จากแรกรู้จัก..จนแต่งงาน นอกจากน้ำตาลใส่กาแฟตอนเช้าแล้ว เธอบอกว่าในบ้านไม่มีอะไรหวานเลย ผมสะอึกกาแฟที่เธอชง.. หนังสือพิมพ์หน้าบันเทิงเสนอข่าวดาราเลิกกันอีกคู่ ผมปิดหนังสือพับ โยนลงบนโต๊ะ พาดหัว “สงสัยผัวมีชู้..อีโต้สับขาดกลางดึก ” โชว์หรา ผมสะดุ้ง ค่อยๆ เดินพินอบพิเทาไปหอมแก้มเมีย เธอตกใจแทบเสียสติ “อะไรเนี่ย” เธอพูดได้แค่นั้น..แล้วก็หน้าแดง
กลอนสุภาพพึงจำมีกำหนด กลอนหนึ่งบทสี่วรรคคล้องอักษร วรรคละเเปดพยางค์นับศัพท์สุนทรณ์ อาจยิ่งหย่อนเจ็ดหรือเก้าเข้าหลักการ ห้าเเห่งคำคล้องต้องสัมผัส สดับรับรองส่งประสงค์สมาน เสียงสูงต่ำต้องเรียงเยี่ยงโบราณ เป็นกลอนกานต์ครบครันฉันนี้เอย
ฉันเป็นแค่กวีที่ไร้รัก มิใช่นักกวีที่มีฝัน ใช้ความเหงานำทางในบางวัน และก็เป็นเช่นนั้นเสมอมา บทกวีหล่อเลี้ยงเพียงแค่นั้น มิได้หวังรางวัลหรือคุณค่า หากเธอเก็บตัวอักษรซ่อนนัยตา ขอให้คิดเสียว่าเพียงอาภรณ์ เพราะมันอาจงดงามกว่าความจริง ด้วยเป็นสิ่งประดับสลับถอน เมื่อไร้มือก็หมดงามสิ้นนามกลอน ฉันนิ่งนอนเธอก็หน่ายกลับกลายไป วิถีทางเธอยังสะพรั่งอยู่ ในรับรู้ไฟฝันแห่งวันใหม่ ฉันมีค่าเป็นความหลังที่ฝังใจ ไม่หวังมีชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง ฉันก็เหมือนต้นไม้ที่ตายแล้ว อย่าถางแผ้วถอนรากฝากความหวัง ฉันสิ้นเสียงจะส่งสายและพ่ายพัง ขอเธอยั้งเพื่อรับรู้ ดูฉันตาย
หนึ่งคนล้านความคิด หนึ่งชีวิตล้านความฝัน หนึ่งคนล้านความสัมพันธ์ หนึ่งเธอนั้นสำคัญกว่าล้านคน หัวขโยกโขกกำแพงมีดแทงปอด ตีด้วยน็อตฟาดด้วยชามตามด้วยไห หนีบด้วยคีมจิ้มด้วยเกลือลนด้วยไฟ ทำอย่างไรก็ไม่หายคิดถึงเธอ / l l อันนี้ลอกมา เธอน่ารัก..แต่เธอ มีแฟนแล้ว คงไม่แคล้ว ผิดหวัง อีกใช่ไหม ก็เธอสวย เธอน่ารัก มันโดนใจ ไม่เป็นไร ยังไง ก็รักเธอ หากรักใครขอให้รักเพียงแค่ครึ่ง อีกครึ่งหนึ่งของใจเก็บไว้ฝัน หากวันใดรักขาดตัดสัมพันธ์ จงเอาใจครึ่งนั้นมาทดแทน
ฉันยังคงเป็นฉัน - วันฟ้าสาง ยามหนาวสร่างอุ่นไอเกี่ยวไกวฝัน เบิกบาน เบิกฟ้า เบิกตะวัน เบิกดวงตาคู่นั้น ... ให้มั่นคง ฉันยังคงเป็นฉัน - วันฟ้าใหม่ สาดฟ้าใสคลายเหน็บยามเจ็บหลง ทองทาบ อาบอุ่น ละมุนลง เสริมส่ง ไมตรีจิต นิจนิรันดร์ ฉันยังคงเป็นฉัน - วันฟ้าใส ผลิวันวัยแห่งชีวิตลิขิตฝัน แย้มดอกไม้ไกวโบกโลกหมุนวัน ขอบฟ้านั้นสรรค์สร้างทางที่งาม ฉันยังคงเป็นฉัน - แม้มีหมอก ม่านเมฆพลิ้วระลอกบอกคำถาม ยังคงวงทรงกลดรุ้งจรุงคาม ฉายแนวข้ามคนคว้างมีทางไป จะรักฉันหรือเฉยเมยไม่เคยร่ำ ไม่ชอกช้ำอ้อนสะอื้นขื่นขมไห้ ยังทอแสดสีสร้างพร่างทาบใจ สว่างไสวเบิกม่านขึ้น ให้ตื่นตา ฉันยังคงทอทองแสด ของ "แดดเช้า" ร้าวบรรเทาเหงาคลายคล้ายแย้มค่า กรุ่นกลีบดอกบอกคำจำนรรจา ใครรับขวัญฤๅทายท้า ... ยังเป็นไป ค้นหัวใจในแดดสีแสดสรรพ์ ค้นสิ่งฝันอารมณ์บ่มจากไหน ดวงแดดเช้าละมุนอุ่นหัวใจ ยังคงไร้อารมณ์บ่มเรียกร้อง เพียงแผ่เผื่อเกื้อกูลจำรูญหล้า ทอแสงอ่อนอิ่มกล้าล้างหม่นหมอง อาบดวงแดดแห่งสางฟ้าอุ่นละออง เหมือนมนตราโอบคล้องของฟากฟ้า ฉันยังคงเป็นฉัน - อันมั่นคง สาดส่องส่งขอบขนาบระนาบค่า ทอดสายแสดแดดประดับระยับตา เร้นงามค่าแห่งความรัก .
ไปเที่ยวบาร์ไนท์คลับขยับจ้อง เฝ้าแอบมองนักร้องงามคอยถามหา คนไหนสวยหุ่นดีขอตีตรา ให้บ๋อยพามานี่ตรงที่คุย เรียกนักร้องมานั่งก็อย่างว่า ต้องจ่ายค่าดื่มกินสิ้นฉลุย ส่วนแขกนั้นมั่นหมายจะใคร่ลุย หวังตะกุยนักร้องที่ต้องใจ ฝ่ายนักร้องก็ขยับหมายจับเสี่ย หวังคลอเคลียคงสิ้นทุกข์สุขไฉน หากโชคดีเขารับเลี้ยงไม่เสี่ยงภัย คงจะไปเป็นเมียสอง สำรองกัน ไปเที่ยวบาร์ไนท์คลับคอยจับจ้อง ต่างเฝ้าปองผลประโยชน์โปรดอย่าฝัน ว่ามีใครรักจริงยิ่งชีวัน เท่าเมียนั้นขอตักเตือนท่านเพื่อนชาย
หน้าส่วนตัว
๏ นิจจานิจจะเอ้.................อกเรา
วูบหวั่นพลันขีดเขา...........โฉบฟ้า
ลอยล่องระเมฆเงา...........งมเงื่อน
วันหล่นวนจากหล้า...........คร่ำพื้นคลุกภัย ๚
๏ อะหนอนัยอะนี้..........อับจน
รึว่าเทพแฉลบเฉียดสถล.......ถลากถ้อย
ฤดีสอบแกร่งกมล...............วางฝ่าย...ใดเฮย
นรกล่ะเปิดเรียงร้อย............ไล่เงื้อมงำงาม ๚...๒
๏ ลงนามขึ้นคั่นแล้ว..........ถีบลง
ฤว่าจักปลดปลง....................ชาตินี้
เที่ยงมิเที่ยงนวลอนงค์............แลเถิด...โลกเอย
เงาวับจับไล่ลี้.......................แหลกแล้วคามือ ๚...๓
๏ โฉมแม่ฤๅผลุกพลั้ง.......เพลินกรรม
โฉมเจ็บแล้วมิจำ..................จวกซ้อน
กรรมสว่างฤกรรมดำ..............วานแม่..พิศนา
เก็บชาติกี่ชาติข้อน...............อกขย้ำขยอกคาย ๚...๔
๏ เพลาเพียรฤเพี้ยงนิด............เพลินนาง
เพลินแม่ลืมธรรมทาง..............หว่านไว้
หว่านกรรมหย่อนตามราง.........ตามโลก...วับเวย
ทันบ่ทันมรณ์ใกล้..................เกลือกคว้าคติตน ๚...๕
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
๏ สวรรค์ลื่นล่
zonkung ในแต่ละวันความคิดถึงเดินทางไปทุกแห่งหน
ถึงคนไกลหรือใกล้ตัวบางคนที่มีความหมายกับเรา
แต่ไม่รู้ทำไมคนที่มีความหมายบางคนกลับทำให้เหงา
