11 กรกฎาคม 2557 17:09 น.

คานคอนกรีต

พฤหัส กฤษชยรักษ์

อยู่ที่สูงยิ่งหนาวร้าวในจิต
คานคอนกรีตลงหลักปักแน่นหนา
นอนไขว่ห้างดูดาวพราวนภา
แต่ส่วนลึกเหว่ว้าจำยอมทน
หนุ่มหลากหลายชายตามาหลงใหล
เกือบจะลงคานไปตั้งหลายหน
แต่ข้อแม้ข้อจำกัดบีบรัดคน
เขาพากันหลีกพ้นเอือมระอา
ภาษิตจีน"กงสีล๊ง"อยู่หน้าบ้าน
เหมือนประจานแม่เตี่ยให้เสียหน้า
ขายไม่ออกลูกสาวเข้าตำรา
ดูไปถึงยายย่าเป็นยังไง
ทำวางมาดไม่แคร์ว่าแน่มาก
ไม่สนชายหลายหลากไร้เงื่อนไข
แต่เจ็บยอกล้ำลึกศึกภายใน
เที่ยวดูหมอว่าเมื่อไหร่จะได้แฟน
แค่เปิดตัวเปิดใจไม่ตั้งแง่
จนหรือมีหนุ่มแก่ให้ควงแขน
"ชายที่พึงเชย"อิเหนาเอาเป็นแกน
ต้องอึดอัดอกแน่น..จนแก่ตาย
27 พฤษภาคม 2557 19:31 น.

ทุกข์หนักรักซ่อน

พฤหัส กฤษชยรักษ์

ซ่อนความทุกข์เก็บไว้ไม่บอกใคร แม้หัวใจเปลี่ยวเหงาเราต้องสู้ แอบคิดถึงบางใครไม่ต้องรู้ ชีวิตเราต้องอยู่ดำเนินไป

ยังมุ่งมั่นต่อไปไม่ครั่นคร้าม อย่าได้ถามความรักทักบ้างไหม เพราะเกิดแล้วผนึกลึกภายใน อยู่ก้นบึ้งหัวใจมาเนิ่นนาน

เฝ้ารอวันฝันดีถ้ามีมา หากวันหน้าได้พบสบสมาน รักคงเหมือนดอกไม้ได้เบ่งบาน ขึ้นอยู่กับรากฐานของหัวใจ

จะตบมือข้างเดียวคงไม่ดัง คงต้องหวังเมตตาพรมมาให้ ช่างอยู่ห่างเกินจะถามถึงความนัย ต้องอาลัยสงสารรักที่หนักทรวง

16 กุมภาพันธ์ 2557 22:46 น.

ปฏิรูปอีกแล้ว

พฤหัส กฤษชยรักษ์

ปฏิรูปมักง่ายพูดได้เพราะ เป็นมั่นเหมาะก่อนที่จะเลือกตั้ง ยังไม่รู้ปฏิรูปยังไงในภวังก์ เอาแต่ได้ก็หวังยกขบวน

คนภาคใต้หนึ่งเสียงห้าคะแนน เลือกผู้แทนสองส่้วนแต่งสามส่วน คนภาคอื่นหนึ่งคะแนนตามกระบวน ตั้งสภาก็ชวนพวกตัวมา

รัฐบาลแต่งตั้งทำจนเสร็จ จึงเลือกตั้งให้สำเร็จเลิกกังขา ชนะแน่ทองแดงแผงเต็มตา มาตามหลังคนบ้ากันดูที

ไม่เห็นพูดปฎิรูปพวกทหาร ซึ่งพล่าผลาญงบประมาณเสียเต็มที่ แล้วพวกศาลปฎิรูปไม่เห็นมี หรือว่าเขาคนดีในสายตา

ดีแต่สร้างวาทะกรรมมาใส่ร้าย โกง โกง โกง มากมายไม่เข้าท่า ศาลจำคุก ปรส. โกงพารา ไมเงียบกริบปากไม่อ้าสักแอะเดียว

อิอิ แปดแสนล้าน ศาลจำคุกนี่สิ ไม่ใช่วาทะกรรม

6 มกราคม 2557 22:30 น.

มิกล้าเผยอ

พฤหัส กฤษชยรักษ์

กำลังใจคงมั่นไม่หวั่นไหว

กำลังกายพร้อมสู้ไม่รู้เหนื่อย

ยังหากินอยู่ได้ตามชายเฟือย

สมองเอื่อยหดหู่ไร้คู่กาย

 

ช่างต่ำต้อยด้อยค่าในชีวิต

พรหมลิขิตเหหันฝันสลาย

มืดแปดด้านหมดทางจะย่างกราย

อยู่เหมือนตายไร้รังจะนั่งนอน

 

โอ้อนาถวาสนาชะตาตก

ในทรวงอกหวั่นไหวคล้ายสังหรณ์

อนาคตไม่มีความแน่นอน

ต้องลุ่มดอนหมดค่ามิกล้าปอง

 

ไม่มีสิทธิ์เผยอหน้าสบตาใคร

แม้หัวใจเปี่ยมรักภักดิ์สนอง

จึงเก็บงำจำเลี่ยงเพียงเฝ้ามอง

จะเอาแร่แลกทองไม่สมควร

 

12 พฤศจิกายน 2556 23:23 น.

ขอเวลาสงบใจ

พฤหัส กฤษชยรักษ์

คงจะเขียนต่อไปไม่ได้อีก
ต้องหลบหลีกเร้นกายให้หายสูญ
เ้ข้าบ้านกลอนเพียงให้ได้เกื้อกูล
ฝีมือต่ำใต้ถุนเหมือนเศษบัว

แม้แต่เต่าก็ยังต้องถ่มถุย
เพื่อนนักลอนฤๅจะคุ้ยขึ้นมากลั้ว
สมองน้อยเขียนอะไรให้หวั่นกลัว
ใช่เพียงแค่รูปชั่วงานยังเชย

ฝีมือ่อนต้องยอมให้ถ่มถุย
เผยอหน้ามาคุยถูกเมินเฉย
มาหัดเขียนหัดจำทำอย่างเคย
ไม่รู้เลยเขารังเกียจเดียจฉันทา

ชำนาญการแทนที่จะสอนสั่ง
ต้องหมดหวังหมดทางจะก้าวหน้า
เขียนต่อไปทำให้เอือมระอา
ขอเวลาทำใจ..สงบงัน
Lovers  0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings  พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings  พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings  พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพฤหัส กฤษชยรักษ์