๑. นกเถื่อนแห่งฤดูร้อน พากันมาเกาะตรงขอบหน้าต่าง ส่งเสียงจู๋จี๋ .... จู๋จี๋ แล้วก็บินต่อไป ส่วนใบไม้สีเหลืองแห่งฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งเงียบงันโดยวิสัย ปลิวว่อนแล้วหล่นลงตรงนั้น พร้อมด้วยการทอดถอนใจ ๏ คิมหันต์มีนกน้อย-...........ไพรพงษ์ บินร่อนดูอาจอง....................ยิ่งแล้ว เกาะหน้าต่างเสียงหลง............เพรียกเสนาะ- ยิ่งเฮย หายเหนื่อยจึงบินแคล้ว-..........เร่ร้างแรมไกล ๚ ๏ ใบไม้แห่งป่าครึ้ม................ยามเห- มันต์เฮย เหลืองเรื่อดูถมเถ...................ใหญ่น้อย เงียบงันยิ่งรวนเร...................อัตตภาพ ปลิวว่อนต่างเศร้าสร้อย...........เกลื่อนพื้นปฐพี ๚ะ๛ ๒. โอ้, ผู้ท่องไปทั่วโลก โปรดประทับรอยเท้า ลงบนถ้อยวาทีข้าด้วยเถิด ๏ โอ้หนอ..ท่านผู้เที่ยว...........พเนจร ได้โปรดฟังคำวอน..................ใช่บ้า ขอจงฝากอนุสรณ์...................รอยบาท- ท่านนอ ประทับ ณ ตรงพจน์ข้า ฯ.........ต่างหน้าแทนตน ๚ะ๛ ๓. น้ำตาธรณี ชโลมรอยยิ้มให้แย้มบาน ๏ สายธารแห่งภาคพื้น...........ธรณี บ่อเกิดแห่งสุนทรีย์..................มากพ้น รวมเป็นหนึ่งแห่งนที...............มหาสมุทร สรรพสัตว์ชมื่นล้น..................หล่อเลี้ยงสุขเสมอ ๚ะ๛ ๔. ทะเลทรายมหาศาล ปรารถนาความรักจากใบหญ้า ผู้ไกวยอด เริงสำรวล แล้วก็ด่วนจากไป ๏ ทะเลทรายตั้งมั่น...............ปรารถนา คงมั่นสิเนหา.........................ห่อนร้าง ยลหญ้าเพริศโสภา..................ส่ายสะบัด ไกวยอดก่อนคลาดคว้าง..........ห่างให้กำสรวล ๚ะ๛
อัลมิตรา 10 ต.ค. 2546 13:40 น. - ID 40041 
1097
9
0
10 ตุลาคม 2546 14:09 น. - comment id 173519
หน้าส่วนตัว
....เก็บลอกคราบเก่าเก่ามาเล่าสู่....
....ให้ทุกผู้ทุกคนได้ค้นหา....
....กับกลอนรสบทหวานกาลเวลา....
....อัลมิตรารินร่ายหลายอารมณ์....
****เย้ ดีใจจังพึ่งสอบเสร็จวันนี้เองครับ****
10 ตุลาคม 2546 21:34 น. - comment id 173610
มาอ่านโคลงเพราะๆค่ะ สวยงามทุกบท แต่ชอบบทสองมากเลย ..ตลกดี ๕๕
11 ตุลาคม 2546 04:19 น. - comment id 173659
เห็นด้วยกับคุณพี่ดอกแก้วค่ะ ไพเราะทุกบทและก็ชอบเหมือนคุณพี่ดอกแก้วอีกเช่นกัน คือบทที่สองชอบที่สุดเลยค่ะ
11 ตุลาคม 2546 10:31 น. - comment id 173722
คุณหมึกมรกต .. ยินดีด้วยค่ะ ผ่านการสอบมาแล้ว ต่อไปก็จะมีการสอบไปอีก ชีวิตนี้บททดสอบมีมากมายค่ะ พี่ดอกแก้ว คุณผู้หญิงไร้เงา .. อัลมิตราขอแปลแบบกวนๆก่อนนะคะ ตอนแรกเลย แปลเป็นแบบนี้ค่ะ ...แฮ่ม อ่านนะคะ ขำได้อีกรอบค่ะ .. แปลได้ว่า .. ท่านผู้ผ่านทางโปรดประทับรอยตีนที่ปากข้าเถิด ... ๕๕๕๕ จริงๆนะคะ คือว่า นี่คือครั้งแรกที่แปลได้ค่ะ .. อุตส่าห์พยายามเขียนหลบเลี่ยงแล้ว ชวนขำยังไม่พิลึก สำนวนของชาวอินเดียค่ะ รพินทรนาถ เขาเป็นชาวอินเดีย มีหลายบทเลยที่เขาเขียนแล้วอัลมิตราไม่เข้าใจความหมาย ยกตัวอย่างนะคะ ลำแสงซึ่งเริงเล่นเหมือนเด็กแก้ผ้าอย่างมีความสุข ท่ามกลางดงไม้สีเขียว หารู้สักนิดไม่ว่า คนรู้จักกล่าวมุสากันด้วย THE light that plays, like a naked child, among the green leaves happily knows not that man can lie. ๏ กระสือโฉบเฉี่ยวใกล้..............ไพรวัลย์ วูบวาบแสนหฤหรรษ์..................เลื่อมแล้ หาทราบจิตมนุษย์อัน-.................กลับกลอก ไตตับอาจถูกแส้..........................หวดให้โศกศัลย์ ๚ะ๛ ลำแสงเริงเล่น .. นี่มันตัวอะไรหว่า สงสัยจะเป็นหิ่งห้อย .. แต่ทั้งนั้นแล้วแต่อารมณ์คนแปลค่ะว่าขณะนั้นแปลเป็นอะไร .. :) ใครจะช่วยแปลเป็นอย่างอื่นก็ได้นะคะ ที่ไม่ใช่กระสือ ... กิ..กิ..
12 ตุลาคม 2546 00:30 น. - comment id 173833
แหมได้ฟังคำแปลอย่างนี้ยิ่งขำเข้าไปใหญ่เลยค่ะ งั้นขอหัวเราะอีกครั้งแล้วกันนะค่ะ 5555555
12 ตุลาคม 2546 01:14 น. - comment id 173843
หยิบงานระดับโลกมารังสรรค์ นับว่ามือถึงแบบหาตัวจับยาก นี่นับเป็นวรรณกรรมได้ทีเดียว.
12 ตุลาคม 2546 13:29 น. - comment id 173907
แล้วอย่าง I see red แปลว่าอะไรเหรอเจ๊ อิม
12 ตุลาคม 2546 14:56 น. - comment id 173921
....ข้าน้อยขอคาราวะ....... ว่าจะแถมด้วยโคลงเครงซักบท แฮะๆๆๆๆ อย่าดกว่าเดี๋ยวโดยหญิงเหล็กมันตื๊บอาว......ไปละ...ชะแว๊ป...
12 ตุลาคม 2546 20:02 น. - comment id 173969
คุณผู้หญิงไร้เงา ..เห็นมั๊ยล่ะ บอกแล้วว่าต้องขำ ..อัลมิตราเองบางอารมณ์ก็ออกอาการต๊องๆเหมือนกันค่ะ หมู่นี้ผิดฟ้าผิดฝนซะด้วย ..แปลกใจตัวเองเหมือนกัน คุณพรระวี .. วรรณกรรมชั้นเยี่ยมของท่านรพินทรนาถ ฐากูร อัลมิตราเองเคยอ่านบ้างค่ะ และชอบตรงที่ประโยคไม่ยาวนักแต่ให้ความหมายได้กว้าง ขึ้นอยู่กับการตีความของแต่ละคน งานที่อัลมิตรานำมาลงนี่ ที่อาศรมชาวโคลง ท่านอานิรนามได้ตั้งเป็นโจทย์เพื่อให้ลองฝึกปรือกัน อัลมิตราจึงลองถอดความเป็นโคลงดูค่ะ ผิดถูกอย่างไร อัลมิตราก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากผู้ที่ให้การบ้านมาเลย ตะเอ๋า ..ถ้าจะหมายถึง ฤดูใบไม้ร่วงกระมัง สีของใบไม้ที่เปลี่ยนเป็นสีแดง ยัยไหม ..อะโอ๋ ..เดี๋ยวคนอื่นจะตกใจหมดนะ มามะ ... จะโอ๋ ให้ ไม่ต้องกลัวหรอก เขียนมาเถอะ ผิดถูกอยู่ที่ใจ ..
19 ตุลาคม 2546 19:17 น. - comment id 175030
ขอแปลบทที่ ๒ แปลไม่เหมือนกันก็ช่วยแนะนำด้วยนะครับ ท่านปราชเปรื่อง เรื่องสามารถ ฉลาดเก่ง โปรดบรรเลง ประสบการณ์ ท่านค้นหา ใจจดจ่อ ไม่ต่อถ้อย เถียงวาจา จักนำมา ซึ่งข้อคิด ประพฤติตาม (ผมคิดอาจผิด) ทำนองแบบว่าให้เราลงมือทำ ไม่ต้องพูดมาก
19 ตุลาคม 2546 21:59 น. - comment id 175097
คุณชัยชนะ .. ข้อความที่เป็นต้นขั้วนั้น หลากหลายมุมมองที่จะแปลได้ โดยถือแก่นแท้ของใจเป็นสิ่งวัดว่าแปลถูกหรือผิด ตราบใดที่เราบอกว่าถูก ถึงคนอื่นจะมองแตกแยกออกไป เราก็จะยังยืนยันว่าถูกอยู่นั่นเอง เมื่อมีความคิดที่แปลกแยกดังนี้ ทำให้เกิดความเจริญ คิดแล้วจึงทำ ยิ่งคุ้มค่าต่อการคิดค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
