ชั่วฟ้า ตราบดิน ไม่สิ้น ถิ่นรัก ตัวฉัน ประจัก ฟูมฟัก รักแท้ บ่มเพาะ เข้าใจ มอบให้ ไม่แปร เต็มที่ เที่ยงแท้ ไม่แพ้ ใจใคร หากมี มือสาม เข้ามา ถามไถ่ ฉันย่อม ปิดใจ ไม่ไหว เอนเอียง ใครใคร เข้ามา ไม่เคย มองเมียง ใจตรง ไม่เฉียง ขอเลี้ยง เพียงเธอ เธอเอง เข้าใจ มั่นใจ ไม่เผลอ รักฉัน รักเธอ แน่วแน่ ทุกวัน ขอแค่ มีรัก ต่อไป จากนั้น เป็นไง เป็นกัน ไม่หวั่น ภัยมา เธอฉัน มุ่งมั่น ไม่หัน จากลา ไม่เคย อ่อนล้า ชั่วฟ้า ตราบดิน
ยังคิดถึงเธอเหมือนกัน แม้เวลาของฉันจะผ่านไปอีกกี่ฟ้า ฟ้าใส ฟ้าฝนหรือเมฆหม่นบังตา ก็มีเทอตลอดมาและขังห่วงหาอยู่ทุกฤดู
เคยร้องเพลง กล่อมกัน ตอนพักเที่ยง เคยร้อยเรียง อักษรา พาสุขล้ำ เคยออดอ้อน คำหวาน ๆ กันประจำ เคยดื่มดำ กับความสุข ทุกวันคืน มาบัดนี้ มีเพียง ความว่างเปล่า คนตัวขาว ตาตี๋ ยังไม่ฟื้น คนตัวดำ น้ำตา ยังเปียกชื้น นั่งใจฝืน รอคอย อย่างเหงาใจ เจ้าเวลา ทำไมเจ้า จึงเชื่องช้า ใจของข้า ร้อนรน นะรู้ไหม รอวันพรุ่ง ให้หมุน มาเร็วไว แต่ทำไม้ ทำไม อยู่ไกลจัง กว่าจะถึง วันพรุ่ง ใจด่าวดิ้น วังเวงสิ้น ทุกสิ่ง ที่เฝ้าหวัง วังเวงใจ วังเวงกาย ไร้พลัง นี่กระมัง ความคิดถึง มันกัดกิน เฮ้ออออออออออ..ความรักความคิดถึง ประหนึ่งดังยาพิษ มันคอยกัดคอยกร่อนจิต ให้ชีวิตมันอับเฉา เมื่อไหร่จะเช้า......... เมื่อไหร่จะเช้าหนอ............
หน้าส่วนตัว
กุหลาบแดง.......คือแสงแห่งความรัก
กุหลาบหัก..............คือรักที่สลาย
กุหลาบช้ำ...............คือรักที่มลาย
กุหลาบหาย............คือรักที่จากไป
...ผมเป็นชาว บางลี่ สองพี่น้อง
ดินแดนทอง สุพรรณ นั่นแหละหนา
จบจากโรง เรียนบางลี่ วิทยา
แล้วศึกษา ต่อไป ในเมืองกรุง
ตอนเด็กเด็ก ย้ายโรงเรียน มาหลายครั้ง
มีความหวัง ตั้งใจ ที่ใฝ่มุ่ง
อยากจะเป็น หลายอย่าง ให้นังนุง
แต่ไม่รุ่ง ซักอย่าง ดั่งตั้งใจ
ค้นตัวเอง ไม่พบ จบมอต้น
ยังสับสน จะเอาดี ที่ทางไหน
ก็เรียนดี หลายวิชา จะว่าไป
แต่ก็ไม่ ใช่ตัวเต็ง เจ๋งสุดเลย
ครูแนะนำ หนังสือ มาเรื่องหนึ่ง
อ่านแล้วซึ้ง ตรึงใจ ไม่อยู่เฉย
จึงเริ่มชอบ ภาษา กว่าที่เคย
ขอเฉลย เรื่องนั้น วันถัดไป
...หนังสือดี ที่ได้ ให้อ่านนั้น
ชื่อเจ้าจันทน์ ผมหอมฯ ยอมแจ้งไข
ด้วยสำนวน ภาษา น่าสนใจ
ได้รางวัล ซีไรต์ ใจนิยม
จากนั้นมา ภาษาไทย เริ่มใช้ได้
สอบทีไร ใกล้ท้อป ชอบครับผม
เกรดมอปลาย สองกว่ากว่า น่าชื่นชม(ตรงไหน)
อยากหยุดเวลา ไว้ตรงนี้ อยากหยุดเวลา ไว้ตรงนี้ ไม่อยากให้ 1 นาทีข้างหน้า มาถึง เร็วเกินกว่า จะหาวิธีใด มาฉุดดึง ไม่พอจะเอ่ย คำลึกซึ้ง ได้หมดใจ ขอเวลา ให้ฉันบ้าง อย่ารีบผลัก ความอ้างว้างมาให้ อย่าคิดง่าย ๆ ..แค่จากไป.. ..คิดยาก ๆ บ้างได้ไหม.. คิดถึงสภาพฉันที่ไม่เหลือใคร.....แม้แต่เธอ.
น้ำตาของฉันที่รินไหล คงเทียบอะไรไม่ได้กับน้ำตาของเขาคนนั้น ความห่วงหาอาทร...ที่ฉันเคยมอบให้เมื่อวานวัน ก็คงไม่สามารถเทียบกับเวลาสั้น ๆ ที่เขาให้เธอเพียงไม่กี่นาที ต่อให้ฉันร้องขอ...อ้อนวอน ต่อให้หัวใจของฉันต้องร้าวรอนมากกว่านี้ เธอก็ยังยืนกรานจะ...เลิกร้างกันอยู่ดี ในเมื่อรู้คำตอบอยู่แบบนี้...แล้วคนดีจะให้ฉันทำยังไง ไปเถอะ...คนเคยดี...ของฉัน ในเมื่อคำว่าเรามันขาดสะบั้นก็คงไม่มีวันหวนมาใหม่ วันนี้เธอเลือกเขา...แต่ถ้าหากวันหน้าเขาเลือกใคร ขอให้เธอจำไว้...ว่ายังมีคนร้างไร้...คนนี้ที่รอเธอ ** รักเธอเสมอ ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง เพราะหัวใจ มอบให้เธอไปแล้ว ทั้งดวง
เธอรู้สึก..อะไรบ้างไหม ว่ามีใครบางคน..คอยห่วงหา คอยปลอบใจ..คอยเช็ดน้ำตา ช่วยรับฟังปัญหา..คาใจที่เธอมี เธอรู้สึก..ถึงความรักนี้ไหม ที่คอยห่วงใย..เอาใจใส่เธอหนักหนา ที่คอยเป็นห่วง..คอยช่วยเธอทุกครั้งครา ไม่ได้ต้องการอะไรตอบกลับมา..ก็แค่อยากให้เธอสบายใจ เธอรู้สึก..หวั่นไหวบ้างไหม กับการกระทำจากหัวใจ..ที่ส่งให้เธอนั้น อยากให้เธอรู้สึก..รัก..และ..ผูกพัน จะเปลี่ยนมันได้ไหมความรู้สึกเดิมๆ..ที่ผ่านมา เธอรู้สึก..รักฉันบ้างไหม ก็แค่อยากคลายความสงสัย..ให้หมดปัญหา ก็แค่อยากรู้..ความเป็นจริงที่เธอให้มา ก็แค่อยากรู้ความเปลี่ยนแปลงในวันเวลา..ว่าใจของเธอเปลี่ยนไปหรือยัง
ขอบคุณนะ...ความรัก ที่ทำให้ฉันได้มารู้จักกับเธอคนนี้ ขอบคุณจริงๆสำหรับวันเวลาที่แสนดี ขอบคุณที่สร้างความสุขแบบนี้ขึ้นมา ได้โปรดอยู่กับฉันตลอดไป เพราะหากฉันขาดเธอเมื่อไหร่คงอ่อนล้า ช่วยอยู่กับฉันนานๆ...สร้างความสุขแสนหวานตลอดกาลเวลา โปรดรับรู้ไว้นะความรักจ๋า...หากเจ้าร้างลา...ฉันคงตายทั้งเป็น - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - และเพราะความรักคือเธอ...เธอคือความรัก ช่างเป็นสิ่งวิเศษณ์นักที่ฉันได้มารู้จัก...พบเห็น ความสุขคือสิ่งไหน...ฉันสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน การรักเธอไม่ใช่สิ่งจำเป็น....