เธอเดินเข้ามาหา
พร้อมน้ำตาที่เอ่อล้น
ว่าเธอไม่มีความอดทน
ที่จะดั้นด้นต่อไปโดยไม่มีเรา
แต่เธอจะรู้บ้างไหม
ว่ามันสายไป กับความเศร้า(ของเธอ)
เมื่อฉันชินชา กับความเหงา
เพราะทุกค่ำเช้า มีความเหงาอยู่กับฉัน คนเดียว
2 กันยายน 2546 13:14 น. - comment id 164808
อืมมมมๆๆ *** กลอนเพราะดีคร๊าบบ

2 กันยายน 2546 21:46 น. - comment id 164915
อ้ า ว . . . ก ล า ย เ ป็ น ผู้ ห ญิ ง เ ฉ ย ช า ป า ย เ ล ย เ ห ร อ ค่ ะ
=^____________^=

2 กันยายน 2546 23:17 น. - comment id 164983
...คงยังไม่สาย ที่จะสานใจไว้อย่างเก่า อย่าเลย ..อย่าชินกับความเศร้า เมื่อความสุขกลับมาเร้าจิตใจ ...มาเยี่ยมค่ะน้อง

2 กันยายน 2546 23:59 น. - comment id 165010
เธอเดินกลับมาหา บอกว่าจะมาเหมือนเก่า แต่บอกเลยฉันไม่เอา ความรักครั้งเก่าไม่ต้องการ เพราะเจ็บท้อกับความรัก มากมายนักเกินกล่าวขาน ต้องทนอยู่กับใจที่ร้าวราน ฉะนั้นไม่ขอต่อสานความรักเรา ***เป็นกลอนที่โดนใจจังเลยค่ะ***
