จำความไม่ได้ตั้งแต่เกิดมา แต่พอเดาได้ว่าพ่อยู่ข้างๆตอนหนูลืมตาบนโลกใบนี้ พ่ออุ้มหนูด้วยแหล่ะ...หนูรู้ดี แถมยังยิ้มให้หนูตั้งหลายที..หนูแอบเข้าใจ พอเริ่มจำความได้..ก็รู้แล้วว่าพ่อคือพ่อ ลูกสาวจอมดื้อก็เอาแต่ซนไม่สนใจใครที่ไหน พ่อคะ...พ่อเบื่อหรือเปล่าที่มีลูกสาวเอาแต่ใจ เชื่อฟังบ้าง ไม่เชื่อฟังบ้างในบางครา แต่พ่อจ๋า..หนูรักพ่อมากๆเลย แม้ไม่เคยเอ่ย..แต่พ่อก็คงรู้ว่า สิ่งหนึ่งของความภูมิใจคือได้มีชีวิตได้ลืมตา และได้เกิดมาเป็นลูกสาวสุดซ่าของพ่อคนดี