เมื่อแท็กซี่กำลังจะถึงหอเธอ เธอก็พบว่าป่วนก็เรียกแท็กซี่คันที่เธอนั่งอยู่พอดี
“อ้าวป่วน”ลูกศรร้องอย่างตกใจ เมื่อเห็นป่วน
“หนู พี่จะส่งรถแล้ว”แท็กซี่บอกกับป่วน
“ป่วนทำไมมาคนเดียว”ศรถามป่วน
ป่วนไปนั่งข้างหน้า แล้วเอาตุ๊กตาคิทตี้มาแต่ใครจะรู้แท็กซี่ออกอาการอย่างนี้
“เฮ้อ!!!!”แท็กซี่ช็อคเหมือนเห็นปืน เมื่อเห็นเจ้าคิทตี้น้อยนั้น
“ออกรถ”ป่วนออกคำสั่ง พร้อมจี้คิทตี้ไปที่หน้าแท็กซี่
“เฮ้ย อะไรกัน พี่อย่าเพิ่งออก เป็นไรเนี่ยพี่”ลูกศรบอกแท็กซี่
“ออกรถสิ หรือจะลองดีกับน้องคิทตี้ฮะ”ป่วนแกล้งแท็กซี่ ลูกศรไม่คิดว่าแท็กซี่จะกลัวแมว
“จ้า เร็วสัก 120 บนทางด่วนดีไหม น้อง เอามันออกไป พี่แพ้แมว”ประโยคท้ายแท็กซี่กล่าวเสียงแผ่ว
“เร็วอะไรขนาดนั้นเดี๋ยว ตำรวจก็เรียก”ป่วนว่ากับแท็กซี่ สีหน้าจริงจังสุดๆ
“คร้าบ… เร็วเท่าเต่าก็ได้”แท็กซี่กล่าวทั้งน้ำตาเมื่อเห็นคิทตี้
ทางด้านอาจารย์วัชร์ เมื่อไม่เจอป่วน ก็โทรหาไบรท์ผู้เป็นน้องชาย
“เออ พี่”ไบรท์รับสาย
“ป่วนอยู่กับแกหรือเปล่า”อาจารย์วัชร์ถามอย่างร้อนรน ด้วยความเป็นห่วง
“ไม่นะ”ไบรท์บอก นึกรู้ว่าเกิดเรื่องอีกแล้ว
“ยัยเด็กคนนี้ จะบ้าไปไหน”อาจารย์วัชร์กล่าวอย่างหัวเสีย
“ แต่ ... เหมือนผมเห็นอยู่ตรงนั้น จะไปไหนของเขา”ไบรท์กล่าวเมื่อเห็นป่วน
“แกรีบตามไป อย่าให้เกิดเรื่องอีก”อาจารย์วัชร์ขอความช่วยเหลือน้องชาย
“ได้พี่ ผมตามไปก่อน พี่ตามมานะ”ไบรท์รับคำรีบตามทันที
“เออ ขอบใจแกมาก ฝากหน่อยนะ”อาจารย์วัชร์กล่าวพร้อมตัดสาย รีบตามป่วนไปทันที
ทางด้านป่วนและลูกศรยังคงนั่งอยู่บนรถแท็กซี่ ป่วนยังคงแกล้งแท็กซี่ไม่เลิก
“ขับเร็วๆสิ”ป่วนออกคำสั่ง
“เมิง เมิง ก็เอาแมวไปไกลหน่อยจิ๊”แท็กซี่กล่าวตัวอ่อนยวบ มันกลัวจริงๆ แมวน้อยคิตตี้นี่
“โชเฟอร์จะบ้าใหญ่แล้ว หยุดรถดิ”ศรไม่เข้าใจแท็กซี่ว่าเป็นอะไร ทำไมต้องกลับแมวน้อยคิทตี้อย่างนั้น
“ฉันสืบมาหมดแล้ว พี่กลัวคิทตี้ใช่ม้า”ป่วนเผยความลับแท็กซี่ออกมา
แท็กซี่นึกถึงตอนที่ขับรถมาถนนเปลี่ยว เห็นตุ๊กตาคิทตี้เรียงรายตามข้างทาง
“เจ้าหนูคิทตี้”แท็กซี่หยุดรถทันที ด้วยอาการของสาวๆ คล้ายๆเห็นสินค้าที่ถูกใจมาวางอยู่ตรงหน้า แล้วเธอต้องการครอบครองมัน
“สีชมพู เค้าชอบ แมวน้อยของเค้า คิดถึงเค้าไหม”แท็กซี่กล่าว
“เยอะไปหมด ไปอยู่บ้านกับเค้านะ”แท็กซี่กล่าวพร้อมเก็บตุ๊กตาทั้งหมดขึ้นรถ
เก็บไปถึงตัวสุดท้าย ทันใดนั้นก็มีมือใส่ถุงมือยาวสีชมพูจับพร้อมกัน
หันไปเห็นหนุ่มล่ำๆ ใส่ชุดโรบอทมีรูปคิตตี้อยู่
“แล้วตัวนี้จะเก็บไปไว้บ้านไหมอ่ะ”หนุ่มปริศนาคนนั้นพูด
“ก็เรียกรถ แล้วกลับเข้าคอกไปสิจ๊ะ ไปล่ะนะ”โชเฟอร์ตลกกลบเกลื่อน พยายามวิ่งหนี
“อือ เดี๋ยวสิ จะไปกับเขา หรือจะให้เขาไปด้วย”หนุ่มคนนั้นยังออดอ้อน แต่ช่างเป็นการออดอ้อนที่น่ากลัวที่สุดในโลก
“ฮื้อ ทางเลือกเฮี้ยไรของมันเนี่ย”แท็กซี่สวนไปตลกๆ
“น่านะ สงเคราะห์เขาหน่อย นาทีเดียวเอง แล้วถ้า...(ทำท่าปูไต่)นาทีต่อมาตัวเองชอบ เราก็ต่อได้”หนุ่มคนนั้นว่า
