หลังจากกระทู้ที่ผ่านมา ผมเครียดเขม็งแล้ว กระทู้นี้คุยกันเรื่องเบาๆบ้างครับ (แต่ บางท่านอาจว่าเครียดก็ได้)
ปกติ ตราชูจะไม่ร้องไห้เพราะความรัก ไม่ว่าจะรักเขาข้างเดียว อกหักมาถึงห้าหนก็ตาม หาก น่าแปลก หนังสือนี่แหละครับ ทำให้ผมน้ำตาซึม
ถ้าเป็นนวนิยาย ผมร้องไห้ให้กับ บางระจัน ของ ท่านไม้ เมืองเดิม เพราะเหตุว่าภาษาของท่านทุกอักษรมีวิญญาณสิง บางคำพูดง่ายๆ สั้นๆ หากก็กินใจ (ผมไม่อาจนำหนังสือมาพิมพ์ลงที่นี้ได้ครับ จึงขอความกรุณาท่านผู้มีหนังสือเล่มดังกล่าว เมตตานำข้อความมาลงเป็นตัวอย่างสั้นๆ ช่วยตราชูด้วยครับ) อย่างตอนค่ายระจันใกล้จะแตก ท่านพรรณนาได้โศกสุดๆ ตอนนายทองแสงใหญ่ กล่าวปลุกใจชาวค่ายค
4762
11
0
หน้าส่วนตัว
