อยากบอกนักเรียนทุกคน

เก่งกาจ



ต้องบอกเจ้าของเรื่องอยากเป็นครู เลยอยากบอกบทความนี้กับนักเรียน

ครู : วันนี้ไม่ชี้แจงเรื่องอะไร แต่จะมาคุยแบบสบายๆ ยังจำทอมัส เอดิสันได้ไหม

นักเรียน: จำได้ (ตอบพร้อมเพรียงกันอย่างเบื่อๆ)

ครู:ผลิตหลอดไฟเนาะ ถ้ายังจำได้ ใครจะไปรู้ มีแสงอาทิตย์  ยังมีแสง แสงจากหลอดไฟ

นักเรียน:(ทำท่าสนใจนิดๆ อยากรู้ครูจะพูดอะไร)

ครู:กว่าจะรู้ว่ามีไฟฟ้า ยากไหม

นักเรียน:ยาก(ตอบแบบเบื่อๆ แต่ยังคงเงี่ยหูฟัง เมื่อไรจะเข้าแก่น นักเรียนคิดอย่างนั้น)

ครู:ใช่ กว่าจะได้คำตอบ ยาก แต่สุดท้ายก็ได้คำตอบ ความรักน่ะ ก็เป็นอย่างนั้น

นักเรียน:(หูผึ่ง เพราะส่วนใหญ่สนใจแต่เรื่องนี้)

ครู:ยิ่งไม่รู้ ยิ่งผิดหวัง จมปลัก

ครู:แต่สุดท้าย วันเวลา  ทำให้เข้าใจ เหมือน แก้โจทย์ หลอดไฟแรก ของเอดิสัน

ครู:กลัวไหม ที่จะ..ไม่เข้าใจ

นักเรียน:กลัว(บางคนตอบอ่อยๆ บางคนตั้งใจฟังให้ครูพูดต่อ)

ครู:ชีวิตนี้ เคยไหม ที่จะ ไม่สนใจ  สิ่งๆหนึ่ง เหมือนทิ้งไป ไม่กลับไปใช้มันอีก

โลกนี้ จะทำกับเรา เหมือนตอนที่ ซื้อไอโฟน ทุกครั้งที่ทิ้ง จะได้สิ่งที่ดีกว่าเสมอ 

กว่าจะทิ้งได้ ต้องได้ครอง สิ่งนั้น ในที่สุด

อย่าหมดหวัง เพราะทุกสิ่ง จะเป็นไป..ตามปรารถนา

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน