พลายแก้ว เมืองกาญจน์
ที่เหินห่าง วางปากกา เพราะภาระ
จำต้องจะ ผจญ ดิ้นรนสู้
เศรษฐกิจ ผิดไป ไตร่ตรองดู
หากอยากอยู่ รอดได้ ต้องไม่ท้อ
ปากก็กัด เท้าถีบ อย่างรีบร้อน
ทุกขั้นตอน วางแนวทาง สร้างเสริมต่อ
รู้จักกิน รู้จักใช้ ปันให้พอ
อย่ารีรอ เร่งขยัน มุ่งหมั่นทำ
ข้าวของแพง แซงเกิน เงินค่าจ้าง
ทุกคนต่าง ระวังตัว กลัวถลำ
หากเจ้านาย ชังหน้า พาระกำ
อาจชอกช้ำ หัวอก เพราะตกงาน
เป็นนักกลอน มือใหม่ ไม่หาญกล้า
ค้นตำรา หาตำรับ ไว้ขับขาน
ไม่ถ่องแท้ แต่เพียร หมั่นเขียนกานท์
มิเชี่ยวชาญ เช่นเขา เหล่ากวี
ยิ่งทิ้งห่าง ร้างลา พาเลือนลบ
ความรู้หลบ ลืมแนว แถววิถี
พอได้หน้า ลืมหลัง ยังเคยมี
เรียงวล
1883
3
0
หน้าส่วนตัว
