ช็อกโกแล็ต
ตั้งแต่วันแรกที่ฉันเข้ามาที่นี่ (โรงเรียนคุณหนูแห่งหนึ่ง)
อยากจะหอบเอาเรื่องดีๆใส่ใจเท่านั้น
หวังไว้
..ว่าจะมีเพื่อนดีๆมาผูกพัน
ใครซักคนที่เชื่อฉัน
.และจริงใจ
แต่เมื่อก้าวเข้ามาความรู้สึกเหงาเข้าแทนที่
ทุกวันอย่างดี
ได้แต่นั่งร้องไห้
คิดถึงเพื่อนเก่าๆที่เข้าใจ
แล้ววันนี้ทำไมหายไปไม่เหลือสักคน
ฉันดูกลายเป็นส่วนเกิน
นั่นคือความคิดที่เป็นจุดเริ่ม
ของความสับสน
อยากออกไปเหลือเกินไม่อยากเจอใครสักคน
อ้างว้างจน..สิ่งเดียวที่ทำคือเฝ้ารอคอยให้ได้ออกไป
และในที่สุดฉันก็หลุดพ้น
จากที่นี่ (เข้าสู่โรงเรียนรัฐบาล)
ได้พบกับเพื่อนที่พร้อมจะมอบความจริงใจให้
ปลอบใจฉันยามเหว่ว้าทุกข์ท
1676
7
0
หน้าส่วนตัว