ตัวก็ไปแถมใจยังไม่อยู่กับเรา แต่ยังคงเฝ้าคิดถึงห่วงใย
ละอองน้ำ ในแต่ละวันฉันส่งความคิดถึงไปกับท้องฟ้าและก้อนเมฆ
หวังจะให้ช่วยเสกใครสักคนที่ทำให้รู้สึกว่ามีความหมาย
แต่เวลาผ่านเนิ่นนาน....เหมือนหลงลืมมองข้ามคนมากมาย
โดยเฉพาะใครใครที่อยู่ข้างกาย - นึกได้ ก็สายเสียแล้วทุกที
เธอจากฉันไปไกลไร้ร่องรอย ให้ฉันเฝ้ารอคอยอย่างอ่อนล้า ไม่คิดที่จะเหลียวหันกลับมา ไม่เคยคิดว่าฉันเป็นอย่างไร เธอจากฉันไปไกลแสนไกลนัก แต่ทำไมฉันยังรักเธออยู่ได้ รู้ทั้งรู้เธอเป็นคนไร้หัวใจ ถึงอย่างไรฉันก็รักฉันก็รอ เธอจากฉันไปไกลโปรดกลับมา ได้โปรดเถอะแก้วตาอยากร้องขอ กลับมาหาคนๆหนึ่งที่เฝ้ารอ คนที่ท้อหัวใจเพียงเพราะเธอ เธอจากฉันไปไกลเธอรู้ไหม ว่าในใจยังคงรักเธอเสมอ แม้คืนวันผ่านพ้นไม่พบเจอ ยังรักเธอเสมอเพียงผู้เดียว
ช่วยบอกฉันก่อนวันที่ฉันสิ้น
ก่อนพื้นดินผืนใดกลบใบหน้า
ก่อนอรุณพรุ่งนี้ไร้ชีวา
ก่อนที่ตาฉันปิดสนิทไป
ฉันบอกเธอหลายคราหลายวาระ
ว่าฉันจะคงมั่นมิหวั่นไหว
รักแต่เธอไปตลอดยอดดวงใจ
แล้วทำไมเธอกลับเหมือนลับเลือน
เธอทิ้งฉันวันนี้นะที่รัก
ฉันยังจักรักเธอเสมอเสมือน
แม้หัวใจไฟทุกข์เข้ารุกเยือน
รักไม่เชือนชืดชาไปกว่าใคร
ฉันจะรอตรงนี้นะที่รัก
รอเพียงสักหนึ่งวันเธอหวั่นไหว
ถึงวันนั้นฉันจะยิ้มเพราะอิ่มใจ
แม้เวลาหมดไปกับใจเธอ
เธอไม่รู้คุณค่าคำว่าเหงา
มันเหมือนเงาวูบไหวยามใจเผลอ
มันกัดกร่อนหัวใจยามไม่เจอ
ครวญละเมอเพ้อถึงคนซึ้งตา
ช่วยบอกฉันก่อนวันที่ฉันสิ้น
ก่อนพื้นดินผืนใดกลบใบหน้า
ก่อนตะวันลับหายที่ปลายนา
ก่อนชีวาสูญสิ้นการดิ้นรน...
------------
(ไร้อันดับ)
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=287 (นัดพบ) url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=452 (ม่านบังตา) ถึง เธอจะพราก จากฉัน ไกลกันสุดความหวัง ฉันก็ยังรักเธอ ฉัน ยังซื่อตรงเสมอ แม้เธอเป็นของใคร ฉันไม่ แปร ผัน ถึง โลกจะแหลกสลาย จันทร์จะมืดแลหาย ฉันไม่คลาย สัมพันธ์ ขอ เธออย่าลืมเลือนฉัน แล้วเราคงพบกัน เหมือนจันทร์ ที่คู่ ดารา แต่ฉัน ยังนึกหวั่น เสมอ รักเธอ เลือนเหมือนม่าน บังตา บางวัน ฉันเฝ้าคอยหา เปลี่ยวอุรา พาให้ อาวรณ์ ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน เธอคงไม่ลืมฉัน เราจากกัน ร้าวรอน ฉัน รอด้วยใจ เร่าร้อน ทุกคืนวัน ฉันนอน ขอวอน เธอกลับคืนมา เธอคงไม่ลืมฉัน ดนตรี แต่ฉัน ยังนึกหวั่น เสมอ รักเธอ เลือนเหมือนม่าน บังตา บางวัน ฉันเฝ้าคอยหา เปลี่ยวอุรา พาให้อาวรณ์ ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน เธอคงไม่ลืมฉัน เราจากกัน ร้าวรอน ฉัน รอด้วยใจ เร่าร้อน ทุกคืนวัน ฉันนอน ขอวอน เธอกลับคืนมา... ******** บัว..