“ไม่ ไม่ชอบทำบุญกับคนแปลกหน้า”แท็กซี่ปฏิเสธรีบวิ่งหนี แต่ทันใดนั้นหนุ่มคนนั้นก็กระชากแล้วพูดว่า
“ไอ้นี่ พูดดีไม่ชอบ ไป ไปกับกู” แท็กซี่ไม่อาจขัดขืน แล้วก็ เกิดเหตุร้ายจนได้
บนรถแท็กซี่ป่วน ยังคงจี้แท็กซี่เหมือนเดิม ลูกศรยังคงพยายามห้าม
“กลัวใช่ไหมล้า คิทตี้”ป่วนกล่าวยิ้มๆแบบมีเลศนัย
“แกอีกแล้วเหรอ อีเด็กผี ฉันจำแกได้นะ ครั้งก่อนก็จี้รถฉัน จะเอาไงกับฉัน”แท็กซี่เริ่มเหลืออด ว่าเด็กทันที ทนไม่ไหว มาบ้าจี้เขาถึงสองครั้ง
“ป่วนพี่ว่าหยุดเล่นเหอะนะ มันไม่สนุกละ”ศรพยายามห้าม
“แล้วใครว่าหนูสนุก หนูไม่ได้สนุก ไม่มีความสนุก มานานมากแล้ว”ป่วนกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“มีไร กลับไปคุยกันดีๆก็ได้ พี่โชเฟอร์เค้ากลัวใหญ่แล้ว”ศรพยายามหว่านล้อม
“พี่หยุดพูดไปเลย แค่นั่งรถไปกับหนู ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย”ป่วนไม่ฟัง ยังคงเอาแต่ใจตนเอง
“แม่ ๆ แม่ครับ ผมกลัวแม๊ว!!!”แท็กซี่ร้องโหยหวน
“ข้างหน้าเป็นด่านตรวจนิ หยุดเถอะป่วน”ศรบอกเสียงแข็ง
“ขับต่อไป” ป่วนยื่นคิทตี้ไปใกล้แท็กซี่ แล้วพูดต่อว่า “หักด่านแม่ง อย่าหยุด”
“หนู บอกตง ไม่ไหวแล้ว เยี่ยวจะราด”แท็กซี่กล่าวตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด
มีตำรวจหญิงคนหนึ่งขวาง แต่รถไม่หยุด เธอจึงกระโดดขึ้นเหมือนในหนังบู๊ และเกาะหลังคารถ
“ป่วนหยุดรถเหอะ จะฆ่าตำรวจหรือไง”ศรเริ่มเสียงดัง ใจเสีย
“อึดกว่าทรีนิตี้ เค้าไม่ตายหรอก”ป่วนนึกรู้ ไม่ยอมหยุดเสียที
“แล้วถ้าเค้าตายล่ะ”ศรว่า
“อะไรยังไม่เกิด พี่จะกลัวทำไม”ป่วนไม่ฟัง
ศรจึงแย่งตุ๊กตาจากมือป่วน ปัดกันไปมาเข้าใกล้โชเฟอร์ แท็กซี่ทำท่าระทวยเหมือนโดนเล็งปืน
ศรแย่งตุ๊กตา และทิ้งมันออกไป
รถหยุด ตำรวจตามมา ค่อยยื่นหน้าโผล่มาที่กระจกหน้าห้อยหัวลงมา
“ลงจากรถเดี๋ยวนี้”
ทุกคนร้อง
“เฮ้ย”
แต่คนที่ช็อคกว่าคือ ศรและตำรวจคนนั้น
“ยัยศร/เปอร์เซีย”อุทานพร้อมกัน
ลูกศรและเปอร์เซียนึกถึงย้อนวันที่แย่งแท็กซี่กัน
วันนั้นเพื่อนชวนกันมาฉลองวันเรียนจบ ทั้งๆที่เธอไม่อยากไปเพราะมันเป็นผับ เธอไปกับมิว แต่เหมือนมิวจะติดลม
“ฉลอง”ทุกคนกล่าวพร้อมกัน ยินดีจริงๆที่จบเสียได้
“แหมปีนี้ ไม่ว่า รุ่นพี่ รุ่นน้อง รุ่นเดียวกัน จบพร้อมกันได้ ฉลอง”พี่มนว่า
“เออ ไอคิวเท่ากันโดยไม่ตั้งใจ”มิวพูดขำๆ
“โลกใหม่ ขอสวยเหมือนตั้งใจ”ศรบอกขณะที่ชนแก้ว
“โอ๊ย โลกเราเป็นไรช่างมัน เหล้าอยู่ตรงหน้าแล้วพี่”มิวว่า อารมณ์ดีสุดๆ กับการดริ๊ง
“ไม่ ขอใช้น้ำส้มชนนะ”ศรปฏิเสธเสียงอ่อน
“สักกึ๊บเจ๊”มิวชวนศร
“นั่นสิ ลองหน่อยเหอะ”พี่มนชวนอีกแรง
“ไม่อะ ไม่อยากเมา เดี๋ยวแม่โทรมา บ่นแย่ว่ะ”ศรยังคงยืนกรานปฏิเสธ
“สรุป ที่เป็นเด็กดีทุกวันนี่ เพราะแม่เหรอ 55”มิวแซวนึกรู้
“อีนี่ทำพูดดี แม่แกก็ใช่ย่อย”ศรแหวใส่มิวเหมือนกัน
สักพักพอเริ่มมึนกันละ ลูกศรก็ช่วยพยุงเพื่อนไปเรียกแท็กซี่
ทุกคนคอพับคออ่อนยกเว้นลูกศร
เธอมาโบกรถแท็กซี่ แต่ก็มีผู้ชายสามคนเมา มาโบกรถตรงหน้าเธอ
