของแซม..
กลอนธรรมะเก่าแก่.... เสมอเหมือนคัมภีร์ของแซม...
....ประตูสวรรค์มิห่างหาย
สถิตย์อยู่ในใจของเรานี่
ไม่ต้องด้นดั้นหาองค์เจดีย์
ใจเรานี่คือที่สิงสถิตย์เอย...
P.S. งานเขียนของแซมจะดีขึ้นได้...ก็ต่อเมื่อเพื่อนๆ ช่วยกัน ติ - ชม นะคะ ขอบคุณจากใจแซมค่ะ....
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟcicada
หน้าส่วนตัว
2214