ดอกงามกำลังฟังบทเพลงนี้ ที่กำลังบรรเลงโหยไห้ ราวตัดพ้อรอรักใครสักคน และ ในกมลละไม ช่างอยากจะร้องดังดัง ให้ใครสักคนได้ยินได้ฟัง เพราะ บางครั้งบางหนคนเรา มักจะมีความรู้สึกลึกซึ้งดื่มด่ำดำดิ่งไปกับบทเพลง
..๏ มาตรแม้นเจ้าผลักไสดุจไม่รัก ข้าฯก็จักลี้ไปโดยไม่หวน ทั้งที่ใจข้าฯนี้ถูกตีตรวน คล้ายแยกส่วนจากกายตายทั้งเป็น เมื่อเจ้าไม่ซาบซึ้งถึงความหลัง น้ำตาข้าฯไหลหลั่งปราศหยั่งเห็น คำสัญญาล่มสลายกลายประเด็น แปลงเป็นทุกข์แสนเข็ญที่เข่นใจ เส้นทางแห่งรักเราเจ้าหักหาญ เพราะพบพานคนอื่นยื่นเงื่อนไข ? หรือเพียงเพื่อผ่านพ้นข้าฯคนไกล ที่กระทำลงไปเลศใดกัน ? หัวใจข้าฯชอกช้ำนาฏกรรมนี้ สิทธิ์ฤๅมีเพียงใดหากใฝ่ฝัน แท้สุดท้ายต้องไกลในเร็วพลัน มิดื้อรั้นชิงใจเพื่อได้ครอง หากเจ้ายังสังเวชสมเพชข้าฯ เถิด !! สักคราหัวใจได้สนอง โปรดเผยยิ้มสักครายามข้าฯมอง คำขอร้องอื่นใดข้าฯไม่มี ๚ะ๛
เพื่อน..คำคำหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีความหมาย เพื่อน..ทำให้ฉันคิดเปลี่ยนย้ายความรู้สึกเดิมๆให้เปลี่ยนผัน เพื่อน..คนคนนึงที่ทำให้ฉันซึ้งและผูกพัน เพื่อน..คนคนเดียวที่ช่วยเหลือฉันเวลาไม่เหลือใคร เพื่อน..คนนี้แม้ทำผิดกี่ครั้งก็ยังได้รับความไว้วางใจเสมอ เพื่อน..ทำให้ฉันอยากเจอะเจอเธอบ่อยครั้งกว่าคนไหนๆ เพื่อน..คนคนหนึ่งที่สำคัญมากกว่าใครๆ เพื่อน..คือคนคนนึงที่ฉันรักและแคร์เธอมากกว่าคนอื่นใด เพื่อน..คนคนเดียวที่ทำให้ฉันซึ้งถึงความหมาย เพื่อน..คำคำเดียวที่ไม่มีวันกลับกลายหรือเปลี่ยนไปจากใจฉัน เพื่อน..คือคนคนเดียวที่รู้ถึงความหมายของเงากับแสงจัน เพื่อน..ไม่ใช่คนในความฝันแต่คือคนในความจริง เพื่อน..คนคนเดียวที่จริงใจและมั่นคง เพื่อน..ซื่อตรงกับเราทุกวันทุกเวลาเสมอ เพื่อน..คอยปลอบใจเวลาความทุกข์มาเจอะเจอ เพื่อน..คือเธอ..คนคนเดียวของฉันจริงๆ
หนาวละอองซาดเซ่นกระเด่นฝน น้ำตาปนหยาดฝนหลั่งรินไหล ร้องไห้ใต้ฟ้าให้สาใจ ชะโลมไล้จิตใจให้ลืมเลือน รักไม่จริงทิ้งกันก็แค่นี้ เหลือหน้าที่มีแค่ความเป็นเพื่อน ที่ผ่านมาอย่าเอามาย้ำเตือน ลบรอบเปื้อนบาดแผลของหัวใจ ฟ้าร้องก้องกริ้วโกรธผะวาเกล้า ไม่ซ่างเศร้าฟ้าแค้นเคืองร้องไห้ ต่อแต่นี้ต้องยืนก้าวเดินไป ไม่เป็นไรผ่านไปแล้วให้ผ่านเลย เช็ดน้ำตาฝนหยุดเห็นฟ้าส่าง ก่อเริ่มสร้างร่างหวังคิดเฉลย ไม่ยอมหยุดคิดคุกเป็นเชลย ก้าวอย่างเคยไปเป็นไรที่ผ่านมา