แต่มันคงยากเย็นแทบขาดใจ รับรู้แล้วใช่ไหมคนดี ว่าฉันคนนี้เห็นเธอมีค่าแค่ไหน ต้องการคำอธิบายอีกหรือเปล่า...ถ้าต่อไปไม่มีเราฉันจะเป็นไง เธอโปรดรับรู้ไว้...ฉันคงอยู่ไม่ไหว...เข้าใจไหมเธอ + * " * + - - - - - - - - - - - - - - - - - - - + * " * + เข้าใจมั้ยคร้าาาาาาา... หุหุ นู๋ป่านกลับมาแระ แต่เด๋วก็หายไปอีก เหอๆ คึดฮอดหลายๆ จุ๊บทีนึง อิอิ *เพราะความรัก...คือเธอ*
ดูแลตัวเองให้ดี
ฉันไม่อยู่ตรงนี้ ไม่รู้...จะมีใครเข้าใจเธอไหม
เข้าใจความแข็งกระด้างที่ซ่อนความอ่อนแอบางอย่างในใจ
จะมีคนรับรู้บ้างไหม ความรู้สึกในใจที่เธอไม่...พูดมา
ฉันรู้...เธอเคยอ่อนแอแพ้พ่าย
แม้จะเชิดหน้าได้ เหมือน...ไม่แคร์อะไรนักหนา
แต่คนเรามีหัวใจ มีอ่อนไหว มีน้ำตา
จิตใจ...ไม่ใช่หินผา แม้จะทำเหมือนว่า แกร่งกล้า...เกินใคร
ฉันเจ็บเกินไปแล้วที่ต้องอยู่ตรงนี้
ที่ต้องเข้าใจเธอทุกนาที โดยที่ ไม่รู้ว่าเธอเข้าใจตัวเองบ้างไหม
เหมือนเธอบอกมา...ควรรักตัวเองให้มากกว่า...รักใคร
พอทีความหวั่นไหว ฉันจะเป็นคนใหม่ จะรักตัวเองกว่าใคร
...ที่...ไม่..รักกัน...
ที่ฉันทน ก้าวย่าง บนทางฝัน
ร่ายรำพัน ขีดเขียน เพียรให้เห็น
เพราะใจรัก ในกวี ดั่งที่เป็น
แม้ยากเย็น ในเส้นทาง ไม่ร้างลา
ในต่างคน ต่างจิต จะคิดนึก
ความรู้สึก ต่างกัน ต่างปัญหา
ต่างอารมณ์ ต่างวลี ถ่ายทอดมา
ต่างศรัทธา ความชอบ ในกรอบกลอน
จึงไม่ทุกข์ แม้กวี ไม่ดีเด่น
สิ่งที่เป็น คือฉัน มันยากถอน
ในยามทุกข์ โทษทัณฑ์ เข้าบั่นทอน
ก็เขียนกลอน ปลดประดัง หวังระบาย
ในทางฝัน ของกวี มีอยู่มาก
ในความอยาก จะเป๊น เช่นดังหมาย
คือความฝัน นิยาม ความท้าทาย
แพรุ้งพราย หมายคว้า เข้าฝ่าฟัน
ที่ฉันทน ก้าวย่าง บนทางนี้
เพราะฤดี หนึ่งดวง ตามทวงฝัน
แม้อยู่ไกล โพ้นฟ้า ก็ฝ่าฟัน
หวังกำนัล คือเรียวรุ้ง ที่..มุ่งมอง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
นี่ใช่ไหมที่เธอตอบแทนฉัน
ตอบแทนฉันโดยให้ฉันเจ็บอยู่ตรงนี้
ขอบคุณนะ...สำหรับบทเรียนที่ดี ดี
ที่ฉันไม่เคยนึกว่าจะเป็นเธอคนนี้ที่ให้มา
ก็เพิ่งรู้ในวันนี้........
กับสิ่งที่ฉันรักและห่วงใยมันสูญค่า
ผลตอบแทนที่เธอให้...คือ...ฉันเสียนํ้าตา
และมัน...คือ...สิ่งที่มีค่าที่เธอทิ้งให้ฉัน
^^ใช่ไหมเธอ^^
บ่ได้ถือ ฐานะ มาเป็นใหญ่ บ่ร่ำรวย บ่สนใจ ดอกอ้ายจ๋า เพียงฮักน้อง มั่นตรง คงเส้นวา คือแต่ก่อน ที่เป็นมา ค่าเพียงพอ เฮือนหลังน้อย เก่าเก่า เช่าเขาอยู่ บ่งามสู้ ผู้อื่น บ่ย่นย่อ ขอมีเพียง อ้ายกับน้อง สองคนพอ บ่คิดขอ สิ่งมากมาย ให้อ้ายจม สองแขนคู่ สู้งาน บ่ย่านหนัก เอาควมฮัก ปักหลัก เป็นคู่สม เช็ดเหงื่ออ้าย ให้เหนื่อยหาย คลายเศร้าตรม อยู่เคียงชม ทั้งทุกข์สุข ทุกคืนวัน อย่าพึ่งท้อ รอวันหน้า ว่ากันใหม่ วันนี้ฮ้าย ช่วยทลาย เอาใจกั้น สองมือกุม ให้แรงใจ กันและกัน บ่เคยหวั่น หยันน้ำหน้า คำว่า จน เพียงเราฮักกัน: ศิริพร อำไพพงษ์ บ่เป็นหยังดอกอ้าย ถ้าใจเรายังฮักกัน แค่ความจนบีบคั้น บ่มีวันพรากเรา น้องฮักอ้ายที่ใจ เป็นแจ่งใด๋ก็ฮักคือเก่า ทรัพสินย์นอกกายเราอย่าเอามาเป็นปัญหา ปรารถนาให้อ้ายมั่นใจฮักที่เรามี สิ่งที่เจอวันนี้ ก็เคยเจอเรื่อยมา น้องบ่เคยเปลี่ยนทาง อยู่เคียงข้างอ้ายทุกเวลา เอียงแก้มซ้ายพิงบ่า บีบมือขวาคอยเติมแรงใจ ขอเป็นช้างเท้าซ้าย ให้อ้ายเป็นช้างเท้าขวา เคียงข้างกันเดินฝ่าปัญหาทุกอย่างสู้ไหว อยู่ห้องเช่าเข้าปากซอยบ่เลิศลอยก็บ่น้อยใจ ถ้าสองเราเคียงใกล้ อยู่ได้หัวใจบ่เหงา บ่เป็นหยังด
ฉันแค่คนธรรมดาอย่าคาดหวัง ถ้าคิดชังอักษรบังอรขาย มิใช่เทพมารแฝงชอบแปลงกาย หรือให้ร้ายผู้คนบนกระดาน ไร้อำนาจมหันต์คอยปั่นหัว มิใช่บัวใต้น้ำต่ำละหาน แค่ฝึกฝนงานเขียนเพียรอยู่นาน เจียมสังขารอยู่บ้างห่างคนอิง อารมณ์ดีแผ้วพานผลงานซึ้ง อารมณ์บึ้งอาจพลิกถึงพริกถึงขิง อารมณ์รักประกับอย่างกับปลิง อารมณ์หญิงอย่างนี้มีประดัง ถ้าทุกการกระทำนำหมองไหม้ จริงใจให้ต่อหน้าและลับหลัง รับไม่ได้บอกมาว่าเธอชัง อยากจะฟังความคิดสิทธิ์ให้เป็น ไม่ยอมเปลี่ยนความรั้นเพราะฉันแก่ คงยักแย่ต่อไปให้เคืองเข็ญ รกสายตาเคืองโสตโปรดใจเย็น เท่าที่เห็นทนโท่..โม้พอกัน ..
