ท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเที่ยงที่แผดเผา มันก้าวเข้ามา หาเขา ร่างดำทมึน ไร้วาจา ไร้ความปราณี มีแต่คำรามอยู่ในลำคอ ของมัน มันแหงนขึ้นดูฟ้า ด้วยแววตาท้าทาย ใครสยบข้าได้ แม้แสงอาทิตย์กล้ายัง ระริก ฟ้ามองลงมาด้วยความหมองหม่น ไม่อาจเตือน อหังการ์ของมันเริ่มขึ้น เมื่อมันเคลื่อนตัวเข้าใกล้แผ่นดินใหญ่ มันถาโถมเข้าใส่ อย่างไม่ยั้ง ทุกกำปั้นที่กระหน่ำ ผู้คนล้มตายกระจัดกระจาย ไป ทุกทิศทาง จนความหนำใจลดลง มันหันหลังกลับ ทิ้งร่องรอยความพินาศวิบัติ ไว้เบื้องหลังมัน อย่างไม่ใยดี ชากศพ ซากสิ่งหักพังของบ้านเรือน ต้นไม้ ลอยเป็นแพ มันไปแล้ว และผู้คนรำ้่ำไห้ระงม ต่างเรียกหา ญาติและเพื่อนที่พลัดพราก หัวใจที่ตื่นตระหนก บนใบหน้าทุกผู้เผชิญภัย ดวงตาที่แดงกร่ำนองน้ำตา ยังมีคำถาม มันจะกลับมาอีกไหม เจ้าเพชาฆาตผู้ไร้หัวใจ
คนอันดา คมวจี 1 ม.ค. 2548 10:17 น. - ID 68523 
790
2
0
1 มกราคม 2548 10:46 น. - comment id 398202
แวะมาอ่านค่ะ สวัสดีปีใหม่นักเขียนใหม่ค่ะ
1 มกราคม 2548 11:48 น. - comment id 398218
เศร้า... ขอให้คนที่เจ็บปวดกับสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้น จงมีกำลังใจต่อไป...
1 มกราคม 2548 13:58 น. - comment id 398294
หน้าส่วนตัว
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์จงปกป้องคุ้มครองคุณ คิดประสงค์สิ่งใดขอให้สมความตั้งใจทุกประการ ครับ
แก้วประเสริฐ.
3 มกราคม 2548 06:49 น. - comment id 398826
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้มีความสุขเยอะๆๆ นะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