พอแท็กซี่จอด พวกมันก็บอกว่า
“ไม่ไปพี่ 55”
แท็กซี่ก็ขับออกไป พร้อมด่า “ถ้าเมา อย่ากวนตีนน้อง”
พอศรโบกรถ พวกมันก็โบกรถอีก
“ไม่ไปอ่ะพี่”พวกมันบอกแท็กซี่
แท็กซี่หยิบปืนขึ้นมา แล้วชี้ “อ้าวมึงไม่ไป แล้วเรียกกรูทำไม” สามคนตกใจนิดนึงแต่ก็ถอยออกมา
แท็กซี่ขี่รถออกไป
ศรเดินมาหน้าพวกนั้นแล้วเรียกแท็กซี่ แท็กซี่จอด
“น้อง พี่เรียกอยู่นานละ ขอไปก่อนได้ป่ะ”สามคนที่เมาขอเธอ
“อ้าวก็ไม่ไปไม่ใช่เหรอ”ศรบอกในใจก็นึกกลัวคนเมาเหมือนกัน
“ก็อยากจะไปตอนนี้แล้วอ่ะ ไม่ได้เหรอ”คนหนึ่งบอก
“เฮ้ยมึงอย่ามีเรื่อง”อีคนหนึ่งบอก
“ใช่มึง อย่ามีเรื่อง ตัวเท่าควาย”คนที่สามบอก
“นมเล็กนิดเดียว555”คนที่หนึ่งว่า พร้อมหัวเราะเหมือนเป็นเรื่องขบขัน
ศรกลัวไม่กล้ามีเรื่อง
“ต้องคนโน้นเมิง หิ้วไปด้วยดีกว่า”พวกมันหมายถึงน้องเปอร์เซียที่แอบชอบไบรท์
น้องเปอร์เซีย มากับเพื่อนอีกสองคน
ศรแอบห่วงน้องเปอร์เซีย
“สวยนี่หว่า”คนเมาที่มีเรื่องกับศรบอกกับน้องเปอร์เซีย
“อือ กูได้ยินจนชินละ”เปอร์เซียบอกพยายามห่างๆมัน
“เฮ้ย ทำไมขึ้นกูละจ๊ะ”คนเมาคนที่หนึ่งไม่พอใจนิดๆ
“จะเอาอะไร”เปอร์เซียเริ่มโมโห
“เอาน้องไง ได้ป่ะล่ะจ๊ะ”คนเมาคนนั้นบอกเธอพร้อมรุ่มร่าม
“มือนุ่มน่ะ เนี่ย ตรงนี้ก็นุ่ม”คนเมาเอาแก้มข้างนึงไปแนบหน้าอกน้องเปอร์เซีย
“โอ๊ย นมกู”น้องเปอร์เซียร้องเสียงดัง คนตรงนั้นไม่มีใครกล้าช่วย
“อย่าดัดจริต หน่อยเลย แต่งซะขนาดนี้ มาอ่อยพวกกูไม่ใช่เหรอ”คนเมาเริ่มโมโหเหมือนกัน
“นุ่ม นะเนี่ย”ช่วยกันบีบนมไม่หยุด อย่างไม่เกรงใจ
ศรทนไม่ไหว เธอเข้าไปทางด้านน้องเปอร์เซีย
“อือ มือกูก็นุ่ม”ศรชกไปที่หน้าคนหนึ่ง สลบไปเลย
“ตีนก็นุ่ม”เธอเสยปรายคางอีกคน จนสลบไปเลย
เหลืออีกคนที่เริ่มเรื่องทั้งหมดเธอจึงเข้าไป
“แต่กูว่า อะไรก็ไม่นุ่มเท่าหน้ามึงว่ะ”ศรบอก ใจนักเลงขึ้นมาทันที
“มากูขอจับให้ถึงใจหน่อย”ศรขยำแก้มที่พวกนั้นซบอกน้องเปอร์เซีย
“ชอบนักใช่ไหม นมโตๆ”ศรเสียงแข็ง เอาจริง
“มึงอายุกี่ขวบแล้วเนี่ย ถึงอยากดูดนมอยู่ กูไม่ใช่แม่มึงนะ”ศรว่า มือยังขยำแก้ม พวกมันร้องเสียงดัง
“ตอนมึงเด็ก มึงไม่มีฟันแดกข้าว ก็ได้เลือดจากอกของพวกผู้หญิงอย่างกูเลี้ยงมึงมาเหรอ”ศรว่าเสียงแข็งน่ากลัว
“พวกกูไม่ใช่แม่มึง แต่ไม่ได้หมายความว่า มึงจะมาทราม กับหน้าอกของกูนะ”ศรเสียงดังขึ้นทุกทีด้วยความโมโห
“ไป ไปเลยนะ ก่อนที่กูจะฉีกหน้ามึง ไป๊”ศรเสียงดัง
พวกนั้นวิ่งหนีชนกันเอง ล้มหลายทีวิ่งหนีไป
น้องเปอร์เซียเดินเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจัง เธอรู้สึกขอบใจ แต่เธอกลับพูดกับศรว่า
“ไม่ต้องมาช่วยฉัน”
“ฮะ”ศรว่า
“มาช่วยฉันทำไม พี่ไบรท์กำลังจะไปแล้วนะ”เปอร์เซียพูดกับศรในสิ่งที่เธอรู้มา ว่าไบรท์ชอบและรอศร
“อะไรนะ”
“ฉันบอกว่าพี่ไบรท์กำลังจะไปแล้วนะ”
“ฉันไม่รู้”ศรปฏิเสธหน้าเสีย
“เธอเคยรู้อะไรบ้างเนี่ย แล้วนี่ยังจะยืนเซ่ออยู่อีก”เปอร์เซียเสียงแข็งใส่ศร เธอต้องการให้ศรไปพบไบรท์ในเวลานี้