-: ร้อยคิดถึง...สู่หนึ่งใจ :-
-: ข้ามฝั่งพื้นพรมแดนอันแสนไกล :-
ที่แห่งหนึ่งซึ่งหัวใจปรารถนา
มีอีกหนึ่งดวงใจอยู่ปลายฟ้า
รอ..เฝ้ารอเวลาได้เดินเคียง
-: แม้ไม่เจอยามตื่น..ทุกคืนวัน :-
เพียงแค่เรามีกัน..ได้ยินเสียง
ขอหนึ่งคำ คิดถึง ก็พอเพียง
เก็บเอาไว้..ร้อยเรียงผ่านเวลา
-: จะดูแลเอาไว้ดวงใจนี้ :-
ถนอมค่าอย่างดีเก็บรักษา
เพราะข้างในบรรจุ รัก ล้นราคา
รอมอบให้แก้วตาคนสำคัญ
-: และวันใด คิดถึง จากหนึ่งฟ้า :-
เรียงร้อยมาบรรจบครบฝั่งฝัน
คงเพียงพอสำหรับเธอรับรู้มัน
ทุก คิดถึง เคยมีนั้น ไว้เพียงเธอ
-: ปักษาวายุ :-
ปทุมมาลย์ดกดื่นแต้มผืนธาร ต่างเพียรบานรอเวลาหาสงบ ดวงตะวันแย้มฉายหมายรอพลบ มีจุดจบแนบเนาบังเงาบัว ภาพผิวน้ำสะท้อนบัวอ่อนนิ่ง ภาพความจริงผุดคว้างกลางสลัว ภาพปวงใดไหนอื่นจะตื่นกลัว มาแต้มทั่วภาพสลายดอกไม้ธาร โตแต่โคลนแตกเหง้าก้าวชีวิต พรหมลิขิตแย้มยลชลสถาน หยั่งรากเหง้าลึกหล่มบ่มวิญญาณ กลางปวงซากตำนานแต่ปางใด แล้วหน่อบรรพ์พันธุ์เจ้าก็เร้ารัด โบกสะบัดก้านอ่อนย้อนน้ำไหล จากอาจมตมซากจากเหงื่อไคล จากเศษสร้อยไม้ใบใต้บาดาล มาบานพรายแต่งน้ำเมื่อยามเช้า ใบบังเงาร่มรื่นชื่นพุทธศานติ์ ปทุมชาติสืบบุตรพุทธาจารย์ ผลิเกสรอาทรทานภุมรา หลายดอกบานเหนือน้ำทุกยามชัด ดอกสงัดรอรับแสงแห่งอุษา อีกกี่ดอกเผชิญโศกโชคชะตา กลางปูปลาเต่าน้อยในรอยกรรม ฉันจะเป็นเฉกเช่นดั่งบัวหลวง ผลิดอกดวงโปรยทานไปให้อิ่มหนำ บานส่องโลกโตรกวารีคลี่ลำนำ โปรยดอกธรรมเรณูสู่ปวงพฤกษ์ เพื่อปทุมแสนร้อยในรอยตม จะแหวกหล่มตื่นฟื้นขึ้นกลางดึก ใฝ่พระธรรมรับแสงแห่งสำนึก จากห้วงลึกมาบานคู่อยู่เบื้องบน แปรความหมายสู่ห้วงมหรรณพ ก่อนจุดจบโรยแรงทุกแห่งหน เป็นดอกบัวประทับจับใจคน สู่มรรคผลหิ้งพระรัตนไตร เพื่อความงามแห่งสายนทีทอง ประดับกลีบเหลืองผ่องดั่งทอ
เปิดรับสมัครคนจริงใจ มีบ้างไหมอยู่แถวนี้ ไม่ใกล้ไม่ไกลจนเกินไป ถ้ามีก็รีบกันเข้ามา แต่ถ้าคิดว่าตัวเองไม่จริงใจ ขอให้หยุดอยู่แค่นั้นก่อน แต่ถ้าคิดว่าจริงใจพอ ก็เดินหน้าลุยเข้ามา ยินดีรับสมัคร คนดูแลหัวใจ หัวใจใสๆของ ฟาโรห์ ดวงนี้ มีแต่ความจริงใจตอบแทนให้ แต่ขอเน้นนะคนจริงใจเท่านั้น ที่หนุ่ม ฟาโรห์ คนนี้ต้องการ ผู้ชายขี้อ้อน หัวใจอ่อนไหว แต่ขาดคนรักและเข้าใจ มีไหมสักคนจะเห็นใจ ถ้ามีโปรดอย่ารอช้า เดินทางลุยเข้ามา ลองคบกันดูแล้วจะรู้ ว่าคนอย่าง ฟาโรห์ นั้นจริงใจ
ถ้าเธอพร้อมฉันก็พร้อมไปด้วยกัน เธอพร้อมไม๊ที่มีฉันเดินเคียงข้าง พร้อมหรือยังให้สองเราเดินร่วมทาง ร่วมกันทำทุกสิ่งทุกอย่าง...ด้วยหัวใจ ถ้าถามว่าฉันนั้นพร้อมไหม พร้อมหรือไม่ที่จะมีเธอเคียงข้าง พร้อมหรือยังที่จะมีเธอร่วมทาง ขอบอกว่า...พร้อมทำทุกอย่าง...ถ้ามีเธอ
