o ในแววตาอึดอัดใจใช่ไหม ทิ้งกันไปยื้อไว้ไร้ความหมาย ปล่อยเอาไว้ทำไมให้วุ่นวาย ดั่งพระพายพัดแล้วมิหวนคืน รุ่งฟ้าสร่างสายหมอกน่าระรื่น กลับไม่ชื่นในจิตคิดสับสน ก้าวผ่านมาบนทางหลากผู้คน แค่สักหนขอพระเจ้าประทานพร o ทฤษฎีรักแห่งไหนวอนช่วยสอน ร้างแรมรอนตรอมตรมมิสดใส ห่างกายไปแต่ยังต้องติดใจ เปล่าเปลี่ยวในสายทางเหลียวหาเธอ ยามไก่ขันแว่วขานใจคอยเพ้อ เหมือนละเมอเผลอยิ้มจิตถวิล ทุกคืนคํ่ารํ่าครวญยังไม่ชิน เป็นอาจิณขื่นขมตมเดียวดาย
998
4
0
หน้าส่วนตัว