“ไม่ เค้าคงไม่อยากเห็นหน้าฉัน”ศรพูดแอบเศร้าเหมือนกัน เพราะเธอดูไม่ออกเลยว่าไบรท์คิดกับเธอเช่นไร
“มีคนรออยู่ ยัยโง่เอ๊ย”เปอร์เซียว่ากับศร แล้วเดินไป
จากนั้นเหตุการณ์ก็เป็นดังตอนที่เธอมีเรื่องกับแท็กซี่ จนไปถึงสนามบิน
แต่พอเธอนั่งวินมอเตอร์ไซด์ไปสนามบิน ก็พบความว่างเปล่าไบรท์ไปแล้ว
กลับมา ณ ปัจจุบันที่ตรงที่รถแท็กซี่ของป่วนและศรนั่งมาจอด
“อ้าวนาย อีกแล้วเหรอ”เปอร์เซียว่ากับแท็กซี่ จำได้ทันทีเพราะตอนที่ป่วนก่อเรื่องครั้งนั้น เธอก็เป็นคนไล่จับแท็กซี่
“ผมไม่ได้ก่อเรื่องนะ”แท็กซี่ว่า บอกความจริง
“ก็มีแค่นาย กับผู้หญิงอีกสองคน ไม่ใช่นายแล้วจะใคร”เปอร์เซียแหว เธอไม่เชื่อแท็กซี่
“ก็เด็กมันจี้ผม”แท็กซี่บอกเปอร์เซีย
“อือ ตอบคำถามบ้าๆอย่างนี้อีกละ”เปอร์เซียเริ่มเซ็ง
“ก็จริงๆนี่คุณตำรวจ แมวอ่ะ มันเอาแมวมา”แท็กซี่พูดอย่างผวาทันทีที่เห็นแมว
“ใครมันบ้ากลัวคิทตี้ กลัวแมวอย่างนายฮะ”เปอร์เซียบอกอย่างไม่เชื่อ
“ก็แมว” แท็กซี่ทำท่าร้องไห้ขมขื่นที่สุดในชีวิต แล้วพูดว่า”แมวมันทำผม”แท็กซี่บอกต่อ
“เออๆ ไม่ต้องร้อง”เปอร์เซียเริ่มใจเสียเห็นน้ำตาของโชเฟอร์
“ไม่มีความหลังอย่างกรูบ้างให้มันแล้วไป”แท็กซี่แอบบ่นที่เปอร์เซียไม่เชื่อเขา
“บ่นอะไร รออยู่นี่ก่อนเลย”เปอร์เซียตัดบท
เปอร์เซียหันไปทางป่วนกับศร
“เอาเป็นว่าฉันจะปล่อยไป เพราะพวกเธอ มากับ คนบ้า”เปอร์เซียบอกตัดบททันที
“ผมไม่ได้บ้านะ เด็กมันเอาแมวมา”แท็กซี่แหวใส่เปอร์เซีย
“แกเงียบไปเลย คุกน่ะอยากไปใช่ไหม”เปอร์เซียขู่แท็กซี่
“เค้าไม่ได้บ้าหรอก หนูใช้แมวคิตตี้จี้เขาจริงๆ”ป่วนสารภาพออกมา
“อะไรนะ”เปอร์เซียพูดอย่างไม่เชื่อ
“เธอ เด็กมันพูดเล่นน่ะ อย่าไปฟัง เด็กคนนี้หลานไบรท์”ศรรีบแก้ตัวให้ป่วน ไม่อยากให้เด็กหญิงเดือดร้อน
“อ่อ แสดงว่าเธอกับพี่ไบรท์”เปอร์เซียกลับเข้าใจว่าไบรท์กับศรคบกันตกลงกันได้แล้ว
“ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ”ศรรีบปฏิเสธทันที
“หรอ ไม่ทราบว่าเธอ รั้งรออะไรอยู่หือ หรือวันนั้นไม่เจอเขา”เปอร์เซียเริ่มเซ็งกับทั้งคู่ เพราะเธอก็แอบเชียร์ศร
“วันนั้นไม่เจอ แล้วตอนนี้ก็เจอกันอยู่”ศรบอกเสียงอ่อย
“โห้ อึดอัดแทนว่ะ ไม่พูดกับเขาไปยะ ยัยทึ่ม”เปอร์เซียว่าศรเข้าให้กับความทึ่ม ซื่อ ปากแข็งของศร
“ฉัน...”ศรอึกอัก เศร้าใจ
“เอาล่ะ ทุกคนแยกย้ายนะ ฉันไปล่ะ”เปอร์เซียเปลี่ยนเรื่อง จะเดินไปขึ้นรถตำรวจหันมาพูดกับศร
“นี่ ยัยทึ่ม ช้ากว่านี้ล่ะก็ พี่ไบรท์ต้องเป็นของฉันนะ”เปอร์เซียพูดยิ้มๆ แล้วเดินจากไป
ทางด้านไบรท์กำลังให้รถแท็กซี่อีกคันตามแท็กซี่ของป่วน และก็ลูกศร ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของไบรท์ก็ดังขึ้น
“เออ ไอ้ไบรท์ฉันตามแกอยู่นี่”อาจารย์วัชร์พูดกับไบรท์ผู้เป็นน้องชาย
“เออพี่ วิ่งตามมาเรื่อยแถววิภาวดี”ไบรท์บอกพี่ชาย
“อือ ลูกฉันอ่ะ เป็นไงบ้าง”อาจารย์วัชร์ถามอย่างเป็นห่วง
“ก็ไม่น่าจะมีอะไรนะ แต่พึ่งหักด่านไป”ไบรท์พยายามบอกให้พี่กังวลน้อยที่สุด แต่ความจริงมันก็ค่อนข้างหนักซึ่งเลี่ยงที่จะบอกไม่ได้
