แดดเช้า
ลานฟ้ากว้างว้างเวิ้งเพลิงดาวใส
ยังคงทอหัวใจให้หายเหงา
แสงด่ำดิ่งทิ้งสัมผัสจรัสเงา
ราวจักสาดหัวใจเคล้าให้เศร้าจาง
หอมกลิ่นโลกโยกย้ายราศีผัน
ลมหนอยังพัดวันเวลาสร้าง
ตระกองใจไหวสะท้อนแสงดาวพราง
เหมือนดาวห่างแต่ใกล้หัวใจคว้า
เสียงกระดิ่งดาวระยิบพริบพราวแสง
ใจยังอ่อนโรยแรงจะเห็นค่า
กระดุมดาวพราวระยับประดับประดา
แพรผืนผ้าสีดำประดิษฐ์พลอย
เหมือนสื่อสารกับดาวเด่นเป็นความหวัง
เหมือนหัวใจยังเปิดฟังถ้วนทุกถ้อย
เหมือนหยั่งลึกตรึกเศร้ารอเร้นรอย
เหมือนค่อยค่อยเชื่อมต่อก่อดวงใจ
ลำนำดาวพราวฟ้า ณ ลานโลก
จะสุขโศกวาดประดิษฐ์มิติใหม่
เพียงหนทางสร้างสรรค์อนันต์ใด
จะกว้างไกลหรือใกล้ชิด ..
1503
1
0
หน้าส่วนตัว
