แก้วประเสริฐ
* เสน่ห์รำพึง *
๐ วันและคืนย่างคล้อยเหมือนลอยลับ
อยากหวนกลับอดีตกรีดสิ่งหวาน
ตราบตราตรึงฝังลึกตรึกดวงมาน
ความฟุ้งซ่านเหลือกว่ายากหาใคร
๐ ลมโชยพัดระรินกลิ่นแก้มน้อง
ย้อมลำพองละมุลกรุ่นหวามไหว
หอมอบอวลล้วนสนิทติดห้วงใน
ชวนซ่อนไว้ใฝ่คนึงซึ้งรำพึงปอง
๐ ครั้นหลับตานึกถึงพลันพึงหลอก
คล้ายจะบอกเวลาหาสิ่งสนอง
คอยกัดกรุ่นลุ่มลึกนึกกลั่นกรอง
เหลือบตามองผ่านย้ำนำผูกพัน
๐ เป็นภาพจำความหลังฝังใส่ไว้
ห้วงแห่งใจเสน่หาพาพลิกผัน
แด่น้องนางเฝ้าคำนึงซึ้งกำนัล
กลิ่นแก้มนั้นทอทาบฉาบซึ้งเอา
๐ แม้นผ่านวันเวลาพาเคลื่อนคล้อย
งามหยดย้อยความหลังยังคอยเฝ้า
ถวิลกลิ่นเคยหวลป่วนล้วนดั