“อะไรนะ หักด่าน บ้าไปใหญ่แล้ว”อาจารย์วัชร์ตกใจกับสิ่งที่รู้
“แล้วเด็กพี่ ไม่โทรบอกเหรอ เขาไปด้วยกันนะ”ไบรท์บอกทันทีที่เขานึกขึ้นได้
“เด็กปอโท คนไหนอ่ะ”อาจารย์วัชร์นึกไม่ออก ว่าใครไปกับลูกสาวเค้า
“ก็ยัยลูกศร ไง เดี๋ยวผมโทรหาเค้า แล้วเดี๋ยวผมบอกพี่”ไบรท์เสนอหนทาง
“เออ ๆ งั้นก็ได้ มีไรรีบโทรมาเลยนะ”อาจารย์วัชร์เห็นด้วย
วินาทีต่อจากนั้นปุ้ยก็โทรเข้ามา เพื่อจะคุยกับอาจารย์วัชร์
“ว่าไงคุณปุ้ย”อาจารย์วัชร์รับสาย แต่ไม่เต็มใจที่จะคุย เพราะห่วงลูกสาวคนเดียว
“ค่ะ อาจารย์ ไฟล์ที่ให้มามันรันไม่ได้”ปุ้ยรีบเข้าเรื่องเพราะไม่อยากให้อาจารย์หงุดหงิด
“ไฟล์อะไรของคุณอ่ะ มันก็อยู่ในคู่มือไง”อาจารย์เสียงดังไม่พอใจ
“ค่ะ แต่มันไม่มีบอกไว้จริงๆนะคะ”ปุ้ยรีบแก้ตัว จริงๆเธออ่านหนังสือเรียนภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่อง
“ปุ้ย ผมบอกกี่ครั้งแล้ว ให้คุณตั้งใจอ่านดีๆ ผมกำลังยุ่ง”อาจารย์เสียงดังขึ้นอีกครั้ง
“ค่ะ หนูก็ยุ่ง proposal หนูก็สอบกับอาจารย์พรุ่งนี้แล้ว”ปุ้ยแก้ตัว
“ปุ้ย คุณนี่ผิดเวลาจริงๆนะ เวลามีปัญหาอะไร คุณช่วยเก่งเหมือนปากคุณหน่อยได้ไหม แค่นี้นะ ผมติดธุระ”อาจารย์วัชร์พูดเสร็จก็วางสายไปเลย
ปุ้ยนั่งหน้าหงิก แอบเฟี้ยงตุ๊กตาคิทตี้ของตัวเอง เพราะไม่พอใจอาจารย์ที่ไม่ช่วยเหลือ พี่มนมาเห็นเข้าเลยเข้าไปถามอย่างห่วงๆ
“เป็นอะไรปุ้ย ทำท่าจะกินใครอย่างนั้น”
“โห้ย ท่าฉันทำได้นะ ไม่ใช่แค่กินหรอก จะจับฝังแม่ง”ปุ้ยกล่าวอย่างเหลืออด เครียดงานพาลอาจารย์ซะงั้น
“ใครวะ”พี่มนสงสัย
“ก็อาจารย์สิ จะโทรไปเรื่องงานเนี่ย”ปุ้ยเสียงดัง
“อ้าว อาจารย์จะรีบไปตามลูกไม่ใช่เหรอ”พี่มนบอกตามที่ตนรู้มา
“แล้วไง”ปุ้ยไม่สนใจ
“อ้าว อีนี่ ก็ต้องไม่ว่างคุยป่ะวะ”พี่มนบอกอย่างไม่พอใจบ้าง
“งานฉันก็รีบเหมือนกัน ทำอยู่นี่ก็งานอาจารย์เหมือนกัน”ปุ้ยไม่ยอมยังคงเถียง
“อ้าวแกบอกเองว่าสารมันเหลือไม่กี่ตัว”พี่มนบอกปุ้ย เพราะแบบจำลองที่ปุ้ยทำของสาร เหลือไม่กี่ชนิด
“ก็นั่นแหละ มันรันไม่ได้”ปุ้ยบอกอย่างหงุดหงิด
“อ้าว ไม่เป็นไร คืนนี้อีกยาวไกล”พี่มนใจเย็น พยายามปลอบปุ้ย
“ก็ไฟล์มันใช้กับโปรแกรมที่ต้องใช้สายแลนคณะ ดึกขนาดนั้นใครจะอยู่เป็นเพื่อนฉันยะ”ปุ้ยรีบระบายปัญหาตนเองทันที
“โหย อีปุ้ย ใครจะทำไรมึง จับมึงไปขออ้อยหรือไง”พี่มนว่าแล้วเดินไป
ในระหว่างที่อาจารย์ขับรถตามรถของไบรท์ไป อาจารย์นึกย้อนไปถึงตอนที่วันเกิดของป่วน วันนั้นเขากลับบ้านมาช้า ภรรยาของเขานอนหลับกับป่วนในห้อง
เขาหอมแก้มลูก พร้อมของขวัญ
จากนั้นเขาก็หอมแก้มภรรยาเบาๆหนึ่งที
ภรรยาของเขาตื่น
“ตื่นง่ายจัง”อาจารย์วัชร์พูดกับพิมอย่างอ่อนโยน
“ยังไม่หลับ รอคุณ”พิมตอบพร้อมใช้มือของเธอคลอเคลียแก้มเขา
เขาค่อยๆขยับตัว ไปนอนกอดภรรยา
“ลูกคงโกรธผม”อาจารย์วัชร์กังวล พร้อมบอกภรรยาไปอย่างนั้น
“ไม่เอานะคนดี รู้กันอยู่ ว่าคุณต้องทำตามคำของพ่อคุณ”พิมพยายาปลอบใจสามี
“ลูกสะใภ้ของพ่อ พ่อน่าจะเลือกคุณ”อาจารย์เศร้าพร้อมพูดถึงความหลังที่เศร้าใจ
