คือดรรชนีแห่งชีวิต

มณี ปัทมะ ตารา

มวลหมอกลอยลอกซอกเขา
เคลื่อนเนาว์เขาสนปนหิน
อวลตลบซบพฤกษ์ผลึกจินต์
จรุงดินกลิ่นอายสายใย
ยินลมผสมแตะแซะซอก
คละหมอกออกเสียงเพียงไหว
ดุจพิณยินยามทรามวัย
พริ้วไหลในดรรชนีนาง
ดีดขยับสลับสายปลายเสียง
ไล่เรียงเพียงเส้นสายใส
ส่งสะเทือนเรือนกายภายใน
สลายใยเอ็นเส้นเช่นกายา
พรมนิ้วพริ้วล้ำน้ำไหล
สว่างในไหวเกลียวเดียวหมุน
จากเกศาพาโล้โลมาดุล
นขาจุลพรุนทันตาตโจ
ธรรมะสวัสดีทุกท่านค่ะ				
comments powered by Disqus
  • พุด

    20 สิงหาคม 2547 21:34 น. - comment id 313749

    งามคิดงามคำค่ะ
  • วิจิตร ภู่เงิน

    20 สิงหาคม 2547 23:34 น. - comment id 313811

    ..............
    
    อ่านแล้วรื่นหู รื่นคำครับ
    
    ........
  • เมกกะ

    21 สิงหาคม 2547 00:17 น. - comment id 313838

     เขียนได้ดีมากเลยครับ
    เมกแวะมาอ่านนะครับ
    ขอเป็นกำลังใจหั้ยนะครับ
    
  • Oracle

    21 สิงหาคม 2547 05:32 น. - comment id 313930

    ขออนุโมทนาครับ ;)
  • แทนคุณแทนไท

    21 สิงหาคม 2547 09:08 น. - comment id 313976

    ไพเราะครับ รื่นใจ สงบงาม
  • มณี ปัทมะ ตารา

    21 สิงหาคม 2547 09:36 น. - comment id 313982

    นับจากเส้นเกศา
    ละลายกายาลึกลับ
    ซึมซับผ่านโลมา
    โอ้นขาผ่านพ้น
    จนป่นทันตา
    กังขาหนาตโจ
    
    ธรรมะสวัสดีค่ะ  คุณพุด   
    ขอพระคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ
  • มณี ปัทมะ ตารา

    21 สิงหาคม 2547 09:42 น. - comment id 313984

    ตรวจดูหนอกายาลึกลับ
    ซึมซับทั่วอณูรูขุมขน
    ผ่านกล้ามเนื้อเส้นเอ็นเห็นระคน
    ละลายจนเห็นกระดูกที่ขาวโพลน
    
    ตั้งกายใหม่ให้เห็นเป็นกระดูก
    เปรียบดั่งฟูกฟองน้ำล้ำลึกผล
    ไล่อากาศตามรูพรุนจุลสกนธ์
    บดจนป่นแหลกละเอียดละเมียดละไม
    
    ธรรมะสวัสดีค่ะ  คุณวิจิตร ภู่เงิน
    ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ
  • มณี ปัทมะ ตารา

    21 สิงหาคม 2547 09:48 น. - comment id 313987

    ละลายละลายละลายรูป
    อยากบดร่างเหมือนควันธูปลอยละล่อง
    ไม่อยากเหลือแม้แต่นามที่จำลอง
    ไม่อยากเหลือแม้เศษกองธุลีดิน
    
    ธรรมะสวัสดีค่ะ  คุณเมกกะ
    ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ
    อาจจะเข้าตอบช้าหน่อยนะคะช่วงนี้   เพราะต้องเดินทางไปทำธุระค่ะ
  • มณี ปัทมะ ตารา

    21 สิงหาคม 2547 09:54 น. - comment id 313990

    ม้วนตลบแดงดำคล้ำเขียว
    ผ่านกระหม่อมเกศเดียวเกลียวกระหวัด
    วนทั่วสรรพางค์เลี้ยวลัด
    พัดสะบัดเหลือแต่กรอบร่างของคน
    
    ธรรมะสวัสดีค่ะ  คุณOracle
    ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอค่ะ
  • มณี ปัทมะ ตารา

    21 สิงหาคม 2547 10:02 น. - comment id 313993

    ดูข้างในกายขลุกขลุกเป็นนมข้น
    ฤาว่ากระดูกป่นจนไม่เหลือ
    พิศดูรอบกรอบร่างคนปนไปเจือ
    กลายเป็นเหลือกองโยเกิรต์เปิดเถิดเอย
    
    ธรรมะสวัสดีค่ะ  คุณแทนคุณแทนไท
    ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ
    
    อาจเข้ามาตอบช้าหน่อยนะคะช่วงนี้   เพราะต้องเดินทางไปธุระ   ยังไม่มีกำหนดกลับค่ะ
  • Robert TingNongNoi

    21 สิงหาคม 2547 12:08 น. - comment id 314063

     
    กลอนพริ้งไหวดุจเสียงพิณ
    ไหวสบัดดั่งสายพิณสะท้าน
    งามได้สมบูรณ์แบบจังครับ  ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • มณี ปัทมะ ตารา

    23 สิงหาคม 2547 12:55 น. - comment id 315206

    ดรรชนีนี้นางวางร่างถอด
    โปร่งปลอดลอดใสใยไหม
    ลอกลิ่วลิ่วปลิวสายคลายไป
    ปุยไหลไหลหลุดหลุดลอยลม
    
    ธรรมะสวัสดีค่ะ  คุณRobert
    ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ
  • namsai

    24 สิงหาคม 2547 17:25 น. - comment id 316040

     
    มาชื่นชมผลงานค่ะ..
    
    เพราะค่ะ...
    
    +++++++++++
    
    ^___^
    
    
  • มณี ปัทมะ ตารา

    25 สิงหาคม 2547 13:29 น. - comment id 316514

    ธรรมะสวัสดีค่ะ  คุณ namsai
    
    ขอบพระคุณในความเมตตาสำหรับกำลังใจที่มีมอบให้ค่ะ
    
    ยังไม่ได้กลับบ้านเลยค่ะ   อาจจะตอบล่าช้าหน่อยค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน