พี่ดอกแก้ว
กลางดวงใจไร้กำแพงแห่งชนชั้น
สนามจันทร์ผันสายใยไปทุกที่
เหม่อมองฟ้าครามอดถอดฤดี
ยังคงมีชาลีอาสน์ราชวัล
สถิตย์เด่นเช่นสักขีมารีรัตน์
เชื่อมสองฝั่งเรืองระบัดในความฝัน
ให้สวยงามยามเย็นเร้นตะวัน
ย่าเหลนั้นยังคงเฝ้าทุกเช้าเย็น
งามด่ำใจในพระพิฆเณศวร
อันอบอวลชวนใจให้พ้นเข็ญ
งามโรงโขนอ่อนโยนในยามเย็น
เคยเดินเล่นชมไม้ในลานเวียง
คำนึงคิดให้เยือนเรือนทับขวัญ
คลอเคียงกันด่ำใจไร้สรรพเสียง
งามเรือนไทยกลางไม้ใบระเรียง
แล้วมองเมียงทับแก้วที่แพรวตา
รอหัวใจให้มารับกลับเรือนรัก
มิใคร่จักพักหัวใจไว้วังหน้า
เพียงใฝ่ฝันวังหลังริมธารา
ด้วยหมายว่าสุขสงบพบคนดี
1079
9
0
หน้าส่วนตัว