“เป็นอะไร วันนี้คิดมากจัง”พิมแกล้งเปลี่ยนเรื่องทั้งที่ก็เศร้าเรื่องนี้เหมือนกัน
“โปรเจคที่พ่อให้ผมทำ มันใหญ่มากเลยนะ มันอาจต้องใช้เวลา”อาจารย์วัชร์พูดเหมือนจะขอโทษภรรยา
“อือ คุณก็ห่วงฉันกับลูกเหรอ”แม่ป่วนบอกอย่างรู้ใจ
อาจารย์ไม่ตอบ พร้อมมองหน้าพิมอย่างมีความหมาย พร้อมก้มลงจูบเบาๆ
เธอยิ้มหวาน พร้อมพูดว่า
“อือ อย่างนี้รอทั้งชีวิต ก็ยังไหว”
ป่วนงัวเงียตื่นเพราะได้ยินเสียงใครคุยกันอยู่ข้างๆ
“แม่ ... คุยกับใครอ่ะ”ป่วนนอนกอดด้านหลัง หลับตาพริ้ม
“ผู้ชาย หล่อด้วย”พิมบอกป่วนยิ้มๆ อาจารย์วัชร์ยิ้มกับคำพูดของพิม
“อ๋อ พ่อเหรอ”ป่วนกลิ้งตัวทับแม่ แล้วตัวหล่นไปนอนอยู่ตรงกลาง
“ทำไมรู้ว่าเป็นพ่อ ล่ะ ฮือ”อาจารย์วัชร์พูดกับบุตรสาวอย่างเอ็นดู
“ใครๆก็รู้ทั้งนั้น แหละ ป้าเมี้ยนข้างบ้านยังแอบมาชมพ่อให้หนูฟังบ่อยๆเลย”ป่วนพูดจ้อยๆ ตามประสาเด็กทั่วไป
“พูดดี ระวังยัยเมี้ยนตำปาก”อาจารย์ว่าขำๆ
“พ่อไม่ต้องเลย หนูยังโกรธอยู่นะ”ป่วนว่า แต่ก็ซบพ่อ
“โกรธอะไรของเราหือ ซบซะแน่น”อาจารย์วัชร์กอดบุตรสาวคนเดียว ทั้งรักและเอ็นดูเป็นที่สุด
“555”พิมหัวเราะ มีความสุขกับนาทีเป็นที่สุด
แม่ป่วนตอนนั้นเจ็บหัวใจ เธอแอบซบหลังลูกเพื่อซ่อนใบหน้าที่เจ็บปวด และไม่ได้บอกใครเลย
กลับมาทางด้านไบรท์ที่กำลังตามป่วนกับศร ไบรททำท่าจะโทรหาศร แต่เปลี่ยนใจกดโทรหามิว เพราะไม่ต้องการให้ศรรู้ว่าเขามีเบอร์เธอมานาน แต่ไม่กล้าโทรสักครั้ง
“มิว นี่พี่ไบรท์”ไบรท์พูดกับมิว ทันทีที่มิวรับสาย
“อ่อพี่ รู้ละ มีเบอร์อยู่”มิวพูดยิ้ม
“พี่จะโทรมาขอเบอร์ศรอ่ะ”ไบรท์เข้าเรื่องทันที
“อ่อ เบอร์พี่ศร อือ..รู้อยู่นะว่าพี่ต้องมี”มิวรู้ทันชายหนุ่มว่าชอบเพื่อนตน
“เออ 55 ความลับนะอย่าบอกศร”ไบรท์หัวเราะทันทีที่โดนจับได้
“ให้ใช้ชื่อหนูอ้างแค่ครั้งเดียวนะ มีครั้งหน้าจะให้เลี้ยงเหล้า”มิวบอกขำๆ
“อือ ขอบใจนะ แค่นี้แหละ”ไบรท์บอกแอบอายเหมือนกัน ที่มีคนรู้ความในใจของเขา
“จ้า”มิวว่าพร้อมวางสาย
จากนั้นไบรท์ก็ทำใจนิดหนึ่ง แล้วชายหนุ่มก็กดต่อเบอร์ของลูกศร
“เธอ นี่เราไบรท์”ไบรท์พูดกับลูกศร พยายามไม่ให้เสียงสั่นๆ เพราะตื่นเต้นนั่นเอง
“อือ”ศรทำพูดเฉย แต่ในใจลิงโลด
“หลานเราอยู่กับเธอใช่ไหม”ไบรท์ถามลูกศร จริงๆก็ห่วงหลานเหมือนกัน
“อือ พึ่งเคลียร์กับตำรวจเสร็จ หารถจะกลับไปส่งมออยู่เนี่ย”ศรบอกไบรท์ ไม่ต้องการให้ชายหนุ่มห่วงกังวล
“จะไปรับนี่ล่ะ กำลังจะถึง แล้วเธอโอเคป่ะ”ไบรท์ห่วงศร
“ห่วงเหรอ แล้วนี่มีเบอร์ได้ไง”ศรแกล้งแซวเขา ในใจอยากให้เขาห่วงเธอบ้าง
“ห่วง”เขาพูดอย่างมีความหมาย ต่อจากนั้นก็บอกว่า”หลานเรา” แต่น้ำเสียงความนัย คือศรนั่นเองที่เขาห่วงเหมือนกัน
“อ่อ แล้วยังไม่บอกเลยได้เบอร์มายังไง”ศรพยายามจับผิด
“ขอคนอื่น”ไบรท์สะบัดเสียงอย่างงอนๆ ที่หญิงสาวแกล้งทำเป็นไม่รู้
“ใคร”ศรยังคงแกล้ง
“มิว”ไบรท์สะบัดเสียง
“อ่อ จะมารับหลานก็รีบมา รออยู่”ศรสะบัดเสียงไม่พอใจเหมือนกัน
“อือจะรีบไป อย่ากินหลานฉันเสียก่อนล่ะ”ไบรท์กวนหญิงสาว
“ไอ้บ้า คนนะเว้ย ไม่ใช่นางยักษ์”ศรแหวใส่ชายหนุ่ม
ศรวางสายเขา แล้วหันไปพูดกับป่วน
“ป่วนเรารอตรงนี้ละกัน อาไบรท์บอกจะมารับ”
“พ่อให้มาตามอีกดิ”ป่วนบอกนึกรู้ และรำคาญพ่อตนเอง
“ไม่อยากยังไง ก็ต้องกลับนะ”ศรบอกอย่างจริงจัง
“เอาหนูไปด้วยจะดีเหรอ”ป่วนทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง
“ฮะ”ศรงง ว่าเด็กหญิงจะพูดอะไร
“พ่อคงตามหลังอามา หนูว่า หนูกลับกะพ่อละกัน พี่กับอาจะได้คุยๆกัน”ป่วนพูด
“พี่...อ้าวมาพอดี”ศรจะปฏิเสธ แต่แล้วไบรท์ก็มาพอดี
ไบรท์เข้ามาหาหลานสาวตัวดี ที่ชอบก่อเรื่อง แล้วพูดว่า
“ยัยเด็กระห่ำ มาให้หยิกเสียดีๆ”ไบรท์หยิกแก้มแรงๆ
“โอ๊ย อะไรกัน”ป่วนสะบัดศีรษะหนี
“จี๊แท็กซี่ทำไม”ไบรท์ว่าหลานสาว
“จี้อะไรกัน เค้ากลัวไปเองต่างหาก แค่คิทตี้เอง”ป่วนยังทำเล่น
“ทำเล่นไป หาข้อแก้ตัวกับพ่อตัวเองไว้เหอะ”ไบรท์ขู่หลาน แต่ป่วนกลับไม่กลัวและพูดว่า
“อ่อ ข้อแก้ตัวดีๆ เหมือนที่พ่อชอบทำน่ะเหรอ”
“ป่วน”ไบรท์อุทาน ไม่คิดว่าหลานสาวจะมีปัญหากับผู้เป็นพ่อขนาดนี้
ในทันใดนั้น รถอาจารย์วัชร์ก็แล่นเข้ามายังที่ ไบรท์ ลูกศร และป่วนอยู่
“ยัยป่วน”อาจารย์วัชร์กล่าวเสียงแข็งเมื่อเห็นป่วน
“อาจารย์/พี่”ไบรท์ และลูกศรอุทาน อาจารย์วัชร์เห็นลูกศรก็นึกเกรงใจพูดว่า
“อือ คุณลูกศร ขอโทษทีนะ คุณก็วุ่นอยู่แล้ว คงวุ่นไปใหญ่”
“อ่อไม่เป็นไรค่ะ เรื่องอะไรๆหนูก็เคลียร์ตัวเองแล้ว”ลูกศรไม่คิดอะไร เธอแค่กลัว แต่ไม่ได้คิดว่ามันเป็นปัญหา
“เหรอ”ไบรท์กับป่วนพูดพร้อมกันพวกเขายังคิดว่าศรนั่นแหละที่ยังไม่เคลียร์เรื่องหัวใจตนเอง
ศรทำหน้าเหรอหรา
“คุณจะกลับยังไงให้ผมไปส่งละกัน”อาจารย์วัชร์เอ่ยชวนศร โดยไม่รู้ว่าศรมีคนต้องการไปส่ง
“พ่อ เค้ามีคนไปส่งแล้ว”ป่วนบอกผู้เป็นบิดา นึกรู้ทันทั้งไบรท์และลูกศร
“เราน่ะเงียบไปเลย”อาจารย์วัชร์ไม่รู้ จึงเอ็ดบุตรสาว
“พี่เดี๋ยวผมไปส่งศรเองดีกว่า”ไบรท์รีบบอกทันทีว่าเขาต้องการไปส่งลูกศร
วัชร์เริ่มเข้าใจ ว่าน้องชายชอบลูกศร
“เห็นยังล่ะ ท่านศาสตราจารย์”ป่วนประชดพ่อตนเอง
อาจารย์ปิดปากลูกตัวเอง
“เอางั้นก็ได้ ฉันไปก่อน แล้วสอบ proposal ของคุณ ยังไงก็ขอให้โชคดีนะ”อาจารย์วัชร์อวยพรก่อนจากไปกับป่วน
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”ศร
จากนั้นไบรท์กับศรก็เรียกแท็กซี่
พอทั้งสองขึ้นแท็กซี่
“ไปไหนครับคุณ”แท็กซี่ถามผู้โดยสารตามปกติ
“ไป”ศรกำลังจะว่าให้ไปส่งที่มหาวิทยาลัย
“ไปรอบๆกรุงเลยพี่ พวกผมอยากนั่งรถเล่น”ไบรท์รีบบอกแท็กซี่ ต้องการอยู่กับศรเพื่อคุยไรบางอย่าง
“อ่อ ครับ แต่เปลืองนะครับ”แท็กซี่อดออกความเห็นไม่ได้ น้อยคนจะบ้านั่งรถแท็กซี่นานๆ
“ไม่เป็นไรพี่ เพื่อนผมรวย”ไบรท์พูดขำๆ
เมื่อรถวิ่งไปไม่นาน แท็กซี่เปิดเพลงหวานๆ สร้างบรรยากาศให้สองคนนี้
ศรคิดในใจ“อือหือ เพลง บิ้วสุดๆ”
“นายแน่ใจเหรอ จะนั่งรถดูวิว”ศรหาเรื่องพูด อดตื่นเต้นที่อยู่กับเขาสองคน
“ทำไม”ไบรท์ไม่กล้ามองหน้าศร
“ก็มีแต่รถ รถที่ติด”ศรหาเรื่องชวนคุย
“อือ วุ่นวายดีใช่ไหม”ไบรท์เหมือนพยายามจะพูดบางสิ่ง
“อือ เหมือน propasalฉัน ทำฉันหัวหมุนแค่ไหน ก็ทิ้งไปไม่ได้”ศรบอกทันที เมื่อพูดถึงสิ่งที่เธอกังวลเหมือนกันตอนนี้ นั่นคือสอบเปิดเรื่องนั่นเอง
“ทิ้งมันไปดิ แค่สักครั้ง ได้ไหม”ไบรท์พูดจริงจัง เขาต้องการให้ศรทำไรเพื่อเขาสักอย่าง
“เฮ้ย พูดไรวะ”ศรแกล้งไม่เข้าใจ
“พรุ่งนี้ฉันต้องไป offshore อีกแล้ว”ไบรท์บอกศร เขาต้องการให้ลูกศรไปส่ง และวินาทีนี้ต้องการให้ลูกศรกล้าบอกอะไรๆ สักที
“อ้าว ถึงกะนายอีกแล้วเหรอ”ศรเอ่ยถามอย่างตกใจเหมือนกัน
“อือ รอบนี้เขาก็เลื่อนๆ จากทุกทีมาห้าวันแล้ว”ไบรท์ตอบ เหมือนเร่งให้หญิงสาวพูดออกมา
“นาย ฉันต้องจบปีนี้ให้ได้อ่ะ”ศรเหมือนเสียใจที่ไปส่งเขาไม่ได้ เพราะติดสอบ
“อือ...”ไบรท์พยักหน้าทำหน้าผิดหวัง เสียใจสุดๆ
“โทษจริงๆ”ศรขอโทษ และเธอก็เสียใจสุดๆ
ไบทร์เสียใจกว่า เขาหันไปบอกกับแท็กซี่
“พี่ครับ ไปส่งที่มอเลยพี่ ผมเปลี่ยนใจละ”
“นาย”ศรจะง้อ
“ครั้งหน้าเธอค่อยไปส่งก็ได้ ฉันรอได้เว้ย”ไบรท์บอกยิ้มๆ แต่มันฝืนสิ้นดี
วันที่ลูกศรสอบ proposal ก็มาถึง ศรมารอที่ห้องแลปปอโทสีหน้าดูเศร้า กังวลมากๆ พี่มนเดินเข้ามาเห็น เลยถามอย่างเป็นห่วง
“อ้าวศร”
“พี่ มาแต่เช้าเลย”ศรหันไปพูดกับพี่มน
“เช้าอะไร อยู่นี่ทั้งคืน เป็นเพื่อนอีปุ้ยมัน”พี่มนบอก
“อ่อ”ศรหันมาเศร้ากับเรื่องตนเอง
“รอสอบเหรอ”พี่มนถาม
“อือพี่”ศรตอบเนือยๆ
“พร้อมหรือเปล่า หน้าดูเนือยๆ”พี่มนเริ่มสังเกตความเศร้าของศรอย่างเห็นได้ชัด
“อ่อ ตื่นเต้น แล้วไอ้มิวอ่ะ”ศรแกล้งเปลี่ยนเรื่อง
“อ้าวนึกว่ารู้ละ มันไปฮ่องกง”พี่มนบอกไปตามความจริง
“ไปไม”ศรสนใจทันที
“ไม่รู้ไม่ยอมบอกเหมือนกัน บอกจะไปบิน ๆ เที่ยวๆ ให้หายเซ็ง”พี่มนบอกลูกศร
“เออ ๆเดี๋ยวนี้ขอโทรหามันหน่อย”ศรอยากรู้ หยิบโทรศัพท์จะโทรหามิว
“อือไปละ”พี่มนตอบยิ้ม แล้วเดินจากไป
ลูกศรโทรหามิว ตั้งใจคุยว่ามิวไปเที่ยวไม่ยอมบอก และเธอก็กำลังเศร้าด้วย ต้องการที่ปรึกษา
มิวเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็รับสาย ลูกศรพูดว่า
“เฮ้ย”
“ว่าไงเจ๊”มิวรับน้ำเสียงแช่มชื่น
“ไมจะไปฮ่องกงได้วะ”ศรถามเหตุผลที่มิวไป
“บิน เที่ยว เนี่ยจะขึ้นเครื่องละ”มิวบอกอารมณ์ดี
“โหยอะไรจะมีความสุขอย่างนี้แก”ศรว่าเพื่อน
“อ้าว อิจฉากันซะงั้น ตัวเองซะอีกน่าจะมีความสุขกว่าใคร”มิวแกล้งแซวกลับ
“อะไรของแกวะมิว”ศรทำเป็นไม่เข้าใจ
“บอกเค้าไปยังอ่ะ”มิวถามเรื่องศร
“ใคร”ศรแกล้งซื่อ
“โหพี่นี่น่าเตะจริง ชอบแกล้งโง่อยู่เรื่อย ก็พี่ไบรท์ไง”มิวว่า
“อือ เค้าจะไปอีกแล้ว ไปวันนี้”ศรตอบเศร้าๆ
“เอ้า ไปส่ง ไปบอกอะไรๆซะสิ”มิวว่า
“แกก็ แกก็รู้ ฉันต้องสอบ”ศรบอกเศร้าๆ เธอทิ้งทุกอย่างไปไม่ได้จริงๆตอนนี้
“โอ๊ยจบไปปีนี้ ชีวิตพี่ก็ไม่หายเซ็งหรอก จะขึ้นเครื่องล่ะนะ ตัดสินใจดีๆนะเจ๊”มิวเชียร์เพื่อน จากนั้นก็วางสาย
เก่งกาจ 28 มิ.ย. 2559 15:22 น. - ID 44188 
5077
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